Zoals gewoonlijk sta ik alweer voor zeven uur onder aan de ladder. Het is koud in de camper, de verwarming is gisterenavond uitgezet omdat je nu eenmaal beter slaapt wanneer het binnen wat koeler is. Tien graden en een beetje verklapt de thermometer! Nog voordat de Senseo op het gas gaat controleer ik de koelkast. De thermometer in de koelkast geeft nu zes komma zes graden aan, daar ben ik erg blij mee omdat ik nu weet dat ik me om niets zorgen heb gemaakt.
De gordijnen gaan op een kier en ik maak gretig gebruik van het internet. Ik kan bij Kroppie inloggen maar ook de 20Gb van de KPN is ruim voldoende zodat ik niet zuinig hoef te zijn. De geur van koffie trekt door het leefgedeelte en de kachel brengt de binnentemperatuur langzaam op een comfortabel niveau. Wat is het leven in een camper toch simpel en goed. Lyka slaapt gewoon door terwijl ik met duizend en een dingen bezig ben. Niet aan het multitasken, daar krijg ik hoofdpijn van! Nee, ik doe het ouderwets een voor een en maak aantekeningen met een potlood op een kladblok.
Om acht uur is het tijd om Lyka wakker te maken omdat ik nu wel een hele grote trek krijg! Een gebakken ei op een plak kaas met wat groenten is een prima begin van de dag. Mijn maaltijden zijn nog kleiner geworden dan ze al waren en de positieve uitwerking daarvan is door de dokter bevestigd. Het gaat een stuk beter met mijn diabetes, ondanks dat ik nog graag een (zwaar) biertje drink.
Zo rond negen uur wordt het de hoogste tijd om Jos op te zoeken. De koffie is al bruin! Voordat we buiten aan de slag gaan, de temperatuur is haast onaangenaam te noemen, bespreken we nog kort wat we gaan doen en in welke volgorde we het gaan doen. Dan gaan de fleece en winterjas aan en we stappen de koude zeelucht in. Hier in de Noord-Hollandse polders snijd de wind scherp als een koksmes over het vlakke landschap. De motorkap gaat open en de elektrische installatie zoals hij nu is wordt helemaal gecontroleerd en gelezen. Waar zit de fout?
Als eerste verwijderen we het diode scheidingsblok en plaatsen een nieuw scheidingsrelais. Het is niet veel werk maar wanneer Jos de multimeter tevoorschijn haalt komen we toch ook de eerste problemen tegen. Het zweet breekt me uit maar Jos blijft zo rustig als een plattelandsdominee op zondagochtend.
‘Meten is weten!’, klinkt er vanonder de motorkap van de camper.
Starten, meten, losmaken, vastmaken, starten, meten, enz. enz. Uiteindelijk hebben we het euvel gevonden en met een nieuw stukje draad is het probleem opgelost. Mijn goedkope Chinese voltmeter op het dashboard geeft nu 14,1 Volt aan! Dat is een voltage dat ik in de afgelopen jaren nog nooit voorbij heb zien komen. De uitleg van Jos is me gelukkig ook duidelijk! De flexibele koperen draad is in de afgelopen acht en twintig jaar gecorrodeerd en er zijn aardig wat koperen kernen gebroken. Het directe gevolg is dat de draad nog maar de helft van de stroom kan doorgeven dan dat waar het voor gefabriceerd is.
Ook het raadsel van het “tweede scheidingsrelais” is ondertussen opgelost. Dat is hoogstwaarschijnlijk het relais dat de 12V naar de oude koelkast verzorgde. Sinds ik een 230V compressor koelkast op een 1000 watt omvormer aan boord heb is die leiding overbodig geworden en wordt ook niet meer gebruikt. Toch kiezen we er voor om het relais te laten zitten, baat het niet dan schaad het niet!
Voordat we in het leefgedeelte van de camper aan het werk gaan lopen we alles nog eens goed na. Het enige wat we nog tegenkomen voor we naar de koffie gaan is een slecht klemmende schuifstekker. Voor de laatste keer start ik de oude dame en lopen we de verschillende meetpunten na om te zien welke spanning we kunnen meten. Overal zitten we aan de 14,3/14,4 Volt, die twee tiende verschil zit in mijn goedkope volt metertje.
Tijdens de koffie met gevulde koeken gaan we alweer brainstormen over het volgende project. We zitten duidelijk op dezelfde golflengte en ook Lyka heeft het hier prima naar haar zin bij de twee camperaars. De tijd gaat sneller dan je denkt. Omdat we vanmiddag nog een receptie hebben moeten we eerder aan slag dan we zouden willen. We gaan nu in het woongedeelte bij de huishoudaccu en nog enkele andere apparaten zekeringen aanbrengen voor de veiligheid.
Het loopt allemaal op rolletjes en rond kwart over een zijn we helemaal klaar. Nou ja, helemaal klaar, ik heb thuis nog wel het een en ander te doen maar ik kan nu met een gerust hart zeggen dat de elektrische installatie onder de motorkap in orde is. Nadat we samen hebben opgeruimd is het tijd om afscheid te nemen. Er zijn nog enkele kleine klusjes nodig maar daar komen we later wel aan toe. Jos is een kundige vriend waar ik heel veel profijt van heb.
Felgekleurde bloeiende bollenvelden onder jagende grijze luchten. Nederlandse polders op haar mooist! Maar we hebben nog meer moois tegoed op deze woensdag. Lyka heeft een paar krentenbollen gesmeerd en rijkelijk belegd met extra belegen kaas. Met een hand aan het stuur, een krentenbol in de andere hand en een oog op de kleine volt meter rijden we naar het zuiden. Rukwinden schudden de camper door elkaar. De voltmeter valt alleen wat terug wanneer ik in een tunnel het licht moet aanzetten. We zijn blij dat er weer een probleem is opgelost en de “oude Dame” stap voor stap wordt gerenoveerd.
Als extra verrassing is Rene ook bij de opening aanwezig. Een oude vriend die we al heel vaak hebben ontmoet, in Thailand en in Rotterdam. De Thaise hapjes die worden geserveerd gaan er bij de bezoekers in als zoete koek. Het geserveerde valt allemaal goed in de smaak en de bordjes met Thaise saté blijven niet lang gevuld. Na een vruchtbare ochtend met prima werkzaamheden en een gezellige middag met oude en nieuwe vrienden is deze dag aan haar einde gekomen.
Wij wensen Kim en Bert veel succes met hun nieuwe restaurant “Kim’s Kitchen” in Zaltbommel.
