De essentie van het reizen is de drang naar het onbekende. Op welk gebied dan ook! Een belangrijke factor is geluk die bepaalt of je belangrijke gebeurtenissen persoonlijk meemaakt of gewoonweg mist. Er waren toeristen die op de dag dat de muur van Berlijn viel die middag vertrokken en toeristen die die middag juist in Berlijn waren gearriveerd. Zo dicht kan het bij elkaar liggen of je persoonlijk aanwezig bent wanneer er geschiedenis wordt geschreven.
Vandaag was de crematie van Prinses Galyani Vadhana, de oudere en laatst overgebleven zus van King Bhumibol Adulayadej. Ze was op 2 januari van dit jaar overleden na een lange strijd met kanker. Eigenlijk kan ik me van dat overlijden niet meer herinneren dan een bericht in de krant en waarschijnlijk zijn de kroegen in Bangkok en andere grote steden een dag gesloten geweest. De crematie van vandaag werd breed uitgemeten op alle lokale tv stations met marathon uitzendingen zoals ik me die herinner van de elfstedentochten in Nederland.
Het was ongelofelijk interessant om te zien hoe de Thaise gemeenschap omgaat met een mengsel van het koningshuis en de dood. Diepgeworteld respect voor het blauwe bloed dat de grootste voorstanders van de republiek in Nederland zou verstommen en verbazen. Een ceremonie met proporties die me doet denken aan de oude spektakelfilms uit de jaren zestig over de klassieke beschavingen van de wereld.
Natuurlijk kon ik het commentaar niet letterlijk volgen ondanks ik al ontelbare keren in Thailand ben geweest en toch wel een paar woorden onder de knie heb. De beelden staan op mijn netvlies gebrand en op de website van de BBC heb ik de volgende fotoreportage gevonden. Hieronder volgen de foto’s met een korte beschrijving. Ik hoop dat jullie je ook een beeld kunnen vormen wat er zich hier heeft afgespeeld op deze dag in November.
Vuurrood geklede militairen trekken een vergulde strijdwagen die het lichaam van de zuster van de gerespecteerde Thaise koning, Prinses Galyani Vadhana bevat, naar een symbolische brandstapel van zeven verdiepingen hoog.
Het gebalsemde lichaam van de prinses was opgebaard in het Grand Palace sinds haar dood en is bezocht door minstens 1.5 miljoen mensen die hun eerbied kwamen betuigen.
De zeer gedetailleerde strijdwagen droeg een urn met de overblijfselen van de prinses, de begrafenisoptocht trekt op zijn manier van het Grote Paleis door het hart van oud Bangkok.
Soldaten in uniform marcheren naast de strijdwagen die een ongelofelijk gewicht heeft van meer dan 14.000 kilo.
Duizenden Thais stonden langs de route van de begrafenisoptocht voorafgaand aan het afscheid van de prinses, terwijl miljoenen Thai meer de ceremonie op de televisie volgden.
Sommigen droegen hun zelfgemaakte bidprentjes van de prinses, die 10 maanden geleden op de leeftijd van 84 stierf aan de gevolgen van buikkanker.
Anderen baden voor haar bij enorme afbeeldingen die de route van de optocht sierden.
De Thaise Prinses Maha Chakri Sirindhorn liep met erewachten bij de koninklijke begrafenis, die volgens de analisten bedoeld was om de status van de monarchie in de Thaise maatschappij te versterken. Dit natuurlijk met het oog op de politieke instabiliteit waarin het land zich op dit moment bevindt.
De Kroonprins Maha Vajiralongkorn zat de ceremonie voor, in naam van zijn vader Koning Bhumibol Adulyadej.
Aan het eind van zijn reis wordt de urn, vergezeld door een Brahmaanse priester, opgeheven naar het crematorium.
Bij het vallen van de nacht, arriveerde Koning Bhumibol Adulyadej en Koningin Sirikit bij de begrafenisbrandstapel om de koninklijke crematie uit te voeren.
De boeddhistische monniken zongen religieuze liederen terwijl Koning Bhumibol Adulayadej een symbolische brandstapel, rechtstreeks uitgezonden op alle Thaise televisie kanalen, aanstak. Het lichaam van de prinses werd eigenlijk verast in een elektrische crematieoven.
