Heindonk (Watersportbaan Hazewinkel), zaterdag 27 juni 2020
Een camper is een geweldig vervoer en recreatiemiddel. Behalve wanneer de
temperaturen buiten boven de 25 graden uit komen. Wat was het afgelopen nacht
warm in de alkoof! Met 32 graden op de thermometer in de woonruimte was het
onmogelijk om fatsoenlijk te slapen. Elke beweging van Lyka of mijzelf
resulteerde in een overstap van slaap naar de schemerzone. Met als resultaat
de vreemdste dromen over mensen waar je in jaren niet aan gedacht hebt of
allang overleden zijn. Een regenbui, ik heb geen idee om welke uur van de
nacht het gaat, bracht gelukkig enige verkoeling. Op gevoel, en de hoeveelheid
licht in de woonruimte, klim ik de ladder af om mijn blaas te legen en zie dat
het tien over half zeven is. Een mooie tijd om op te staan en in privacy mijn
verhaal te schrijven!
De huishoudaccu is bijna leeg maar de 12.0 Volt is nog te accepteren. Die
grote powerbank is een goed idee geweest! We laden de draagbare accu overdag
tijdens het rijden helemaal op en ’s avonds gebruiken we de opgeslagen energie
voor de mobiele apparaten.
De koffie pruttelt en verspreid een aangename geur door de woonruimte. Dat kan
ik niet zeggen van mijn eerste endeldarm storting op het kleine toilet! Mijn
stoelgang zal moeten worden gelijkgezet met de mogelijkheden om een normaal
toilet te bezoeken. Ook het toilet is een van die dingen die in een (kleine)
camper erg behelpen is.
Vijf voor acht ga ik op pad naar de lokale supermarkt om stokbrood en eieren
te kopen. Het ontbijt moet wel goed zijn! Lyka slaapt nog en ik denk na over
een betrouwbaar ventilatie systeem dat ik gemakkelijk in de alkoof kan
monteren. Ik heb nog enkele fluisterstille 12V computer ventilatoren liggen,
dat zou de basis kunnen zijn!
Enkele minuten na mijn terugkeer in de camper breek ik drie eieren in een
steelpan, ik zie jullie wenkbrauwen omhoog gaan, maar eieren bakken in een
steelpan met een antiaanbaklaag gaat prima! Ze smaken ons prima, dan nog even
een stuk stokbrood met komijnekaas. Na het hartige mis ik toch een stukje
brood met jam. Lyka noteert de jam op de boodschappenlijst voor vandaag. Hoe
gaat het nu verde? Met twee verblijfplaatsen ga je niet elke week al je
kookspullen en etenswaren heen en weer slepen. Wat in de camper is blijft
vanaf vandaag ook in de camper. Vanuit huis gaan er wel spullen mee maar die
gaan dan absoluut niet meer terug. We hopen op een koele zomer zodat we de
komende weken nog vaak op pad kunnen.
Na een bezoek aan de Lidl en een korte verplaatsing komen we aan in Willebroek
en de parkeerplaats die ik heb gekozen ziet er op het eerste gezicht perfect
uit! Dan maar eerst de lunch! Pasta salade met ham en het laatste restje
stokbrood van deze ochtend.
We laten het middageten even zakken waarna we op pad gaan voor de eerste
wandeling van het camperseizoen. Acht kilometer door het “Scheldeland,
Waterland”. De omgeving voelt voor ons natuurlijk aan omdat het hier wel wat
weg heeft van ‘het Kloosterwiel” en “de Hurnse Kil”. De zon schijnt uitbundig
en ik heb het warm in mijn fleece. Ik vraag mezelf in stilte af waarom ik hem
eigenlijk heb aangetrokken.
