donderdag 30 mei 2013

Nederland: Farewell Larry

Zaltbommel

Gisteren kreeg ik het onvermijdelijke bericht - dat iedereen van ons uiteindelijk treft - dat onze goede vriend Larry Ilmogck precies een maand geleden op 30 april 2013 is overleden. Larry was een eenling die zijn behoefte aan gezelschap bevredigde wanneer het hèm uitkwam. Larry arriveerde, ventileerde zijn mening en gedachten zonder aarzeling en sprak altijd de waarheid, een pul tapbier in zijn hand. Daarom had hij maar weinig echte vrienden.
Ik zal Larry voor altijd herinneren van onze bijeenkomsten in de “Green Bottle” in Pattaya waar hij vaak tussen zes en acht uur ‘s avonds te vinden was voor een pul tapbier. Een drank die niet het beste in de stad was in die jaren maar wel het goedkoopste. Zijn onnavolgbare humor en mooie verhalen over zijn tijd bij de “Airforce” kwamen dan ook tijdens ons samenzijn ongedwongen naar boven. Velen zullen hem missen hoewel we hem ook niet meer zoveel hebben gezien sinds hij enkele jaren geleden naar Bangkok was verhuist.
Dat iemand alleen in een ver land komt te overlijden is niet erg bijzonder. Wat wel bedroevend is is dat zijn stoffelijk overschot nog steeds niet is opgeëist en in de koeling van de politie in Bangkok ligt. Dat zal waarschijnlijk ook niet gebeuren waarna hij met vele andere lotgenoten in Bangkok zal worden gecremeerd.
Daarom is dit een goed moment om er eens goed over na te denken over de mensen waar je ruzie mee hebt en die je al jaren niet meer hebt gesproken. Misschien is dit een goed moment om zo’n ruzie bij te leggen voordat het moment arriveert dat je het niet meer kan bijleggen.


Larry Ilmnogck (?-2013) R.I.P.

Een foto van een lange tijd geleden. Larry op zijn best met een sigaret in zijn hand en een mooie donkere vrouw aan zijn zijde! Met een laatste glimlach denk ik aan de vele leuke en onvergetelijke momenten die we samen in Pattaya (Thailand) hebben gehad.

Farewell Larry, you will be missed!

dinsdag 28 mei 2013

Nederland: Eindelijk lekker weer

Zaltbommel

Het is prima weer vandaag maar toch valt deze dag in het water. Om zes uur was ik al wakker terwijl Lyka als een blok verder sliep. Ze is niet helemaal lekker vanochtend en dan heeft het geen nut om naar de Efteling te gaan.
Ik ben al klaarwakker en ga meteen maar weer schrijven. Met een kop koffie uit de Senseo binnen handbereik en Radio 2 op de achtergrond schrijf ik het verhaal van eerste paasdag 1998 in Australië.

Klik op de foto voor het verhaal


maandag 27 mei 2013

Nederland: Een mooie maandag

Hoewel ik niet al te vroeg ben opgestaan heb ik toch dit verhaal van 4 april 1998 geschreven.

Klik op de foto om het verhaal te lezen



zondag 26 mei 2013

Nederland: Aankomst in Australië

Zaltbommel

En zo arriveerde ik na een lange en vermoeiende reis in Australië. Het is leuk om verhalen van zo lang geleden te schrijven. Alle herinneringen komen zo maar weer boven drijven bij het zien van de foto's.

Klik op de foto om het verhaal te lezen



zondag 19 mei 2013

Nederland: Een van de eerste mooie dagen van 2013

Zaltbommel

Het is eerste pinksterdag en een van de eerste mooie dagen van 2013. Buiten schijnt de zon en warmt de lucht zich boven de verlaten straten van Zaltbommel. Het is vanzelfsprekend geen dag om binnen te blijven zitten.
Toch kijk ik eerst naar de mooie en spannende MotoGP race in Le Mans waar de regen de eerste dag van dit pinksterweekend nog onbelemmerd neerdaalt. Pinksteren wordt niet in de hele christelijke wereld als feestdag gevierd.

Pinksteren, wat vieren de christenen en joden eigenlijk?

