Strijbeek (Op de Strijbeekse Heide), maandag 26 april 2021Vandaag gaan we naar een bekende plek! We gaan opnieuw naar de “Strijbeekse Heide”. De reden? We hebben daar vorige week prima kunnen overnachten en ook nog eens heerlijk kunnen wandelen. Er zijn ook op deze mooie ochtend enkele zaken veranderd. We hebben gewoon thuis van het ontbijt genoten en pas rond half elf verlaten we de parkeerplaats. Eerst nog even langs de plaatselijke Lidl en dan over de N322 richting Brakel naar het westen.
Het is heel druk op de A27 richting het zuiden en we zijn blij dat we
eindelijk van de snelweg af kunnen. Dat is de reden waarom we zoveel als
mogelijk over de binnenwegen rijden. Maar ja, in het rivierengebied is dat
moeilijk omdat de snelwegen de enige manier is om over de rivieren te komen.
Eenmaal op de provinciale weg ten oosten van Breda kunnen we weer genieten van
het mooie landschap van Noord-Brabant. Gelderland en Overijssel zijn mooi maar
voor mij persoonlijk neig ik toch meer naar Brabant. Dat “Noord” is er alleen
maar bijgekomen omdat de andere helft van Brabant nog in België ligt.
Zodra we op dezelfde parkeerplaats als vorige week neerstrijken ga ik eerst eens opruimen. De natte cel, die voor ons nu droog is omdat ik de gasboiler en de douche heb verwijderd, is altijd een verzameling van attributen en andere rotzooi die je niet onder de banken wil steken. Onder de banken gaan de spullen die je niet dagelijks nodig hebt, in de natte cel liggen de spullen die je binnen hand bereik wil hebben. En dat betekend niet meteen dat je ze ook dagelijks gebruikt! Veel etenswaren en dranken vinden ook hun plaatsje naast de wc-pot die overigens ook zo weinig alss mogelijk wordt gebruikt!
Een restje chili con carne wordt omgetoverd tot een stevige bonensoep die als lunch dient, samen met vers half volkoren brood van de Aldi. Een sober maar prima lunch die als brandstof voor de wandeling van 8,7 Km voor vandaag moet dienen.
De iPhone, met twee applicaties in werking, en de oude getrouwe Garmin 400t gaan aan en we kunnen op pad. Het weer is zelfs beter dan vorige week! Maar ook verraderlijker. De wind kan plotseling in kracht toenemen en dan is een jasje toch wel gewenst. Daarom heb ik mijn winterjas aan op het “Smokkelpad”. Dat is de naam van de wandeling voor vanddag.
We lopen door een afwisselend mooi, en soms wat lelijker, maar tegelijk ook enigszins saai landschap. Deze omgeving is bekend om de smokkelaars die aan het begin van de twintigste eeuw hier de buurt onveilig maakten. Het ging om serieus geld dus er zijn veel slachtoffers onder de smokkelaars, maar ook onder de douane en veldwachters, gevallen. Bekend zijn de botersmokkel, en later ook de zout- suiker- en jeneversmokkel.
Zodra we een brug passeren zijn een officieel in België! Zonder paspoorten maar met goede bedoelingen. Er is geen misverstand mogelijk, een dikke natuurstenen grenspaal markeert waar Nederland en Vlaanderen elkaar raken. In deze streek spreek ik liever van Vlaanderen omdat België na ruim anderhalve eeuw nog steeds gevoelig ligt bij het overgrote deel van haar inwoners.
We hebben volgens onze gps-route al enkele keren het “Smokkelpad” verlaten maar we komen er ook elke keer weer op terug. Ik ben een beetje verbaasd, ik had dat nergens gelezen? Om de paar honderd meter passeren we een houten bank die uitnodigt om even te gaan zitten en een slokje water te drinken. In de zon en uit de wind sluit ik voor een moment mijn ogen. Een slok van het “licht bruisend” mineraalwater, ook een experiment, lest de grootste dorst. Ik spoel een Bastogne koekje weg en geniet van de zon. Ik wordt een beetje rozig en verlang naar een blik koud witbier om deze heerlijke wandeling af te sluiten.
