Singapore, Singapore in de regen

Singapore 28/02/2007

Zoals de titel al suggereert, het regende flink toen ik na een uurtje of tien slaap wakker werd. Een kopje koffie met een paar boterhammen uit de 7-11 als ontbijt. De heen en terugreis naar de McDonalds had ruim negentig minuten geduurd
Daarna kwam er meer regen. Het begon net voordat ik bij mijn hotel arriveerde en kwam met zo’n hoeveelheid uit de lucht gevallen dat ik genoodzaakt was om in het station van de ondergrondse te wachten. Ik kon mijn hotel in de verte al zien.

Ik wachtte totdat ik de gok durfde te nemen om naar mijn hotel te rennen. Een beetje nat, in ieder geval niet doorweekt, kwam ik op de kamer. De ijskoude airconditioning in de hal stuurde rillingen over heel mijn lichaam.
Mijn doelen voor vandaag waren eenvoudig. Ik moest naar de “Adventure21” kampeerwinkel om te vragen of er meer informatie was over de reis in december. Ik had ook nog wat kleine dingen nodig die ik wilde kopen maar het belangrijkste was dat ik aan de slag moest met de nieuwe GPS. Ik moest er natuurlijk aan wennen en veel leren over de werking en de mogelijkheden.
De regen bleef maar neerdalen en op weg naar de metro passeerde ik “Komala’s Vegetarian Indian Fast-food Restaurant”, ik moest hier al een honderd keer voorbij zijn gelopen. Maar deze keer had ik trek om wat te eten en het zag er vanaf de andere kant van het glas allemaal erg aantrekkelijk uit. Misschien zou het wel ophouden met regenen terwijl ik zat te eten? En het eten was goed!!! Een flinke portie Briyani aangevuld met twee kerrie’s en een Coke Light voor SGD 7,00, een winnaar!!

Na deze lunch liep ik nog wat maar de regen werd erger en uiteindelijk koos ik ervoor om de metro naar Chinatown te nemen. Eenmaal bij “Advanture21” aangekomen waren de zaakjes zo geregeld. Er was namelijk goed nieuws en slecht nieuws. Het slechte nieuws was dat ze niet naar de Mt. Everest zouden gaan dit jaar, maar als optie hadden de Annapurna uitgekozen. Ik zag de Israëliërs met de Annapurna T-shirts op de Kaosarn road in Bangkok al voor me. Dit had ik absoluut niet verwacht en het trok me ook niet om daar naar toe te gaan. Maar toen kwam hij met het goede nieuws! Hij was aan het onderzoeken of hij nog een keer naar de Kilimanjaro kon gaan. Hij was er lang geleden al een keer geweest en hij vertelde me dat het het geld absoluut waard was. Op het eerste gezicht voelde het vreemd omdat ik altijd mijn ogen voor Afrika had gesloten. Het trok mij ook van geen kant. Maar nadat hij mij oude foto’s had laten zien van de vorige expeditie veranderde ik van gedachte. Ik vertelde hem dat ik 80% zeker was van de Kili en 100% van de Anna.
In de tussentijd dat ik in de winkel was geweest was de zware regen over gegaan in een lichte motregen. Ik had ook nog een goedkope paraplu gekocht voor SGD 2,00 om me te beschermen als het te gek zou worden. Nu had ik hem niet meer nodig. Mijn GPS zou onder de grond niet werken en daarom wilde ik zeker nog wat lopen vandaag. Overal waar ik kwam en keek zag ik nog overblijfselen van de festiviteiten voor het Chinese nieuwjaar. Rijkdom en voorspoed staan hoog op de verlanglijstjes. Na een heerlijke licht wandeling arriveerde ik weer bij “Foodmore” voor mijn heerlijke vegetarische Mee Goreng. Perfect als gewoonlijk en dit was ook het juiste moment om het gerecht op de foto te zetten. Twee grote flessen Tiger bier maakte de maaltijd compleet en ik was weer op weg naar mijn hotel. De regen werd weer zwaarder en de goedkope paraplu kon het hemelwater niet meer verwerken. Hij begon te lekken op de naden en uiteindelijk regende het onder de paraplu net zo hard als erbuiten. Met een snellere stap dan normaal liep ik naar mijn hotel.

Nog één biertje naast het hotel en dat was het voor vandaag.
Morgen om half zeven op en na een douche en een scheerbeurt snel pakken en dan op weg naar de Queenstreet bus terminal. Ik hoop dat het morgen wel droog is.

