Thailand, Ontmoeting in Bangkok

Bangkok 14-17/12/2006

Daar gingen we dan! Ik had van alles geregeld om de aankomst van Henk en Dean zo goed mogelijk te laten verlopen. Henk zou eerst naar Pattaya komen om daarna samen met mij naar de lucht haven te gaan om Dean op te halen. Het was best vreemd om iemand te ontmoeten die ik in geen zes jaar had gezien. Alles verliep vlekkeloos en we waren op tijd op de luchthaven. Na aankomst verliepen de gesprekken goed en er was dus geen probleem om de draad weer op te pakken.
Eerst Dean geïnstalleerd en daarna door naar ons hotel. We wilden de eerste avond rustig aan doen omdat er op vrijdag een dag toerisme gepland was.
Dat lukte dus niet, een paar biertjes, gebakken rijst, een paar biertjes, shoarma schotel en dan maar naar Patpong. Henk zat op hete kolen en Dean was ook wel geïnteresseerd wat er nu allemaal waar was van de verhalen. Het werd een leuke avond met een afscheid op Patpong en een terugreis met de Tuk Tuk.
Ik had een paar bezienswaardigheden achter elkaar geplakt als programma en zo zouden wij het dan ook afwerken.
Om iets over negen arriveerde Dean bij ons hotel en we trokken met zijn drieën de stad in.
De eerste stop was de maag van Bangkok. Een enorme groentemarkt aan de rivier. We liepen wat rond en ik vertelde over de exotische groenten en kruiden die er verkocht werden. Ergens halverwege genoten we van satetjes met brood. De tweede stop was Wat Po met zijn 20 meter lange liggende Buddha. Het gehele tempelcomplex is zeer indrukwekkend. Als klap op de vuurpijl huurde ik een longtailboot die ons twee uur over de klongs van Bangkok zou varen. We sloten de trip af bij Wat Arun, de 65 mtr stupa aan de rivier. Op de terugweg bestelde ik nog wat echt Thais eten. De jongens waren onder de indruk. Ook ik zie altijd weer nieuwe dingen. Het werd een fantastische dag die de boys niet snel zullen vergeten. Het avondeten schoot erbij in en we belanden in een Ierse Pub op Silom rd. De Beatles waren uit de dood opgestaan en we hadden een mooie avond.
De zasterdag zouden we uitslapen en we zouden Dean ontmoeten in zijn hotel. De beste beslissing want we zouden in de buurt blijven van Sukhomvit. We dronken koffie, bezochten Pratunam (kledingmarkt) en gingen een kleine 300 mtr omhoog op de Byoke Tower. De tijd vloog en de dag was zo om.
De avond brachten we door in een nieuw ontdekte Pub op Sukhomvit en daar aten we ook wat. De avond werd afgesloten in Soi Cowboy.
De gasten hadden meteen veel gezien en waren tevreden!
Dinsdag komt Dean naar Pattaya, Henk is op zondagmiddag om vijf uur al op pad. Hij zat alweer op hete kolen.

Singapore, De laatste dag

Singapore 06/12/2006

Eindelijk een goede nachtrust. Ik werd fris wakker en de twee biertjes hadden hun werk als slaapmiddel goed gedaan.
Acht uur, de kleine kakkerlakken schoten weg toen ik het gordijn open deed. Ik heb in dit hotel nog nooit ongedierte gezien. Nu zag ik er meer dan ik had verwacht. De tv deed het nu helemaal niet meer zodat ik maar snel een douche nam en naar de McDonalds ging voor mijn email. Gratis Wifi, perfect. Maar eerst nog even pakken. Veel had ik niet gekocht, een paar schoenen en een iPod shuffle. Toch leek mijn bagage veel zwaarder dan bij mijn vertrek. Zou het dan de pot mintsaus en de pot sambal zijn? Twee ingrediënten die niet of nauwelijks te krijgen zijn in Thailand. Toch wil ik die niet missen. Vooral nu er kwark te koop is bij de Carrefour. Heerlijk tzasiki maken vers voor op de sla en bij de friet.
Afgepakt stapte ik in de lift met mijn grote kist en kleine rugzak. Eenmaal uitgechecked en buiten zwaaide ik naar een taxi om mij naar de luchthaven te brengen. Voor die zes euro extra wilde ik niet een half uur gaan lopen sjouwen met het spul.
Ik was ruim op tijd op de luchthaven. nu relaxen en maar hopen dat ik geen problemen krijg met mijn bagage.
Mijn bagage was niet het probleem. Het woord Buddha opent alle deuren. Mijn probleem op deze reis was dat mijn paspoort nog maar 5 maanden geldig was. Dit is de eerste keer dat ik het aan jullie vertel omdat ik het noodlot niet wilde tarten.
Bij aankomst in Singapore werd ik er meten op gewezen, omdat ik maar enkele dagen bleef en omdat het om een Nederlands paspoort ging kreeg ik toegang tot het land. Maleisie ging iets moeilijker maar omdat ik goed slijmde kreeg ik ook hier vrije doorgang. De terugkomst in Singapore was geen enkel probleem, waarschijnlijk omdat er een aantekening stond bij mij gegevens in de computer. Het vertrek naar Thailand gaf de eerste echte problemen. Ik moest allerlei formulieren invullen die ik later gestempeld en ondertekend terugkreeg net voordat ik het vliegtuig in ging. De aankomst in Bangkok, ik hield mijn hart vast en mijn adem in. Niets, nada, gewoon een stempel voor drie maanden. Dat was een opluchting. Ik moet nu in ieder geval mijn paspoort gaan vernieuwen.
Opgelucht reed ik in de taxi nar huis, dat ik aantrof net zoals ik het had verlaten.

Ik vond het leuk om te bloggen en ik zal het zeker de volgende reis voortzetten, alleen de foto's is meer werk als ik had verwacht. Misschien voeg ik die gewoon later toe.

Singapore, Herstel?

Singapore 05-12

Afgelopen nacht weer niet kunnen slapen. Niet verwonderlijk als ik bedenk dat ik de laatste dagen elke middag wel een paar uur heb geslapen. Maar toen ik wakker werd voelde ik mij wel beter. Beter? Nee, zelfs goed. De pijn in mijn rug is bijna verdwenen en na een anti-poeppil is de drang ook minder.
Mijn laatste dag in Singapore. Nadat ik de laatste inkopen op electronica gebied had gedaan ben ik mijn buddha gaan halen. Wat is hij/zij (de buddha is onzeidig) mooi! Eenmaal ingepakt ben ik wel een beetje geschrokken van de grootte van de kist. Ik hoop dat het geen problemen geeft in het vliegtuig. Ik vlieg namelijk met Air-Asia en die hebben een 15kg baggage max. Daar verdienen ze het geld mee, onschuldige passagiers die met hun 17/18 kg aankomen dienen fors bij te betalen.
In de middag ben ik nog een keer door Waterloo st. gewandeld en steeds moest ik mij inhouden zodat ik niet meer souveniers kocht. Volgend jaar is het jaar van het zwijn, mijn chinese sterrenbeeld. Die roze varkentjes waren zo leuk! Nou ja, de volgende keer dan maar.
Aan het einde van de dag voelde ik mij zo goed dat ik zelfs een biertje heb gedronken. Het Indiaase eten moest ik helaas laten staan. De volgende keer dan maar.

