maandag 1 augustus 2011

Filipijnen: Regen en depressies

Angeles City (Walkabout Hotel (209))

Toen ik vanochtend om negen uur mijn ogen opende en naar het raam strompelde zag ik wat ik had verwacht. De regen daalde neer over een nat en stil Angeles City. En daar wordt ik niet blij van! Er zat niets anders op dan wat met mijn laptop te werken en koffie te drinken.

De snee krentenbrood met kaas en de koffie smaakten me uitstekend. Lyka sliep nog als een roosje en van Henk was ook geen spoor te bekennen. Henk was gisteren op stap gegaan en die was zeker niet “erg laat” thuis gekomen, “erg vroeg” is in dit geval de term.
Foto na foto en verhaal na verhaal werd gecontroleerd en gecorrigeerd terwijl Lyka een spel op haar MacBook speelde. De klop op de deur was het teken om wat anders te gaan doen. Henk stapte onze kamer binnen met de bekende verhalen over wat er allemaal wel en wat er allemaal niet gebeurd was gisteren avond en dat het jammer was dat we dat allemaal hadden gemist.
Mijn eerste droge avond sinds lange tijd was me prima bevallen en ik had besloten om er vanavond nog maar een droge avond aan vast te knopen. De reden hiervoor is dat ik me weer een beetje depressief begin te voelen nu het weer zo slecht is en we helemaal niets te doen hebben. Het kost me klauwen vol met geld en ik krijg er heel weinig voor terug.
We gingen voor een late lunch door de stromende regen naar de SM Mall, het enige punt van interesse in deze saaie stad. Ik ben nu zelfs zo lui dat ik niet eens meer mijn fotocamera meeneem om een plaatje van het eten te maken. Dat is wat slecht weer met me kan doen!

Tussen de lunch en de avondmaaltijd was er weer een oneindige computersessie maar deze keer zat ik op het met glas afgeschermde balkon van onze kamer. Af en toe keek ik op om te zien hoe de meisjes opgedoft onder hun paraplus door de regen naar hun werk gingen. Een mooi gezicht en de ondergaande zon die door de opengebroken wolken ook een kijkje kwam nemen zorgde voor dit plaatje.

Snel avondeten in het hotel was er niet bij! Het is zo rustig dat de keuken niet eens meer open is en we ergens anders ons heil moesten zoeken. Bij de buren dan maar! Ik schaam me er niet om maar ons budget liet het niet toe om te bestellen waar we trek in hadden. We moesten voor vanavond wat goedkoops eten zodat we aan het einde van de week weer wat meer in de portemonnee hebben. De friet overgoten met Chili Con Carne en kaas was precies genoeg en overheerlijk. Maar opnieuw geen foto. Morgen zal ik mijn best doen om wat meer plaatjes te schieten.
Copyright/Disclaimer