Nederland, het einde is nabij!

Zaltbommel, 30/12/2008

Ja, het einde van 2008 is alweer heel dichtbij! Ik denk nog vaak terug over de euforie van het jaar 2000, morgen alweer negen jaar geleden. Deze speciale jaarwisseling vierde ik in Princess Street. Edinburgh, Schotland.
De tijd vliegt en ik krijg nu ook het gevoel dat ik moet gaan onthaasten en als het mogelijk is ook nog aan een gezin beginnen. Ik zou graag nog twee jaar reizen en zoek dan een mooi plekje voor mijn rugzak waar mijn trouwe reisgenoot dan een tijdje kan rusten. Natuurlijk wil ik nog wel twee a drie reizen per jaar maken maar dat is dan meteen de grens.
“Je wordt ouder Papa”, zong Peter Koelewijn terecht in een ver verleden.

Ik heb weer een mooi en goed jaar achter de rug met natuurlijk hoogtepunten maar ook dieptepunten.

Hier volgt de lijst zoals ik 2008 heb ervaren:

Hoogtepunten:

1. Mijn reis samen met Tettje van Malsen naar de vulkanen van Oost-Java.

2. De aankoop van mijn nieuwe motor.

3. De beklimming van de “Adam’s Peak” oftewel “Sri Pada”.
De magische combinatie van het landschap, de inspanning en de ontmoeting met “Graham” maken het tot een onvergetelijke ervaring.

4. De 32.000ste bezoeker op mijn weblog.
Ik kan niet uitleggen hoe trots ik ben dat mijn weblog, in het Nederlands, zo goed wordt bezocht door een grote groep mensen van over de hele wereld. In oktober ben ik gestart met een cursus Journalistiek zodat ik in de toekomst de verhalen nog beter kan schrijven.

5. De aanschaf van mijn iPhone, ik weet het, maar het is één van de beste elektronische gadgets die ik ooit het gekocht.

Dieptepunten:

1. De overval in Fes, Marokko. Ik denk er nog vaak aan hoeveel geluk ik heb gehad dat het niet uit de hand is gelopen en dat alleen mijn camera werd gestolen.

2. De complicaties met mijn diabetes. Het heel dicht bij de injecties van Insuline te zijn geweest heeft me wel aan het denken gezet.

3. Mijn reis naar Marokko. Mijn eerste keer in Marokko en Afrika, de eerste zal ik 99% zeker nooit meer bezoeken. De tweede kan in 2009 het hoogtepunt van het jaar worden.

4. Mijn reis naar Sri Lanka. Het is een mooi land maar op het moment dat ik het bezocht was er een burgeroorlog aan de gang. Natuurlijk heb ik ook hele mooie momenten gehad samen met Graham maar het is een land dat ik niet snel zal aanbevelen om op eigen houtje bezoeken. Ik heb er toch ook heel mooie dingen gezien en daarom zeg ik, “Als je naar Sri Lanka wil ga dan met een georganiseerde reis”.

5. Mijn afgezegde reizen naar Zuid-China en Zuid-Amerika. Typhoons, overstromingen en besmettelijke ziektes lieten mijn reis naar China letterlijk in het water vallen. De diabetes met zijn compilaties maakten het duidelijk dat ik maar eens rustig aan moest gaan doen. Heel jammer, maar er is gelukkig altijd nog een volgende keer.

Over een week vertrek ik weer voor een kort uitstapje naar Singapore/Maleisië. Daarna zijn in februari de Filippijnen aan de beurt en dan ga ik alweer naar Nederland. Natuurlijk slaan we de Formule 1 race in Maleisië niet over!

Voor jullie allemaal, mijn familie, vrienden, kennissen en trouwe bezoekers aan mijn weblog allemaal “Een voorspoedig en gezond 2009”.

Singapore, is Singapore te streng?

