Mijn kamergenoten waren niet zo blij met mijn wekker die me om acht uur wekte. Ze begonnen te morren en te draaien in hun stapelbedden en trokken de dekens over hun hoofd. Zelf besloot ik ook om maar een uurtje langer te blijven liggen. Ik had tenslotte voldoende tijd. Mijn enige doel voor vandaag was het bereiken van Melaka waar ik reeds een kamer had geboekt in de Heeren Inn.
Het pakken van mijn rugzak duurde niet langer dan vijf minuten en omdat ik geen borg had hoeven te betalen was het inleveren van de sleutel voldoende. Voordat ik in de MRT verdween keek ik nog even of het loket al open was om mijn oude EZ-Link kaart om te ruilen. Er wordt hier een nieuw systeem voor het openbaar vervoer ingevoerd en dus moeten alle kaarten worden omgewisseld.
Het is een openbaar vervoerkaart vergelijkbaar met de kaart waar ze in Nederland al jaren mee worstelen. In Singapore kan je met de kaart, die overigens niet op naam staat, veel meer dan alleen maar met het openbaar vervoer reizen. Je kan er in sommige winkels en restaurants ook mee betalen. Vervoerkaart en Chipknip in één! De regering zou gewoon dit systeem in zijn geheel moeten overnemen en dan waren ze meteen van dat probleem af. Fraude is hier ook zeldzaam wegens de zware straffen. Er wordt hier geen thee gedronken met misdadigers!
Een ander noodlijdend idee in Nederland, het rekeningrijden, is ook in Singapore al jaren geleden succesvol ingevoerd. Daarvoor geld eigenlijk hetzelfde. Kopieer het gewoon in zijn geheel en over een jaar kan het rond de randstad in werking treden.
Bij de McDonald’s tegenover het Bugis MRT station zocht ik een plekje om rustig mijn ontbijt te nuttigen. Terwijl ik mijn broodje met een gebakken ei en een kippenburger zat te kauwen bestudeerde ik de andere toeristen die de zaak binnen kwamen.
Een hele dikke, Australische, vrouw duwde haar tengere man tegen de bank in het restaurant en beval de twee dikke kinderen tegenover hem plaats te nemen.
“What you want?”, klonk het niet al te vriendelijk.
De bestelling die volgde was groter dan wat ik normaal in twee weken eet. Het was dus geen toeval dat de moeder en de kinderen zo kolossaal waren.
De busterminal van Queenstreet is nu maar een paar honderd meter van de McDonald’s en dat maakt het een stuk gemakkelijker dan eerst toen ik met de MRT naar Kranji ging om vervolgens over te stappen op de zusterbus van deze maatschappij. Mijn rug blijft ook droog en de bussen vertrekken om de twintig minuten.
Bij aankomst in Maleisië stond ik verbaasd te kijken naar de nieuwe terminal van de immigratiedienst. Er is zoveel verkeer per dag van Maleisië naar Singapore en visa versa dat de oude terminal niet meer voldeed. Helaas hebben de twee buurlanden, voormalige provincies van hetzelfde land, nog regelmatig ruzie met elkaar en daarom is het onderhouden en gebruiken van een gezamenlijke terminal onmogelijk. Het zou voor de reiziger een stuk gemakkelijker zijn als ze maar één keer de bus hoefden te verlaten!
Op het Larkin busstation in Johor Bahru ging het allemaal gemakkelijk en mijn aansluiting naar Melaka zou binnen tien minuten vertrekken. Deze keer was het met de bus van Delima, hoewel ik liever met de Super VIP van KKKL reis was dit een goed alternatief omdat de bus niet vol zat en ik twee stoelen voor mezelf had. Nog snel wat te drinken gekocht en op weg naar het perron vanwaar de bus zou vertrekken.
Ik zat nog maar net op mijn plaats toen er nog twee buitenlanders aan boord kwamen. Ze namen plaats op de bank voor mij dus was een gesprek onvermijdelijk. Het waren Steve uit Australië en Jolanda uit Spanje. Er was een groot leeftijdsverschil dus was het ook intrigerend om uit te vinden wat er hier aan de hand was.
Het duurde niet al te lang voordat we in gesprek met elkaar waren en mijn vraag meteen werd beantwoord. Hij reisde haar achterna omdat hij verliefd op haar was. Hij ging voor drie dagen met haar mee naar Melaka vanwaar zij naar Indonesië zou vertrekken en hij weer terug gaan naar Singapore. Als een speels puppy liep hij achter haar oude rok aan. Ja oud, ik schatte haar een jaar of veertig maar zekerheid heb ik daar nooit over gekregen.
De busreis ging snel voorbij en op mijn aanraden sliepen ze bij Mr. Teng in het Discovery Café. Ze volgden mij ook naar de Indiër voor een goedkope maar voedzame maaltijd.
In de avond viel het me meteen op hoe druk het in Melaka was. Melaka is nu eindelijk ontdekt als toeristen bestemming door zowel de Sigaporeanen als de lokale Chinezen. De zwarte hoedjes gaan meestal ‘s avonds weer in hun Proton Wira’s naar huis. Het was weer gezellig bij Ringo Classic en het bier vloeide rijkelijk. Ik was blij om weer in mijn geliefde Melaka te zijn.
