Twee dagen na terugkeer in het koude Nederland stond de “oude Dame” alweer achter ons huis. Een genot om eerlijk te zijn. Onderweg naar Nederland hebben verschillende, waarvan enkele griezelige, scenario’s door mijn hoofd gespeeld. Gelukkig is alles goed wanneer ik de “oude Dame” bij de winterstalling ga ophalen. Volgens de beheerder start de motor gemakkelijk bij de eerste keer. Dat is natuurlijk goed nieuws wanneer de motor meer dan vijf maanden heeft stil gestaan!
Meer dan een beetje onwennig rij ik van Nieuwaal naar Zaltbommel. De rem, koppeling en gaspedaal zitten allemaal nog op dezelfde plaats maar het besturen van zo’n groot voertuig voelt toch vreemd aan. Alle handels links en rechts van stuur zijn meer dan onwennig, ik moet weer even zoeken naar de richtingaanwijzer, ruitensproeier en de instellingen van de verlichting. Via de binnenwegen van de Bommelerwaard kom ik uiteindelijk op de parkeerplaats achter ons huis terecht. Mijn eerste test is ook geslaagd!
Toen ik de camper naar de stalling bracht was er al een hele waslijst met onderhoudstaken bekend die ik na de terugkomst, en voor het nieuwe seizoen, aan de camper moest uitvoeren. De twee belangrijkste gaan over de gaslucht die ik maar niet kan verdrijven en het nakijken en plaatsen van zekeringen rond de huishoudaccu en het elektrische systeem in het leefgedeelte van de camper. En er moet ook nog een tweede zonnepaneel worden geplaatst.
Je moet nu eenmaal ergens beginnen en omdat ik geen kaas heb gegeten van 12V gelijkstroom installaties heb ik enkele maanden geleden al de hulp ingeroepen van een gewaardeerd lid van het “Camperforum”. Na een kort, maar zeer vriendelijk, schriftelijk contact stap ik op deze mooie zaterdagochtend in de camper om Jos te bezoeken in Noord-Holland. Een stevige rit die de oude dame goed zal doen. De hogere temperaturen in de motor zal veel pakkingen weer flexibel maken en andere pakkingen zullen de zaak weer afdichten. Een scheut motor reiniger in de brandstof zal ook de leidingen, verstuivers en verbrandingskamers een grote beurt geven.
Jos is mijn tweede halte op deze mooie zaterdagochtend. Eerst moet ik naar Venhuizen, onder de rook van Huizen in West-Friesland. Tot aan Amsterdam verbaas ik me over de mooie brede asfaltwegen die zijn aangelegd sinds ik hier voor het eerst reed. De tijd gaat door en de verbeteringen veranderen langzaam in ergernis totdat nieuwe plannen en verbeteringen weer oplossingen brengen. Vierbaans! Dat herinner ik me nog het beste uit het begin van de jaren tachtig, vierbaans met elke avond files voor de bruggen bij Vianen en Zaltbommel.
In Noord-Holland wordt ik aangenaam verrast door het polderlandschap. Veel Nederlanders zijn vergeten hoe mooi ons land wel niet is. De Beemster polder, die in 1612 droogviel, is nog steeds een sprekend voorbeeld van het gevecht van “den ‘Ollanders” tegen de zee en het water. Het is en blijft een schitterend gezicht, groene weiden met grazende koeien omringt door dijken die het water afvoeren en die duidelijk een stuk hoger liggen dan de omringende sloten. Als eerste moet ik nog een kunststof gasfles ophalen waar ik even mee wil testen of het wat is voor wat ik ermee wil.
Mijn dag kan al niet meer kapot wanneer ik ook nog een kleine kunststof gasfles gratis en voor niks cadeau krijg! Die flessen lijken me dus echt wel wat! Wat ik er mee wil gaan doen mag eigenlijk niet maar bij het gebruik van gezond verstand zijn ze net zo veilig als een gekochte dampgasfles. Geladen, afscheid genomen, en dan op weg naar Jos, “Kroppie" op het camperforum, een bekende onbekende. Ik vindt het altijd bijzonder wanneer ik na een lange tijd een gezicht bij een naam kan plaatsen. Zodra ik zijn huis voorbij rijdt komt Jos naar buiten, mijn GPS heeft me voor een moment in de steek gelaten! Dat komt niet vaak voor!
Even later staan de twee “Oude Dames” naast elkaar op de oprit naast het huis van Jos. Voordat we aan de slag gaan drinken we eerst koffie die vergezelt word door een overheerlijke gevulde koek. Daar ben ik wel aan toe want het is alweer meer dan vier uur geleden dat ik aan het ontbijt zat. Onder de koffie voeren we oriënterende gesprekken om te zien wat voor vlees we in de kuip hebben. Zoals al eerder gemeld vindt ik het altijd bijzonder om een mens te ontmoeten waarmee ik al vaker via het internet heb gecommuniceerd. Een gezicht bij een naam is voor mij altijd leuker dan alleen maar een naam en een email adres.
Dan gaan we samen maar eens kijken wat er aan de hand is. “Meten is weten!”, is een veel gevoerde spreuk in de camperwereld. Het duurt dan ook niet zo heel erg lang totdat Jos, met de multimeter in de hand, het probleem voor mijn lage dynamo voltage heeft gevonden. Er zitten namelijk een scheidingsrelais en scheidingsdiode achter elkaar gemonteerd. Beiden zorgen voor een verlaging van het voltage. M.a.w., beiden er uit en een nieuwe er in!
Het afzekeren van de rest van het huishoudsysteem en de 230Ah accu blijkt veel gemakkelijker dan ik had verwacht. Slechts twee zekeringen, inclusief een nieuw zekeringshuis, maken de installatie veilig en hoeven we niet meer bang te zijn dat de hele elektrische installatie doorbrand.
Bij een derde kop koffie gaat Jos op het internet op zoek naar de onderdelen die ik nodig heb. Gewoon bestellen in Veghel. Na een hartelijk afscheid, een ruime afspraak voor de montage, en een boodschappenlijst met de benodigde onderdelen, inclusief de bestelnummers, stap ik in de camper en ga op weg naar huis. Onderweg denk ik na over de reizen die komen gaan. Het werk aan de camper voor de komende weken. Als eerste moet ik een zonnepaneel, compleet met bevestigingen bestellen, en dan aan het werk met het gas. Dat onvindbare lek moet boven komen. Ik heb geen zin om de eerste camper op de maan te zijn!
En daar is Zaltbommel, mijn dag zit er op, ik heb veel geleerd en veel nagedacht. Nu aan het werk en dan op reis, wandelen en genieten, het is te hopen dat het weer ook de komende weken een beetje meezit!