Na de laatste drinkpauze moeten we allebei heel hard lachen! Volgens de oorspronkelijke gegevens van onze wandeling voor vandaag hebben we nog ongeveer 1.700 meter te gaan. Zodra we de brede zandweg opstappen zien we door het hout van het bos een paar honderd meter verderop onze camper te staan. Ik controleer mijn Garmin en Lyka haar iWatch. Het zijn inderdaad veel minder meters dan we hadden verwacht, 1.000 meter minder dan verwacht! Dan hebben we zeker een flink stuk, onbewust, afgesneden.
Bij terugkomst staat de kleine parkeerplaats helemaal vol en enkele wonder chauffeurs hebben zelfs moeite om de auto uit de greep van de geparkeerde auto’s te bevrijden. Eenmaal geïnstalleerd gaan we beide ons eigen ding doen! Ik krijg eerst de foto’s van Lyka en daarna gaan mijn foto’s draadloos naar mijn MacBook. Veel gemakkelijker danhet verwisselen van SD-kaartjes! En dan heb ik toch wel een klein probleem. Mijn Adobe Lightroom 6 loopt steeds vaker vast. Bij het lezen èn het schrijven van data. Ik weet ook niet waarom. Ik kan er wel naar gissen maar dat lost weinig op. Via een omweg lukt het me de problemen op te lossen waarna ik kritisch de foto’s van onze iPhone’s bekijk. Ik kan nu al wel met enige zekerheid zeggen dat mijn zware Nikon D600, met haar 24-70 f/2.8 lens, voor het wandelen verleden tijd is geworden.
Het veelvuldig in en uit pakken van de camper maakt dat je vaak wat vergeet terug te leggen. Zo ook deze keer! Ik repareer het gemis/gebrek met de altijd smakelijke maaltijd van “Varkensvlees met zwarte pepersaus”. Met een bak sinaasappel kwark als toetje is het een adellijke maaltijd in onze dertig jaar oude camper.
Net voordat het donker wordt loop ik nog een keer rond de camper. Het is een prima plaatsje en alle deuren zijn op slot. Ik kijk op mijn horloge en kan voorzichtig concluderen dat er nu niemand meer zal komen om ons weg te sturen. Er is tenslotte nog de avondklok van kracht! Voor morgen zijn de plannen veranderd. Maar morgen meer daarover!
Zodra we op dezelfde parkeerplaats als vorige week neerstrijken ga ik eerst eens opruimen. De natte cel, die voor ons nu droog is omdat ik de gasboiler en de douche heb verwijderd, is altijd een verzameling van attributen en andere rotzooi die je niet onder de banken wil steken. Onder de banken gaan de spullen die je niet dagelijks nodig hebt, in de natte cel liggen de spullen die je binnen hand bereik wil hebben. En dat betekend niet meteen dat je ze ook dagelijks gebruikt! Veel etenswaren en dranken vinden ook hun plaatsje naast de wc-pot die overigens ook zo weinig alss mogelijk wordt gebruikt!
Een restje chili con carne wordt omgetoverd tot een stevige bonensoep die als lunch dient, samen met vers half volkoren brood van de Aldi. Een sober maar prima lunch die als brandstof voor de wandeling van 8,7 Km voor vandaag moet dienen.
De iPhone, met twee applicaties in werking, en de oude getrouwe Garmin 400t gaan aan en we kunnen op pad. Het weer is zelfs beter dan vorige week! Maar ook verraderlijker. De wind kan plotseling in kracht toenemen en dan is een jasje toch wel gewenst. Daarom heb ik mijn winterjas aan op het “Smokkelpad”. Dat is de naam van de wandeling voor vanddag.