18 opgepakt voor het rijden onder invloed
Door Asha Popatlal, Channel NewsAsia | Gepost: 27 december 2008 1740 uur

Pattaya, 29/12/2008

SINGAPORE: Een uit vier over het eiland verspreide politie verrassing controles tijdens dit feestelijke seizoen resulteerde in 18 automobilisten die gearresteerd werden voor rijden onder invloed van alcohol op de late vrijdagavond.



Vanaf middernacht stonden er wegversperringen op Tampines, Defu Avenue 1, Dunman Road, Whitley Road en Fort Road. 

Één voor één werden de automobilisten tot stoppen gedwongen en werden gevraagd om hun identificatienummer te tonen.



Van twee uur ‘s nachts ging er een tweede reeks van wegversperringen op langs Neil Road, Tanjong Pagar, Maxwell Road, Kreta Ayer Road en Cantonment Road, aan de rondweg van de concentratie uitgaansgelegenheden, restaurants en drinkgelegenheden in de buurt.



Ademtests werd uitgevoerd door 72 automobilisten. Achttien bestuurders faalden de test en werden gearresteerd voor rijden onder invloed, waardoor het aantal bestuurders met drank op die dit jaar zijn gepakt is gestegen tot 3552.



Verkeer Politie Rachel Soh Seok Hoon zei: "Het doel van deze oefening is belangrijk, omdat voor de afgelopen 11 maanden hebben wij zeer veel mensen met een slok op achter het stuur aangetroffen." 

Al degenen die gearresteerd op vrijdagavond waren mannen tussen 28 en 60 jaar oud. 

21 andere personen werden eveneens aangehouden in verband met strafbare feiten.



De wettelijke limiet in Singapore voor rijden onder invloed van alcohol is 35 microgram alcohol per 100 millimeter adem. 

Maar het gaat niet alleen over kennis van de limiet. Als u last heeft van een paar drankjes en stapt achter het stuur van een auto, zelfs als het alcoholgehalte in het bloed of de adem niet hoger is dan de wettelijke limiet, kunt u nog steeds worden belast met het rijden onder invloed als de politie vindt dat u niet in staat bent om de auto goed en veilig te besturen.



In Singapore, verliezen de bestuurders die veroordeeld zijn voor rijden onder invloed hun rijbewijs voor ten minste één jaar. 

Bovendien kunnen de overtreders die voor de eerste keer worden veroordeeld ook worden beboet, tussen de $ 1000 en $ 5000 of een gevangenisstraf tot zes maanden.



Multirecidivisten worden geconfronteerd met een verplichte gevangenisstraf.

http://www.channelnewsasia.com/stories/singaporelocalnews/view/398755/1/.html

Thailand, Thailand op twee wielen

Ayuthaya, 16/12/2008

Vandaag was dus de eerste dag dat ik een droom die ik tien jaar koesterde in vervulling kon laten gaan. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik tijdens het verlengen van mijn visum, ergens halverwege maart 1999, langs een motorwinkel kwam en daar allerlei verschillende en voor ons Europeanen onbekende modellen brommers/motors zag staan. Mijn hart klopte nog steeds voor de gemotoriseerde tweewielers en bij het zien van zoveel moois ging mijn hart sneller kloppen en het idee om op een motor door Thailand te reizen was geboren.
Nu is de dag dus aangebroken dat ik voor het eerst met mijn nieuwe Honda Phantom de weg op kan. Gebroken wolken en een niet al te sterke zon maken het een ideale dag om te gaan toeren. Iets later dan ik me had voorgenomen stapte ik met mijn medium rugzak op de motor om richting SubWay te rijden. Het broodje dat vandaag in de aanbieding was zou later op de dag mijn lunch zijn. Ik had voor mijn medium grote rugzak gekozen omdat ik bang was dat ik niet alles in de kleine kon meenemen. Nadat ik klaar was met pakken was ik nog steeds niet zeker maar ik was te lui en te laat om de kleine rugzak te proberen. De volgende keer dus.