Singapore, Een schuimende nacht

Singapore 04-12

En ik dacht dat ik het ergste al achter de rug had.
Afgelopen nacht was een drama. On de drie kwartier naar de wc en maar schuimen, aleen maar schuimen. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen en de wekker maakte me om acht uur wakker. Ik ben nog lekker een uurtje blijven liggen. Gedurende de dag heb ik lekker rustig aan gedaan en in de loop van de dag begon ik me wel beter te voelen.
Maar ik had een groot dilemma, ik had een enorme trek maar wilde aan de andere kant niet eten omdat dat er ook weer uit moet. Ook stond ik in tweestrijd of ik nu wel of niet een anti poeppil zou nemen. De pil is er niet van gekomen maar gegeten heb ik wel. Zei het beperkt en zonder risico's, gewoon brood met een ei.
Ik voel me nu wel wat beter en ik hoop nu ook dat het doorzet, vanavond eet ik in ieder geval weer gewoon brood met een kopje thee. Mijn biertje laat ik wel staan tot woensdag als ik weer in Pattaya ben.
Ondertussen heb ik wel een fantastisch mooie buddha gekocht voor mijzelf als kerstcadeau. Als ik mijzelf niet kietel dan doet niemand het.
De avond was prettig, de pijn in mijn rug was veel minder, na een dosis Panadol, en mijn eten begon weer te smaken. Natuurlijk alleen brood want ik wil het niet te exotisch maken tijdens mijn herstel. Rustig ben ik weer door Little India geslenterd en later op de avond heb ik nog wat tv gekeken.
Morgen de laatste dag, ik zie ernaar uit om weer in mijn eigen bed te slapen.

Ik krijg maar weinig reacties op mijn weblog. Ik ben dan ook benieuwd of iemand dit dan ook leest. Graag een korte reactie?

Singapore, in de bus

Melaka/Singapore 03/12/2006

Denk altijd goed na als je ziek bent en je moet jezelf verplaatsen. Hoe te overleven op vloeistof en eten en nog veel belangrijker, dat je niet naar het toilet moet.
Op de zaterdagavond voordat ik ging slapen dacht ik na over mijn reisschema voor zondag. Ik moest nu eenmaal in die bus zitten! Ik had een kaartje voor de bus gekocht en de overnachting in het hotel in Singapore was ook al betaald. Ik zou om negen uur opstaan. Een douche en mijn spullen pakken en om tien uur richting het Discovery Café gaan. Een klein ontbijt nuttigen en voordat ik naar de vertrekplaats van de bus zou vertrekken nog één keer naar het toilet. Gewoon proberen om leeg te zijn. Alles liep volgens plan met één uitzondering. Op de terugweg van de 7-11 moest ik gewoon rennen om op tijd op het toilet te zijn. Ik rende het ziekenhuis binnen met een snelle vraag. “Tandas”? De mensen in de ingang keken verbaasd naar mij en vroegen zich af wat voor spoedeisende hulp ik nodig had. Wat een opluchting!
Daarna had ik geen problemen meer. Ik ontdekte dat des te minder ik liep des minder ik naar het toilet moest. Gewoon blijven zitten dan.
Deze keer ging ik de grens over op een plaats waarvan ik biet eens wist dat die bestond. Jurong, gemakkelijk, snel en geen lange rijen wachtende mensen. Het “Golden Mile Complex” was een beetje uit de route maar een eerlijke taxichauffeur bracht mij op de meter tot voor de deur van mijn hotel. Missie volbracht, geen problemen! Ik was weer in de buurt van toiletten.
Ik keek s’avonds tv en deed gewoon rustig aan. Ik kijk er nu naar uit om terug naar Thailand te gaan. Ziek onderweg zijn is nooit leuk, noem het maar gewoon domme pech. Nog twee daagjes in Singapore rusten en winkelen. Morgen meer......

Maleisië, voedselvergiftiging?

Melaka 02/12/2006

Zieker dan ooit tevoren ontwaakte ik op deze zaterdag morgen. Het zweet liep gewoon uit mijn lichaam en ik voelde mij zwak, gelukkig kon ik wat te eten kopen en ik kocht wat meer voor op de kamer. Je weet nooit wat er nog te komen staat.
Een paar boterhammen en een kopje koffie en terug in bed. Om vier uur s’middags werd ik weer wakker! Ik moest naar het toilet, een explosie van diarree. Een vulkaan, ik werd uitgeperst, alles liep uit mijn lichaam. Ik was gewoon droog. Diarree met een hoofdletter D.
Na deze explosie voelde ik mij herboren, een lauwe douche hielp daar zeker ook aan mee. Wat het een voedselvergiftiging? Zou kunnen, het enige wat ik nu nog voelde was een pijn onder in mijn rug maar dat was waarschijnlijk van de slechte matrassen waar ik op had geslapen.
Ik keek een voetbalwedstrijd met een paar biertjes en lag voor twaalf uur al weer in bed. Ik heb nog even met het idee gespeeld om bij Ringo te gaan kijken maar uiteindelijk wilde ik op veilig spelen. Morgen moet ik met de bus naar Singapore en het laatste wat ik wil is ziek in de bus zitten. Er zijn namelijk geen toiletten in die bussen. Als ik maar goed slaap vannacht?

Maleisië, Vrijdagavond

Melaka 01/12/2006

Ik voelde mij een stuk beter dan gisteren, niet 100% beter maar wel veel beter.
Mijn chocolade broodje en koffie smaakte me goed. In de krant las ik een artikel over een stuk van de oude vesting die was gevonden op de plaats waar de controversiële toren zou verrijzen. Ze hadden de bouw stil gelegd en het museum van Melaka had twee weken gekregen om het te onderzoeken voordat het onder het beton zou verdwijnen. Verloren voor altijd. Erg interessant omdat hier ook veel Nederlandse geschiedenis ligt.
Tijdens mijn middagwandeling ging ik een kijkje nemen op de bouwplaats en het is toch ongelofelijk dat de regering en provincie gewoon blind zijn voor dit soort zaken! Je eigen naam op een gepoetste bronzen plaat is veel belangrijker dan de naam van Afonso de Albuquerque op een marmeren gedenksteen omdat hij de opdracht had gegeven voor de bouw van het fort. Die wij, de Nederlanders in de vorm van de VOC, op de Portugezen veroverden in 1641. Toch leuk al die Nederlandse geschiedenis in een ver vreemd land. En het was inderdaad een flink stuk muur.
s’Avonds wachtte ik op mijn vriend om samen naar een dart toernooi te gaan, hij was niet komen opdagen? Toen ik ging kijken op de plaats waar het toernooi zou worden gehouden werd het nog vreemder. De plaats was niet eens open. Ik ging gewoon terug naar het “Discovery Café” voor een paar biertjes. Later op de avond bezocht ik nog “Ringo” om te kijken of er wat te doen was. Nee, het was daar ook heel rustig. Uiteindelijk werd het dan ook een rustige avond.