Singapore, Singapore Shopping

Singapore 27/02/2007

De avond was heel anders gelopen dan dat ik zelf verwacht had. Na een heerlijk avondeten bij het buffetrestaurant “Anton” in Naklua met mijn maat Kees en een paar biertjes lag ik rond kwart voor elf onder de dekens. Ik sliep met de ventilator aan en ik dacht aan een heerlijk verfrissende goede nachtrust. Het was precies tegenovergesteld. Ik werd wakker in een plas zweet zo tegen twee uur. Het was gewoon te warm dacht ik, zeker over de 30 ºC. IK schakelde de airconditioning aan maar het was al te laat, de schade was al aangericht. Ik was klaarwakker en ik kon de slaap niet opnieuw vatten.
Een half uurtje achter de computer en een fles koud water konden mij misschien nog wat vermoeien. Het lukte van geen kant, ik was wakker en dat zou zo blijven. Ik nam een broodje kaas met een kop koffie en ging maar wat surfen op het internet. Ik pakte mijn rugzak, ik nam twee douches en probeerde nog één keer te slapen. De tijd kroop maar langzaam voorbij.
De taxi arriveerde wel erg vroeg, kwart over zeven om precies te zijn. Maar ik was erg blij om mijn rugzak weer op mijn schouder te gooien en op weg te gaan naar de nieuwe “Suvarnabhumi” luchthaven in Bangkok. Tijdens onze rit probeerde de chauffeur een paar keer tevergeefs een gesprek met mij aan te knopen maar ik was te moe en was niet echt in een goede bui voor een gesprek. Mijn ogen vielen een paar keer dicht tijdens de rit en ik vocht tegen de slaap. De koude lucht van de airconditioning in de vertrekhal wekte mij en ik was terug bij mijn positieven. Mijn vlucht had nu al 40 minuten vertraging, op zich valt dat wel mee. Ik had genoeg tijd over om de nieuwe luchthaven zelf eens goed te bekijken. Was het echt zo slecht als iedereen zei en schreef?
Nou ja, het is echt zo slecht! Er zijn een aantal toiletten die net voldoende zijn voor het personeel die op de luchthaven werkt, lange rijen mannen stonden bij de toiletten te wachten tot ze aan de beurt waren. Bij de dames heb ik niet gekeken maar normaal gesproken is het daar zelfs nog slechter. Ik neem aan dat verlaten winkels meer geld in het laatje brengen dan toiletten. De prijzen in de nieuwe bars zijn gewoon verdubbeld. Een pint Heineken kost nu gewoon 360 Baht. Maar ik zou Jielus niet zijn als ik geen goedkoper alternatief zou vinden. En ja hoor, blikjes koele Heineken voor 65 Baht, dat zou omgerekend een pint zijn net onder de 100 Baht. (feb-07, €1,00 = 46 Baht) En het ergste is nog dat de hele luchthaven er nu al oud, verweerd en smerig er uit ziet. Vloeren met barsten en kapotte attributen overal waar je kijkt.
Maar er was ook iets goeds te melden! Gratis internet! Misschien was iemand vergeten om het netwerk te beveiligen met een wachtwoord? Ik zal het volgende week nog eens proberen.
Het aan boord gaan van het vliegtuig ging niet erg soepel en bracht herinneringen in mij terug aan Griekse luchthavens vol met vakantiegangers waar je met een oude bus die naar een godverlaten hoek van de luchthaven bracht waar een slechte Boeing 737 op je stond te wachten. Normaal gesproken verwacht je dit niet van een nieuwe luchthaven die probeert de beste te zijn in de buurt! Ik sliep het grootste gedeelte van de heel rustige vlucht. Er zat een Thaise monnik naast mij die een Buddhistisch klooster runde in het islamitische Indonesië. Laten we het maar een moderne missionaris noemen in een nieuwe wereld. Indonesie is het grootste Islamitische land ter wereld waar het aanbidden van de natuurgoden nog heel normaal is. Allah verzorgd nu eenmaal niet alles.
De twee broodjes na aankomst op de luchthaven van Singapore verlichtte de hoofdpijn die was ontstaan door een te lage suikerspiegel. Ik Singapore loopt alles gesmeerd. De treinen zijn precies op tijd en tegen 17:00 stapte ik het Tai Hoe Hotel binnen. Tien minuten later stond ik alweer buiten om snel naar het “Sim Lim Square” te gaan waar ik mijn nieuwste elektronische speeltje zou proberen te kopen. Een GPS speciaal voor het lopen. Ik had wat aanwijzingen gekregen waar en voor hoeveel ik hem zou kunnen kopen en nog geen uur later was ik de trotse bezitter van een Garmin GPSmap 60CSx met een 1Gb microSD kaartje er in.
Op de terugweg kon ik het slimme apparaat niet met rust laten en ik begon er wat mee te spelen. Bij het passeren van het “FoodMore” eetpaleis kreeg ik trek in een Mee Goreng. Heerlijk, maar ik ben wel vergeten om er een foto van te nemen. Ik was te druk met het spelen met de nieuwe aanwinst.
Na een verfrissende douche liep ik nog even de zwoele avond in voor een paar biertjes en een Indiase snack. Het werd snel laat en ik was erg vermoeid van deze lange dag. Om kwart over tien deed ik het licht uit en begon te dromen over wat ik morgen zou gaan doen. Welterusten.

