Zoals door “Buienradar" voorspelt tikken de eerste druppels al voor zes uur op het dak van de camper. Het regent niet hard maar het geluid is sterk genoeg om me uit mijn ondiepe maar comfortabele slaap te halen. Afgelopen nacht zijn we van 27 naar 14 graden, ook zoals voorspeld, gegaan in de leefruimte. Dat zijn ideale temperaturen! Onbewust, tijdens onze slaap hebben we ons onder het dunne zomer dekbed gewriemeld. Het contrast tussen mijn frisse neus en warme lichaam is een sensatie die me nog even in bed houd. Normaal gesproken was ik direct opgestaan maar in dit geval blijf ik nog even liggen om te genieten van de kleine dingen die het leven te bieden heeft.
Om zeven uur wordt het toch echt wel tijd om op te staan. Mijn dagelijkse bezigheden roepen en ik heb zin in een kop koffie. Eerst het water in de fluitketel, dan mijn medicijnen en dan loopt de wekker in mijn iPhone af. De gordijnen zijn al open en buiten is een natte grijze wereld. Geen vreemde wereld, het is moeder aarde met vreemde gebouwen maar bekende geluiden. Ik de verte kraait een haan en in de fluitketel begint het water te zingen als teken dat het niet lang meer zal duren voordat ik de koffie kan opgieten.
Ja, water opgieten voor de koffie, na alle mogelijkheden te hebben geprobeerd zijn we weer terug bij het ouderwets water opgieten op een filter gevuld met snelmaling koffie. De Senseo op gas hebben we nog wel bij ons maar alleen voor noodgevallen! Sinds Lyka de Nescafé heeft afgezworen is een filter de betere optie, een liter koffie per keer die in een thermoskan staat te wachten om te worden gedronken.
Met een dampende kop koffie naast me en NPO Radio2 op de achtergrond begin ik met veel plezier om het verhaal van gisteren, dat alweer zo lang geleden lijkt, na te kijken, te herschrijven, aan te passen en te publiceren. Dan is dat klaar voordat we aan deze dag beginnen.
Zodra mijn verhaal is gepubliceerd schuift Lyka het gordijn van de alkoof open en onze dag samen kan beginnen. Eerst een engels ontbijt! Dat is een goed begin van de dag, een bodem vol energie waar je even mee vooruit kan. Het smaakt ons goed en een tweede thermoskan koffie wordt snel gezet.
Onder het ontbijt bespreken we wat we op deze regenachtige dag gaan doen. Geen van ons beiden heeft ook maar enig idee dus ga ik op zoek op het internet en op de GPS. Dit is de luxe van de vrijheid van het reizen met een camper! Het wordt moeilijker dan ik had kunnen denken dus schakelen we over op een ander zeer belangrijk aspect voor deze dag: Brood! We zijn beiden gisteren vergeten om het halve brood uit de vriezer naar het vriesvak van de camperkoelkast te verplaatsen. Uiteindelijk kom ik uit op de Lidl in Emmerik, het is een gok voor deze hemelvaartsdag maar we moeten wat proberen.
We kiezen voor de toeristische route en voor de eerste keer dit jaar komen we voor een te laag viaduct te staan. Ook de omweg die op mijn Garmin verschijnt komt weer uit voor hetzelfde viaduct. Wat nu? Een passerende vrouw die haar hond uitlaat bied hulp. Ze wijst naar de weg achter het bord verboden voor auto’s en motoren! Dat is een dilemma, moet ik omrijden of de gok wagen? Ik kies voor de laatste, we rijden dus “per ongeluk” de weg in en rijden zonder problemen over de smalle dijk naar de andere kant van het te lage viaduct.