Maleisië, Een rustige dag

Melaka 30/11/2006

Wat ik had voorzien als een rustige dag werd een héél rustige dag.
Ik voelde mij goed toen ik wakker werd en na mijn ontbijt werd het tijd voor een wandeling om weer wat nieuws te ontdekken. Ik liep in een richting waar ik nog nooit was geweest en belande achter Bukit St. Paul, daar vond ik een oud kerkhof met een paar Nederlandse graven die terug gingen tot de 17e eeuw. Niet echt veel te zien maar het is toch een historische plaats. Zelf heb ik het nog nooit op een kaart van Melaka gezien en het is dus niet gemakkelijk om te vinden.
Na de lunch voelde ik de koorts opkomen. Het is nu erg heet hier en mijn gewrichten en benen begonnen pijn te doen, en dat voelde niet goed. Een paar koude drankjes en een paar kilometer wandelen en ik was weer bij mijn hotel.
Ik had een klein uurtje gelegen en ik voelde mij nu zo slecht dat ik mijzelf bij elkaar pakte en naar de apotheek ging om Panadol te kopen, ze hadden twee versies. Één waar je slaperig van werd en één gewone, “doe mij de slaperige maar!” Ik lag om acht uur al op één oor.
Ik hoop dat ik mij morgen beter voel.

Maleisië, Kerstmis in Melaka

Melaka 29/11/2006

Één biertje heb ik gisterenavond op, dat was alles. Ik was vroeg opgestaan om mezelf in de situatie te bevinden zonder een fatsoenlijk ontbijt. Dat is Melaka, gewoon geen ontbijt. Dan maar een kop koffie met een chocolade fabrieksbroodje, en de krant.
Ik wandelde langzaam naar het Mahkota winkelcentrum waar in de kelder een bakkerij zit die fatsoenlijk brood bakt. Niet van dat zoete Chinese spul. Een tonijn rondje en een kaas broodje, één banaan en een klein flesje 100+. Het leven is goed.
Binnen in het Mahkota winkelcentrum was het kerstmis al begonnen. Erg vreemd om de meisjes met hoofddoekjes in winterse wonderwereld te zien. Na mijn verlate ontbijt was het tijd voor een wandeling om alles een beetje te laten zakken. Ik passeerde veel kleine restaurant die ik in het verleden al tientallen keren was voorbij gelopen. Ik was nooit naar binnen gegaan voor de simpele reden dat ik al een langere periode last heb van mijn spijsvertering. Maar nu ik mij redelijk voelde werd het tijd voor een Indiaas Maleise lunch. Heet zag er allemaal goed uit en rook overheerlijk. Zelf was ik ook een beetje vreemd voor de Indiase klanten in de zaak. De man achter de counter greep een “tali”, zeg maar RVS bord met allemaal gescheiden vakjes. Hij vulde die met Tikka kip en groene boontjes, aangevuld met een gele dahl. De poppadums waren gratis en daar zaten we dan met een bord vol eten voor RM 6,50. Het smaakte mij uitstekend!
Ik had nog één taak voor vandaag over en dat moest ik regelen voordat de regen op ons zou gaan neerdalen. Er moest worden gecontroleerd hoe ik vanuit Melaka weer in Singapore zou komen. Teng, de eigenaar van het “Discovery Café” had me uitgelegd hoe ik moest lopen om bij de vervoerder uit te komen. Ik had de plaats al snel gevonden maar ik moest nu weten waar die bus in Singapore zou stoppen. Het was een plaats waarvan ik nog nooit had gehoord, ik herkende de straatnaam maar die straat was kilometers lang. Ik zou er nog even over nadenken, ik wist nu in ieder geval wel hoe laat die bus zou vertrekken en dat het een 24 Super VIP was. In een woord, PERFECT!
Mijn avondeten was die avond perfect, elke keer als ik in Melaka ben eet ik minimaal één keer in “Harper’s Restaurant”. Deze keer werd het gerookte zalm salade en een biefstuk met zwarte pepersaus. Deze saus is uniek voor Maleisië. Een koffie en een groene thee na. Het was opnieuw een droge avond, rond half elf lag ik in bed. Morgen weer een dagje heerlijk ontspannen.

Maleisië, Melaka

Melaka 28/11/2006

Net als gisteren had ik een goede nachtrust gehad. De wekker stond niet te vroeg want het was maar twee uurtjes met de bus. Als ik om een uur of twee arriveerde zou dat vroeg genoeg zijn. Ik nam de tijd voor een sandwich en een kopje koffie op de kamer en wierp mijn laatste spullen in de rugzak. Net voor tien uur stapte ik het hotel uit, het was een aangename frisse ochtend.
Ik had gisteren al gekeken waar het verkoophokje van KKKL was, ik liep dus direct naar nr. 74. Ik vind dit een goede maatschappij, goede schone en degelijke bussen. Twee uurtjes later rolden we het Melaka Sentral Busstation binnen. Tijdens de rit naar de oude binnenstad vielen mij meteen wat nieuwe dingen op. De gebouwen naast het Stadhuys waren nu ook allemaal donker rood geschilderd en er waren nieuwe verlichting ornamenten opgehangen. Ze werden nu serieus om Melaka als toeristenbestemming te promoten.
Mijn kamer was al klaar en na een snelle groet aan Mr. Au en zijn vrouw was ik op weg naar Bukit Melaka waar Patrick Teo en zijn maat oude prenten verkopen aan de toeristen. Maar mijn eerste stop was bij het Discovery café, ik had vanuit de bus gezien dat zij nu ook een guesthouse waren begonnen. Een koffie en een snelle blik in de kamers en ik at ook nog snel een hapje mee van de gebakken kikkers in chili met rijst. De kamers zijn goed genoeg als je echt op een budget reist. De kamers starten bij 4 euro. Ze zijn nog wat aan het renoveren en ik denk dat het over een jaar of twee wel een populaire plaats kan zijn.
Op weg naar de heuvel zag ik ook dat ze eindelijk aan de bouw van de uitkijktoren waren begonnen. Niemand in Melaka zit hier op te wachten maar het is een project van de regering dus weinig zijn er openlijk op tegen.
Het nieuwe winkelcentrum is ook eindelijk geopend. Ook een misser van de eerste orde, het marktgevoel van de kleine stalletjes is verdwenen en veranderd in een ondergrondse braderie. Airconditioning en T-shirts voor toeristen. De meeste verkopers twijfelen nu al of ze wel de huur in de toekomst kunnen betalen. De meesten verliezen waarschijnlijk hun investering en hun inkomen. Maar ja, het is nu eenmaal "big business" in Melaka.
Na een Big Mac en een grote cola slenterde ik terug naar de oude stad. Ze zijn nu werkelijk overal aan het bouwen! Ze verwachten een enorme toeloop van toeristen als de casinos in Singapore eenmaal geopend zijn.
Een goede maaltijd en een reunie met mijn oude vriend Patric Teo maakte mijn avond compleet. Het is goed om terug te zijn in Melaka.

