Na een redelijke nacht slaap, het matras is wat aan de dunne kant en het bed is net iets te kort, sta ik om half zes alweer onder aan de ladder die naar de slaapplaats in de alkoof boven de cabine leid. Zes en een half uur slaap is volgens mijn bioritme voldoende. Mijn kleine vrouwke ronkt boven mijn hoofd rustig verder terwijl ik mijn eerste kop koffie van de ochtend maak.
De gordijnen aan de vrije zijde gaan open en ik kijk naar een groene haag en wat bomen. Wat is het heerlijk rustig hier! Met mijn telefoon in de ene hand en de kop koffie in de andere loop ik op mijn flip-flops en geheel in jogging en fleece naar de “George & Dragon” en zak neer op een houten bankje voor de pub. Met het internet is het gisterenavond niet gelukt. Ook mijn telefoon laat het in deze afgelegen hoek van Engeland afweten. Ik heb voor € 5,00 200Mb data gekocht bij KPN-Telecom voor gebruik in het buitenland maar het laat zich aanzien dat het weggegooid geld is.
Een tweede kop koffie in de camper en de radio gaat aan. DAB+ digitale radio moet de nieuwe standaard worden. De middengolf (AM) waar we vroeger de piratenstations op konden ontvangen is al zo goed als dood. De FM wordt de volgende die in naam van de vooruitgang een stille dood gaat sterven. Gelukkig zijn ze in het Verenigd Koninkrijk al een stuk verder dan in Nederland. Na de overvloed van TV en radio stations op DVB-T verschijnen er ook tientallen op de op DAB+ digitale radio.
In een laatste wanhoopspoging probeer ik nog een keer het internet op mijn mobiele telefoon en de twee stipjes met 3G erachter brengen mijn telefoon en het internet tot leven. Emails komen op de telefoon binnen en zodra ik mijn MacBook via de kabel aan de iPhone koppel komen ook mijn email programma en Safari Browser tot leven. Foto’s worden opgeladen naar Picasa en mijn eerste verhaal wordt met een paar hobbels naar mijn weblog geladen. In de alkoof is het nog stil! Een derde kop koffie en met een brede glimlach op mijn gezicht bekijk ik het resultaat.
“Engeland: Weer onderweg” staat er boven het verhaal. Maar het is meer dan een verhaal, het is de weg terug naar mijn geliefde levensstijl. De weg terug naar de namiddagen met vreemden die allemaal wat over hun reizen te vertellen hebben. Het werken met alle programma’s die ik zo lang niet heb gebruikt valt me moeilijk. Steeds onderbreek ik mijn werk om diep na te denken hoe ik dat vroeger ook alweer deed. In welke volgorde en met welke combinatie van verschillende toetsen. Maar ik geniet van elke seconde! Het resultaat wordt hopelijk weer veel gelezen.
De iPad ligt weer aan de lader, de radio staat aan en ook mijn MacBook wordt opgeladen. Veel stroom komt er nog niet binnen van het zonnepaneel maar ik wil de grens gaan opzoeken van het gebruik. De gele lampjes op het paneel van de camper zeggen me niet zoveel. 12.4V en 1,2A zijn de cijfers waar ik om 08:45 naar kijk, het lachebekje lacht me nog steeds toe. Ik leg de lat nu bij 12.0V en hoop dat dat niet te laag is!
Zodra Lyka wakker is gaan we aan het ontbijt, volkoren beschuiten met kaas en een zachtgekookt ei dat later toch te hard blijkt. De volgende keer beter. De rustdag blijkt toch moeilijker voor me dan ik had verwacht. Wanneer ik het binnen in de camper niet meer houden werp ik een blik op mijn kleine Garmin 400t en besluit een korte wandeling te gaan maken.
Holmpton is een liefelijk klein dorp waar het elke dag van de week zondag lijkt. De kerk is wegens gevaar gesloten, een storm heeft het dak verzwakt, maar een klein monument voor het kerkhek is wel de moeite waard. Het monument verteld het verhaal van een bemanning van een Avro Manchester bommenwerper, een vliegtuig van een slecht ontwerp die de kust van Engeland niet eens haalde op weg naar Hamburg in Duitsland. Zeven jonge mannen waarvan de oudste slechts 26 en de jongste 19 gaven hun leven voor onze vrijheid die nu opnieuw wordt aangevallen. Van de jongens zelf is er helemaal niets terug gevonden! De “Avro Manchester” bommenwerper was volgeladen met bommen toen ze in een veld naast Holmpton neerstortte.
Aan de Noordzeekust kijk ik naar de grootste nachtmerrie die ons in Nederland ook kan overkomen. Tientallen enorme achterhaalde windmolens draaien langzaam rond om elektriciteit op te wekken die nooit de kosten van de bouw en onderhoud zal dekken.