We hebben een oude brug gepasseerd die me intrigeert, de brug lijkt een beetje op een “Bailey bridge” uit de oorlog maar is tegelijker tijd ook anders. Het lijkt me haast onmogelijk dat er hier bruggen zijn die de tweede wereld oorlog hebben overleefd! Ik spring uit de camper om de brug nog eens rustig te bekijken. Het blijkt de oudste stalen brug in Duitsland te zijn. Op zich bijzonder genoeg om een paar foto’s van te schieten. Dan gaan we snel op zoek naar brood.
De Lidl blijkt gesloten maar in het zelfde gebouw bevind zich ook een warme bakker. De geur van vers brood komt me tegemoet. Heerlijke verse broodjes en ook nog twee aparte koffiekoeken voor vier euro zestig, daar kunnen we wel mee leven.
De parkeerplaats naast de Lidl is niet gezellig dus zoek ik nog even snel naar een wandeling op Route.nl (340549). Die wandeling is door een dierenpark. Lijkt ons een goed idee want de regen lijkt plaats te hebben gemaakt voor een voorzichtig zonnetje. Op de parkeerplaats van het dierenpark maken we gelijk van de mogelijkheid gebruik om te lunchen. Even eten voor de wandeling lijkt ons wel zo slim. Vers brood, kaas, olijven en deze keer zure haring. Ik kan me niet herinneren dat ik die heb gegeten en Lyka vind ze gelukkig ook heel lekker.
We werpen ons, nadat we eerst uitgebreid van het toilet gebruik hebben gemaakt, op de wandeling van een kilometer of zes. Omdat het park officieel een berenbos is valt het een beetje tegen dat de hoofdrolspelers heel erg in de minderheid zijn.
Een dierenpark is dus altijd gewoon, nooit echt leuk maar tegelijk ook nooit oninteressant. De wandeling is prettig, slechts enkele druppels regen bereiken de aarde en de zon laat zichzelf steeds vaker zien. Na bijna anderhalf uur zijn we weer terug bij de camper. Het is wel jammer dat we hier niet (gratis) kunnen blijven staan. Overnachten kost zeven euro, zonder enige voorzieningen dus het is gewoon ordinair parkeergeld, en om zes uur gaat de slagboom naar beneden en op slot. Ook in dat laatste heb ik geen zin, we gaan nu eenmaal graag weg wanneer we dat zelf willen.
De NKC app geeft twee overnachtingsplaatsen aan in de buurt van het dierenpark. De eerste blijkt bezet door een feesttent voor de dorpsfeesten dit weekend maar de tweede is ongewild een pareltje en precies wat we zoeken. Het is een parkeerplaats van een restaurant dat nog niet zo heel lang geleden haar deuren voorgoed heeft gesloten. We verwachten dat het hier vannacht erg rustig zal zijn omdat de parkeerplaats aan het einde van een doodlopende weg ligt.
Ons avondeten is een half experiment! We gaan voor het eerst op een nieuwe, experimentele, manier onze rijst koken. Wij gebruiken vanzelfsprekend geen voorgekookte of snelkookrijst. Nee, met een Filippijnse vrouw, en haar echtgenoot die half Azië heeft doorkruist, moet de rijst van hoogstaande kwaliteit zijn en niet minder!
De rest is mijn pakkie aan! De Thaise saus mag dan wel uit een zakje komen maar de smaak is verrassend goed. En wanneer ik bedenk dat er weer tien zakjes onze kant op komen worden we alleen maar blijer.
Daar staat het dan gesneden Speklapjes in Thaise basilicumsaus met snijbonen en rijst! Op twee kleine gaspitten in de camper is dat haast de grens van wat je kan bereiken.
Na het eten nog een koffie en dan voor het eerst gaat de tv aan. Op zich ook een experiment om te zien hoe de huishoudaccu zich houd. Een nieuwe tv en een gerenoveerde zonnestroom installatie gaan aan de slag met de tweede halve finale van het “Eurovision Songfestival”. Lyka geniet en ik begrijp het niet. Is Australië tegenwoordig ook Europa? Ik neem nog een bokbier en geniet op mijn manier.
