Zaltbommel (Achter het huis), woensdag 7 april 2021
Gisteren was het maandag. Een gewone maandag voor mij maar 2e paasdag voor Nederland. De klimaatridders waren in de pers en sociale media helemaal warm van het extreem koude weer. Een van de koudste paasdagen sinds de weergegevens worden bijgehouden. “Een van”, maar niet “de”, die bewuste datum werd niet gemeld. En sinds we weten dat de cijfers in de archieven van het KNMI in het verleden zijn bijgesteld, om welke reden dan ook, ben ik erg kritisch over de cijfers en weerrecords die dagelijks worden gebroken. Maar voor die kleine groep is het weer aangetoond dat de wereld niet opwarmt maar het klimaat veranderd?
Ook op deze dinsdagochtend jagen vlokken sneeuw rond de camper, afgewisseld met periodes met zon die de accu onder de zitbank oplaad en zo de koelkast aan de gang houd. Ik schrijf vandaag nog steeds over Bangkok. Bangkok in een lockdown, tenminste, zo lijkt het. Mijn gedachten drijven weg naar het warme kleverige klimaat en de pittige maaltijden en snacks die je het zweet laten uitbreken. Dat zweet werkt verkoelend, net als een grote fles Leo Bier.
Het is me niet gelukt om gisteren het verhaal helemaal af te maken en te
publiceren. Het is dus woensdagochtend 06:18 en het is stervenskoud in de
woonkamer. Buiten jaagt een sneeuwstorm alsof het midden januari is. Met een
mok hete koffie en mijn kont tegen de centrale verwarming probeer ik wat op
te warmen.
Ik loop virtueel door mijn foto’s en ga op zoek naar herinneringen in mijn
geheugen. Ook tussen de foto’s komen hele vlagen uit gelukkigere tijden
terug. Zou ik net als Mark Rutte het verkeerde herinneren of zijn mijn
herinneringen de waarheid? Ik weet het niet, maar ik ben wel tevreden met
mijn verhaal over een mooie dag in Bangkok in een tijd voor het Corona
virus. Laten die tijden maar snel terugkeren!
Vandaag publiceer ik het verhaal van 24 januari 2020, net voor de corona
crisis.
Veel plezier.