We lopen door een afwisselend mooi, en soms wat lelijker, maar tegelijk ook enigszins saai landschap. Deze omgeving is bekend om de smokkelaars die aan het begin van de twintigste eeuw hier de buurt onveilig maakten. Het ging om serieus geld dus er zijn veel slachtoffers onder de smokkelaars, maar ook onder de douane en veldwachters, gevallen. Bekend zijn de botersmokkel, en later ook de zout- suiker- en jeneversmokkel.
Zodra we een brug passeren zijn een officieel in België! Zonder paspoorten maar met goede bedoelingen. Er is geen misverstand mogelijk, een dikke natuurstenen grenspaal markeert waar Nederland en Vlaanderen elkaar raken. In deze streek spreek ik liever van Vlaanderen omdat België na ruim anderhalve eeuw nog steeds gevoelig ligt bij het overgrote deel van haar inwoners.
We hebben volgens onze gps-route al enkele keren het “Smokkelpad” verlaten maar we komen er ook elke keer weer op terug. Ik ben een beetje verbaasd, ik had dat nergens gelezen? Om de paar honderd meter passeren we een houten bank die uitnodigt om even te gaan zitten en een slokje water te drinken. In de zon en uit de wind sluit ik voor een moment mijn ogen. Een slok van het “licht bruisend” mineraalwater, ook een experiment, lest de grootste dorst. Ik spoel een Bastogne koekje weg en geniet van de zon. Ik wordt een beetje rozig en verlang naar een blik koud witbier om deze heerlijke wandeling af te sluiten.
Na de laatste drinkpauze moeten we allebei heel hard lachen! Volgens de oorspronkelijke gegevens van onze wandeling voor vandaag hebben we nog ongeveer 1.700 meter te gaan. Zodra we de brede zandweg opstappen zien we door het hout van het bos een paar honderd meter verderop onze camper te staan. Ik controleer mijn Garmin en Lyka haar iWatch. Het zijn inderdaad veel minder meters dan we hadden verwacht, 1.000 meter minder dan verwacht! Dan hebben we zeker een flink stuk, onbewust, afgesneden.
Bij terugkomst staat de kleine parkeerplaats helemaal vol en enkele wonder chauffeurs hebben zelfs moeite om de auto uit de greep van de geparkeerde auto’s te bevrijden. Eenmaal geïnstalleerd gaan we beide ons eigen ding doen! Ik krijg eerst de foto’s van Lyka en daarna gaan mijn foto’s draadloos naar mijn MacBook. Veel gemakkelijker danhet verwisselen van SD-kaartjes! En dan heb ik toch wel een klein probleem. Mijn Adobe Lightroom 6 loopt steeds vaker vast. Bij het lezen èn het schrijven van data. Ik weet ook niet waarom. Ik kan er wel naar gissen maar dat lost weinig op. Via een omweg lukt het me de problemen op te lossen waarna ik kritisch de foto’s van onze iPhone’s bekijk. Ik kan nu al wel met enige zekerheid zeggen dat mijn zware Nikon D600, met haar 24-70 f/2.8 lens, voor het wandelen verleden tijd is geworden.
Het veelvuldig in en uit pakken van de camper maakt dat je vaak wat vergeet terug te leggen. Zo ook deze keer! Ik repareer het gemis/gebrek met de altijd smakelijke maaltijd van “Varkensvlees met zwarte pepersaus”. Met een bak sinaasappel kwark als toetje is het een adellijke maaltijd in onze dertig jaar oude camper.
Net voordat het donker wordt loop ik nog een keer rond de camper. Het is een prima plaatsje en alle deuren zijn op slot. Ik kijk op mijn horloge en kan voorzichtig concluderen dat er nu niemand meer zal komen om ons weg te sturen. Er is tenslotte nog de avondklok van kracht! Voor morgen zijn de plannen veranderd. Maar morgen meer daarover!