De eerste kilometers waren een beetje onwennig maar het duurde niet lang voordat ik onder mijn helm zat te neuriën en ik had het reuze naar mijn zin. De autosnelweg was eigenlijk nog het gemakkelijkst. Er is voldoende ruimte en je rijdt ongeveer net zo snel als de vrachtwagens op dezelfde rijstrook. De binnenwegen, zeg maar autowegen, zijn een beetje listiger. Hier worden alle regels die je voor het rijexamen leert gebroken. Bromfietsen en soms zelfs auto’s komen je, tegen de richting van het verkeer in, tegemoet. Het gaat allemaal wel gemoedelijk maar je moet toch wel de hele weg erg geconcentreerd rijden.
Ik had me voorgenomen om elke twee uur voor een kwartiertje te stoppen. De eerste stop was geen probleem omdat ik naar het toilet moest en een enorme dorst had. Het broodje in mijn zijtas leek aantrekkelijk maar dat zou ik toch bewaren voor mijn eerste echte stop in Chachoengsao.
De kilometers gleden onder me weg en ik kreeg steeds meer de indruk dat dit een goed idee was. Eindelijk even weg van de lichtjes en de barren van Pattaya. In de schaduw van een grote boom voor de Wat Sothorn tempel in Chachoengsao kwam het broodje eindelijk tevoorschijn en het smaakte me voortreffelijk. Ik wilde nog de tempel bezoeken maar het idee om mijn motor alleen te laten weerhield me. Waarschijnlijk moet ik eerst nog wennen aan het idee om mijn motor alleen achter te laten op een parkeerplaats en ook mijn slechte ervaring met de dieven in Marokko sluimert nog in mijn onderbewustzijn.
Wat me nu wel opviel was dat het navigeren met zo’n GPS op de motor een stuk moeilijker is dan ik had verwacht. De combinatie van steeds op het schermpje kijken en het drukke verkeer maken het tot een onmogelijke opdracht. Er werd dus veelvuldig gestopt en ook regelmatig omgekeerd omdat ik verkeerd was gereden. Er was hulp uit een onverwachte hoek en wel in de vorm van mijn iPhone. Google Maps is een welkome aanvulling op mijn GPS en de twee samen geven een goed beeld over wat en waar.
De weg leidde me tussen de rijstvelden door en over rustige zandwegen. Het was genieten met hoofdletter G. De gemiddelde snelheid lag lager dan ik van te voren had ingeschat. Zestig kilometer per uur werd niet gehaald! De gemiddelde snelheid lag net onder de vijftig kilometer per uur. Dat is tenslotte iets om rekening mee te houden tijdens het plannen van ritten in de toekomst. Driehonderd kilometer per dag is goed te doen, maar ik zie dat persoonlijk wel als een comfortabel maximum.
Bij aankomst in Ayuthaya werd de schade van de rit opgenomen en verder dan een houten kont en twee licht verbrande onderarmen kwam ik niet. Het was een hele mooie rit geweest en ik heb geen moment spijt gehad. Sterker nog, ik denk dat de aankoop van de motor het beste idee is geweest dat sinds lange tijd in me is opgekomen.
Ook hier in Ayuthaya is het erg rustig, bij aankomst in het Ayuthaya GH waren er nog voldoende kamers vrij en ik kon zelfs voor de 150 Baht per nacht met een tweepersoons bed kiezen. De rit zat er op en de rest van de dag zou ik genieten.

Ik kon het toch niet laten om een uurtje later een rondje door het dorp te rijden. Dat is nu het grote voordeel van je eigen vervoer! Er was me verteld dat er rond deze tijd elk jaar een festival is en de meeste tempels in de avond worden verlicht. Nu wil ik zelf (voorlopig) niet in het donker rijden dus was ik voor zes uur alweer bij het guesthouse.
Een koude douche wekte me uit mijn droomwereld en ik ging schoon op weg naar de avondmarkt aan de rivier. Onderweg liep ik twee andere toeristen tegen het lijf die op zoek waren naar een plaats om te eten. Mijn voorstel klonk het koppel uit Griekenland als muziek en de oren en even later waren we met zijn drieën op weg naar de avondmarkt. Ze waren nog steeds een beetje huiverig voor het buiteneten gebeuren en hadden nog steeds het idee om in een restaurant te gaan eten. Bij het zien van al die heerlijkheden en de volle tafels met Thai die zaten te genieten van het geboden voedsel was het ijs gebroken.

