Brakel (Sint-Franciscustehuis), zaterdag 20 april 2019Het is bijna vijf maanden geleden dat ik mijn gedachten en gevoelens op dit weblog publiceerde. Er is in die vijf maanden ontzettend veel gebeurd! De meeste zaken wil ik het liefst zo snel mogelijk vergeten maar andere zaken kan en mag ik gewoonweg niet vergeten.
Het gaat allemaal te diep, is geestelijk erg zwaar en is vaak ook te persoonlijk. Gelukkig zijn de zaken met de gemeente Zaltbommel in een stroomversnelling geraakt. Er wordt nu dan ècht aan gewerkt en voor het eerst in ruim veertien jaar heb ik het idee dat er door de gemeente serieus naar wordt gekeken. Ik weet het! Een zwaluw maakt nog geen zomer maar ik kan het me haast niet voorstellen dat ze aan de hogeweg zo’n dikke plank voor hun kop hebben.
Dan naar het positieve! De zon en de weersverwachting gaven weer kriebels in mijn buik. De camper staat al maanden gereed om te vertrekken maar met een zwaar hoofd en depressieve buien is het beter om thuis onder het dekbed te blijven. Gisteren won het positivisme dus besloten we tijdens het eten om zelfs een paar dagen weg te gaan. Inclusief een overnachting op een camping om een keer te douchen, dan worden het zeker wel vijf tot zes dagen. Afhankelijk van het weer en mijn knie.
Wandelen is het hoofddoel van deze week. “Toerisme Oost-Vlaanderen” heeft veel mooie wandelingen maar die zijn (helaas) vaak te ver weg om voor twee à drie dagen er naartoe te rijden. Nu we aardig wat langer gaan is het zeker de moeite om wat verder van huis te gaan.
Alles waarvan we denken dat we het kunnen gebruiken slepen we van de keuken naar de camper. Mochten we wat zijn vergeten dan kopen we het onderweg! Alleen maar binnenwegen brengen ons tot ver onder Brussel. Dan is 275 kilometer plotseling een enorme afstand. Daar hebben we dus een hele dag over gedaan! Ik ben aardig moe en mijn knie speelt ook op van de positie die ik tijdens het autorijden aanneem. De bediening van koppeling is ook geen goede oefening.
Met een pijnlijke knie en volledig opgebrand parkeer ik “de Oude Dame” op de parkeerplaats voor het “Sint-Franciscustehuis” nabij Brakel. Niet de Nederlandse Brakel dus! Dit is Brakel is Vlaanderen. Het is toch ook weer even wennen voor me. Je parkeert namelijk gewoon bij vreemden voor de deur en tegenwoordig is niet iedereen daarvan gediend. Het is gewoon afwachten en kijken of het rustig blijft. Het is een prima plaatsje naast een doorgaande weg maar ik kan me niet voorstellen dat het op de avond voor Pasen erg druk op de weg zal zijn.
Om kwart over zes hebben we nog steeds niemand gezien en terwijl de opstelling van AJAX tegen Groningen op het beeld verschijnt trek ik het eerste blik bier van de avond open. Lijka ligt een dutje te doen in de alkoof, ook vermoeid van alle indrukken!
Het maakt allemaal niets uit want we hebben een eenvoudige maaltijd gepland. Een simpele maaltijd salade met een vers stokbrood, dat smaakt in de camper heel anders dan thuis aan de keukentafel.