Af en toe kijk ik op mijn GPS om te zien waar we zijn en ik krijg een vreemd
gevoel, tenminste, ik meen wat vreemds op te merken! Langs het kanaal waar
honderden jachten liggen kleuren de eerste druppels donkere vlekken op de
straat en de lucht kleurt zich plotseling wel heel grijs! We overleggen nog om
een kopje koffie te drinken in Willebroek maar besluiten om later op een
bankje langs de “Rupel”, zo heet de rivier die hier langs stroomt, een banaan
te eten en wat te drinken.
Een grote groep mensen trekt mijn aandacht en we proberen in stilte bij de
groep aan te sluiten om zo mee te luisteren wat de gids over deze plaats aan
de rivier heeft te vertellen. Zodra hij ons in het oog krijgt stopt hij met
zijn verhaal en maakt ons duidelijk dat we niet welkom zijn. Nou, dan heeft
hij een probleem want wij staan op de openbare weg! Jullie mogen gerust verder
lopen want ik wil hier nog wat foto’s maken zonder jullie in beeld.
We staan bij de toegangsboog van een brug die er niet meer ligt. Een zuil
naast de “Sherman” tank verteld het verhaal van deze vergeten brug!
Tijdens de opmars van de geallieerden bliezen de Duitsers vanzelfsprekend alle
bruggen achter zich op om zo de opmars van de geallieerden af re remmen.
Een Vlaming genaamd “Robert Vekemans” volgde de opmars.
Bij de eerste foto van de brug en de tank gaan de hemelsluizen open! Dat
hadden wij, en de weerman in België, dus niet verwacht. We schuilen onder een
boom totdat het ergste voorbij is. Er staat nu al meer dan vier kilometer op
de Garmin GPS waarmee we ernstig gaan twijfelen over de aangeven 8 kilometer
op het kaartje van “Scheldeland, vakantieland”! We moeten nu eenmaal verder
door de regen want de camper komt niet uit zichzelf naar ons toe!
Na een korte, relatief droge, periode gaan de hemelsluizen helemaal open. Het
lijkt alsof Lyka over een rivier loopt. Ik kijk al niet meer naar de afstand
die we hebben afgelegd. Ik kijk naar de kaart en zie dat we voorbij een
kasteel een flink stuk kunnen afsnijden.
Zodra we van van de route zijn afgeweken en aan de kortere route beginnen
breekt de zon weer door! En niet een beetje? Nee, hij brand net als gisteren
toen het 33 graden was. Een snelle berekening leert ons dat we ongetwijfeld
ruim tien kilometer hebben gewandeld wanneer we via een veel kortere route
weer terug zijn bij de camper.
Dat blijken er uiteindelijk dus elf kilometer te zijn. Lyka’s sportkleding is
al aardig gedroogd door de zon wanneer we weer naast de camper staan. Mijn
fleece en korte broek zijn nog doorweekt. In de camper kleden we ons snel om
in wat comfortabelere droge kleding en dan komt het grootste ongemak van een
kleine camper direct bovendrijven.
We hebben ongeveer 5 meter gangpad van 60 centimeter breed. Passeren gaat maar
is altijd moeilijk zeker wanneer je wat in je handen hebt. Wanneer de een
beweegt is het aan te bevelen dat de ander gaat zitten. Anders verandert elke
beweging in een pirouette! En daar kom je niet mee vooruit wanneer je
bijvoorbeeld de camper opruimt.
De oven voor op het gas komt voor de eerste keer tevoorschijn om ovenpatat te
bereiden. Een gekruid schouderlapje en een restje verse bloemkool maken de
maaltijd compleet. Het is weer even wennen om met twee kleine gaspitten een
fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten.
Na het eten denk ik nog na over de fout in de brochure en neem me voor om de
komende week de uitgever een email te sturen over de fout. Geen kostbare fout
maar wel een onaangename want 20 kilometer wandelen is niet voor iedereen
weggelegd.
Nog een koel wit wijntje en een aflevering van “Boss”, een aardige serie over
een ongeneeslijk zieke gemeenteambtenaar, zoek ik ons bed op. Het voelt koel
aan en de dakluiken blijven op een kier staan. Vannacht slapen we zeker onder
het dekbed!