Ik moest ze nog wel even helpen met het bestellen. Het eten werd bord voor bord, zoals gewoonlijk, geserveerd en we spoelden het geheel weg met lauw bier. Ja, lauw bier. Ze hebben het hier nog niet echt door maar een glas met ijsklontjes wordt er standaard bij geserveerd. Drie grote flessen was iets meer dan ik me had voorgenomen maar het was precies genoeg.
De avond werd afgesloten in de bar/restaurant die Chai er tegenwoordig bij heeft en ook Chai zat in zijn eigen bar. Het was een warm weerzien dat muzikaal werd omlijst door een iets te dronken Canadees die oude liedjes zong met alternatieve hilarische teksten. Om half twaalf ging het licht uit en ik probeerde te slapen met de discodreunen van Tony’s Guesthouse op de achtergrond. Gelukkig werd het om twaalf uur stil en ik kon gaan dromen over wat er morgen zou kunnen gaan gebeuren.

Pattaya - Ayuthaya 274 Km.

Thailand, film over Festival Ayuthaya

Hier is het ondersteunende filmverslag bij het varhaal van Jan.

Deel 1


Deel 2

Nederland, de beste wensen

Zaltbommel, 24/12/2008

Nu de kerst weer voor de deur staat is het voor mij een tijd van bezinning. Ik heb weer een mooi jaar achter de rug en denk terug aan de tijd dat ik in Zaltbommel op de zaterdagmarkt stond. Mijn handel, kleding, was nooit erg in trek rond de kerstdagen maar de gezelligheid was belangrijker.
Fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar werd in twee weken terug gebracht tot het uiterst summiere maar even effectieve "Fijne dagen".


Ik wens jullie allemaal een fijne kerst en een gezond 2009



Marokko, september 2008

Nederland, zo kan het natuurlijk ook!

Heel lang geleden heb ik me voorgenomen om me niet te laten verleiden tot politieke berichten. Nu op 12 december 2008 is daar een einde aangekomen. Nu is het moment aangebroken dat iedereen zijn stem en zijn mening moet laten horen. Niet dat ik verwacht dat er ook maar één parlementariër zal luisteren maar als je stilzwijgend aan de zijlijn blijft staan dat kom je ook geen steek verder!
Omdat ik veel op reis ben en daardoor bloot sta aan buitenlandse politeiek en oplossingen voor de diverse problemen begin ik nu met:

Nederland, zo kan het natuurlijk ook!

In de reeks berichten met deze titel zal ik laten zien hoe andere landen en regeringen in de wereld de polieke en financiele krisies bevechten en proberen op te lossen.
Misschien kan onze regering in Nederland hier nog wat van leren.

Luchtvaartmaatschappijen op Changi Airport te krijgen S$ 130 Miljoen noodhulp en een pakket van stimuleringsmaatregelen


Bij Wong Siew Ying, Channel NewsAsia | Gepost op: 12 december 2008 1418 uur


SINGAPORE: Airlines en partners op luchthaven Singapore's Changi Airport krijgt wat hulp van de regering temidden van de mondiale economische neergang.

De Civil Aviation Authority of Singapore (CAAS) is de uitbreiding van het bestaande Air Hub Ontwikkelingsfonds voor nog een jaar tot en met 31 december 2009.

Het fonds zal ook een uitgebreide begroting van S$ 130 miljoen.