Maleisië, Regen en Bier

Kuala Lumpur 27/11/2006

De slaap kon ik slecht vatten vannacht. Ik schrok om twaalf uur wakker en ben van armoede maar Engels voetbal gaan kijken. Een spannende wedstrijd, dat wel. De tijd was zo om. Eindelijk slapen.
De wekker liep om negen uur af en hoe vreemd het ook mag klinken, ik voelde mij herboren. Ik was fit, ik had geen pijn meer in mijn voet en mijn darmen hadden geen kramp meer. Ongelofelijk!
Wat zou ik gaan doen vandaag? Na mijn kopje koffie en de krant wist ik nog steeds niet wat ik zou gaan doen. Eigenlijk was er niets meer te doen. Ik kon wat gaan wandelen en dat was het. Ik besefte als ik de lunch en het ontbijt maar ver genoeg uit elkaar zou nuttigen dit voldoende tijd zou kosten om de dag door te komen. De rest zou ik vullen met internet en tv kijken.
Om tien uur stapte ik het zonnige KL in, een sandwich gegeten in het KLCC en daarna rustig naar de overdekte oude markt. Ik had tenslotte nog niet bij Yussoef gegeten deze keer. De viskerrie was perfect en ook de Bryani rijst was een topper. Op de terugweg naar het hotel was de lucht al dusdanig betrokken dat ik uit ervaring wist dat de regen niet lang op zich zou laten wachten. En inderdaad, de eerste regendruppels vielen toen ik op het bordes van mijn hotel stapte.
Dan maar even tv kijken, helaas, als het regent werkt de tv meestal niet in de tropen. De regen blokkeert het signaal van de satelliet. Dan maar rusten.
Aan het einde van de dag wilde ik er toch nog even uitlopen en wat kom ik tegen. Een Nederlander die met zijn busje vanuit Vlijmen was komen rijden!
www.theworldisbeautiful.nl
Mooie verhalen en ik was toch wel een beetje jaloers. Helaas kon ik geen contact krijgen met mijn Amerikaanse vriend die ook toevallig in KL was en alles wat overbleef was een laatste avond bij Mr. Lee, de tandloze Chinees in Petaling street.
Genoeg biertjes gedronken en heel lekker geslapen.

Maleisië, Sepang

Kuala Lumpur 26/11/2006

Wat een gedoe op de zaterdagavond. Dol als een kat en een kramp die langzaam in mijn darmkanaal de uitgang nadert. Ik had een biertje op en bedacht dat een goede nachtrust het beste zou zijn. McDonalds is goed voedsel als je ziek bent en na twee Tiffy’s (zeg maar Aspro) onder de lakens. De wekker schreeuwde om half zeven en ik voelde mij ondanks de vreemde dromen duidelijk beter. De kramp was ook opgeschoven en na een douche en een kopje koffie ging ik richting het circuit. Mijn geluk kon niet op toen de receptionist mijn vanuit zijn auto vroeg waar ik heen ging. Snel uitgelegd en we waren op weg naar Bangsar vanwaar de gratis bussen zouden vertrekken.
Alles was perfect geregeld! De toegangsprijzen: 2.20, 11.00 en 22.00 waren niet slecht. Ik had al een voorgevoel dat we regen konden verwachten dus koos ik voor het duurste kaartje. Het gaf mij ook meteen de mogelijkheid om alle tribuneplaatsen te bekijken.
De sprintrace was mede door zijn rollende start en korte duur redelijk.
De ruime pauze tussen de laatste twee races, twee en een half uur, maakte mij meer dan slaperig. Ik sloot mijn ogen en ik was vertrokken.
Eenmaal weer bijgekomen was de hemel staalgrijs en de regen kon niet lang meer op zich laten wachten.
En inderdaad, veertig minuten voor de race werden de hemelsluizen geopend. De race werd hierdoor een kwartier later gestart en de eerste zes ronden werden achter de Safety Car afgelegd. Een deel van het duidelijk teleurgestelde publiek begon zich al naar huis te begeven. Toen de race eenmaal echt was gestart was hij nog saaier. Een optocht met 100 meter tussen de deelnemers zodat ze allemaal uit de spray van de voorgangen bleven.
Ik had er ook genoeg van en ging ook richting de uitgang, ik wilde nog een tribune bezoeken en snel terug naar de stad. Die laatste tribune was ook meteen de beste, en het circuit was ondertussen opgedroogd. De banden waren gewisseld en uitrem acties waren nu normaal. Het was achteraf gezien toch niet zo slecht. Ik geef het volgend jaar nog een kans.
Eenmaal terug in KL kwam de koorts weer op en ja, na mijn McDonalds lag ik om acht uur alweer tussen de lakens. Ik hoop dat ik snel weer beter ben.

Maleisië, Batu Caves

Kuala Lumpur 25/11/2006

Ik had de wildste plannen voor vandaag. De wekker stond op half acht. Met een schok werd ik wakker. Ik had goed en vast geslapen en ik plakte er nog maar wat tijd aan vast. Het werd dus half tien toen ik opstond.
Gisteravond werd ik overvallen door de regen en ik zat meer of minder vast in een Ierse Pub. Nadat de regen was gestopt ben ik nog naar Chinatown gegaan voor een paar biertjes. Een leuk gesprek met een paar oudere dames uit de USA, natuurlijk meteen ook maar de geknoopte spijkers aangesmeerd.
Op de terugweg werd ik toch nog aangetrokken door de muziek in de Ierse Pub. De prijs was 10 euro voor een cider!!!! De laatste keer, denk ik?
Omdat ik echt laat was vandaag waren er geen kaartjes meer over om de brug van de Petronas Torens te bezoeken. Jammer., dus het werd uiteindelijk een bezoek aan de Batu Caves. Een hindoe bedevaartsoord net buiten Kuala Lumpur. Maar eerst wandelde ik langzaam via Little India naar het busstation bij de oude markt.
De Batu Caves zijn steeds mooi om te bezoeken, mede omdat er steeds wordt bijgebouwd. Het is er elke keer weer anders. De 272 treden (272 x 20cm = 54,4 meter) zijn een leuke afwisseling of mijn vlakke wandelingen.
Eenmaal boven viel mij op dat de troep apen was uitgedund tot een minimum, ook het oneindig neerdalen van de druppels water van het plafond maakte het deze keer anders.
Ik heb op deze trip zeker elke dag mijn 10 kilometer gedaan met uitzondering van de busreis.
Morgen is dus de race, ik ben benieuwd.