Betekenis in het christendom: In het christendom werd het Wekenfeest 'Pinksteren' genoemd, naar het Griekse woord 'pentekostos' (= vijftigste). Tijdens het pinksterfeest wordt herdacht dat de Heilige Geest, de derde Persoon van de Allerheiligste Drie-eenheid, neerdaalde uit de hemel op de apostelen en andere aanwezige gelovigen. Na Jezus' dood op Goede Vrijdag en zijn verrijzenis op Pasen hadden de leerlingen van Jezus nog veertig dagen lang (tot Hemelvaart) de steun van zijn aanwezigheid gehad waarbij hij hen nog eens uitlegde wat de betekenis was van alles wat hij gedaan had tijdens zijn openbare optreden. Op de veertigste dag van Pasen (let op: niet de veertigste dag na Pasen) werden de leerlingen door Jezus' Hemelvaart alleen achtergelaten. Wel had hij beloofd dat hij de Geest van God, de Heilige Geest zou sturen die hen geestelijk verder zou leiden en hun de kracht zou geven om getuigen van het evangelie te zijn. Op de vijftigste dag van Pasen, tien dagen na Hemelvaart, op Pinksteren, kwam de beloofde Heilige Geest dan ook over de discipelen.
Volgens de traditionele christelijke theologie, analoog aan de oorspronkelijke joodse betekenis, waren de eerste nieuwe bekeerlingen na de hemelvaart van Jezus als resultaat van de evangelisatie onder de menigte op de eerste Pinksterdag de 'eerstelingen van de oogst' die toegevoegd werden aan de eerste christelijke 'samenkomst' oftewel gemeente. Deze 'oogst' gaat nog steeds door en als de 'volledige oogst' is binnengehaald dat wil zeggen alle door God voor het Koninkrijk van God voorbestemde mensen tot bekering zijn gekomen, dan begint de Eindtijd: de laatste fase van de geschiedenis.

Bijbelse geschiedenis: De gebeurtenissen staan beschreven in Handelingen 2:1-41.[2]
In de tien dagen tussen de Hemelvaart van Jezus en Pinksteren kiezen de discipelen een nieuwe geloofsgenoot in plaats van Judas Iskariot. Met behulp van loting wordt Mattias aangewezen. Met elkaar blijven ze in Jeruzalem en bidden ze om de uitstorting van de Heilige Geest, die Jezus hen beloofd had.

Zo, dat was de godsdienstles voor vandaag over het “Pinksteren” en we gaan verder met de korte maar mooie wandeling rond Zaltbommel. Wat is Zaltbommel toch mooi wanneer je het eens probeert het door een andere bril te bekijken! Als een vreemde, als een toerist, die voor de eerste keer over de singels en door de eeuwenoude smalle straatjes van de binnenstad zwerft. De geschiedenis komt je aan alle kanten tegemoet en bijna de hele binnenstad ademt eeuwen geschiedenis uit.
De gemeente Zaltbommel zou bijvoorbeeld een programma van subsidies kunnen opzetten om de moderne gebouwen in de binnenstad van het oude Zaltbommel te gaan maskeren met klassieke gevels. Natuurlijk moet men er wel goed op gaan letten dat het niet tè kitscherig wordt. De oude binnenstad zou in de toekomst een toeristische springplank kunnen zijn voor de gehele “Bommelerwaard”.
Want hoe je het ook bekijkt, in een niet al te verre toekomst zal een nieuwe gemeente worden geboren uit Zaltbommel en Maasdriel. Gemeente de Bommelerwaard zal de naam Zaltbommel voor altijd naar de geschiedenisboeken verbannen.
Er is ook behoefte aan betaalbare slaapplaatsen zoals een hostel of een camping. Zaltbommel ligt op een kruispunt van belangrijke wegen en openbaar vervoer. Zaltbommel ligt centraal en is tevens een goede uitvalsbasis om de oude steden in Brabant en Utrecht te bezoeken.

Zaltbommel is al mooi maar toch heb ik ook mijn bedenkingen als ik naar de begroeiing op de stadswallen kijk. Zou het niet mooier zijn als alle begroeiing zou worden weggehaald? Net als in Heusden het geval is? Het zou een enorme operatie zijn om al die bomen te rooien maar zou het ook een mooi resultaat opleveren? Ik denk persoonlijk van wel! Het zou toch veel mooier zijn als je de historische gebouwen al vanaf de singels zou kunnen zien? Precies zoals de krijgsheren in 1599 tijdens het beleg van Zaltbommel.

Maar in deze barre tijden voor gemeentes en burgers is er zeker geen geld in kas om de oude binnenstad te verfraaien en daarmee ook interessanter voor het toerisme in het algemeen te maken. De oude binnenstad vandaag de dag is ziek, een leegstand van winkelpanden die enkele jaren geleden ondenkbaar was. Een verkeersplan dat dateert uit de jaren zeventig met rij na rij van lelijke auto’s in de smalle straten. Het zal wel een droom blijven!
Maar nu terug naar het mooie weer en het fantastische beachvolleybal toernooi dat op de markt werd georganiseerd door de “Zaltbommelse volleybal vereniging Phoenix”.
Dat het gezellig was was wel duidelijk! De terrassen rond de aangelegde zandvelden waren tot op de laatste stoel gevuld. Het was vanzelfsprekend weer een moment om goede vrienden en oude bekenden te ontmoeten en te kletsen over die goede oude tijd.