Dit is een 30 procent stijging ten opzichte van het budget voor de jaren 2006 tot 2008.
Het uitgebreide pakket van stimuleringsmaatregelen voor volgend jaar bevat ook een 25 procent korting voor de landingsrechten voor de luchtvaartmaatschappijen die vluchten op Changi Airport en Seletar Airport uitvoeren.

Dit is 10 procentpunten hoger dan de korting die momenteel worden aangeboden.
CAAS zegt dit is een eenmalige vrijstelling economische maatregel ingevoerd voor 2009.

Daarnaast zal ook doorgaan met het leveren 15 procent korting huur voor alle huurders van kantoren, magazijnen airline lounges en op Changi Airport en Seletar Airport.

Het pakket zal ook de luchtvaartmaatschappijen aanmoedigen om hun netwerk uit te breiden en de capaciteit of verkeer naar en via Changi Airport te vergroten.

Ja, dat is wel wat anders dan het opleggen van een vliegtax.

originele bericht

Klik hier voor het originele bericht

Thailand, Thaise muziek

Een goede vriendin van mij werkt hard aan een carrière als zangeres.
Hier alle twaalf nummers van haar laatste DVD.

Nummer 1


Nummer 2


Nummer 3


Nummer 4


Nummer 5


Nummer 6


Nummer 7


Nummer 8
Is verloren gegaan!!! Er wordt aan gewerkt!

Nummer 9


Nummer 10


Nummer 11


Nummer 12



Ik zal eens navragen of de DVD eventueel te bestellen is vanuit Nederland.
Hier in Thailand is hij wel te koop en kost 200 baht, mocht je interesse hebben dan zal ik eens navragen wat het telefoonnummer is.

Thailand, het status quo van gezichtsverlies

Pattaya, 01/12/2008

Dit is mijn persoonlijke mening over wat er kan gebeuren in Thailand.

De bezetting van Suvarnabhumi Airport gaat op 1 December zijn zevende dag in. Vrijdag, 5 December, is van groot belang voor de toekomst van dit land en de oplossing voor het probleem. Op deze dag is de koning jarig en hij geeft dan zijn traditionele verjaardagstoespraak. Mocht de koning in deze toespraak zinspelen, of eisen, dat de zittende premier Somchai Wongsawat aftreed dan zal hij dat niet kunnen weigeren en zal de luchthaven op 8 of 9 December weer gewoon open zijn en functioneren.
Het grootste gevaar zit er in dat het niet gebeurd en dan zal er een lange en moeilijke strijd volgen tussen de gelen en de roden.
Het is namelijk in de Thaise cultuur een enorme schande wanneer je gezichtsverlies lijd. De zittende premier Somchai Wongsawat zal dan ook vrijwel zeker niet toegeven met als gevolg dat de luchthaven nog maanden gesloten zal zijn. Hij heeft bijna al zijn troefkaarten al verspeeld en staat tandeloos aan de rand van de ring.
Samak Sundaravej, de vorige premier, heeft dit al lang gezien en heeft zich volledig, wegens ziekte?, teruggetrokken uit de politiek en wil niets meer met de roden te maken hebben. Hij wil voorkomen dat er straks bij het aanwijzen van een schuldige de vinger zijn kant op wijst.

Het Thaise volk zal ook niet zo snel een kant kiezen, of misschien beter gezegd, kan ook heel snel van kant wisselen. In een land waar men het ene jaar vol passie Manchester United steunt in rode shirts kan men het jaar erop iedereen in de blauwe shirts van Chelsea zien lopen. Thais houden nu eenmaal van winnaars en in een conflict zonder een echte sterke opponent kan er dagelijks van zijde gewisseld worden.
Er zijn ook hele hordes Thaise mensen blij met wat er nu gebeurd. De chauffeurs van de minibusjes die passagiers de hele dag van Bangkok naar Utapao rijden zitten fluitend achter het stuur en hebben nog nooit zulke goede zaken gedaan. Ook bij de luchthaven van Utapao wordt er veel geld verdient met de verkoop van eten en drinken. De gewone man verdient nu dus geld en niet de superrijken die een zaak op de dure luchthaven kunnen betalen.
De gelen geven nu af en toe populaire geste. Op 1 December mogen de luchtvaartmaatschappijen die dat willen hun vliegtuigen, zonder passagiers, komen ophalen op de luchthaven. Dit zal voor veel maatschappijen een enorme opluchting zijn in deze toch al moeilijke tijd voor de luchtvaart industrie.

