Ik was erg laat uit bed! Ik stapte zo rond half één uit mijn bed met een vieze smaak in mijn mond maar gelukkig zonder hoofdpijn. Lege chipszakjes en een halfvolle fles water waren het bewijs dat ik toch nog wat had gegeten voordat ik ging slapen.
Omdat het al zo laat was moest het ontbijt uit de bakkerij van de Makhota Shopping Mall komen. Ze hebben daar een goede bakkerij in de kelder van het gebouw. Twee broodjes en een paar bananen waren een goede start van de dag. De zon stond hoog aan de hemel maar het was niet voor lang.
Ik was op weg naar de Tesco Supermarkt net buiten de stad toen de eerste druppels begonnen te vallen. Ik bleef optimistisch dar het niet zou beginnen te regenen en zelfs beter dat het bij deze druppels zou blijven. Maar op de straat werden de donkere vlekken steeds groter, de straat werd egaal zwart en even later ontstonden de eerste plassen. Ik kon niet beslissen wat ik nu zou doen. Doorgaan of teruggaan naar het “Discovery Café” voor een kop Maleise koffie.
Ik stond onder een luifel van een 7-11 en ik kon best wat te drinken gebruiken. Een blikje cola light zou de ergste (na)dorst wel wegnemen. Ik nam een plaats in op stoeprand voor de 7-11 en keek naar de neerdalende regen toen een oude Chinese vrouw mij benaderde en mij vertelde dat ik mijn cola snel moest leegdrinken. Ik was verbaasd en keek op of ze dat wel serieus bedoelde. En ja hoor, ze was bloedserieus. Ze bleef recht voor me staan en keek mij met een doordringende blik aan. Ik vertelde haar dat mijn blikje nog niet leeg was en dat ik het zeker niet in één keer zou leegdrinken om haar een plezier te doen. Ze liep een stukje door en ging vijf meter verderop demonstratief op de stoeprand zitten. Ze bleef me maar aankijken als een hond die net een flinke rotschop had gekregen. Toen ik uiteindelijk mijn blikje leegdronk kon ze zien aan de hoek van het blikje bij de laatste slok dat hij leeg was. Ze sprong op en als de gesmeerde stond ze weer, maar nu met een gezicht als onweer, voor me. Ik gaf haar het lege blikje en voldaan verliet ze als winnaar het strijdtoneel.
Ik had ondertussen besloten om verder te gaan richting de supermarkt. De regen was bijna weg en in een warm klimaat zoals in Maleisië merk je niet eens dat het motregent. Het maakt weinig uit of je nu nat wordt van het zweet of van de motregen. De wandeling was aangenaam genoeg maar ook om te ontdekken dat de infrastructuur niet is ingericht voor voetgangers. Het grootste gedeelte liep ik langs een soort autoweg waar de motoren en auto’s op een halve meter afstand langs je heen razen.
Eenmaal in de supermarkt aangekomen had ik snel de “souvenirs” gevonden naar waar ik op zoek was. Heerlijke Maleisische sausen voor bij het eten.
Op de terugweg genoot ik van de uitgestelde kop koffie bij het “Discovery Café”. Net voordat ik bij het café arriveerde viel mijn oog op iets dat ik in geen 35 jaar had gezien en mij terugbracht naar mijn jeugd. Een “Raleigh Chopper”, de fiets die ik bereed toe in twaalf jaar oud was. Het was een paarse, Walter Stehman had er zo’n een als ik mij goed herinner. Later in de middag sloeg de regen weer toe en ik maakte van de mogelijkheid gebruik om een uurtje te slapen en muziek te luisteren
Die avond had ik met Tom een afspraak om het nieuwe “Newton Foodcourt” te gaan proberen dat naast de “Makhota Parade” was geopend nog niet zo lang geleden. Vanochtend had ik al gezien dat het open was en het zag er allemaal erg goed uit vanaf een afstand.
Ik ontmoette Tom in het restaurant en we keken allebei eens goed rond. En ik genoot van wat ik allemaal zag! Mijn keuze viel op een bord rijst met speklappen in sojasaus, kip in een zoete kerrie en wat gestoomde groente (mijn excuses maar er is geen foto, ik had zo’n trek dat ik meteen aanviel) met een Carlsberg bier. Tom koos de gebakken rog in kerriesaus met een Stout die was aangemaakt met ginseng. Tom’s vis zag er heerlijk uit maar zat vol met graat, niet vermeld door de verkoper, en de saus was iets pittiger dan hij had verwacht. Ik vond het heerlijk en ik kom hier zeker nog wel een keer terug.
Tom ging terug richting het hotel terwijl ik nog even naar het “Discovery Cafe” ging voor een paar biertjes. Later ook nog naar de “Jonker Walk” voor meer biertjes en live muziek. Het ging precies zoals ik verwachtte. Eerst een paar in “Eleven Bistro” (rock muziek), dan een paar bij “Ringo” (akoestische klassiekers) en als afsluiting nog een paar in de “Carabau Bar” waar Bennie een mix speelt van grappige oude liedjes die je uitnodigen om luidkeels mee te zingen.
Ik was erg laat thuis ;) en was heel vermoeid. Morgen misschien weer laat op?
