Het minder drinken van bier heeft duidelijk een positieve invloed op mijn lichamelijke toestand. De goede nachtrust gaf me een uitgerust gevoel en zonder probleem verliet ik om half acht hotel. Mr. Aw stond er versteld van hoe fris ik er zo vroeg in de ochtend uitzag.
Vliegtuigen, bussen en treinen, verplaatsen, slapen met mijn ogen open. Muziek uit de iPhone klinkt zachtjes in mijn oren en mijn gedachten drijven langzaam weg op de golven van mijn herinneringen. Het is alweer november en ik kan nu ook al terugkijken op een mooi jaar. Ik heb ook dit jaar heel veel mooie plaatsen bezocht maar het toetje moet nog komen.
Over twee weken gaat een langgekoesterde droom in vervulling. Een trek in de Himalaya, Annapurna Basecamp om precies te zijn. Lang heb ik met mijn zelfvertrouwen geworsteld of ik hier wel fit genoeg voor ben, maar nu ben ik ervan overtuigd dat het geen problemen zal opleveren.
Twee keer moet ik de bus verlaten om bij de immigratie mijn paspoort te laten stempelen, de twee buren doen nog steeds moeilijk tegen elkaar. Aan de voet van de causeway kijk ik naar de resten van de oude immigratieterminal. Hoe vaak ben ik hier in de laatste tien jaar gepasseerd? God mag het weten. Maar elke keer als ik hier passeer voel ik me goed. Het maakt niet uit welke kant ik opga! Beide landen hebben veel te bieden en ik kijk nu alweer uit naar mijn eerste maaltijd in Singapore.
Bus, van Bugis MRT naar Aljunied MRT en een korte wandeling naar mijn hostel en het is net of ik thuis kom. Dit is ook een plaats waar ik het de laatste tijd erg goed naar mijn zin heb. S$ 18,-- (€ 9,-) voor een nacht in een vier bed dorm, en maar klagen dat het zo duur is in Singapore. Ik krijg mijn favoriete bedje aan de voorkant toegewezen en na betaald te hebben ga ik meteen op pad om wat te eten en geld te wisselen.
De kok van het Chinese (vegetarische) Restaurant begroet me overvriendelijk maar ik ben er niet 100% zeker van of hij me herkend. Het maakt ook niets uit, in Singapore begrijpen ze tenminste nog dat vriendelijk zijn niets extra kost maar dat het wel wat opbrengt. De kerrie met aardappelen en pittige boontjes gaan er in als koek. Ik vraag me wel af wat het derde gerecht is dat de kok, zonder dat ik er om vroeg, op mijn bord heeft geschept. Het maakt ook weinig uit want met vegetarisch voedsel kan je eigenlijk nooit fout gaan.
Geld wisselen is een handeling die ik in de afgelopen vijf jaar weinig heb gedaan. Mijn motto was altijd, “Alles wat in het vat zit verzuurd niet!”. Veel vreemde valuta heb ik verzameld en toen ik laatst eens kritisch naar die verzameling keek realiseerde ik me dat ik veel van die landen in de nabije toekomst toch niet meer zal bezoeken. Dus nu wissel ik al mijn vreemde valuta om voor Maleisische Ringgit en Singapore Dollars, twee valuta die ik altijd wel kan gebruiken. Zeker ik nu nog wat aankopen moet gaan doen om mijn uitrusting voor Nepal compleet te maken.
“Mustafa Shopping Center” in Singapore is een gekkenhuis zoals je nog nooit hebt gezien. Alle kleuren, geuren, rassen en geloofsovertuigingen schuifelen kris kras door elkaar in deze enorme winkel van Sinkel. Hier is echt alles te koop en als je het ergens anders in Singapore goedkoper hebt gezien dan verlagen ze meteen de prijs zodat ze dan zelf weer de laagste prijs hebben. Met een flinke stapel Singapore Dollars in mijn zak ga ik verder de stad in.
Luierend en slenterend door bekende straten zie ik steeds weer nieuwe dingen. Een hele serie zwarte beelden, de kunstenaar is duidelijk geïnspireerd door “Botero”, staan kris kras tussen het “Singapore National Museum” en het “Singapore Art Museum” opgesteld. Dit zal je in Kuala Lumpur en Bangkok niet zo snel zien. Beeldende kunst is daar nog niet echt doorgedrongen.
Zonder één slok bier op zoek ik om half elf mijn bed op, het is nog rustig op de kamer, er ligt slechts één jongen te slapen. Oordoppen in en ik ben vertrokken. Morgen lekker shoppen, eten en relaxen.