Maleisië, De verplaatsing

Singapore/Kuala Lumpur 24/11/2006

06:30
Beter geslapen dan gisteren maar ik voel me nog steeds niet lekker. Met de gordijnen open en een kopje koffie in de hand zag ik de zon opkomen. Snel gedouched en gepakt, wat een makkie is nu ik echt met het minimum op weg ben. Om tien voor half acht stap ik het hotel uit de koele ochtend in. Op weg naar de Queenstreet busterminal. Ook dit is nieuw omdat ik licht reis. Een verbetering, dat zeker. Eerst twee broodjes ei scoren bij de McDonalds, er moet tenslotte wel wat gegeten worden tijdens de reis. Na twee uur zat ik in de bus van het Larkin busstation in Johor Bahru. De busreis was zeer comfortabel en mijn kamer was gereed. Snel mijn kostbaarheden in de kluis en op weg naar de KLCC voor een broodje Kebab, zeg maar Shoarma op zijn origineel. Deze keer geen foto’s, morgen meer.

Singapore, De krampen

Singapore 23/11/2006

Dat was me het nachtje wel. Na een paar biertjes en een naan broodje met vis dacht ik dat het wel goed slapen zou zijn. Nee dus, draaien en krampen. De koorts was erger, ik rilde gewoon toen ik opstond. Ik heb twee anti poeppillen genomen als voorzorg maatregel. Ze werken wel maar het slechte spul blijft binnen. Misschien is al dat zeer gekruide eten ook niet goed voor mij? Mijn idee was om het rustig aan te doen. Gelukkig zijn er altijd, schone, toiletten beschikbaar in Singapore. De wandeling ging nu eens in een andere richting. De Maleise buurt met zijn Nasi en Sultan Moskee. Een welkome verandering, omdat ik s’morgens deze blog maak ga ik er pas net voor de middag op uit. De lunch zou dus in deze buurt kunnen worden genuttigd. Alhoewel, morgen ga ik naar Maleisië. Het eerste nieuwtje wat ik zag was een oude islamitische begraafplaats. Deze had waarschijnlijk lang geleden aan de buitenkant van de kampong gelegen. De lunch ging niet door wegens gebrek aan keuken personeel. Dan maar de stad in. Ik moest nog een paar wandelschoenen kopen en voordat ik mij daar aan waagde ging ik eerst Chinees eten, 3,50 euro incl. een cola. Geweldig!!!! Morgen heb ik de verplaatsing naar Kuala Lumpur en ik voel mij nog steeds niet 100%. Ik heb maar een biertje op, ze smaken me ook niet. Na het avond eten ben ik dan ook naar mijn kamer gegaan en ben vroeg gaan slapen. De wekker staat op half zeven!! Ja, dit hoort er ook bij.

Singapore, Een lange wandeling

Singapore 22/11/2006

Het werd dus een lange dag. Ik ben heel vroeg, acht uur, opgestaan en na een broodje en een kopje koffie op mijn kamer naar de McDonald omdat daar het internet gratis is. Volgend jaar wordt het overal gratis in Singapore. Dit is een proef gesponsord door de regering om meer mensen met het internet te laten kennis maken.
Eigenlijkhad ik veel en weinig te doen. Nadat ik mijn computer weer in mijn kamer had gelegd vertrok ik te voet de stad in. Lekker rustig slenteren en veel rondkijken. Ik wilde even naar een ander hotel gaan kijken. Eenmaal daar aangekomen had ik al snel in de gaten dat mijn hotel helemaal nog niet zo slecht was en daarmee was meteen de rust weer terug gekeerd.
Mijn tweede opdracht was ook een gemakkelijke. Informeren voor een film scanner. Deze staat al zo lang op mijn verlanglijstje dat het er nu maar eens van moet komen. Ik wil tenslotte graag al mijn negatieven scannen zodat ik ze voor meer doeinden kan gebruiken. Met de wetenschap at alles terug gaat tot 1976 zullen er best wel enkele verrassingen tevoorschijn komen.
Het antwoord was niet positief, een lange wachtlijst en ze zijn heel schaars. Ik heb namelijk een speciale nodig die met Apple computers kan communiceren. Een beetje teleurgesteld ben ik wel. Misschien ken ik hem in april 2007 ophalen?
Na de lunch bij een klein Indiaas eethuis slenterde ik maar wat rond. Singapore is als elke grote stad. Het verveeld mij nooit. Ik ontdek altijd weer nieuwe straatjes en plekjes, de rust in de stad.
Een biertje was op zijn op zijn plaats toen ik rond half vijf weer terug kwam bij mijn hotel.
s'Avonds heb ik het rustig aan gedaan, wat Chinees gegeten en nog een paar biertjes gedronken. Ik voel me niet zo lekker, mijn middenteen rechts doet al een paar weken pijn en ik voel mij ook wat koortsig. Het zal de onverwachte rust wel zijn. Morgen een paar wandelschoenen kopen en dan zit de dag er alweer voor mij op. Tot morgen.

Singapore: Kerstsfeer in Singapore (herschreven)

 Singapore: Kerstsfeer in Singapore (herschreven 14 april 2021)

