De weken werden maanden en nu zijn we al meer dan een jaar verder. Het medicijn is erger dan de kwaal. Nederland op slot voor 25 doden per dag door een virus terwijl de slachtoffers van achtergestelde medische zorg voor kanker en hart- en vaatziekten anoniem en ongenummerd onder de zoden verdwijnen.
Al vanaf augustus 2020 verzet ik steeds weer de bakens in de toekomst voor wanneer we weer op pad met de camper gaan. Steeds halen we die bakens in en moeten we nog langer thuis blijven. Aan de horizon van de toekomst staat alweer het volgende baken klaar. 18 april is die volgende datum. Gaat het dan lukken? Zeker niet! Frankrijk heeft alles op slot tot 1 mei, dus dat is dan alweer het volgende baken.
Mijn Teva sandalen staan werkeloos in de camper en omdat ik me rot verveel heb ik er maar een paar Crocs bijbesteld voor rond de camper. Wanneer ik denk aan de toekomst zie ik het zwaar in. Frankrijk is alweer op slot en ook Duitsland is volledig stuurloos. Ze kunnen nog geen uitweg vinden uit een papieren zak, laat staan uit deze door hun zelf bedachte crisis.
Inderdaad, ik denk dat het een uit de hand gelopen experiment is. Niet medisch, want dat virus waart ècht wel rond, maar een bestuurlijk en organisatorisch experiment. Vooral het debacle met het vaccineren en de behandeling van de vaccins zal voor altijd herinnerd worden.
De grootste klappen moeten nog komen! Gelukkig bevinden wij ons in een situatie waar we ons weinig zorgen over hoeven te maken. Zodra de grenzen open gaan zullen wij weer vertrekken en de draad van het reizen oppakken. En voor nu? Het verhaal van donderdag 23 januari 2020 in Bangkok, Thailand. In een ver verleden toen alles nog goed was.
Veel plezier.