Pattaya (Boxing Roo Hotel) 8), maandag 11 november 2019Onze eerste periode in Thailand zit er bijna op! Om eerlijk te zijn, we zijn er beiden nu wel een beetje klaar mee. Ik lijk wel een oude zeurpiet geworden die alleen nog maar wil praten over het Pattaya uit een ver verleden. Een mooi en goed Pattaya dat in mijn herinneringen alleen maar meer is gaan glanzen.
Tijdens mijn dagelijkse wandelingen zie ik ook de keiharde realiteit van de hoge prijzen in Thailand. Over de mogelijke oorzaken wil ik het niet meer hebben want iedereen heeft zijn eigen ideeën waarom er zo weinig (westerse) toeristen in Pattaya zijn. Uiteindelijk kan het nog erger want er zijn voldoende expats die ontkennen dat er minder (westerse) toeristen zijn. De (westerse) toeristen zijn namelijk beter verspreid omdat Pattaya nog steeds groeit. De bovenstaande foto is afgelopen woensdag genomen rond het middaguur. We kunnen wel concluderen dat het op dat moment niet zo druk was!
Er waren toch ook nog enkele hoogtepunten in de afgelopen week. Het allerhoogste punt was dat Roel voor mij een paar sandalen uit Nederland heeft meegebracht. Na zeven trouwe jaren hebben mij Teva Terra Fi 2 er uiteindelijk de brui aan gegeven. Tijdens het inpakken voor deze reis had ik mijn uitrusting niet goed genoeg gecontroleerd en daardoor was me ontgaan dat de band van mijn rechtersandaal onder de zool zo goed als was doorgesleten.
Dan blijkt Facebook ook een bruikbaar medium te kunnen zijn! Na een hartstochtelijke noodkreet nam Roel contact met me op dat hij binnenkort naar Pattaya zou komen en voor mij de sandalen wel wilde meebrengen. Ik kan moeilijk vertellen hoe blij ik was! Reizen zonder Teva sandalen in Azië is haast onmogelijk. Er is voldoende goedkope rotzooi te koop op de markt in Pattaya maar ik stel toch wel wat hogere eisen aan mijn uitrusting.
Snel op het internet sandalen besteld bij “www.bever.nl” en direct naar Roel zijn adres in Nederland laten sturen. Enkele dagen later kreeg ik het verlossende bericht dat ze in de koffer zaten met de extra vermelding: ‘Er zitten geen zeilen bij! Dat is jammer want je had er zo mee kunnen wegvaren!’ Ik moest er wel om lachen omdat ervaring mij heeft geleerd dat je sport/reis sandalen altijd minimaal een maat groter moet kopen dan je goed passende schoenen. De extra brede rubber buffer rond je voeten dienen als een extra bescherming tegen het stoten.
Helaas was Roel niet in Thailand toen wij afgelopen week terugkeerden, maar we hebben toch kunnen regelen dat zijn vriendin voor mij de moeite nam om naar Big C ter komen om ze te overhandigen. Ook zij heeft kunnen delen in mijn blijdschap dat ik eindelijk weer een paar goede sandalen kon dragen. Laat ik maar hopen dat ik van dit paar Teva’s ook zeven jaar plezier zal hebben.
En de oude sandalen? Die heb ik ’s morgens op weg naar de supermarkt bij het huisvuil op straat gezet. Toen ik een half uur later, met mijn verse broodjes, weer terug kwam waren ze verdwenen. Ik denk dat ze nog wel een tijdje aan een paar kleine bruine voeten zullen zitten.
De rest van de afgelopen week stond in het teken van eten en bier drinken. Ik hoef het niet meer te vertellen maar we zullen het eten in Thailand volgende week zeker missen. Van de rijst en noedels gerechten tot westerse bordjes met mijn geliefde patat.
Na deze vrienden periode breekt er nu de familie periode aan. Kerstmis en Nieuw Jaar met mijn aangetrouwde familie in de Filippijnen. Ik ben geen familiemens, niemand uit mijn familie was een familiemens en daardoor heb ik altijd graag op mezelf willen zijn. Het reizen en nieuwe mensen ontmoeten is voor mij de kracht die me in beweging houd.
Loi Krathong, een van de mooiste festivaldagen in het feestelijke Thailand. Op deze laatste avond in Pattaya gaan we vanzelfsprekend naar het strand om de Loi Krathong in de zee te zetten.
Loi Krathong is een jaarlijkse dankzegging aan de godin Mae Kong Ka omdat zij zo'n overvloedige regenval heeft gegeven en daarmee voedsel, drinkwater en transportwegen voor de bevolking. Het is op hetzelfde moment ook een vragen om vergeving van de zonde van het verspillen van water. Veel Thai geloven daarnaast ook dat als hun krathong wegvaart, daarmee de zonden van het afgelopen jaar worden weggewassen.
Voor ons is deze feestelijke avond een mooie afsluiting van de eerste periode in Thailand. Ik ben de laatste weken niet echt het zonnetje in huis en vecht dagelijks tegen de duivel die depressie heet. De vreemdste ideeën razen door mijn hoofd en ik zie zelf dat het voor Lyka ook niet gemakkelijk is om met zo’n depressieve man door de dagen van het leven te gaan.
Ik hoop dat mijn depressie met de drijvende Loi Krathong op zee verdwijnt en dat ik eindelijk weer eens van het leven kan genieten zonder dagelijks aan de meest wrede dingen te denken. Ik moet sterk zijn en ik moet overwinnen! De beloning zal uiteindelijk zoet zijn.
Niet alleen het kostenplaatje is belangrijk voor velen, ook de hele visum problematiek van Thailand is een bureaucratische nachtmerrie die vanaf volgend jaar veelal wordt overgelaten aan de nukken van de immigratieofficier die tegenover je staat. Overal hoor ik en lees ik op Facebook dat veel van mijn kennissen al nieuwe bestemmingen hebben gevonden en Thailand voorlopig links zullen laten liggen. Maar Thailand zal het wel overleven en de westerse toeristen zullen uiteindelijk wel weer terugkomen. Het is alleen niet duidelijke wanneer.
