Ondanks al mijn goede voornemens was de start van 2012 moeilijker dan de afgelopen jaren. Een onnodige rechtszaak waarin ik me vanaf mijn hotelbed moet verdedigen en wat problemen die er toe leiden dat de geplande korte vakantie naar de Filipijnen werd afgezegd.
Dat heeft als gevolg dat ons visum verloopt en we samen op een broodnodige maar liever vermeden visa run naar Cambodja moesten. Overal in Pattaya staan grote borden die de all-in trip naar de grens aanbieden. Een blok verder vanaf de Boxing Roo boekte ik voor 3600 Baht een rit in een minibusje naar de grens om te gaan stempelen.
We moesten om 06:15 klaar staan voor de deur van ons hotel. We zaten er nog geen 5 minuten toen we een serie van een stuk of vijf a zes scherpe explosies hoorden. Lyka begon meteen te lachen om de Thai die op 19 januari nog vuurwerk afsteken. Nu ben ik geen expert maar het klonk voor mij meer op pistoolschoten.
Nog voordat mijn gedachten hadden plaatsgemaakt voor twijfels rende er een lange slanke jongen gekleed in een keurig kostuum zo snel als de wind voor ons langs. Enkele seconden later volgde er een groep in dezelfde kledij jongeren die de haas als een troep honden opjaagde. Het was zo onwerkelijk dat ik ons voor een moment in een film waarde.
Het busje arriveerde en met het hele tafereel in mijn gedachten stapten we in en namen plaats op de bank achter de chauffeur. Dit zijn van die momenten dat ik niet meer in Pattaya wil zijn. Het zal ongetwijfeld niet lang meer duren voordat er een onschuldige vakantieganger door een verdwaalde kogel wordt geraakt.
De oorzaak van dit gedrag en de neiging naar steeds sterker wordend geweld ligt in de verheerlijking van pistolen en revolvers. Als je niet zo'n t-shirt draagt met een naam van een wapen en nog het liefst ook een afbeelding dan tel je niet meer mee!
We bezoeken nu regelmatig de bioscoop en daar draaien elke week minstens twee films die over de liefde en tegelijkertijd over jeugdbendes gaat. Hoe sterker de liefde des te harder het geweld om het hartje van het meisje te winnen!
Laat ik er maar vanuit gaan dat we weer geluk hebben gehad.
De rit naar de grenspost met Cambodja verliep voorspoedig en de chauffeur was tenminste serieus en deed niet al te rare dingen. Ik heb ze wel eens gekker meegemaakt. Ik had ook maar weinig geslapen en vocht tegen mijn dichtvallende oogleden.
De lunch was eigenlijk het hoogtepunt van de dag! Met de miljoenen industrie van de visa voor Thailand in mijn achterhoofd genoot ik van de noedelsoep met rood vlees en wonton.
Eenmaal terug in Pattaya zat de dag er alweer bijna op. Het was al over drie uur in de middag en het werd zo langzaam tijd tijd voor een koud biertje.
Geschreven op mijn iPad, de foto's volgen later.
