Rijkevorsel (aan het kanaal), woensdag 24 april 2019Het is gisteren toch wel een erg lange dag geweest! Daarom gaan we vandaag rustig op zoek naar een wandeling die ongeveer halverwege tussen hier en thuis ligt. Op Route.nl vind ik een wandeling die ik al eens eerder op mijn programma had gezet. De “Wandeltocht over het Trappistenpad” is ongeveer negen kilometer lang en dat zou een heel mooie afsluiting van deze kort week onderweg zijn.
Na de croissants met gerookte zalm gaan we richting het noorden, richting de provincie Antwerpen. De omgeving veranderd met elke kilometer alsof de laatste kreukels uit het landschap worden glad gestreken.
Niet ver van een knooppunt van deze wandelroute is een groot café/restaurant verbonden aan de “Orde van de Cisterciënzers of de trappisten”. Voor ons biergenieters beter bekend als “Westmalle trappisten”. Ernaast is een groot parkeerterrein dat de ideale plaats om de camper tijdens de wandeling veilig te stallen en na de wandeling nog een vloeibaar souvenir te kopen.
Maar voordat we op pad gaan maak is eerst nog een stokbrood met sla en varkensrollade voor onszelf klaar. Aangevuld met een banaan en twee flesjes water zou dat genoeg moeten zijn om ons van energie te voorzien tijdens de wandeling.
We steken over het zebrapad de provinciale weg over naar de “Sint-Bernarduskapel”. Opgericht voor de bemanning van twee neergestorte geallieerden bommenwerpers in de buurt van de Abdij. Alle bemanningsleden, met uitzondering van een, kwamen hierbij om het leven. De kapel is ook een vorm van dankbaarheid aan de hogere macht omdat de abdij geheel ongeschonden door de tweede wereldoorlog is gekomen. Dat was zeker niet vanzelfsprekend rond Antwerpen in deze roerige jaren.
Rechtsom òf linksom is de moeilijkste beslissing tijdens deze wandeling! We gaan rechtsom en dat blijkt na de wandeling een goede beslissing geweest. Het landschap oogt hier zeer Nederlands met de groene weiden, bomenrijen en het grazende melkvee.
Op zich ook al niet zo vreemd omdat het hier ruim tweehonderd jaar geleden ook werkelijk Nederland was. Die lastige Napoleon heeft uiteindelijk voor het ontstaan van het twee-talige België gezorgd!
In het begin van de wandeling zit er nog een minder aantrekkelijk traject! Een geasfalteerde weg door een ultra luxe villa wijk. Geen huis gaat hier voor minder dan een miljoen euro weg! Lyka merkt meteen op dat het hier lijkt op de Amerikaanse tv-serie “The Walking Dead”. Geen levende ziel op straat te bekennen.
Onze korte reis met de camper nabeschouwend wandelen we rustig richting de finish.
Ongeveer halverwege vinden we een bankje in de schaduw waar we onze zelfgemaakte lunch goed laten smaken.
De laatste vier kilometer gaat door een gemend bos met als enige bezienswaardigheid het “Bedevaartsoord Drieboomkensberg”. Ik heb er verder niets over kunnen vinden maar de plaats zal voor de voornamelijk katholieke omgeving best wel belangrijk zijn want het bedevaartsoord is prima onderhouden.
Na ruim negenduizend stappen komen we weer terug bij de camper die in de zon staat op te laden! Alle batterijen zijn weer helemaal vol en het lijkt dat de beloofde regen en/of onweersbuien ons hier bespaard zullen blijven.
Mijn telefoon trilt dat er nieuwe emails zijn en tot mijn grote verbazing heb ik een email van de gemeente Zaltbommel. Begin mei zijn we uitgenodigd voor een gesprek waar ons de uitkomst van het grote onderzoek door de gemeente zal worden bekend gemaakt. Ik moet eerlijk zijn dat ik nog steeds mijn twijfels heb.
Twaalf kilometer verderop, richting huis, vinden we een mooi plaatsje aan een kanaal. Die brief heeft ook mijn ongemakkelijke gevoel weer terug gebracht. Ik ben weer erg onrustig en vraag meer dan eens aan Lyka of ze hier echt wel wil overnachten en niet naar huis wil gaan. Gelukkig voelt mijn vrouw mijn goed aan en houd haar hoofd koel. Ze overtuigd me om deze leuke dagen niet door een brief van de Gemeente Zaltbommel te laten verpesten.
Thais eten staat op deze laatste avond op het menu. De “Pad Krapow Moo Kai Dao” is een klassieker die al eeuwen op mijn lijstje van favoriete gerechten staat. Deze korte trip heb ik de maaltijden, bewust òf onbewust, aangepast en vereenvoudigd. Gelukkig kan Lyka hier ook in mee zodat het voor ons beiden een stuk gemakkelijker is geworden. Minder voorraad, minder bereidingstijd en minder afwas. Het lijkt een win-win situatie voor ons beiden die we tijdens de volgende reis zeker opnieuw gaan uitproberen.
We eindigen deze laatste avond met enkele afleveringen van de serie “Snowfall”. In dezelfde volgorde als bezocht drinken we de drie triple bieren die we als souvenir hebben gekocht. Eerst de “Abdij de Villers”, dan de “Waterloo” en als laatste de “Westmalle”. Zo hebben we cultuur en plezier op schone wijze met elkaar vermengd!
