Één van de leukste dingen van het reizen over de wereld is als je opnieuw een vriend of vriendin ontmoet in een compleet andere omgeving en in een ander land dan waar je ze hebt ontmoet. Mensen kunnen zo anders zijn als ze verplaatst zijn van hun reisomgeving naar hun thuisomgeving.
Vandaag zouden we een dag doorbrengen met Annelyn, een vriendin van ons die met haar werkgever van Thailand naar Singapore is verhuisd. Anneylyn is één van de tienduizenden Filipijnse vrouwen die over de hele wereld als au-pair werken. Annelyn zorgt al sinds de geboorte voor een kindje. Ze is een warm en erg vriendelijk persoon.
Ik liet het organiseren helemaal aan Lyka over vandaag en ik zou hun volgen. En daar begon het allemaal mee! Ik zat om zeven uur al op de rand van het bed terwijl Lyka van deze zaterdag een uitslaapdag maakte. Ik moest niet klagen. Ik had hete koffie en voldoende werk om me een paar uur bezig te houden.
Lyka had om half twaalf afgesproken in Raffles City, en wel bij de MacDonald's. Bij aankomst, we waren ondanks het late tijdstip nog ruim twintig minuten te laat, was er geen spoor van Annelyn te bekennen. Verbaasd keken we elkaar aan terwijl ik bij Lyka ook een spoortje van paniek in haar ogen zag.
'Was Annelyn alweer vertrokken?'
Nee, natuurlijk niet! Ze verscheen plotseling uit de drukke zaterdag winkelende menigte van Singapore. Eerst een bakkie koffie! Met het dampende bakkie voor mee schakelden de meisjes over op het Tagalog, de gemeenschappelijke taal op de Filipijnen, en ik ging terug naar de anonimiteit van een simpele Europeaan.
Het maakte me niet zoveel uit want vandaag was voor de meiden. Het was wel vreemd dat ze eerst aan mij vroegen waar we naar toe gingen. Ik had geen idee en opperde het idee om maar naar Orchard Road te gaan. Het winkelparadijs van Singapore met koopjes vanaf twee Euro tot de exclusiefste kledingmerken uit Frankrijk en Italië.
Ik had me er niet echt veel van voorgesteld maar in Lucky Plaza, wat nu klein Manila is, begonnen we met een Filipijnse lunch. Ik moet mijn eerdere oordeel over de Filipijnse keuken nu toch wel een beetje bijstellen. Het zag er allemaal perfect uit en ondanks de vreemdste combinaties van gebruikte ingrediënten smaakte het me toch goed. Er zijn nu eenmaal niet veel Filipijnse restaurants en dat zegt toch ook wel wat over de Filipijnse gerechten.
Na het eten was het tijd om te winkelen. Een vrouwen bezigheid die menig man kippenvel en angstzweet oplevert. Maar niet voor mij. Mijn opleiding voor het DETEX diploma meer dan vijfentwintig jaar geleden komt me op deze momenten nog steeds goed van pas. En om echt eerlijk te zijn geniet ik wel een beetje van al die exclusieve mode, zeker in een warm land waar slanke vrouwen in luchtige jurkjes de boventoon voeren.
Nee, met schoenen heb ik het niet echt! Daarvan breekt bij mij het angstzweet uit. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat een zoogdier met twee voeten meer dan honderd schoenen kan hebben!
Dough nuts en een bakkie koffie! Het was al half vijf en de tijd vloog om! De meiden hadden verder ook niets meer op de agenda en zo kwamen we op het idee om nog een keer naar de lichtshow te gaan kijken. Het was ook nieuw voor Annelyn. Het was schitterend weer en het juiste moment om ook nog wat avondfoto's te gaan maken van de skyline van Singapore. Maar dan moest ik wel eerst terug naar het hotel om mijn statief te gaan halen.
In de trein was ik zo druk met een Australisch echtpaar in gesprek dat ik een station te vroeg de trein verliet. De meiden gingen door naar Raffles Place en zouden bij de Merlion op me wachten.
Het was geen probleem want ik stapte over op de bus die me redelijk dicht bij me hotel bracht. Het statief om de schouder en snel weer op pad naar de Marina Bay. Maar al met al had het me toch bijna anderhalf uur gekost! Maar we waren er nu helemaal klaar voor! De zon zakte steeds lager en om acht uur zou de lichtshow weer beginnen.
Ook een leuk meisje!Vanaf de pier naast de Merlion was de show een stuk beter dan van de andere zijde! Maar de show kon nog steeds niet in de schaduw van Hong Kong staan.
Het begon al aardig laat te worden en ik nodigde Annelyn uit om samen met ons in het nieuwe Chinatown, Geylang, nog wat te gaan eten. Maar helaas sloeg ze dat af want het was al aardig laat en ze moest morgen weer vroeg op en het was ook wel te begrijpen na deze lange vermoeiende dag. We zwaaiden haar uit op het Aljunied MRT station tot de trein uit het oog was verdwenen. Het was een mooie dag met een moeilijk afscheid geweest.
Wij vielen neer bij het eerste terras waar we een tafeltje konden vinden en bestelden onze maaltijd. Natuurlijk vergezeld van een biertje, want dat had ik vandaag wel verdient!