Singapore (Tai Hou Hotel), dinsdag 21 november 2006

Nou, dat was me dan wel weer een fijne en drukke eerste dag. Vandaag heb ik ook nog een eerste poging gewaagt om mijn website gedag te zeggen. Het kost me gewoonweg teveel tijd die ik liever op een andere manier invul. Vertalen is ook voorbij dus ik ga verder alleen in het Nederlands. Op Google is er vertaal gereedschap te vinden en zo worden de Nederlandse teksten voor iedereen toegankelijk.
Een van de grootste voordelen van een weblog, in dit geval het gratis Blogger, is dat alles eenvoudig wordt doorgeschakeld en koppelingen zichzelf maken. Enkele duidelijke trefwoorden aanmaken en de verhalen zijn gemakkelijk voor iedereen te vinden. Een klein nadeel van Blogger is dat de nieuwste verhalen bovenaan in het scherm komen te staan. Zo wordt het van het begin tot het einde lezen, van onder naar boven, van een reis een beetje vreemd. Maar ja? Alles wend en ook hier zal waarschijnlijk wel een oplossing voor te vinden zijn.
Ik was extra vroeg wakker op deze dinsdagochtend, om vijf uur al, ik heb de afgelopen nacht heel slecht geslapen en om eerlijk te zijn was er toch wel een beetje stress om te laat op te staan. Angst om mijn vlucht naar Singapore te missen. Het inpakken van mijn rugzak is ondertussen een routine en dat was in een poep en een scheet gedaan. Alles zit op de vaste plaats in een van de zakken.
Vroeger dan verwacht hoor ik buiten de claxon van de taxi. Door een kier tussen de gordijnen zwaai ik naar de chauffeur als teken dat ik wakker ben en dat ik elk moment buiten zal verschijnen. Een laatste wandeling door het appartement om te zien of alles uit staat en ik ben klaar voor de reis naar het zuiden van het zuid-Aziatisch schiereiland.
Om acht uur zit ik naast de chauffeur in de taxi op weg naar de nieuwe luchthaven van Bangkok. Ik ben benieuwd wat mij te wachten staat, ik heb er al veel gehoord en gelezen over de nieuwe luchthaven en de meeste berichten zijn niet te positief. Op zijn minst toch wel vreemd? Wat ook vreemd is is dat de rit naar de luchthaven nu een half uur korter is maar dat de prijs voor taxi gelijk is gebleven! Kost nog steeds weinig dus klaagt er niemand over.   

Eenmaal binnen in de vertrekhal van het nieuwe “Suvarnabhumi International Airport” ben ik meteen onder de indruk. Het is wel mooi, maar heel anders dan KL, Singapore of Hong Kong. Het is namelijk niet af, voor mijn eerste gevoel dan. Ruw beton en het ontbreken van plafonds zijn daar voor mijn gevoel verantwoordelijk voor. Het lijkt er op dat de bouwvakkers heel erg hebben moeten haasten. Zo erg dat je letterlijk voelt dat de laatste arbeider de tent met grote haast heeft verlaten en dat je er ook nog wel een kan tegenkomen met zijn gereedschap onder de arm.
En wat eigenlijk nog het ergste is, het lijkt er sterk op dat er niet is schoon gemaakt na de bouwwerkzaamheden! Typisch Thais, veel te veel restaurants voor veel te weinig reizigers maar schoonmaken, ho maar. Als het er na twee maanden al zo smerig uit ziet dan hou ik mijn hart vast voor over twee jaar. De Thai zijn namelijk niet zo goed in onderhoud en schoonmaken.
Het was een rustige vlucht met Cathay Pacific, precies zoals ik had verwacht. Helaas geen upgrade naar business class maar het kan niet elke reis feest zijn. Efficiënt als altijd loop ik door de immigratie en de douane. Niets aan te geven? Nee. Ik neem niets meer mee naar deze ministaat omdat de regels voor het invoeren van wat dan ook erg streng zijn. Ik rook geen tabak en alcohol is overal gemakkelijk te verkrijgen tegen een meer dan redelijke prijs. Waarom zou ik wat kopen in de Tax-Free die achteraf helemaal niet zo belastingvrij blijkt te zijn?
Snel met de MRT naar “Farrer Park MRT station”. Ik heb nog een pasje dus ik loop zo door. Ik voel me ook niet meer als toerist wanneer ik de lange roltrap afdaal naar de perrons van de MRT onder de luchthaven. Een half uurtje later stap ik het “Tai Hoe Hotel binnen”. Daar staat mij de volgende verrassing te wachten. De prijs is met 20% verhoogd sinds afgelopen juli. De volgende keer maar een ander hotelletje zoeken! Ik ben de jeugdherbergen voor nu even ontgroeid. Ik betaal nu liever het dubbele voor een kamer met privacy in een twee sterren hotel.
Ik blijf langer dan gepland op de kamer. Mijn rugzak gaat naast het bed tegen de muur, ik controleer de badkamer en of het raam van mijn kamer goed op slot, en ook gemakkelijk open kan. Alles is goedgekeurd en het is tijd om even te gaan liggen voor een hazenslaapje. Ik val meteen als een blok in slaap! De korte nacht en reis hebben mijn reserves helemaal opgebruikt.
na een paar uur schrik ik wakker met een volle blaas en op het toilet schrik ik van de tijd op mijn horloge. En dan is het hier ook nog een uur later dan in Bangkok! Eerst mijn horloge maar op de juiste tijd zetten! En dan gelijk de stad in. Ik heb trek en dorst! 

Op weg naar mijn favoriete foodcourt komt me een donkere lucht tegemoet. Dit zijn de tropen! Verwacht op elk moment van de dag een stevige regenbui. Gelukkig zijn er voldoende plaatsen om te schuilen en de zeer heftige regenbuien duren nooit lang. Het openbare leven staat gewoon een half uurtje stil waarna het gewoon weer doorgaat. Zonder ook maar een druppel arriveer ik bij het foodcourt waar het aardig druk is.
Een eerste grote fles “Tiger Beer”, het bier in Singapore, smaakt mij bijzonder goed. Terwijl ik in de koelte van de airconditioning naar het voorbij trekkende publiek kijk wacht ik op het signaal dat mijn vegetarische bami goreng, met een telor goreng (gebakken ei), klaar is.  Het wordt bereid in een tentje in een hoek van de foodcourt. Ik heb dit kleine tentje op puur geluk gevonden. Een oudere vrouw met een hoofddoek bakt de nasi en de bami terwijl haar man in de kleine ruimte achter de twee woks de voorbereidingen treft. Ze zwaait met een brede vriendelijke glimlach dat mijn eten klaar is. Even later zit ik achter een dampend bord vol met bami. Na het eten kan ik het niet laten om af te sluiten met een ijsje. Dat heb ik wel verdiend. 

Tijdens mijn avondwandeling zakt het eten uitstekend en ook de vele kerstversieringen dragen bij aan de plezierige wandeling in de warme vochtige avond. Als eerste halte slalom ik over de markt “Bugis Street”. Bugis was eind jaren zestig en de jaren zeventig de officieuze hoerenbuurt van Singapore. Officieel bestond het niet in deze overgereguleerde samenleving. De buurt was toen heel bekend voor de travestieten! Honderden zeelui zwalkten hier elke avond rond. Tegenwoordig is het een grote avondmarkt en een overdekt winkelcentrum. Heel indrukwekkend dat een hele straat wordt overdekt en achter de oude geveltjes van de Chinese shophouses moderne winkel hun plaats hebben gevonden. Singapore is zo georganiseerd dat het je altijd zal verbazen. 

