De nu voor het ontbijt zeer ongeorganiseerde groep deed één voor één een greep in de ontbijtbox die in de aanhanger stond. Het maakte ons niets meer uit. Honger maakt rauwe bonen zoet. De afstanden zijn enorm en het uitzicht eentonig. Er wordt aardig wat slaap ingehaald als we naar onze volgende bestemming rijden. Vandaag zou de afgelegen nederzetting "Coral Bay" worden bezocht met een keuze uit vele activiteiten, tegen meerprijs natuurlijk. Zeilen, rondvlucht en met een Quadmotor over het strand rijden behoren tot de mogelijkheden. Brian kiest voor het zeilen en de rondvlucht, Dee voor de motorfietsen en de rondvlucht en de Zwitser voor de rondvlucht. De rest motorfiest. In colonne rijden we de nederzetting uit op weg naar een verlaten strand. Alle stranden zijn hier verlaten! We racen door de duinen. Scheuren langs de waterlijn. Snorkelen langs een koraalrif. Twee en een half uur later zijn we weer terug in het dorp.
s'Middags kiezen er een paar van de groep voor een andere activiteit. De rondvlucht over het koraalrif. De rest van de groep zoekt de schaduw op van de rotsen en gaan zwemmen. Echt aangenaam is het niet, een harde westenwind waait zoveel zand op dat ik na een half uur maar weer het terras op zoek. Uiteindelijk komen we weer bij elkaar en gaan verder richting Exmouth. Onderweg worden de vreemdste dingen bedacht. Er komt iemand op het idee om met zijn allen midden op de weg te gaan liggen. Niet gevaarlijk hier in de woestijn waar je misschien één auto per uur tegen kan komen. De gesprekken in de bus worden steeds persoonlijker en ook sex komt nu ter sprake. De meeste praten voluit en niemand lijkt er problemen mee te hebben.
Bij aankomst in Exmouth gaan we richting ons resort, inclusief zwembad. We kijken verbaasd als we in de straten van Exmouth wilde emoes vrij rond zien lopen. Ze zijn zelfs beschermd! Dit moet één van de meest verlaten uithoeken van Australië zijn. Natuurlijk is er weer een zonsondergang, zoals elke avond, met een paar bier. We zien de zon vanaf een hoog punt bij een vuurtoren de zee in zakken. Rob verteld een anekdote over een camper waarvan de bestuurder was vergeten de handrem te gebruiken. Halverwege bleef het gevaarte hangen, het had maanden geduurd voordat er een kraan aan te pas kwam om het lelijke ding te bergen.
Ik heb nu besloten om maar eens te koken met behulp van een paar andere jongens. Ik dirigeer de boys in de keuken en zelf sta ik achter de barbecue. Rob heeft ondertussen gebeld met het hoofdkwartier in Perth over het eten.
Tevergeefs!! We hebben daarna besloten om zelf maar wat vlees te kopen om de kwaliteit van het eten wat te verhogen. En het is een succes. Alleen mijn gebakken aardappelen zijn wat aan de harde kant, net te weinig gekookt. Iedereen is voldaan en we drinken en praten de hele avond. Alleen Brian is een beetje vreemd.
