zondag 1 maart 2020

Thailand: De laatste bergen

De laatste bergen
Aranyaprathet (Indochinahotel) 218), zondag 1 maart 2020

Na de gezellige avond voelde ik me op deze ochtend niet helemaal goed. Toch nog iets teveel bier gedronken! Koffie is om zes uur snel gezet met het kokende water dat klaarstond voor het ontbijtbuffet. Er is nog niemand aanwezig in het enorme restaurant. Van het eerste dampende kopje koffie knap ik gelijk aardig op. Mijn gedachten gaan direct weer naar de problemen in Zaltbommel en die problemen zorgen ervoor dat ik zeer moeilijk verhalen kan schrijven. Mijn gedachten zijn gewoon ergens anders! Er moet vandaag weer een brief worden geschreven om een poging te wagen om die ambtenaren met een dikke plaat voor hun kop te doorboren!
Met de Nederlandse internet radio stilletjes op de achtergrond klik ik wat door de nieuwspagina’s. Geen woord meer over het klimaat! Het nieuwe gevaar is de natuur die in de vorm van een virus heeft teruggeslagen tegen het CO2 beleid en al het plastic in de oceanen. Het virus is gestuurd voor een bloedoffer van de hoogontwikkelde apen die de aarde vernielen uit pure hebzucht.
Nu gaat het om het COVID-19-virus en hoeveel slachtoffers het in de toekomst zal eisen. Alsof dat belangrijk is? In Thailand komen per dag 50 mensen in het verkeer om het leven. In India sterven dagelijks een paar duizend mensen onder de meest erbarmelijke omstandigheden die armoede en het kastenstelsel met zich meebrengen . En dan heb ik het nog niet over de dagelijkse doden door tabak, alcohol, suiker en slecht eten. Met andere woorden, het nieuws is niet meer wat het is geweest. Een konijn dat door kinderen wordt verbrand in een ver vreemd land verschijnt op de voorpagina van de krant! 
Een verzameling geestenhuisjes
Na de gebruikelijke tosti’s en tankbeurt gaan we mooi op tijd weer op pad, het is maar 160 kilometer vandaag met het begin langs de lelijke weg met nummer 317. Na zestig lelijke en gevaarlijke kilometers zijn we eindelijk weer op rustiger terrein. Ik neem de tijd om enkele geestenhuisjes op de foto te zetten. Ik heb wat met die kleine gekleurde huisjes. Bij deze staan ook een hele verzameling dieren die op een of andere manier bovenaardse krachten aanspreken om je leven beter en veiliger te maken.  
I love MountainsDe laatste bergen
Dit zijn de laatste bergen van deze motortrip! Nog een stukje verder komen de heuvels en dan het platte land van de Isaan hoogvlakte. We hebben tijdens deze reis heel wat mooie landschappen mogen zien. Elk gebied van Thailand heeft zo zijn eigen karakter.  
Indochinahotel 218Indochinahotel
Binnen drie uurtjes arriveren we enkele minuten na twaalf uur ons hotel. Het Indochinahotel is functioneel en heeft ook een vleugje van luxe dat we tijdens de afgelopen reis niet vaak hebben gezien. Onze kamer is nog niet schoon en we moeten in de lobby een kwartiertje wachten. Maar dan kunnen we in de airconditioning van onze kamer voor de nacht kwartier maken. Ik maak een begin aan de brief naar de burgermeester en de gemeenteraad van Zaltbommel, zoek in de enorme digitale stapel naar onderbouwende documenten, en op het moment dat mijn maag voor de eerste keer knort kleden we ons aan om bij de plaatselijke 7-11 enkele magnetron maaltijden op te halen. Tijdens de twee kilometer naar de winkel zien we geen enkel restaurant, en dat is wel heel bijzonder in Thailand!   
Eten langs de wegGebakken rijst met omeletGebakken groenten
Zodra de zon onder de horizon is verdwenen komt de omgeving rond het hotel tot leven. Helaas hebben we vandaag geen balkon waar ik aan een ijskoud biertje kan sippen. Dat we geen restaurants hebben gezien geeft me toch wel wat zorgen. Ik zie niet al te best meer in het donker waardoor ik altijd probeer te vermijden na zonsondergang te gaan rijden. Zeker op twee wielen! Voor de zekerheid stappen we op de motor maar dat was helemaal niet nodig geweest. Op een steenworp afstand schuiven we aan tafel voor de beproefde gerechten in weer een andere, persoonlijke uitvoering, maar nooit is het eten slecht of heel duur. Behalve op Phuket dan!
We zijn precies op tijd terug zodat ik naar de topper PSV - Feyenoord op de laptop kan kijken. Helaas is het internet niet van die snelheid dus ben ik aangewezen op de laatste aflevering van de Italiaanse serie die wat wat van haar snelheid begint te verliezen.
Om half tien hou ik het niet meer en kruip onder de dekens. Lyka kijkt nog wat Koreaanse series op de iPad terwijl de doordringende bas van een band een paar honderd meter verderop mij in de schemerzone tussen slaap en wakker zijn houd. Nee, dit hotel is zeker niet voor herhaling vatbaar. 
Chantaburi - Aranyaprathet
Copyright/Disclaimer