We werden al vroeg gewekt door Rob die zijn "Walzing Mathilda" neuriede buiten op de veranda. Er lag vandaag nog een lang stuk weg voor ons, ook zouden we nog de nodige attracties gaan bezoeken. Het waaide verschrikkelijk hard! Vermoeid stapten we in de bus. Ontbijt was nu gedegradeerd tot een droge boterham of gewoon niets. Er was ook nog maar heel weinig te eten over. We reden met zijn allen in een stilte naar het zuiden. We realiseerden ons dat het einde van deze trip nu steeds sneller dichterbij kwam. Dee vertelde zachtjes dat ze die nacht naar gedroomd had. Ze droomde dat de conciërge op haar middelbare school haar steeds peste. Als de conciërge zich dan omdraaide en Dee aankeek dan had hij het gezicht van Brian. We moesten hier zachtjes om lachen.
Als in een ruimtevaartuig gleden we door de leegte van de wildernis. Buiten bewoog er niets en er was ook geen geluid. Een stop bij een kangoeroe weeshuis draaide uit op een teleurstelling voor enkele van ons toen we te horen kregen dat er maar één bewoner was. De meeste hadden dan ook al genoeg kangoeroes gezien.
We reden de bewoonde wereld weer binnen. De auto's werden talrijker. De bush veranderde in bewerkt bouwland. De graanschuur van Australië. Bergen graan langs de weg die moeilijk te beschrijven zijn.
We reden Perth door de buitenwijken voorbij en belanden ten zuiden van de hoofdstad van WA. Een stop bij een wijngaard dreef ons allemaal de bus uit naar de proeverij. En er werd er flink op los geproefd. Totdat we niet meer kregen en de hele groep, een beetje aangeschoten en blij weer richting de bus ging. Een dierenpark was het volgende doel. Ik vraag je, een dierenpark? Opvulling voor de laatste dag. Een paar van ons gingen ongeïnteresseerd het park in en liepen het bijna verplichte rondje. Ik bleef achter bij de receptie waar ik mijn computer mocht aansluiten op het lichtnet.
Ik brandde cd's voor iedereen die zijn foto's beschikbaar had gesteld. Ondertussen stond er een mooie verzameling foto's op mijn computer en ik was erg blij dat ik hem had meegenomen. Vanaf nu zou ik altijd met mijn laptop op reis gaan. Ondanks het extra gewicht is het voor mij zeker de moeite waard om de computer mee te nemen.
We kwamen één voor één weer bij de bus aan en gingen in de bus zitten. Behalve? Jullie raden het al, Brian. Hij had een taxi gebeld en ging er vandoor. Zonder afscheid te nemen natuurlijk. De oude lul zal het waarschijnlijk nooit weten dat hij de tour voor sommige deelnemers verpest heeft.
Een chocolade fabriek was dan echt het laatste wat we gingen doen. Chocolade proeven!! Nou daar was iedereen wel voor te vinden. Kleine ronde chocolaatjes die je met een lepel op je hand schepte. In een geairconditioneerde ruimte natuurlijk. Ik kocht mijn laatste souvenir en was dankbaar dat het allemaal de moeite waard was geweest.
Iedereen van de groep waarmee we waren begonnen waren blij dat het een mooie reis was geweest. Met een brok in de keel nam ik afscheid van de meeste en met een paar zou ik nog een biertje drinken die avond. De groep werd verdeeld over gereedstaande auto's en we werden naar onze guesthouses gebracht. Mijn kamer was klaar, Indy had de sleutel. Ik nam mijn intrek in mijn ondertussen vertrouwde kamer en ging even op mijn bed liggen. Ik liet de trip nog een keer door mijn gedachten gaan. Ik was vermoeid maar erg blij.
Rob zocht mij een dag of twee later nog op in mijn guesthouse. Ik had niet genoeg cd's bij me gehad dus had ik Rob belooft dat hij er later één zou kunnen komen ophalen. Hij was samen met zijn vrouw. Een vrolijk stel.
Daisuke heeft mij later nog bezocht en heeft de kerstmis bij mij doorgebracht.
Neil is nog wel in Thailand geweest maar helaas heb ik hem niet kunnen treffen.
Het ergste vindt ik nog dat Rob een paar weken later werd ontslagen. Ik veronderstel dat het wat met Brian te maken heeft gehad. Aan de andere kant ben ik ook blij dat Rob daar niet meer werkt. Een goede gids als hem hoort niet bij zo'n krenterige touroperator te werken.
Perth - Exmouth - Perth = 3000 + 5246 = 8246 km. Totaal.
Speciale dank aan iedereen die zijn foto's beschikbaar heeft gesteld, de foto's bij dit verhaal zijn dan ook een mix van verschillende camera's met verschillende fotografen.
