Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), vrijdag 27 september 2019Gelukkig heb ik wat, zei het heel weinig, kunnen slapen tijdens de eerste etappe van onze reis naar Thailand. Heel vermoeid maar ook opgelucht stappen we de slurf uit en bevinden we ons weer op de vaste bodem.
Het is voor ons de eerste keer in Doha. Net voor de landing hebben we afscheid genomen van Ben, de fysiotherapeut. Ook Jos en zijn dochter uit Apeldoorn, die voor ons zaten, hebben we gedag gezegd in het vliegtuig. Frans zwaaide het afscheid terwijl hij druk bezig was met de groep voor Bali om te overleggen om hun volgende probleem van acht uur wachttijd te overbruggen. Ik hoop dat ik nog een berichtje krijg over hoe het hun uiteindelijk is vergaan. Hetzelfde geld overigens voor de Kras’sers naar Sri Lanka.
Na een uurtje ongeïnteresseerd dommelen bij de gate gaan we weer verder, met de bus naar het vliegtuig en naar de volgende etappe in de slechte plaatsen. Onze goede zitplaatsen die ik al lang van te voren had veilig gesteld zijn door de het omboeken van Qatar Airways verloren gegaan. Het voelt als een trap na voor de komende zeven uur aan boord van een kleiner en wellicht ook een wat ouder vliegtuig.
Zoals verwacht heeft onze extreme vermoeidheid bijgedragen aan een wat beter dan verwachtte nachtrust. We hebben wel onze ogen dichtgedaan maar gelijktijdig ook heel weinig geslapen met onze rug tegen de twee toiletten. Elke keer wanneer een van de twee toiletten werden doorgetrokken waren we van de klap van de vacuümklep weer wakker.
De lunch die voor ons ’s morgens vroeg werd geserveerd, runderkerrie op rijst, sloegen we maar over en gelukkig waren er nog enkele ontbijtjes over van midden in de nacht. Ook daar zet ik vraagtekens bij! Over de kwaliteit van het ontbijt wil ik het helemaal niet meer hebben.
En dan is daar eindelijk Bangkok. De chaos van de immigratiedienst is berucht en ook deze keer worden de Thai en buitenlanders nog steeds strak gescheiden. Discriminatie in het kwadraat maar ze komen er hier nog steeds mee weg. Zestig dagen worden gestempeld in onze paspoorten en we kunnen naar band 19 om onze drie koffers op te halen. Voor een moment gaan mijn gedachten naar de vlucht waar wij eigenlijk bij hadden moeten zitten. Hun bagage is namelijk niet meegegaan op hun aansluitingen. Zij zullen dus twee à drie dagen moeten wachten voordat ze hun bagage hebben. Sri Lanka zal hoogstwaarschijnlijk voldoende Nederlandse vloeken horen. Onze koffers zijn allemaal in goede toestand gearriveerd en alleen de douane kan nog roet in het eten gooien.
Een van de weinige zaken die tot nu toe zijn goed gegaan is onze taxi op de luchthaven van Bangkok. “Instyle Private Car Service” heeft het perfect geregeld. Voor een eerlijke prijs rijdt er een veilige auto met een beschaafde en beleefde chauffeur voor. Binnen twee minuten zoeven we over de “Motorway” richting Pattaya. Vechtend tegen de slaap en knikkebollend laat ik de de afgelopen twee dagen de revue nog maar eens passeren. Qatar Airways mag dan wel voor het vijfde jaar op rij tot beste Airline van de wereld zijn gekozen maar voor ons zullen ze dat toch nog wel moeten bewijzen. Zelfs de allerbeste kan wel eens falen, verantwoordelijkheid nemen voor dat falen is wat de goede tot de beste maakt!
Vermoeid maar voldaan zijn we eindelijk op de plaats van bestemming waar onze vaste kamer in het “Boxing Roo Hotel” al op ons wacht. Eerst naar boven met de bagage, dan naar beneden voor een paar biertjes, dan een snelle warme hap en dan naar bed. Morgen begint het tweede deel van ons avontuur.
