Singapore: Kerstsfeer in Singapore (herschreven 14 april 2021)Ik heb mijn eerste verhaal op mijn weblog van 21 november 2006 herschreven. Het is verbazingwekkend hoe fris mijn herinneringen nog zijn bij het zien van de foto's. Misschien zijn ze niet helemaal correct maar wanneer Mark Rutte ermee wegkomt zal het voor mij ook geen probleem moeten zijn. Dus vergeef me wanneer ik het verhaal wat geromantiseerd heb?
Singapore (Tai Hou Hotel), dinsdag 21 november 2006
Nou, dat was me dan wel weer een fijne en drukke eerste dag. Vandaag heb ik ook nog een eerste poging gewaagt om mijn website gedag te zeggen. Het kost me gewoonweg teveel tijd die ik liever op een andere manier invul. Vertalen is ook voorbij dus ik ga verder alleen in het Nederlands. Op Google is er vertaal gereedschap te vinden en zo worden de Nederlandse teksten voor iedereen toegankelijk.
Een van de grootste voordelen van een weblog, in dit geval het gratis Blogger, is dat alles eenvoudig wordt doorgeschakeld en koppelingen zichzelf maken. Enkele duidelijke trefwoorden aanmaken en de verhalen zijn gemakkelijk voor iedereen te vinden. Een klein nadeel van Blogger is dat de nieuwste verhalen bovenaan in het scherm komen te staan. Zo wordt het van het begin tot het einde lezen, van onder naar boven, van een reis een beetje vreemd. Maar ja? Alles wend en ook hier zal waarschijnlijk wel een oplossing voor te vinden zijn.
Ik was extra vroeg wakker op deze dinsdagochtend, om vijf uur al, ik heb de afgelopen nacht heel slecht geslapen en om eerlijk te zijn was er toch wel een beetje stress om te laat op te staan. Angst om mijn vlucht naar Singapore te missen. Het inpakken van mijn rugzak is ondertussen een routine en dat was in een poep en een scheet gedaan. Alles zit op de vaste plaats in een van de zakken.
Vroeger dan verwacht hoor ik buiten de claxon van de taxi. Door een kier tussen de gordijnen zwaai ik naar de chauffeur als teken dat ik wakker ben en dat ik elk moment buiten zal verschijnen. Een laatste wandeling door het appartement om te zien of alles uit staat en ik ben klaar voor de reis naar het zuiden van het zuid-Aziatisch schiereiland.
Om acht uur zit ik naast de chauffeur in de taxi op weg naar de nieuwe luchthaven van Bangkok. Ik ben benieuwd wat mij te wachten staat, ik heb er al veel gehoord en gelezen over de nieuwe luchthaven en de meeste berichten zijn niet te positief. Op zijn minst toch wel vreemd? Wat ook vreemd is is dat de rit naar de luchthaven nu een half uur korter is maar dat de prijs voor taxi gelijk is gebleven! Kost nog steeds weinig dus klaagt er niemand over.
Eenmaal binnen in de vertrekhal van het nieuwe “Suvarnabhumi International Airport” ben ik meteen onder de indruk. Het is wel mooi, maar heel anders dan KL, Singapore of Hong Kong. Het is namelijk niet af, voor mijn eerste gevoel dan. Ruw beton en het ontbreken van plafonds zijn daar voor mijn gevoel verantwoordelijk voor. Het lijkt er op dat de bouwvakkers heel erg hebben moeten haasten. Zo erg dat je letterlijk voelt dat de laatste arbeider de tent met grote haast heeft verlaten en dat je er ook nog wel een kan tegenkomen met zijn gereedschap onder de arm.
En wat eigenlijk nog het ergste is, het lijkt er sterk op dat er niet is schoon gemaakt na de bouwwerkzaamheden! Typisch Thais, veel te veel restaurants voor veel te weinig reizigers maar schoonmaken, ho maar. Als het er na twee maanden al zo smerig uit ziet dan hou ik mijn hart vast voor over twee jaar. De Thai zijn namelijk niet zo goed in onderhoud en schoonmaken.
Het was een rustige vlucht met Cathay Pacific, precies zoals ik had verwacht. Helaas geen upgrade naar business class maar het kan niet elke reis feest zijn. Efficiënt als altijd loop ik door de immigratie en de douane. Niets aan te geven? Nee. Ik neem niets meer mee naar deze ministaat omdat de regels voor het invoeren van wat dan ook erg streng zijn. Ik rook geen tabak en alcohol is overal gemakkelijk te verkrijgen tegen een meer dan redelijke prijs. Waarom zou ik wat kopen in de Tax-Free die achteraf helemaal niet zo belastingvrij blijkt te zijn?