De luchthaven van Utapao is zogenaamd goed verdedigd door een handjevol soldaten van gemiddeld een jaar of twintig. Bij het zien van een gele muur van mensen zal er geen kogel worden afgevuurd maar een geheel bataljon op de loop gaan. Niet dat de gelen dat van plan zijn. Zij laten door het open laten van de kleine luchthaven zien dat ze toch wel sympathie hebben voor de gestrande reizigers en hopen dat die dan op hun beurt meer aandacht voor het “hoe en waarom” van deze bezetting hebben.
Ik ben persoonlijk zondagmiddag op de luchthaven van Utapao geweest en heb daar een gemoedelijke sfeer aangetroffen. Niets van de grimmige sfeer of chaos zoals er in verschillende, regeringsgezinde, kranten is beschreven. Natuurlijk is het allemaal amateuristisch omdat de kleine luchthaven niet geschikt is om grote hoeveelheden toeristen te ontvangen maar het lijkt nog het meest op een Thaise markt. De toeristen liggen op het gras met een koel blikje in de hand te wachten totdat ze worden opgeroepen om aan boord te gaan. Overal staan eettentjes die de normale prijs berekenen voor een hapje rijst met het een of ander erbij.


Tot een bestorming zal het volgens mij niet komen! De gelen bezetten de controletoren en dat is hun grootste troef. Wanneer de politie of het leger de Suvarnabhumi luchthaven mocht bestormen dan hebben de gelen in de toren voldoende tijd om alle vluchtsystemen onklaar te maken met als gevolg dat er wel een luchthaven is teruggewonnen maar deze is vleugellam en het zal misschien wel zes maanden duren voordat er een nieuwe installatie is ingebouwd en getest. Zonder een veiligheidscertificaat zal geen enkele luchtvaartmaatschappij, m.u.v. Thai Airways, op de luchthaven willen vliegen. Dat houd natuurlijk in dat ook het zomerseizoen van 2009 verloren is gegaan.

Dat het toerisme een grote verliezer is staat natuurlijk als een paal boven water. Maar wat eigenlijk al een paar jaar een zieke, en steeds zieker wordende patiënt is kan nu, ten onrechte, een duidelijke dader aanwijzen. Ook voordat dit gehele politieke circus begon waren er steeds meer toeristen die wegbleven. De opgeblazen prijzen, de oneindige reeks van avonden dat alles dicht moest zijn, de corruptie en het levensgevaarlijke verkeer lagen aan de grondslag van deze terugval. Nu ook de devaluatie van de Euro, het Pond Sterling en andere valuta door de kredietcrises hier nog bij kwam verschoof het begin van het hoogseizoen toch wel erg ver richting December. Ik kan me nog herinneren dat het enkele jaren geleden al lekker druk was in oktober.
Laten we hopen dat het snel is afgelopen en zonder verlies van menselijke levens. Het kwaad is geschied maar ik vertrouw op de oude Hollandse wijsheid: “Zachte heelmeesters maken stinkende wonden”. M.a.w., ik hoop dat de Thaise toeristen industrie nu eens de hand in eigen boezem steekt en waar voor het geld van de toeristen geeft.

Een oplossing bestaat er niet voor dit probleem. Zodra er verkiezingen komen zullen de aanhangers van Thaksin Shinawatra deze weer winnen de de gelen zullen dit op hun beurt weer niet aanvaarden dat er een andere boef aan het bewind komt. Een paar jaar de generaals lijkt nog de beste oplossing want de politiek in Thailand zal de komende twintig jaar toch niet veranderen!