Laat op, én met een lichte kater. In alle rust én met de laptop computers op schoot dronken we thee. Vandaag hadden we alle tijd. We konden onmogelijk te vroeg aankomen in het hotel dat Dean in Edinburgh had geboekt.
Het volledige ontbijt in het winkelcentrum
smaakte ons uitstekend. Het plan om met de trein naar Edinburgh te gaan werd veranderd om toch maar de auto naar deze oude hoofdstad te nemen. Het Greenside Hotel ligt op een steenworp van het centrum en is voor haar £ 35,- per nacht goedkoop te noemen. Met het oog op de prijs stelde ik me er dan ook niet al teveel van voor.Hoe anders bleek het bij aankomst! De vriendelijke dame achter de receptie verwelkomde me terwijl Dean voor zijn auto een parkeerplaats zocht. De kamer was niet al te groot maar luxueus genoeg voor de prijs en de locatie. Het had wel wat en het leek me romantisch om hier met mijn vrouw of vriendin te verblijven.
Helaas ben ik nog steeds alleen en hoop een dezer dagen een soulmate te vinden. Lekker samen de wereld afreizen en genieten van de planeet ons te bieden heeft. Maar dat voor later!
Toen we alle zaken hadden afgehandeld vroeg Dean of ik nog een munt van een pond had voor de parkeermeter. Ik greep in mijn zak en overhandigde hem het messing muntje. Het verdween in de parkeermeter en Dean keek bedenkelijk op het papiertje dat was verschenen.
“What’s wrong?”, vroeg ik verbaasd.
Dean keek nog eens goed naar de parkeermeter en er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht.
“Eh, nothing!”, lachte hij terwijl we onder grijze bewolkte hemel richting het centrum liepen.
“Parking on saturday and sunday is free!”, mompelde hij terwijl zijn glimlach nog breder werd.
Hij had twee keer geprobeerd om te betalen voor het parkeren terwijl dat gratis was! Ja, dat verwacht je deze dagen niet meer in een wereldstad als Edinburgh.
Tijdens de korte wandeling naar Princess Street schoten we een oud kerkhof op. Op kerkhoven ligt de geschiedenis te slapen. En zo ook hier. Van het handjevol bekenden die hier begraven liggen moet David Hume, de filosoof, wel de bekendste zijn. Zijn imponerende tombe staat in elke brochure vermeld en wordt door duizenden toeristen bezocht. Vooral zijn uitspraak “Beheld I come quickly” brengt bij menigeen een glimlach op de mond.
Het liep al tegen vier uur toen we de eerste Pub binnengingen aan de George Street. Ik was verbaasd over de mensenmassa die ik hier aantrof. De prijzen in de bar zijn hier nog aangenaam en de klant is koning. Dat is in Nederland wel anders waar de graaicultuur over een breed terrein in de horeca heeft toegeslagen.
Dean werd als verrassing gebeld door een paar oude vriendinnen uit Rosyth die zich later bij ons voegden . Het werd een hele speciale avond. De meiden hadden een klein tekort aan fatsoen die net over het ordinaire hing. Schunnige opmerkingen over sex en een overvloed aan verschillende alcoholhoudende dranken. Het legen van de maag in het damestoilet en het slapen met het hoofd op de tafel in de bar. Het ging zelfs zo ver dat de barkeeper geen alcohol aan één van die meiden wilde schenken.
Van eten kwam niet veel deze avond zodat ik een breed assortiment aan voorgerechten van de kaart bestelde. Een hapje van dit en hapje van dat. Om elf uur gleed ik tussen de lakens. Weer een mooie dag voorbij van deze interessante trip naar Schotland.
