Nu zat ik al niet lekker in mijn vel maar na wat me vandaag allemaal overkwam ben ik helemaal in mineur!
Mijn dag begon nog goed met een tentoonstelling van oude Formule 1 auto’s in “The Pavillion”. Na het zien van die oude raceauto’s besef je pas wat voor waaghalzen de coureurs vroegen waren en voor ballerina’s het tegenwoordig zijn. Aluminium en pure brute kracht van tien en twaalfcilynder motoren! Ik leefde helemaal op bij de Lotus, Benetton en Tyrrell uit een ver verleden.
De namen Senna, Piquet en Schumacher roepen natuurlijk ook mooie herinneringen op. De camera was ook blij nadat hij een grote beurt bij YL-Camera had gekregen. Mocht je ooit een goede camera willen kopen en je vangt je reis aan in Kuala Lumpur dan kan ik je deze winkel van harte aanbevelen.
Het gevoel van geluk veranderde al snel in een teleurstelling. Wegens het enorme succes van de verregende Grand Prix van 2009 waren er enkele vakken voor toeschouwers gesloten. En welke vakken? De beste vakken dus! Inderdaad, D,E en G! En of we dan maar een vijf keer zo duur kaartje voor een plaats op de tribune wilden kopen! Nooit dus! Nu keek ik het geheel zo aan en de verkoper van de kaartjes was zelfs zo behulpzaam dat hij naar de organisatie belde. En hier werden mijn slechtste voorgevoelens bevestigd! De vakken waren voor de gehele Grand Prix gesloten! Gelukkig waren er ook hele horden Maleisiërs die hier niet blij mee waren. Dat was in ieder geval een hart onder de riem voor deze arme toerist.
Ik ging me beraden op hoe het verder moest en koos voor de lunch onder de torens in het KLCC.
Nog voordat ik aanschoof was het voor mij al duidelijk. Als ze wilden dat ik TV keek dan deed ik dat ook. Dit was de elfde keer dat ik in Kuala Lumpur was voor de Formule 1 race en dat was dan ook meteen de laatste keer.
Nog voordat ik in mijn hotel was aangekomen voelde ik de eerste spetters op mijn gezicht. Ik versnelde mijn pas en was net te laat terug. De regen begon neer te dalen zoals dat alleen maar in Kuala Lumpur kan. Het werd ook niet meer droog! De regen had me beroofd van mijn uitzicht en de satelliet TV. Gelukkig had ik inkopen gedaan en hoefde vandaag de deur niet meer uit. Om half tien ging het licht uit!
Welterusten.