Snel met de MRT naar “Farrer Park MRT station”. Ik heb nog een pasje dus ik loop zo door. Ik voel me ook niet meer als toerist wanneer ik de lange roltrap afdaal naar de perrons van de MRT onder de luchthaven. Een half uurtje later stap ik het “Tai Hoe Hotel binnen”. Daar staat mij de volgende verrassing te wachten. De prijs is met 20% verhoogd sinds afgelopen juli. De volgende keer maar een ander hotelletje zoeken! Ik ben de jeugdherbergen voor nu even ontgroeid. Ik betaal nu liever het dubbele voor een kamer met privacy in een twee sterren hotel.
Ik blijf langer dan gepland op de kamer. Mijn rugzak gaat naast het bed tegen de muur, ik controleer de badkamer en of het raam van mijn kamer goed op slot, en ook gemakkelijk open kan. Alles is goedgekeurd en het is tijd om even te gaan liggen voor een hazenslaapje. Ik val meteen als een blok in slaap! De korte nacht en reis hebben mijn reserves helemaal opgebruikt.
na een paar uur schrik ik wakker met een volle blaas en op het toilet schrik ik van de tijd op mijn horloge. En dan is het hier ook nog een uur later dan in Bangkok! Eerst mijn horloge maar op de juiste tijd zetten! En dan gelijk de stad in. Ik heb trek en dorst!
Op weg naar mijn favoriete foodcourt komt me een donkere lucht tegemoet. Dit zijn de tropen! Verwacht op elk moment van de dag een stevige regenbui. Gelukkig zijn er voldoende plaatsen om te schuilen en de zeer heftige regenbuien duren nooit lang. Het openbare leven staat gewoon een half uurtje stil waarna het gewoon weer doorgaat. Zonder ook maar een druppel arriveer ik bij het foodcourt waar het aardig druk is.
Een eerste grote fles “Tiger Beer”, het bier in Singapore, smaakt mij bijzonder goed. Terwijl ik in de koelte van de airconditioning naar het voorbij trekkende publiek kijk wacht ik op het signaal dat mijn vegetarische bami goreng, met een telor goreng (gebakken ei), klaar is. Het wordt bereid in een tentje in een hoek van de foodcourt. Ik heb dit kleine tentje op puur geluk gevonden. Een oudere vrouw met een hoofddoek bakt de nasi en de bami terwijl haar man in de kleine ruimte achter de twee woks de voorbereidingen treft. Ze zwaait met een brede vriendelijke glimlach dat mijn eten klaar is. Even later zit ik achter een dampend bord vol met bami. Na het eten kan ik het niet laten om af te sluiten met een ijsje. Dat heb ik wel verdiend.
Tijdens mijn avondwandeling zakt het eten uitstekend en ook de vele kerstversieringen dragen bij aan de plezierige wandeling in de warme vochtige avond. Als eerste halte slalom ik over de markt “Bugis Street”. Bugis was eind jaren zestig en de jaren zeventig de officieuze hoerenbuurt van Singapore. Officieel bestond het niet in deze overgereguleerde samenleving. De buurt was toen heel bekend voor de travestieten! Honderden zeelui zwalkten hier elke avond rond. Tegenwoordig is het een grote avondmarkt en een overdekt winkelcentrum. Heel indrukwekkend dat een hele straat wordt overdekt en achter de oude geveltjes van de Chinese shophouses moderne winkel hun plaats hebben gevonden. Singapore is zo georganiseerd dat het je altijd zal verbazen.
Het is eind november en een grote kerstboom voor de deuren van het
winkelcentrum genaamd “Raffles City” herinnerd iedereen er aan dat kerstmis in
aantocht is. Kerstmis in tropische temperaturen is vreemd voor een jongen uit
het Nederlandse zeeklimaat. Kerstmis en koude gaan voor mij samen. Ik weet
niet of dit altijd zou zal blijven. Ik ben nu eenmaal niet van plan om de
tropen ooit nog te verlaten. Het is en blijft heerlijk hier in het warme weer
van de tropen. Mocht ik ooit een grote prijs winnen in de loterij dan is in
Singapore wonen zeker een optie voor mij!