Het is eind november en een grote kerstboom voor de deuren van het winkelcentrum genaamd “Raffles City” herinnerd iedereen er aan dat kerstmis in aantocht is. Kerstmis in tropische temperaturen is vreemd voor een jongen uit het Nederlandse zeeklimaat. Kerstmis en koude gaan voor mij samen. Ik weet niet of dit altijd zou zal blijven. Ik ben nu eenmaal niet van plan om de tropen ooit nog te verlaten. Het is en blijft heerlijk hier in het warme weer van de tropen. Mocht ik ooit een grote prijs winnen in de loterij dan is in Singapore wonen zeker een optie voor mij! 

De kerstverlichting is overal schitterend en op een avond in deze wereldstad heb ik ook al het kerstgevoel. Ik ga vanavond dus niet al te laat naar bed zodat ik morgen een fijne lange dag voor mij heb.
Op bed probeer ik nog even wat met Blogger te spelen terwijl ik een fles bier nuttig die ik tijdens het passeren beneden in de foodcourt tegenover het hotel heb gekocht.
Ik ondervindt wat problemen met het uploaden van de foto's naar Picasa, ook een gratis dienst op het internet, en het menu van mijn weblog is in het chinees!!! Misschien omdat dat een gangbare taal is in Singapore? Ik probeer dit later in de week te repareren. Voor nu welterusten.

Singapore, Kerstsfeer in Singapore

Singapore 21/11/2006 Nou, Dat was dan de eerste dag en ook meteen mijn eerste poging om een weblog te maken. Ik was extra vroeg wakker, vijf uur, heel slecht geslapen en om eerlijk te zijn toch wel een beetje stress om te laat op te staan en mijn vlucht te missen. Inpakken was in een poep en een scheet gebeurd en om acht uur zat ik in de taxi op weg naar de nieuwe luchthaven. Ik was benieuwd wat mij te wachten stond, ik had al veel gehoord en gelezen over de nieuwe luchthaven en de meeste berichten waren niet te positief. Eenmaal binnen in de vertrekhal was ik meteen onder de indruk. Het is wel mooi, maar anders dan KL, Singapore of Hong Kong. Het is namelijk niet af. Ze hebben zo moeten haasten dat je letterlijk voelt dat de laatste arbeider de tent met grote haast heeft verlaten. En wat nog het ergste is, het is niet schoon! typisch Thais, te veel restaurants voor te weinig mensen maar schoonmaken, ho maar. Als het er na twee maanden al zo uit ziet dan hou ik mijn hart vast voor over twee jaar. De vlucht was goed en ik was een half uurtje later in mijn hotel. Daar stond mij ook alweer een verrassing te wachten. De prijs was met 20% verhoogd sinds juli. De volgende keer maar een ander hotelletje proberen! Een eerste biertje smaakte mij bijzonder goed, deze werd gevolgd door een vegetarische bami goreng en een ijsje. Tijdens mijn avondwandeling zakte het eten uitstekend en ook de vele kertsversieringen droegen bij aan de plezierige wandeling. Ik ga dus niet al te laat naar bed zodat ik morgen een fijne lange dag voor mij heb. Ik ondervindt wat problemen met het uploaden van de foto's en mijn weblogmenu is in het chinees!!! Ik probeer dit later in de week te fixen.

Singapore: Kerstsfeer in Singapore (herschreven)

 Singapore: Kerstsfeer in Singapore (herschreven 14 april 2021)

Ik heb mijn eerste verhaal op mijn weblog van 21 november 2006 herschreven. Het is verbazingwekkend hoe fris mijn herinneringen nog zijn bij het zien van de foto's. Misschien zijn ze niet helemaal correct maar wanneer Mark Rutte ermee wegkomt zal het voor mij ook geen probleem moeten zijn. Dus vergeef me wanneer ik het verhaal wat geromantiseerd heb?

Singapore (Tai Hou Hotel), dinsdag 21 november 2006

Nou, dat was me dan wel weer een fijne en drukke eerste dag. Vandaag heb ik ook nog een eerste poging gewaagt om mijn website gedag te zeggen. Het kost me gewoonweg teveel tijd die ik liever op een andere manier invul. Vertalen is ook voorbij dus ik ga verder alleen in het Nederlands. Op Google is er vertaal gereedschap te vinden en zo worden de Nederlandse teksten voor iedereen toegankelijk.
Een van de grootste voordelen van een weblog, in dit geval het gratis Blogger, is dat alles eenvoudig wordt doorgeschakeld en koppelingen zichzelf maken. Enkele duidelijke trefwoorden aanmaken en de verhalen zijn gemakkelijk voor iedereen te vinden. Een klein nadeel van Blogger is dat de nieuwste verhalen bovenaan in het scherm komen te staan. Zo wordt het van het begin tot het einde lezen, van onder naar boven, van een reis een beetje vreemd. Maar ja? Alles wend en ook hier zal waarschijnlijk wel een oplossing voor te vinden zijn.
Ik was extra vroeg wakker op deze dinsdagochtend, om vijf uur al, ik heb de afgelopen nacht heel slecht geslapen en om eerlijk te zijn was er toch wel een beetje stress om te laat op te staan. Angst om mijn vlucht naar Singapore te missen. Het inpakken van mijn rugzak is ondertussen een routine en dat was in een poep en een scheet gedaan. Alles zit op de vaste plaats in een van de zakken.
Vroeger dan verwacht hoor ik buiten de claxon van de taxi. Door een kier tussen de gordijnen zwaai ik naar de chauffeur als teken dat ik wakker ben en dat ik elk moment buiten zal verschijnen. Een laatste wandeling door het appartement om te zien of alles uit staat en ik ben klaar voor de reis naar het zuiden van het zuid-Aziatisch schiereiland.
Om acht uur zit ik naast de chauffeur in de taxi op weg naar de nieuwe luchthaven van Bangkok. Ik ben benieuwd wat mij te wachten staat, ik heb er al veel gehoord en gelezen over de nieuwe luchthaven en de meeste berichten zijn niet te positief. Op zijn minst toch wel vreemd? Wat ook vreemd is is dat de rit naar de luchthaven nu een half uur korter is maar dat de prijs voor taxi gelijk is gebleven! Kost nog steeds weinig dus klaagt er niemand over.   