Een kort gesprek met een lokale man die zijn twee jachthonden aan het uitlaten is verteld me dat het nog veel erger had kunnen zijn! De dorpsraad van Holmpton heeft gelukkig kunnen voorkomen dat ze ook in de velden rond Holmpton zijn geplaatst. De mensen hier is gratis elektriciteit beloofd maar de prijs die ze moesten betalen was veel te hoog! Deze horizonvervuiling heeft de landelijke omgeving voor tientallen jaren verpest en de eerste gratis elektriciteit moeten ze nog krijgen!
Na de wandeling van bijna een uur, inclusief de gesprekken, vallen we aan op de pan tomatensoep met ballen! Gewoon simpel een pan watersoep uit een pakje met een doosje soepballetjes uit de vriezer. Niet dat wij een vriezer hebben maar de koelbox doet nog steeds goed zijn werk! Een paar boterhammen en een schaaltje chocolade vla maken de lunch compleet.
De wandeling in de frisse lucht gevolgd door de warme lunch heeft me rozig gemaakt en ik ga even op de bank liggen. Ja die bank! Dat blijkt een van de beste dingen in de camper. Meer een geluk dan slim verstand! Een langsbank zoals dat ding officieel heet is heerlijk om op te liggen, een dutje te doen of te lezen of tv te kijken. Mochten we ooit een andere camper kopen dan word het er zeker een met weer zo’n bank!
Na een kleine twee uur schiet ik wakker. Ik voel me een stuk beter. Een beker koude thee die de cola light moet vervangen en dan op zoek naar een nieuw doel om te wandelen. Ik wil naar buiten! We hebben geen stoeltjes bij ons, een opblaasbare bank wacht op ons in St Andrews, dus ik moet op een andere manier de frisse lucht tot me laten komen.
Op de computer zie ik dat Hompton ook is gezegend met een ondergrondse bunker uit de koude oorlog. Uit de tijd dat de gehele wereldbevolking onder de duim werd gehouden met de dreiging van een nucleaire holocaust. Ik heb geen intentie om naar binnen te gaan want jaren geleden heb ik er al eens een bezocht met Dean ten zuiden van St Andrews is Schotland. Het is heerlijk rustig en de frisse lucht doet me goed.
Bij de bunker aangekomen voel ik automatisch naar mijn Filofax en iPhone die beiden nog in de camper op tafel liggen. Al had ik naar binnen gewild ik heb geen cent op zak. Sterker nog, we zijn al vier dagen in Engeland en ik heb nog geen pin automaat gezien. Alles gaat hier met plastic! Supermarkt en de kroeg!
Na een kort gesprek met de vrouw in de receptie van de bunker ga ik weer op huis aan. Onderweg denk ik na over deze rustdag. Ik ben niet ècht een persoon van rustdagen. Ik ben liever buiten. De volgende keer, over een week of twee denk ik, ga ik gewoon alleen wandelen. Lyka is gelukkig om een hele dag te lezen en radio te luisteren. Ik ga liever met mijn camera op pad.
Voor het eten drinken we nog wat in de “George & Dragon”. Lyka heeft de smaak van de Strongbow Black Fruit te pakken en ik geniet van een cider waarvan het merk me onbekend is. De lokale mensen zijn vriendelijk en het is er goed vertoeven. Het enige oncomfortabele is dat alle deuren openstaan en dat de verwarming niet aan staat. Een frisse wind blaast door de bar. Waarschijnlijk om kosten te besparen want ik kan moeilijk geloven dat een pub als deze een boterham voor de uitbaters kan opleveren. Misschien wordt de pub wel gesponsord door de dorpsraad om zo toch nog enige leefbaarheid voor het dorp te behouden.
Veel van deze plattelandsdorpen in de UK zijn helemaal leeggelopen omdat er geen werk en geld op het platteland te vinden is. Wat de migranten in de steden hebben gevonden drijft de middenklasse naar het platteland. Landelijk wonen is een teken van rijkdom maar vermoord heel het dorpsleven.
Ik heb wel eens een documentaire op tv gezien over een dorp aan de zuidkust van Engeland dat doordeweeks helemaal leeg was en alleen in het weekend werd bevolkt door de beter gesitueerde uit Londen. Er was geen enkele winkel meer in het dorp en doordeweeks woonden er drie mensen in de spookstad van de rijken.
De korma kerrie van de laatste Hollandse schouderkarbonade met gebakken groenten en fusilli smaakt mij uitstekend. Lyka heeft er wat meer problemen mee. Ze zal toch moeten wennen aan het eten in de camper. Ik kan redelijk uit de weg met twee kleine gaspitten, twee pannen, een wok en een kleine koekenpan maar het blijft behelpen. Ondanks dat we veel vers kopen moeten we toch de voorraad die uit Nederland hebben meegenomen langzaam wegwerken. Het leefgedeelte van de camper ligt vol met etenswaren die in stilte wachten om te worden verorbert.
Een beetje tv (Paper Moon -1973), een rood wijntje en dan naar bed. Morgen gaan we op zoek naar een camping. We verlangen naar een warme douche.