Chinees halen kreeg de voorkeur boven zelf koken. De zalmmoot in de koelkast zal tot morgen moeten wachten. Het is een leuke dag geweest.

Het laatste verhaal uit Maleisië 2012!

Zaltbommel

Dit is het verhaal van 3 december 2012 toen we ontsnapten uit Alor Setar, in het uiterste noorden van Maleisië, met de trein op weg naar Bangkok.  Nog één verhaal over 2012 te gaan en ik ben klaar met de verhalen van 2012.

Klik op de foto om het nieuwe verhaal te bekijken!


zaterdag 18 mei 2013

Nederland: Afscheid van een goede vriend

Zaltbommel

Het zou gisteren de verjaardag van een goede vriend zijn geweest die ruim een jaar, op 13 mei 2012, geleden overleed. Gisteren zou hij 79 jaar zijn geworden.
Hoe ik het ook bekijk Peter Hermens - bijnaam “De zwarte peer” - loopt als een rode draad door mijn leven. Ik heb enorm veel warme herinneringen aan die man. Ik ben vereerd dat ik hem heb gekend en dat ik zijn vriend mocht zijn.

Peter Hermens

Vorig jaar heb ik het aan mijn weblog voorbij laten gaan omdat hij ervoor had gekozen om in stilte en in besloten kring te worden gecremeerd. Ik vindt het wel jammer dat ik er niet bij kon zijn maar respecteer zijn laatste keuze. Ik weet zelf als geen ander hoe een eenzame zwerver zich voelt. Die heeft geen behoefte aan medelijden of een opgedofte menigte die afscheid komt nemen.

Ik moet denken aan die mooie woorden van de Iraans-Nederlandse dichter Rodaan al Galidi.

'Begraaf mij ver en alleen, ik wil niet tussen de doden liggen'

Rust in vrede Peter, ik weet zeker je ooit weer te ontmoeten.

zondag 5 mei 2013

Nederland: Bevrijdende Blues

Zaltbommel

Een mooi programma met slecht weer! Nee, niet slecht in de betekenis van het weer maar in de betekenis voor het bezoeken van een blues concert van “Robert Lighthouse”.
Donkere depressieve blues van één man met een gitaar en een mondharmonica is op zijn best wanneer buiten donkere wolken onafgebroken zwermen van zware regendruppels naar de aarde laten afdalen. Een deprimerende muziek verdient een deprimerend weer en is dan op zijn best.

Helaas is het op deze bevrijdingszondag van 2013 een van de eerste mooie dagen van de lente van 2013. Een winter die extra lang in Nederland is blijven hangen vecht met alles wat hij tot zijn beschikking heeft om de lente zo lang mogelijk buiten de deur te houden. Vandaag lijkt het alleen alsof de winter een slechte dag òf een dagje vrij heeft genomen zodat de lente zich eindelijk van haar beste kant kan laten zien. Een buitenkansje dat de lente met beide handen aanneemt!
Een stralend blauwe hemel en temperaturen die boven de 20 graden schieten jagen iedereen naar buiten om eindelijk eens te kunnen genieten van de zon.

Binnen in “Het Hof” is het niet erg druk. En dat is jammer, want het verdient beter! Een klein select groepje liefhebbers van de blues verkiezen het eenmalige concert voor de mooie middag in de zon. En het is ook de moeite waard.

“Robert Lighthouse” is voor de èchte liefhebber en fijnproever. Het is een prima middag maar de eenmansband had een groter publiek verdient. De biertjes vloeiden goed en de sfeer zat er goed in. Zeker de moeite waard maar ik hoop dat het de volgende wat slechter weer is!

donderdag 2 mei 2013

Nederland: Een visum voor Engeland

Zaltbommel

En ik dacht: ‘nu heb ik echt alles prima geregeld!’

Het is nog vroeg en fris wanneer we op pad gaan naar Amsterdam om biometrische informatie voor Lyka af te geven. Een visum voor Engeland aanvragen is het doel.
Al weken geleden heb ik het internet afgestroopt voor informatie over het aanvragen van een visum voor Engeland en ben ik terecht gekomen op de website:
“http://www.visa4uk.fco.gov.uk”.