De kerstverlichting is overal schitterend en op een avond in deze wereldstad
heb ik ook al het kerstgevoel. Ik ga vanavond dus niet al te laat naar bed
zodat ik morgen een fijne lange dag voor mij heb.
Op bed probeer ik nog even wat met Blogger te spelen terwijl ik een fles bier nuttig die ik tijdens het passeren beneden in de foodcourt tegenover het hotel heb gekocht.
Ik ondervindt wat problemen met het uploaden van de foto's naar Picasa, ook een gratis dienst op het internet, en het menu van mijn weblog is in het chinees!!! Misschien omdat dat een gangbare taal is in Singapore? Ik probeer dit later in de week te repareren. Voor nu welterusten.
Singapore (Tai Hou Hotel), dinsdag 21 november 2006
Nou, dat was me dan wel weer een fijne en drukke eerste dag. Vandaag heb ik ook nog een eerste poging gewaagt om mijn website gedag te zeggen. Het kost me gewoonweg teveel tijd die ik liever op een andere manier invul. Vertalen is ook voorbij dus ik ga verder alleen in het Nederlands. Op Google is er vertaal gereedschap te vinden en zo worden de Nederlandse teksten voor iedereen toegankelijk.
Een van de grootste voordelen van een weblog, in dit geval het gratis Blogger, is dat alles eenvoudig wordt doorgeschakeld en koppelingen zichzelf maken. Enkele duidelijke trefwoorden aanmaken en de verhalen zijn gemakkelijk voor iedereen te vinden. Een klein nadeel van Blogger is dat de nieuwste verhalen bovenaan in het scherm komen te staan. Zo wordt het van het begin tot het einde lezen, van onder naar boven, van een reis een beetje vreemd. Maar ja? Alles wend en ook hier zal waarschijnlijk wel een oplossing voor te vinden zijn.
Ik was extra vroeg wakker op deze dinsdagochtend, om vijf uur al, ik heb de afgelopen nacht heel slecht geslapen en om eerlijk te zijn was er toch wel een beetje stress om te laat op te staan. Angst om mijn vlucht naar Singapore te missen. Het inpakken van mijn rugzak is ondertussen een routine en dat was in een poep en een scheet gedaan. Alles zit op de vaste plaats in een van de zakken.
Vroeger dan verwacht hoor ik buiten de claxon van de taxi. Door een kier tussen de gordijnen zwaai ik naar de chauffeur als teken dat ik wakker ben en dat ik elk moment buiten zal verschijnen. Een laatste wandeling door het appartement om te zien of alles uit staat en ik ben klaar voor de reis naar het zuiden van het zuid-Aziatisch schiereiland.
Om acht uur zit ik naast de chauffeur in de taxi op weg naar de nieuwe luchthaven van Bangkok. Ik ben benieuwd wat mij te wachten staat, ik heb er al veel gehoord en gelezen over de nieuwe luchthaven en de meeste berichten zijn niet te positief. Op zijn minst toch wel vreemd? Wat ook vreemd is is dat de rit naar de luchthaven nu een half uur korter is maar dat de prijs voor taxi gelijk is gebleven! Kost nog steeds weinig dus klaagt er niemand over.
Eenmaal binnen in de vertrekhal van het nieuwe “Suvarnabhumi International Airport” ben ik meteen onder de indruk. Het is wel mooi, maar heel anders dan KL, Singapore of Hong Kong. Het is namelijk niet af, voor mijn eerste gevoel dan. Ruw beton en het ontbreken van plafonds zijn daar voor mijn gevoel verantwoordelijk voor. Het lijkt er op dat de bouwvakkers heel erg hebben moeten haasten. Zo erg dat je letterlijk voelt dat de laatste arbeider de tent met grote haast heeft verlaten en dat je er ook nog wel een kan tegenkomen met zijn gereedschap onder de arm.
En wat eigenlijk nog het ergste is, het lijkt er sterk op dat er niet is schoon gemaakt na de bouwwerkzaamheden! Typisch Thais, veel te veel restaurants voor veel te weinig reizigers maar schoonmaken, ho maar. Als het er na twee maanden al zo smerig uit ziet dan hou ik mijn hart vast voor over twee jaar. De Thai zijn namelijk niet zo goed in onderhoud en schoonmaken.
