Na vier drukke dagen ben ik alweer op weg. Deze keer met drie vrienden voor een lange rit met de motorfiets door Thailand. Het ene project is nog niet helemaal afgehandeld en het volgende project is alweer gestart!
Volgens de planning komen we op kerstavond weer aan in Pattaya en vanaf die avond tot mijn vertrek op twaalf januari zal ik op het strand werken aan de verhalen die zijn blijven liggen, of beter gezegd, zijn blijven hangen op de harde schijf van mijn MacBook.
Na de eerste drie dagen zijn Gary, Jack, Kevin en ik aardig aan elkaar gewend. De jongens genieten met volle teugen van het rijden op de motoren en we weten nu ook wat iedereen van deze toer verwacht. De jongens zijn niet echt geïnteresseerd in de tempels en de culturele zijde van Thailand, het gaat meer om de ervaring van de vrijheid van het motorrijden. Het maakt me een beetje melancholiek en brengt me terug naar het begin van de jaren tachtig toen ik zelf op de motor Europa doorkruiste.
We waren op tijd om te vertrekken en om eerlijk te zijn was ik ook blij om weer op pad te gaan. Pattaya is dit jaar rond de kerst erg rustig en ik ben persoonlijk nog steeds erg onrustig. Tijdens de eerste dag, die bijna 275 kilometer bedroeg, kregen de boys een prima idee van wat hun de komende tien dagen te wachten stond. Autosnelwegen, stille binnenwegen, onverharde wegen en zandpaden.
Na de eerste dag waren de jongens al in extase en mijn opmerking dat het alleen nog maar beter zou worden bracht meteen een brede glimlach op hun gezicht. Ayuthaya heeft voor mij weinig geheimen meer sinds ik hier tien en een half jaar geleden voor de eerste keer met Marieke arriveerde. Natuurlijk ben ik hier al veel vaker geweest en het Ayuthaya guest house is nog steeds OK voor mij, maar de volgende keer slaap ik toch wat duurder en luxueuzer in het hotel om de hoek. Na een gezellige avond zochten we onze gedeelde kamer op, het licht werkte niet helemaal perfect maar de airconditioner en de koude douche waren goed genoeg voor de 150 Baht, iets meer dan drie Euro, per persoon die we moesten betalen.
Zoals ik al eerder heb vermeld waren de jongens het op de tweede dag na drie tempels al zat en de gesprekken gingen over de komende acht dagen. De plannen werden besproken en veranderd. Vanaf morgen zou de nadruk op het motorrijden komen te liggen. Sangklaburi zou worden overgeslagen en we zouden richting het noordoosten gaan. Elke avond tijdens het eten zouden we overleggen wat en waar we heen zouden gaan. Ik kon me daar prima in vinden zolang we maar op kerstavond weer terug in Pattaya zouden zijn.
Maar eerst stond het licht en geluid spektakel op het programma. Deze keer was ik gewapend met een betere camera en twee volle batterijen. Het verhaal was anders dan vorig jaar maar dat neemt niet weg dat het toch weer een heel gelaagde avond was. Een paar biertjes na afloop en morgen weer vroeg op. We hebben weer meer dan tweehonderd kilometer voor de wielen.
Vandaag tijdens de derde dag werd er dus gereden. Na de relatieve rustdag rond Ayuthaya gingen we op weg naar Kanchanaburi. Opnieuw twee nachten op dezelfde plaats omdat we een dagtocht rond de stad, de brug over de rivier de Kwai en naar de Hellfire Pass zouden gaan maken. Erg vermoeid arriveerden we bij het Mr. Tee Guest House. Het op de motor rijden over slingerende binnenwegen is nu eenmaal een vermoeiende bezigheid. Ook hier is het niet erg druk en vier kamers waren geen probleem.
Twee oude bekenden waren ook weer aanwezig en het is altijd goed om weer oude vrienden te zien. De jongens waren zichtbaar onder de indruk dat ik op veel plaatsen de weg weet en mensen ken. De kamers waren goed en de rust van rivier was heel plezierig. Nadat we ons in de kamers hadden geïnstalleerd gingen we meteen weer op pad voor een korte rit rond de stad, de oorlogsbegraafplaats en de brug werden bezocht. Natuurlijk dronk ik mijn traditionele biertje bij de brug en na de zonsondergang zochten we ons guest house weer op. Na een uitgebreide maaltijd zochten we voor tien uur onze bedjes al weer op.