Thailand, Voorbereidingen

Pattaya, 26/02/2007

Daar draait alles om, en het is ook erg leuk om van te voren bezig te zijn met je reis.
Wees voorbereid, niet over voorbereid en niet onder voorbereid. Van mijn lange lijst van vroeger zijn al heel veel dingen weggestreept en er zijn maar weinig dingen bijgekomen. Als ik nu terug kijk naar mijn eerste lijst dan brengt die een brede glimlach op mijn gezicht, ik had toen echt alles bij me. Het resultaat was dan ook een zware rugzak van een kilo of twintig. De tijd heeft veel van mijn lijst weggenomen. Natuurlijk hangt het af van wat je ga doen en hoelang je weg blijft. Voor deze achtdaagse reis pak ik het volgende in mijn 45-liter Cerrotorre rugzak.

1 paar Teva sandalen
1 paar wollen sokken
1 short (life-line)
3 zijden boxer shorts
3 katoenen shirts met korte mouw
1 Handdoek (om breekbare dingen te beschermen)

Stuk zeep
Tandenborstel en tandpasta
Scheermesje en Scheerolie
Klein flesje Contact lens vloeistof
Fles L’eau de toilette
Deostick
Kleine flacon Baby poeder
Klein flesje medicinale olie (voor muggenbeten)
Insect spray
Medicamenten

I-pod shuffle (incl. kabels)
Laptop (incl. oplader)
Digitale Camera (incl. batterijlader)
Lonely Planet reisgids

Alles bij elkaar zo rond de elf kilo schat ik.
Ik weet dat ik bijvoorbeeld niet, door vele instanties aangeraden, noodverbanddoos bij me heb. Maar ik heb die eigenlijk nog nooit bij mij gehad. Reizend met de wetenschap dat ik mij in de bewoonde wereld bevindt weet ik dat ik altijd iets kan kopen wanneer ik het nodig heb. De rest is gewoon ballast! Licht reizen is een fijne belevenis en de zak en het gewicht is net genoeg om alles mee te nemen als cabine bagage. Dus wat er overblijft is het snel in 15 minuten pakken in de ochtend als ik opsta en ik ben klaar om in de taxi te springen. Ik controleer nog mijn paspoort, ticket en financiële middelen zoals mijn creditcard en bankpas. Dat is alles, en ik ben op weg voor een weekje plezier en heerlijk eten in Singapore en Malacca (Maleisie). Woensdag ben ik terug met mijn eerste verhaal over de reis en mijn eerste avond in Singapore.

Thailand, Geblesseerd

Pattaya, 24/02/2007

Zoals de titel al aangeefd, ik ben geblesseerd. Woensdag tijdens de wandeling kreeg ik plotseling een zeurende pijn in mijn rechter bil. Die pijn ging helemaal naar beneden tot aan mijn enkel. Ik heb het wandelen dan ook in de koelkast gezet totdat ik naar Singapore ga. Ik wilde alleen maar uit eten gaan en aangezien het woensdag was koos ik natuurlijk voor de T-bone steak. Ik ging deze keer met de brommer want ik had niet echt veel zin om alcohol te drinken. De T-bone was perfect!
Ik had nu genoeg tijd om achter de computer door te brengen en wat te experimenteren met nieuwe programma’s. Gezeten op een extra kussen om de pijn wat te verlichten leerde ik meer en meer over Google Earth. Ik ben ook aan het onderzoeken wat een goede draagbare GPS ontvanger is. Een mooi instrument dat al mijn bewegingen onderweg opslaat en zelfs beter, al mijn bewegingen rechtstreeks in Google Earth projecteerd. Dat wordt waarschijnlijk een mooie aanvulling op mijn weblog.
Vrijdag ging ik op pad voor een goede avond drinken, en dat was alles wat er echt gebeurde. Het was jammer dat ik mijn vriend Carey op een seconde na miste in de “Boxing Roo Bar”. Uiteindelijk ging ik de gewoonlijk kroegentocht maken. Genoeg Tiger biertjes om me te verzekeren van een goede nachtrust
Vergeet niet om mijn Google Earth plan voor mijn reis in Maleisie te bekijken? Het staat in de rechterkolom onder “Mijn reizen in GPS”.