Het aanvragen van een visum gaat steeds vaker niet meer gewoon op de ambassade van het betreffende land maar via een gespecialiseerd bureau - een commercieel bedrijf - dat er weer heel andere regels op na houdt en zich verschuilt onder achter de zogenaamde opgelegde regels van de ambassade. Het wordt er in ieder geval niet gemakkelijker op want die bedrijven zijn zo flexibel als een lantaarnpaal.
Het aanvragen van het visum voor Engeland was niet gemakkelijk maar ik was in de volle overtuiging - nadat ik pagina na pagina met moeilijk Engels had doorgelezen - dat het allemaal wel snor zat. De € 100,- was meteen met de creditcard betaald nadat ik een moeilijke vragenlijst online had ingevuld en uitgeprint. We moesten wel naar Amsterdam om daar vingerafdrukken en foto’s te laten maken en daarna naar Düsseldorf om de aanvraag in te leveren. Biometrische informatie die wordt opgeslagen om fraude en de instroom van buitenlandse illegalen tegen te gaan.
Alles gaat op afspraak en we hadden nog tijd voor een bakkie koffie in een enorme koude, winderige en kille glazen ontvangsthal van een onpersoonlijke kantoortoren in Amsterdam-Zuid.
Helaas! Bij aankomst bleek dat ik de verkeerde aanvraag had ingediend en betaald. Nee, dat kan niet worden gewijzigd! U moet deze aanvraag annuleren, uw geld terugvragen en dan opnieuw een verzoek indienen. Terug naar af dus! Teleurgesteld in mezelf en de immigratiedienst van het Verenigd Koninkrijk gingen we onverrichter zake naar het centrum om toch nog maar wat van deze dag te maken.

Maar waar ging het dan verkeerd? Nadat ik thuis alles nog een keer heb nagekeken, en het niet heb gevonden, blijkt dat er ergens op de website een splitsing moet plaatsvinden. Een Y kruising waar de aanvragers voor het visum gesplitst worden op een criterium: ben je een “EEU-dependent“ of niet? Lyka is dat dus wel omdat ze getrouwd is met een EEU ingezetene! Maar zonder een verblijfsvergunning en daar is het fout gegaan! Mijn fout dus en ik wacht nog steeds op de teruggave van mijn honderd euro.

Maar dat terzijde!
Het lange afstand fietsen zit nog steeds in mijn hoofd - hoewel Lyka nog steeds duidelijk laat blijken dat ze er weinig zin in heeft - en daarom wilde ik even langs bij de “Brompton vouwfiets” dealer  op de Overtoom.

Met de tram, om onze opgeladen OV-jaarkaart ook eens met een ander openbaar vervoermiddel te proberen. Piep, piep, en we konden een plaatsje zoeken in de tram op weg naar het Leidseplein.
Mijn gedachten dwalen af in de hypnotiserend schuddende tram en ik dagdroom van fietstochten in een zomers Spanje en een exotisch Japan. Een fietstocht van Okinawa naar Cape Souya - het noordelijkste puntje van Japan - en weer terug is mijn grootste droom die ik nog wil realiseren. Maar niet alleen! Ik heb ècht genoeg van het alleen reizen. Door een plotseling gebel van de tram, en een flinke schok, kom ik weer terug bij de realiteit terwijl ik nog net een dampende schaal ramen op een tafel in mijn dagdroom zie staan.
Het is toch vreemd dat er nog steeds problemen zijn met de OV-kaart! Overal in de wereld waar ik de afgelopen jaren ben geweest werkt het perfect. Alleen in Nederland zijn er problemen. Gezeur over poortjes, vervoerders die niet mee doen en meer van dat gezeur! In Hong Kong en Taipei koop ik gewoon een flesje frisdrank op het station met de kaart! Het is toch mijn geld. Waarom zijn ze in Nederland altijd zo eigenwijs en gebruiken ze geen systeem dat al jarenlang getest is en vrij is van kinderziekten? Corruptie en gemende belangen? Waarschijnlijk wel? Maar dat heet in Europa marktwerking!
Na een gesprek van een half uur met de bedrijfsleider van de vouwfietswinkel weet ik van de naad en de kous over de Brompton fiets. Een goede optie omdat zo’n vouwfiets gewoon in een koffer past. Vliegen wordt een makkie en er zijn zelfs verhalen dat ze behandeld worden als een kinderwagen! Hup mee naar het vliegtuig rollen waar een medewerker van de bagageafdeling de fiets op een veilige plaats onder in het vliegtuig legt. En vaak mag de vouwfiets ook gratis mee in het openbaar vervoer.
Een traditioneel patattje en kroketje uit de muur bij de FEBO en dan langzaam op weg naar het Centraal Station. Lyka’s tijd om wat te winkelen. Het is meivakantie en het is druk. Amsterdam is ook volgelopen om de troonsbestijging van onze nieuwe koning van dichtbij te kunnen meemaken. De Kalverstraat is een lange polonaise van toeristen opgedoft met oranje sjaals, hoeden en kleding. Het is de lange vertraagde polonaise van 30 april die zich langzaam door de bekendste winkelstraten van onze hoofdstad schuifelt.

En dat was Amsterdam! Onverrichterzake keren we terug naar Zaltbommel. Het is droog maar het is ook fris. Aan het weer in Nederland moeten we nog wel wennen maar de rest is net zo gewoon als een Soi in Bangkok. We hebben tijdens het reizen in de afgelopen jaren zoveel gezien dat we ons overal thuis voelen.
Copyright/Disclaimer