Nederland: Wanneer de dagen hun naam verliezen

Zaltbommel

Na drie maanden Nederland voelt de wereld weer als vanouds aan. De dagen gaan eindeloos en naadloos in elkaar over. Elke dag is hetzelfde en ze hebben hun namen verloren. Elke keer weer dezelfde rituelen als eten en slapen, precies gelijk als voor het reizen.
In het begin was het heerlijk om in Nederland te zijn en te relaxen! Mijn lichaam en geest kwamen langzaam volledig tot rust. Maar nu de laatste restjes van het reizen, als de stof en spinnenwebben in een oud huis, zijn verdwenen roept het onbekende me weer. Ik heb steeds meer moeite om me te concentreren bij het lezen van een boek. Mijn gedachten dwalen af en ik betrap me steeds weer dat ik plannen zit te maken voor onuitvoerbare en onbereikbare reizen. Dromen kan, en vanuit dromen wordt soms de realiteit geboren. Het zwerven zit me in het bloed en het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ik wil weer op pad om de wereld, en Europa in het bijzonder, te gaan zien.
De plannen om lange tochten te gaan fietsen zijn onder het vloerkleed geveegd, Lyka ziet dat helemaal niet zitten en hoe langer ik er over nadenk krijg ik ook mijn twijfels. In de zon en wanneer het droog is zal het nog wel gaan maar ik kijk ook wat verder dan de onbegrensde romantiek van een kleine trekkerstent in een weiland met een fiets ervoor. Een flinke bui regen, natte, vochtige kleding wanneer het dagen achtereen regent! Nee, een alternatief moet gevonden worden.
Dat alternatief lijkt een camper te zijn! De onbegrensde vrijheid van je huis en je bed achter de chauffeursstoel. Gewoon ergens stoppen, wat eten en even een wandeling maken. Gewoon weg van je dagelijkse sleur, zonder de bekommeringen en rompslomp van het normale leven. En de volgende dag gewoon weer verder rijden, het onbekende tegemoet.
Het zoeken naar een camper binnen de voor mij bereikbare prijsklasse en die toch aan mijn eisen en dromen voldoet is niet gemakkelijk. De camper mag niet te duur zijn, maar toch geschikt zijn voor het doel dat ik voor mijn ogen heb. De weekenden weg in Nederland en België, korte reisjes naar Duitsland om alle ins en outs van een camper te ontdekken voordat we op een lange reis naar zuid-Europa gaan.
Met de handen onder mijn hoofd lig ik op bed naar het plafond te staren en glijd weg in een droomwereld met beelden van onze camper in de woeste binnenlanden van Spanje in mijn hoofd. Harde gedroogde worsten, geitenkazen, vers brood, olijven en een glas rode wijn terwijl de zon langzaam achter de horizon zakt.
Een droom die gemakkelijk te realiseren is. Heel anders dan met een rugzak van vijftien kilo door Azië maar zeker ook heel mooi en zeer comfortabel. Vandaag brengt onze speurtocht ons naar Den Haag. De camper was interessant maar hij was het uiteindelijk net niet. Ik weet zeker dat er een ander heel blij mee zal zijn maar ik heb geen zin meer om dagen eraan te klussen. Dus we zoeken verder en hopen dat onze droom steeds dichterbij komt.