donderdag 2 mei 2013

Nederland: Een visum voor Engeland

Zaltbommel

En ik dacht: ‘nu heb ik echt alles prima geregeld!’

Het is nog vroeg en fris wanneer we op pad gaan naar Amsterdam om biometrische informatie voor Lyka af te geven. Een visum voor Engeland aanvragen is het doel.
Al weken geleden heb ik het internet afgestroopt voor informatie over het aanvragen van een visum voor Engeland en ben ik terecht gekomen op de website:
“http://www.visa4uk.fco.gov.uk”.

Het aanvragen van een visum gaat steeds vaker niet meer gewoon op de ambassade van het betreffende land maar via een gespecialiseerd bureau - een commercieel bedrijf - dat er weer heel andere regels op na houdt en zich verschuilt onder achter de zogenaamde opgelegde regels van de ambassade. Het wordt er in ieder geval niet gemakkelijker op want die bedrijven zijn zo flexibel als een lantaarnpaal.
Het aanvragen van het visum voor Engeland was niet gemakkelijk maar ik was in de volle overtuiging - nadat ik pagina na pagina met moeilijk Engels had doorgelezen - dat het allemaal wel snor zat. De € 100,- was meteen met de creditcard betaald nadat ik een moeilijke vragenlijst online had ingevuld en uitgeprint. We moesten wel naar Amsterdam om daar vingerafdrukken en foto’s te laten maken en daarna naar Düsseldorf om de aanvraag in te leveren. Biometrische informatie die wordt opgeslagen om fraude en de instroom van buitenlandse illegalen tegen te gaan.
Alles gaat op afspraak en we hadden nog tijd voor een bakkie koffie in een enorme koude, winderige en kille glazen ontvangsthal van een onpersoonlijke kantoortoren in Amsterdam-Zuid.
Helaas! Bij aankomst bleek dat ik de verkeerde aanvraag had ingediend en betaald. Nee, dat kan niet worden gewijzigd! U moet deze aanvraag annuleren, uw geld terugvragen en dan opnieuw een verzoek indienen. Terug naar af dus! Teleurgesteld in mezelf en de immigratiedienst van het Verenigd Koninkrijk gingen we onverrichter zake naar het centrum om toch nog maar wat van deze dag te maken.

Maar waar ging het dan verkeerd? Nadat ik thuis alles nog een keer heb nagekeken, en het niet heb gevonden, blijkt dat er ergens op de website een splitsing moet plaatsvinden. Een Y kruising waar de aanvragers voor het visum gesplitst worden op een criterium: ben je een “EEU-dependent“ of niet? Lyka is dat dus wel omdat ze getrouwd is met een EEU ingezetene! Maar zonder een verblijfsvergunning en daar is het fout gegaan! Mijn fout dus en ik wacht nog steeds op de teruggave van mijn honderd euro.

Maar dat terzijde!
Het lange afstand fietsen zit nog steeds in mijn hoofd - hoewel Lyka nog steeds duidelijk laat blijken dat ze er weinig zin in heeft - en daarom wilde ik even langs bij de “Brompton vouwfiets” dealer  op de Overtoom.

Met de tram, om onze opgeladen OV-jaarkaart ook eens met een ander openbaar vervoermiddel te proberen. Piep, piep, en we konden een plaatsje zoeken in de tram op weg naar het Leidseplein.
Mijn gedachten dwalen af in de hypnotiserend schuddende tram en ik dagdroom van fietstochten in een zomers Spanje en een exotisch Japan. Een fietstocht van Okinawa naar Cape Souya - het noordelijkste puntje van Japan - en weer terug is mijn grootste droom die ik nog wil realiseren. Maar niet alleen! Ik heb ècht genoeg van het alleen reizen. Door een plotseling gebel van de tram, en een flinke schok, kom ik weer terug bij de realiteit terwijl ik nog net een dampende schaal ramen op een tafel in mijn dagdroom zie staan.
Het is toch vreemd dat er nog steeds problemen zijn met de OV-kaart! Overal in de wereld waar ik de afgelopen jaren ben geweest werkt het perfect. Alleen in Nederland zijn er problemen. Gezeur over poortjes, vervoerders die niet mee doen en meer van dat gezeur! In Hong Kong en Taipei koop ik gewoon een flesje frisdrank op het station met de kaart! Het is toch mijn geld. Waarom zijn ze in Nederland altijd zo eigenwijs en gebruiken ze geen systeem dat al jarenlang getest is en vrij is van kinderziekten? Corruptie en gemende belangen? Waarschijnlijk wel? Maar dat heet in Europa marktwerking!
Na een gesprek van een half uur met de bedrijfsleider van de vouwfietswinkel weet ik van de naad en de kous over de Brompton fiets. Een goede optie omdat zo’n vouwfiets gewoon in een koffer past. Vliegen wordt een makkie en er zijn zelfs verhalen dat ze behandeld worden als een kinderwagen! Hup mee naar het vliegtuig rollen waar een medewerker van de bagageafdeling de fiets op een veilige plaats onder in het vliegtuig legt. En vaak mag de vouwfiets ook gratis mee in het openbaar vervoer.
Een traditioneel patattje en kroketje uit de muur bij de FEBO en dan langzaam op weg naar het Centraal Station. Lyka’s tijd om wat te winkelen. Het is meivakantie en het is druk. Amsterdam is ook volgelopen om de troonsbestijging van onze nieuwe koning van dichtbij te kunnen meemaken. De Kalverstraat is een lange polonaise van toeristen opgedoft met oranje sjaals, hoeden en kleding. Het is de lange vertraagde polonaise van 30 april die zich langzaam door de bekendste winkelstraten van onze hoofdstad schuifelt.

En dat was Amsterdam! Onverrichterzake keren we terug naar Zaltbommel. Het is droog maar het is ook fris. Aan het weer in Nederland moeten we nog wel wennen maar de rest is net zo gewoon als een Soi in Bangkok. We hebben tijdens het reizen in de afgelopen jaren zoveel gezien dat we ons overal thuis voelen.
Copyright/Disclaimer