Het was een rustige vlucht met Cathay Pacific, precies zoals ik had verwacht. Helaas geen upgrade naar business class maar het kan niet elke reis feest zijn. Efficiënt als altijd loop ik door de immigratie en de douane. Niets aan te geven? Nee. Ik neem niets meer mee naar deze ministaat omdat de regels voor het invoeren van wat dan ook erg streng zijn. Ik rook geen tabak en alcohol is overal gemakkelijk te verkrijgen tegen een meer dan redelijke prijs. Waarom zou ik wat kopen in de Tax-Free die achteraf helemaal niet zo belastingvrij blijkt te zijn?
Snel met de MRT naar “Farrer Park MRT station”. Ik heb nog een pasje dus ik loop zo door. Ik voel me ook niet meer als toerist wanneer ik de lange roltrap afdaal naar de perrons van de MRT onder de luchthaven. Een half uurtje later stap ik het “Tai Hoe Hotel binnen”. Daar staat mij de volgende verrassing te wachten. De prijs is met 20% verhoogd sinds afgelopen juli. De volgende keer maar een ander hotelletje zoeken! Ik ben de jeugdherbergen voor nu even ontgroeid. Ik betaal nu liever het dubbele voor een kamer met privacy in een twee sterren hotel.
Ik blijf langer dan gepland op de kamer. Mijn rugzak gaat naast het bed tegen de muur, ik controleer de badkamer en of het raam van mijn kamer goed op slot, en ook gemakkelijk open kan. Alles is goedgekeurd en het is tijd om even te gaan liggen voor een hazenslaapje. Ik val meteen als een blok in slaap! De korte nacht en reis hebben mijn reserves helemaal opgebruikt.
na een paar uur schrik ik wakker met een volle blaas en op het toilet schrik ik van de tijd op mijn horloge. En dan is het hier ook nog een uur later dan in Bangkok! Eerst mijn horloge maar op de juiste tijd zetten! En dan gelijk de stad in. Ik heb trek en dorst!
Op weg naar mijn favoriete foodcourt komt me een donkere lucht tegemoet. Dit zijn de tropen! Verwacht op elk moment van de dag een stevige regenbui. Gelukkig zijn er voldoende plaatsen om te schuilen en de zeer heftige regenbuien duren nooit lang. Het openbare leven staat gewoon een half uurtje stil waarna het gewoon weer doorgaat. Zonder ook maar een druppel arriveer ik bij het foodcourt waar het aardig druk is.
Een eerste grote fles “Tiger Beer”, het bier in Singapore, smaakt mij bijzonder goed. Terwijl ik in de koelte van de airconditioning naar het voorbij trekkende publiek kijk wacht ik op het signaal dat mijn vegetarische bami goreng, met een telor goreng (gebakken ei), klaar is. Het wordt bereid in een tentje in een hoek van de foodcourt. Ik heb dit kleine tentje op puur geluk gevonden. Een oudere vrouw met een hoofddoek bakt de nasi en de bami terwijl haar man in de kleine ruimte achter de twee woks de voorbereidingen treft. Ze zwaait met een brede vriendelijke glimlach dat mijn eten klaar is. Even later zit ik achter een dampend bord vol met bami. Na het eten kan ik het niet laten om af te sluiten met een ijsje. Dat heb ik wel verdiend.
Tijdens mijn avondwandeling zakt het eten uitstekend en ook de vele kerstversieringen dragen bij aan de plezierige wandeling in de warme vochtige avond. Als eerste halte slalom ik over de markt “Bugis Street”. Bugis was eind jaren zestig en de jaren zeventig de officieuze hoerenbuurt van Singapore. Officieel bestond het niet in deze overgereguleerde samenleving. De buurt was toen heel bekend voor de travestieten! Honderden zeelui zwalkten hier elke avond rond. Tegenwoordig is het een grote avondmarkt en een overdekt winkelcentrum. Heel indrukwekkend dat een hele straat wordt overdekt en achter de oude geveltjes van de Chinese shophouses moderne winkel hun plaats hebben gevonden. Singapore is zo georganiseerd dat het je altijd zal verbazen.
Op bed probeer ik nog even wat met Blogger te spelen terwijl ik een fles bier nuttig die ik tijdens het passeren beneden in de foodcourt tegenover het hotel heb gekocht.
Ik ondervindt wat problemen met het uploaden van de foto's naar Picasa, ook een gratis dienst op het internet, en het menu van mijn weblog is in het chinees!!! Misschien omdat dat een gangbare taal is in Singapore? Ik probeer dit later in de week te repareren. Voor nu welterusten.
