Het was gisterenavond toch een beetje teveel van het goede geweest. Dat moet ik ècht niet meer doen! Met een lichte kater open ik de deur van de camper en zie een staalblauwe lucht.
Het weer waar je hoopt en Engeland niet ècht bekend om staat. Ik fleur meteen op en zodra ik de koffie in de mokka maker hoor pruttelen voel ik me nog beter! Met de rode plastic kop in mijn handen ga ik in de deuropening zitten en kijk over het zonnige kerkplein van een Engels platteland dorp. Hoe kan dit zigeunerleven met de camper mij ooit gaan tegenstaan?
Om half acht s’ morgens blaast ons 150 Wp zonnepaneel al 2,3A naar de 80 Ah huishoudaccu. Gisteren hebben we een paar uur radio geluisterd en ook de tv heeft twee uur aangestaan, ook de verlichting en de waterpomp is normaal gebruikt en we hebben de mobiele telefoons en de rest opgeladen. Nog steeds zie ik het lachebekje op de monitor dus kan ik voorzichtig stellen dat het totale systeem naar behoren werkt en dat we hoogstwaarschijnlijk geheel onafhankelijk zijn geworden van netstroom. Maar ik behoud enige voorzichtigheid met het gebruik van elektriciteit.
Na het ontbijt van gebakken aardappelen, over van de avondmaaltijd van gisteren, met een gebakken ei er bovenop en een knakworst kunnen we ons vertrek gaan voorbereiden. Alles wat enigszins los in het wooncompartiment ligt krijgt een andere plaats waar het niet, of moeilijk, kan verschuiven of op de grond vallen. Dat is nog een hele operatie! Later gaat dat automatisch. Over enkele weken heeft alles zijn/haar vaste plaats in de camper en hoef je nooit meer te zoeken.
Na enig wikken en wegen besluit ik om de slaapplaats die ik gisterenavond had uitgezocht te wijzigen. De reden daarvoor is simpel. Lyka wil graag twee nachten op dezelfde plaats blijven en ik lees nu in het boek van Brit Stops dat in de pub die we eerst hadden uitgezocht er vrijdag- en zaterdagavond live muziek aanwezig is. Normaal maakt me dat weinig uit maar ik ben ook aan een paar rustige nachten toe. Het links rijden vreet toch meer energie dan je verwacht.
Logistiek veranderd er ook het een en ander. Er moet nu voor twee dagen verse groenten en eten worden ingekocht en er moet ook plaats in de koeling voor zijn. Maar eigenlijk is dat voor later op de dag. We nemen afscheid van onze buren en volgen de binnenwegen richting het noorden. 225 Kilometer zijn er gepland voor vandaag!
De wegen worden plotseling beter dus ik kan mijn eerdere verhaal over de slechte wegen in Engeland weer intrekken. De wegen worden waarschijnlijk op provinciaal niveau onderhouden en daardoor zal het op de ene of de andere plaats veel met elkaar verschillen. Het eerste stuk van de route doet ons aan Nederland denken. Plat als een pannenkoek! Maar lang duurt het niet totdat de glooiende en rollende heuvels van het bekende Engelse landschap zich voor onze ogen uitrollen.
De volgende les is ook snel geleerd! Bij een stijgingspercentage van meer dan 10% moet de oude dieselmotor terug naar de 2e versnelling. Hij pruttelt dan zonder te klagen rustig naar boven. Het directe gevolg is dat er achter ons een lange file, met waarschijnlijk vloekende Engelse chauffeurs, ontstaat. Nu ik dit zo schrijf moet ik het direct weer corrigeren. Het valt me op hoe ontspannen en rustig de Engelse weggebruikers zijn. Net als in vele andere situaties sluiten ze netjes aan en beginnen een rij zodat iedereen netjes op zijn beurt wacht.
Nog steeds geen internet ontvangst!
De koffiepauzes zijn heerlijk om een half uurtje te rusten en even de benen te strekken. Gewoon langs de weg of straat. Je krijgt soms wel wat bekijks maar meestal gaat de wereld gewoon aan je voorbij. Het wordt een lang dag! Veel rijden en het enige wat we eigenlijk nog moeten doen zijn de boodschappen. De Lidl heeft onze harten gestolen en ruim een uur voordat we op de plaats van bestemming zijn rijden we de parkeerplaats van een filiaal van deze supermarkt op. Lyka blijft achter om wat op te ruimen en ik voel me dom omdat ik helemaal geen Engelse munten meer heb. We hebben nog een zakje vol van huis meegenomen. Een verzameling munten die ik van eerdere bezoeken aan Schotland nog had bewaard. Maar het was precies genoegd om de eerste keer boodschappen te doen en nu heb ik geen muntjes meer op zak.
De boodschappenkarretjes van de Lidl vragen om een muntje ter waarde van één pond sterling en ik vraag de eerste de beste die naar buiten komt of er een ATM in de buurt is. Nee dus! Maar ik heb geluk want voordat ik de teleurstelling van het antwoord heb verwerkt valt mijn oog valt op een speciale rolstoel boodschappenkar die geen muntje vraagt. Ik geef het direct toe, het is een vreemd gezicht maar ik ben geholpen.
Deze Lidl winkel is een exacte kopie van de eerste die we bezochten. Dat maakt het een stuk gemakkelijker en deze keer kan ik eindelijk wat Engelse heerlijkheden kopen. Bacon en Cumberland worstjes. Bakken met gemengde sla en grof gesneden bakgroenten, Pepper steaks en knoflook kipfilets, we gaan de komende twee dagen niet omkomen van de honger!
Nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ik al lang geen plaatjes meer van ons eten heb geschoten. Er kwamen klachten over deze foto’s op Facebook dus ben ik er maar mee opgehouden. Nu kijk ik nog steeds naar plaatjes van hondjes, katjes en alles wat je maar kan bedenken wat voor een ander persoon belangrijk is in zijn leven. Maar nu we weer onderweg zijn gaan we toch maar weer foto’s maken. Ik vind het nog steeds leuk om terug te kijken wat we tijdens onze reizen hebben gegeten. Eten is leven en zeker in het buitenland!
Bij aankomst op de parkeerplaats van de “George & Dragon” blijkt de wijziging van onze plannen een goed idee te zijn geweest. De pub is schitterende gelegen en de “George & Dragon” is een plattelandspub in zijn beste stijl. Daar plaats ik later nog wel foto’s van!De vrouw achter de bar is erg vriendelijk en keurt ons plan om twee dagen te blijven meteen goed! Ze vult ook zonder een vraag, of een vreemd gezicht, onze twee flessen met kraanwater om de tanden te poetsen. Ik maak van het moment, en het gebroken ijs, gebruik om ons te verontschuldigen dat we vanavond waarschijnlijk niet zullen verschijnen aan de bar omdat ik gisteren al genoeg heb gehad.
Ze moet er hard om lachen en antwoord: ‘We zijn er morgen ook nog wel!’
En zo trekken wij ons al vroeg terug in de camper. Lyka om wat te lezen en te rusten en ik stort mij op mijn verhalen over onze avonturen in Engeland!
Het avondeten van een kipfilet met sla en fusilli smaakt ons uitstekend. Deze eerste vrijdag blijven we maar uit de pub want ik heb gisteren echt genoeg gehad en wanneer we elke avond aan de boemel gaan word het wel een heel dure reis.
Morgen gaan we dus wandelen en wellicht wat bezichtigen.