Heb je nog vragen, laat het mij dan weten?

Thailand, Happy new year

Pattaya 17/02/07

Gelukkig nieuw jaar? Ik zie jullie denken. Het is vandaag, eigenlijk gisterenavond al, chinees nieuw jaar. Zoals jullie misschien weten hebben de jaren nemen van de dieren van de Chinese dierenriem. Vandaag is het jaar van “het Varken” begonnen. Ik ben een varken en vandaar dat ik dit stukje schrijf.
Gisteren op weg naar huis na een avondje stappen was er overal een drukte in de straten. Veel vuurwerk en mensen die naast een stalen ton stonden allerlei dingen te verbranden. De Chinezen hebben een strikt protocol over het vieren van zoiets als het nieuwjaar.
Het vuurwerk is bedoeld om de boze en slechte geesten te verdrijven zodat ze niet in de weg kunnen staan van gezondheid en geluk, zowel in je gezin als financieel. Het verbranden is een ritueel om de geesten van je overleden familieleden te helpen. Er worden geschenken en zogenaamd “Hellbank geld” verbrand. Zeg maar dat ze dan goed bij kas zitten in de hemel of hell.
Chinezen en eten gaan hand in hand. Overal in de supermarkten en winkels staan speciale gerechten die het goed doen met het nieuw jaar. Mandarijnen liggen hoog opgestapeld en voor € 0,48 per kilo.
Overal in de stad zijn er podia met muziek en overdag kun je de draken zien dansen.

Thailand, De griep

Pattaya 13/02/2007

Zo, er zijn alweer vier weken voorbij sinds de korte toer en februari is bijna op de helft. Sinds Dean zijn vertrek heb ik eigenlijk weinig meer gedaan. Natuurlijk mijn verjaardag gevierd, met niet te veel toeters en bellen. Eind januari was het de beurt aan Henkie om naar huis te gaan. Het was een toeval dat precies op die dag de griep toesloeg.
Voordat de griep zich ontwikkelde had ik elke dag een minimum van tien kilometer gelopen om wat van de extra kilo’s kwijt te raken. Het was verfrissend om met Dean te lopen. Toen de griep/verkoudheid toesloeg was dat dus voorbij. Een week van slapen en weinig eten, hoge koorts en oneindig tv kijken. Nadat mijn koorts was gezakt en mijn lichaam zich een beetje beter voelde sloegen de depressies weer toe.
Ik weet zelf niet waarom maar ik weet wel als ze er zijn. Ik weet gelukkig ook hoe ik ze moet bestrijden zonder medicijnen. Veel naar buiten en in de zon, weinig drinken en goed eten. Het enige nadeel voor mij is dat ik slecht uit mijn bed kan komen en daardoor mijn dagelijks ritme ga verschuiven. Ik kan niet slapen en val pas heel laat in slaap. Ik sta dan natuurlijk ook weer pas om een uur of twaalf op met als gevolg dat mijn halve dag weg is.
Ik had nu wel eindelijk tijd om de belangrijkste zaken te regelen, deze blijven meestal liggen als er bezoek is. Ik heb onder andere veel vliegtickets geboekt naar bijzondere bestemmingen en Nederland. Ik zal de bestemmingen niet verklappen omdat ik de verrassing niet wil bederven. Mijn eerste uitstapje is een visa run naar Singapore/Maleisië, niet zo spannend maar wel leuk om mijn oude vrienden weer te zien.
Ik heb ondertussen wel weer mijn training opgepakt met het idee om minimaal vijf en zeventig kilometer in de week te lopen. Dit met het oog op een reis later dit jaar. Mijn agenda voor 2007 loopt alweer aardig vol en ik verwacht veel vrienden op bezoek.