Pattaya (Boxing Roo (5), dinsdag 4 december 2012
Zodra het zonlicht aan de horizon verschijnt beginnen de passagiers van slaaptrein nummer 36 op weg naar Bangkok te ontwaken. Privacy is belangrijk, of noem het schaamte? Er stappen maar weinig passagiers uit bed om zich in het gangpad aan te kleden. Bij alle passagiers worstelen zich op het bed liggend in hun dagelijkse kloffie. Niet deze jongen! Die voor deze speciale gelegenheid een keer met zijn onderbroek aan heeft geslapen.
We rijden in een slaaptrein en zijn onderweg naar Bangkok, ‘Koffie?’
Vergeet het maar! Misschien met wat geluk een beker sterke Nescafé oploskoffie met veel suiker. Op zoek naar koffie doorloop ik de trein van voor tot achter en weer terug. Ook in de restauratie wagon is er geen hete verse koffie te koop. Een ochtend zonder koffie zal ik ongetwijfeld wel overleven.
De gordijnen boven ons bed in de wagon gaan open en buiten komen de eerste Thaise rijstvelden in zicht. Zoals verwacht bevinden we ons in de buurt van “Prachuap Khiri Khan”, een provinciestad op het Thaise schiereiland die ik al eens heb bezocht en waar ik warme herinneringen aan heb.Lyka blijft nog even onder de dekens liggen. Het ontbijt is nog niet in zicht en we hebben nog zeker vijf uur in de trein voor de boeg.
Er gonst maar een vraag in mijn hoofd: ‘Hoe laat komt het ontbijt?’
De Metformine en Atorvastatine zijn al ingenomen met veel lauw water en mijn lichaam schreeuwt om energie in de vorm van een ontbijt! Wat zal het worden? De Chinese gefrituurde broodjes genaamd “Yóutiáo”? Hard gekookte eieren of misschien wel een hartige rijstsoep?
Tijdens het wachten op ons ontbijt bespreken we de plannen voor onze gezamenlijke toekomst nog een keer en bevestigen aan elkaar wat we gisterenavond hebben besloten. We gaan op zoek naar een taalschool in Thailand die Lyka gaat klaarstomen voor haar inburgeringsexamen.
Tijdens een korte stop op een passeer- en rangeerterrein, waar we een tegemoet komende trein moeten laten passeren voordat wij het spoorvak van het enkelspoor mogen berijden, worden enkele kratten met onze ontbijtjes aan boord van de slaaptrein gebracht.
Alleen het zien van het door de toegewijde conducteur geserveerde ontbijt doet het water me in de mond lopen. Helaas is er opnieuw geen koffie aan boord gebracht. De mierzoete oranje koude thee heeft mij in de afgelopen jaren nooit kunnen bekoren! Wat blijft er dan over, een flesje koud drinkwater. Geloof het of niet maar ik kan op elk moment van de dag (koude) friet eten! Dus ook bij het ontbijt. De puntjes sandwich zijn overheerlijk met verse groenten en een vleugje zoete Thaise mayonaise. De twee halve schijven verse ananas gaan ook naar binnen. Mocht het als garnering hebben gediend dan was het in ieder geval een heerlijke garnering!
Mijn MacBook Pro komt tevoorschijn en ik ga nog maar eens door de foto’s van de afgelopen twee maanden. Wat waren het drie mooie maanden samen! Maleisië en Singapore vervelen nooit, maar ook Zuid-Korea blijft een mooie en exotische bestemming.We ruiken de stal al maar de slaaptrein gaat niet sneller. Een half uur buiten Bangkok staan we ongelofelijk lang stil in het midden van niets. Ook dit is reizen met het openbaar vervoer in Thailand. De locomotief blaast haar hoorn als teken dat we weer in beweging gaan komen. De gordijnen van couchette 6 zijn nog steeds dicht.
En eindelijk is daar het “Hua Lamphong” treinstation van Bangkok. Treinen zijn in Thailand lang niet zo populair als de duizenden intercity bussen die elke dag naar alle uithoeken van Thailand vertrekken. Wij zijn in ieder geval blij dat we deze ervaring aan onze herinneringen van onze reis hebben kunnen toevoegen.Een laatste foto van slaaptrein 36 en het is meteen duidelijk dat we een van de laatste aanwinsten van de “State Railway of Thailand” voor onze bedden hebben gehad. Een dieselelektrische locomotief van een model waarvan ik me niet kan herinneren dat ik die ooit heb gezien. Deze belangrijke internationale treinen mogen onderweg natuurlijk niet stuk gaan!
Er is een oploopje op een van de verre perrons omdat de “Koninklijke Rijtuigen” daar klaar staan om “Rama IX, koning Bhumibol Adulyadej” naar zijn volk op het platte land te brengen. De koning is bij zijn leven al een heilige, hij leeft sober en zorgt goed voor zijn onderdanen.
Eenmaal in Bangkok weten we dat we nog een kleine vier uur nodig hebben voordat we in Pattaya op ons bed kunnen neervallen. Eerst nog een korte rit met de metro naar “Asok station” waar we overstappen op de Skytrain naar het “Ekkamai station” vlakbij het gelijknamige busstation. Het openbaar vervoer in de hoofdstad van Thailand is snel en efficiënt.Onderweg hebben we al afgesproken dat we eerst gaan eten! Het is al half twee geweest en het heerlijke ontbijt in de trein is alweer een lange tijd geleden. We weten een klein Thais/Japans restaurant een paar deuren verder dan het “Ekkamai Busstation” vanwaar we straks naar Pattaya gaan.
We hebben weinig tijd met de menukaart nodig om te beslissen wat we bestellen. Ramen met varkensvlees voor de schrijver van dit verhaal en ramen met rundvlees voor de reisgenoot. Het lijkt eenvoudig voedsel maar het is heel smaakvol. Zelf was ik wel weer een keer aan noedels toe. Lyka blijft een grote fan van de gekookte witte rijst. Twee flesjes drinken voor onderweg bij de 7-11 op de hoek en dan snel buskaartjes kopen.
Normaal zitten we altijd achterin de intercity bus, omdat we dan gemakkelijker onze rugzakken kwijt kunnen, maar deze keer zijn er alleen nog plaatsen op de eerste rij beschikbaar. Lang nadenken is niet nodig dus koop ik alle vier de zitplaatsen op de eerste rij. Voor € 2,50 per persoon meer heb je een hele bank tot je beschikking! De rugzakken staan op de stoel naast je dus daar hoef je je ook geen zorgen over te maken.Met een goed uitzicht lijkt de busreis ook sneller te gaan. Het verbaasd me iedere keer hoe de omgeving langs de tolweg naar het zuidoosten van Thailand weer is veranderd. Nieuwe flats en fabrieken schieten als paddenstoelen uit de grond!
Bijna twee maanden na ons vertrek uit Thailand arriveren we weer in Pattaya. Kenny en Am ontvangen ons hartelijk maar er is ook een kleine teleurstelling. Onze vaste kamer is nog voor een paar dagen verhuurd maar zodra de grote kamer op de bovenste verdieping weer vrijkomt kunnen we verhuizen. Kerstmis staat voor de deur en dan wordt het echt druk in Thailand. We gaan de komende weken veel oude, en nieuwe, vrienden ontmoeten.
