Dit is mijn persoonlijke mening over wat er kan gebeuren in Thailand.
De bezetting van Suvarnabhumi Airport gaat op 1 December zijn zevende dag in. Vrijdag, 5 December, is van groot belang voor de toekomst van dit land en de oplossing voor het probleem. Op deze dag is de koning jarig en hij geeft dan zijn traditionele verjaardagstoespraak. Mocht de koning in deze toespraak zinspelen, of eisen, dat de zittende premier Somchai Wongsawat aftreed dan zal hij dat niet kunnen weigeren en zal de luchthaven op 8 of 9 December weer gewoon open zijn en functioneren.
Het grootste gevaar zit er in dat het niet gebeurd en dan zal er een lange en moeilijke strijd volgen tussen de gelen en de roden.
Het is namelijk in de Thaise cultuur een enorme schande wanneer je gezichtsverlies lijd. De zittende premier Somchai Wongsawat zal dan ook vrijwel zeker niet toegeven met als gevolg dat de luchthaven nog maanden gesloten zal zijn. Hij heeft bijna al zijn troefkaarten al verspeeld en staat tandeloos aan de rand van de ring.
Samak Sundaravej, de vorige premier, heeft dit al lang gezien en heeft zich volledig, wegens ziekte?, teruggetrokken uit de politiek en wil niets meer met de roden te maken hebben. Hij wil voorkomen dat er straks bij het aanwijzen van een schuldige de vinger zijn kant op wijst.
Het Thaise volk zal ook niet zo snel een kant kiezen, of misschien beter gezegd, kan ook heel snel van kant wisselen. In een land waar men het ene jaar vol passie Manchester United steunt in rode shirts kan men het jaar erop iedereen in de blauwe shirts van Chelsea zien lopen. Thais houden nu eenmaal van winnaars en in een conflict zonder een echte sterke opponent kan er dagelijks van zijde gewisseld worden.
Er zijn ook hele hordes Thaise mensen blij met wat er nu gebeurd. De chauffeurs van de minibusjes die passagiers de hele dag van Bangkok naar Utapao rijden zitten fluitend achter het stuur en hebben nog nooit zulke goede zaken gedaan. Ook bij de luchthaven van Utapao wordt er veel geld verdient met de verkoop van eten en drinken. De gewone man verdient nu dus geld en niet de superrijken die een zaak op de dure luchthaven kunnen betalen.
De gelen geven nu af en toe populaire geste. Op 1 December mogen de luchtvaartmaatschappijen die dat willen hun vliegtuigen, zonder passagiers, komen ophalen op de luchthaven. Dit zal voor veel maatschappijen een enorme opluchting zijn in deze toch al moeilijke tijd voor de luchtvaart industrie.
De luchthaven van Utapao is zogenaamd goed verdedigd door een handjevol soldaten van gemiddeld een jaar of twintig. Bij het zien van een gele muur van mensen zal er geen kogel worden afgevuurd maar een geheel bataljon op de loop gaan. Niet dat de gelen dat van plan zijn. Zij laten door het open laten van de kleine luchthaven zien dat ze toch wel sympathie hebben voor de gestrande reizigers en hopen dat die dan op hun beurt meer aandacht voor het “hoe en waarom” van deze bezetting hebben.
Ik ben persoonlijk zondagmiddag op de luchthaven van Utapao geweest en heb daar een gemoedelijke sfeer aangetroffen. Niets van de grimmige sfeer of chaos zoals er in verschillende, regeringsgezinde, kranten is beschreven. Natuurlijk is het allemaal amateuristisch omdat de kleine luchthaven niet geschikt is om grote hoeveelheden toeristen te ontvangen maar het lijkt nog het meest op een Thaise markt. De toeristen liggen op het gras met een koel blikje in de hand te wachten totdat ze worden opgeroepen om aan boord te gaan. Overal staan eettentjes die de normale prijs berekenen voor een hapje rijst met het een of ander erbij.
Tot een bestorming zal het volgens mij niet komen! De gelen bezetten de controletoren en dat is hun grootste troef. Wanneer de politie of het leger de Suvarnabhumi luchthaven mocht bestormen dan hebben de gelen in de toren voldoende tijd om alle vluchtsystemen onklaar te maken met als gevolg dat er wel een luchthaven is teruggewonnen maar deze is vleugellam en het zal misschien wel zes maanden duren voordat er een nieuwe installatie is ingebouwd en getest. Zonder een veiligheidscertificaat zal geen enkele luchtvaartmaatschappij, m.u.v. Thai Airways, op de luchthaven willen vliegen. Dat houd natuurlijk in dat ook het zomerseizoen van 2009 verloren is gegaan.
Dat het toerisme een grote verliezer is staat natuurlijk als een paal boven water. Maar wat eigenlijk al een paar jaar een zieke, en steeds zieker wordende patiënt is kan nu, ten onrechte, een duidelijke dader aanwijzen. Ook voordat dit gehele politieke circus begon waren er steeds meer toeristen die wegbleven. De opgeblazen prijzen, de oneindige reeks van avonden dat alles dicht moest zijn, de corruptie en het levensgevaarlijke verkeer lagen aan de grondslag van deze terugval. Nu ook de devaluatie van de Euro, het Pond Sterling en andere valuta door de kredietcrises hier nog bij kwam verschoof het begin van het hoogseizoen toch wel erg ver richting December. Ik kan me nog herinneren dat het enkele jaren geleden al lekker druk was in oktober.
Laten we hopen dat het snel is afgelopen en zonder verlies van menselijke levens. Het kwaad is geschied maar ik vertrouw op de oude Hollandse wijsheid: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden”. M.a.w., ik hoop dat de Thaise toeristen industrie nu eens de hand in eigen boezem steekt en waar voor het geld van de toeristen geeft.
Een oplossing bestaat er niet voor dit probleem. Zodra er verkiezingen komen zullen de aanhangers van Thaksin Shinawatra deze weer winnen de de gelen zullen dit op hun beurt weer niet aanvaarden dat er een andere boef aan het bewind komt. Een paar jaar de generaals lijkt nog de beste oplossing want de politiek in Thailand zal de komende twintig jaar toch niet veranderen!