Eenmaal binnen in de vertrekhal van het nieuwe “Suvarnabhumi International Airport” ben ik meteen onder de indruk. Het is wel mooi, maar heel anders dan KL, Singapore of Hong Kong. Het is namelijk niet af, voor mijn eerste gevoel dan. Ruw beton en het ontbreken van plafonds zijn daar voor mijn gevoel verantwoordelijk voor. Het lijkt er op dat de bouwvakkers heel erg hebben moeten haasten. Zo erg dat je letterlijk voelt dat de laatste arbeider de tent met grote haast heeft verlaten en dat je er ook nog wel een kan tegenkomen met zijn gereedschap onder de arm.
En wat eigenlijk nog het ergste is, het lijkt er sterk op dat er niet is schoon gemaakt na de bouwwerkzaamheden! Typisch Thais, veel te veel restaurants voor veel te weinig reizigers maar schoonmaken, ho maar. Als het er na twee maanden al zo smerig uit ziet dan hou ik mijn hart vast voor over twee jaar. De Thai zijn namelijk niet zo goed in onderhoud en schoonmaken.
Het was een rustige vlucht met Cathay Pacific, precies zoals ik had verwacht. Helaas geen upgrade naar business class maar het kan niet elke reis feest zijn. Efficiënt als altijd loop ik door de immigratie en de douane. Niets aan te geven? Nee. Ik neem niets meer mee naar deze ministaat omdat de regels voor het invoeren van wat dan ook erg streng zijn. Ik rook geen tabak en alcohol is overal gemakkelijk te verkrijgen tegen een meer dan redelijke prijs. Waarom zou ik wat kopen in de Tax-Free die achteraf helemaal niet zo belastingvrij blijkt te zijn?
Snel met de MRT naar “Farrer Park MRT station”. Ik heb nog een pasje dus ik loop zo door. Ik voel me ook niet meer als toerist wanneer ik de lange roltrap afdaal naar de perrons van de MRT onder de luchthaven. Een half uurtje later stap ik het “Tai Hoe Hotel binnen”. Daar staat mij de volgende verrassing te wachten. De prijs is met 20% verhoogd sinds afgelopen juli. De volgende keer maar een ander hotelletje zoeken! Ik ben de jeugdherbergen voor nu even ontgroeid. Ik betaal nu liever het dubbele voor een kamer met privacy in een twee sterren hotel.
Ik blijf langer dan gepland op de kamer. Mijn rugzak gaat naast het bed tegen de muur, ik controleer de badkamer en of het raam van mijn kamer goed op slot, en ook gemakkelijk open kan. Alles is goedgekeurd en het is tijd om even te gaan liggen voor een hazenslaapje. Ik val meteen als een blok in slaap! De korte nacht en reis hebben mijn reserves helemaal opgebruikt.
na een paar uur schrik ik wakker met een volle blaas en op het toilet schrik ik van de tijd op mijn horloge. En dan is het hier ook nog een uur later dan in Bangkok! Eerst mijn horloge maar op de juiste tijd zetten! En dan gelijk de stad in. Ik heb trek en dorst! 

Op weg naar mijn favoriete foodcourt komt me een donkere lucht tegemoet. Dit zijn de tropen! Verwacht op elk moment van de dag een stevige regenbui. Gelukkig zijn er voldoende plaatsen om te schuilen en de zeer heftige regenbuien duren nooit lang. Het openbare leven staat gewoon een half uurtje stil waarna het gewoon weer doorgaat. Zonder ook maar een druppel arriveer ik bij het foodcourt waar het aardig druk is.
Een eerste grote fles “Tiger Beer”, het bier in Singapore, smaakt mij bijzonder goed. Terwijl ik in de koelte van de airconditioning naar het voorbij trekkende publiek kijk wacht ik op het signaal dat mijn vegetarische bami goreng, met een telor goreng (gebakken ei), klaar is.  Het wordt bereid in een tentje in een hoek van de foodcourt. Ik heb dit kleine tentje op puur geluk gevonden. Een oudere vrouw met een hoofddoek bakt de nasi en de bami terwijl haar man in de kleine ruimte achter de twee woks de voorbereidingen treft. Ze zwaait met een brede vriendelijke glimlach dat mijn eten klaar is. Even later zit ik achter een dampend bord vol met bami. Na het eten kan ik het niet laten om af te sluiten met een ijsje. Dat heb ik wel verdiend. 

Tijdens mijn avondwandeling zakt het eten uitstekend en ook de vele kerstversieringen dragen bij aan de plezierige wandeling in de warme vochtige avond. Als eerste halte slalom ik over de markt “Bugis Street”. Bugis was eind jaren zestig en de jaren zeventig de officieuze hoerenbuurt van Singapore. Officieel bestond het niet in deze overgereguleerde samenleving. De buurt was toen heel bekend voor de travestieten! Honderden zeelui zwalkten hier elke avond rond. Tegenwoordig is het een grote avondmarkt en een overdekt winkelcentrum. Heel indrukwekkend dat een hele straat wordt overdekt en achter de oude geveltjes van de Chinese shophouses moderne winkel hun plaats hebben gevonden. Singapore is zo georganiseerd dat het je altijd zal verbazen. 

Het is eind november en een grote kerstboom voor de deuren van het winkelcentrum genaamd “Raffles City” herinnerd iedereen er aan dat kerstmis in aantocht is. Kerstmis in tropische temperaturen is vreemd voor een jongen uit het Nederlandse zeeklimaat. Kerstmis en koude gaan voor mij samen. Ik weet niet of dit altijd zou zal blijven. Ik ben nu eenmaal niet van plan om de tropen ooit nog te verlaten. Het is en blijft heerlijk hier in het warme weer van de tropen. Mocht ik ooit een grote prijs winnen in de loterij dan is in Singapore wonen zeker een optie voor mij! 

De kerstverlichting is overal schitterend en op een avond in deze wereldstad heb ik ook al het kerstgevoel. Ik ga vanavond dus niet al te laat naar bed zodat ik morgen een fijne lange dag voor mij heb.
Op bed probeer ik nog even wat met Blogger te spelen terwijl ik een fles bier nuttig die ik tijdens het passeren beneden in de foodcourt tegenover het hotel heb gekocht.
Ik ondervindt wat problemen met het uploaden van de foto's naar Picasa, ook een gratis dienst op het internet, en het menu van mijn weblog is in het chinees!!! Misschien omdat dat een gangbare taal is in Singapore? Ik probeer dit later in de week te repareren. Voor nu welterusten.

Thailand, Loi Kratong 2006

Pattaya

En november stond alweer voor de deur, dit jaar was echt heel snel voorbij gegaan! “Loi Kratong” is na het “Songkran” het tweede belangrijkste festival in Thailand. Weken van te voren zijn de traditionele kostuums al verhuurd en op de dag van het festival zelf wil ieder meisje en vrouw er op zijn best uitzien. Ze verkleden zich in de meest kleurrijke jurken en brengen uren in de schoonheidssalon door, geld speelt op deze dag geen enkele rol. Zolang ze er maar goed uitzien. Bij de zonsondergang komen de Thai samen bij al het water wat je je maar kan bedenken om een kratong te water te laten. Een klein vlot dat versiert is met bloemen en wierrook.