Wat had ik slecht geslapen vannacht. Die andere drie gasten kwamen heel laat thuis en deden meteen het licht aan op onze kamer. Wat erger was dat ze op zoek gingen naar de afstandsbediening van de air-conditioning. Ik wist zeker dat ze die niet zouden vinden want die lag onder mijn rugzak. Voor het slapen had ik dat ding op 22 graden Celsius gezet en dat was koud genoeg voor de nacht.
Nadat ze hadden opgegeven zochten ze hun slaapplaatsen op en de jongen die het bed boven mij had was een halve meter te lang voor het bed. Het gevolg was dat hij de hele nacht lag te draaien en bij elke beweging werd ik weer wakker.
Om negen uur schrok ik wakker van het geluid van ritssluitingen. Ik keek op en zag dat één van de drie alweer aan het pakken was en op het punt stond om te vertrekken. Dat is natuurlijk wel het nadeel van een hostel. Helaas zijn de prijzen voor hotelkamers de laatste twee jaar de pan uit gerezen.
De anderen lagen nog steeds in bed te wachten totdat ze moesten uitchecken. Ik kan het nog steeds niet geloven dat er van die mensen zijn die elk dubbeltje drie keer moeten omdraaien voordat ze het uitgeven en dan toch ‘s avonds voor een groot bedrag bier drinken.
Het ontbijt was natuurlijk alweer in hongerige magen verdwenen en drie lege broodzakken op het aanrecht was alles wat er over was gebleven. Een snelle douche en weer op weg naar Dhoby Ghaut voor een McDonald’s ontbijt. De zon stond weer hoog aan een blauwe hemel en het leek dat het slechte weer dat ik verwacht had weg zou blijven.
Vandaag stond het Kong Meng San Phor Kark See Monastery op het programma want mijn kuiten stonden zo strak als knakworsten in een pan kokend water. Het is inderdaad alweer een tijdje geleden dat ik meer dan tien kilometer had gewandeld maar dat mijn conditie er zo slecht voor stond had ik zelf nooit verwacht.
Na een korte reis met de trein en de bus stond ik alleen voor de zijingang van het klooster. Hier werd ik bevangen door een gevoel dat ik het laatste jaar al eens eerder had. Ik had namelijk weinig zin om alleen het klooster te bezoeken. Ik reis graag alleen maar steeds vaker krijg ik dat vreemde gevoel dat ik liever met iemand op pad ben. Na een dag met Andrew kwam dat gevoel dus weer terug.
Ik slenterde wat over het tempelcomplex en wist dat ik hier de volgende keer weer zou terugkeren. Veel vroeger dan dat ik gewend ben ging ik weer richting de stad waar ik lekker ging eten in het Funan IT Center. Heerlijke noedels met een speciale saus. En het was heel lekker.
Na een serie koude bieren en een gesprek met een paar lokalen werd het langzaam weer tijd om richting het hostel te gaan. In foodcourt 99 ben ik nu ingeburgerd en de volgende keer zullen ze me zeker weer herkennen. Het is toch wel leuker om een biertje te drinken met mensen die je kent.
Morgen staat er dus de verplaatsing naar Maleisië op het programma. Niet te laat opstaan en proberen voor elf uur in de bus op weg naar Melaka te zitten.
