Nederland: Aan het werk

Zaltbommel, woensdag 25 april 2018

Zoals gewoonlijk sta ik alweer voor zeven uur onder aan de ladder. Het is koud in de camper, de verwarming is gisterenavond uitgezet omdat je nu eenmaal beter slaapt wanneer het binnen wat koeler is. Tien graden en een beetje verklapt de thermometer! Nog voordat de Senseo op het gas gaat controleer ik de koelkast. De thermometer in de koelkast geeft nu zes komma zes graden aan, daar ben ik erg blij mee omdat ik nu weet dat ik me om niets zorgen heb gemaakt.
De gordijnen gaan op een kier en ik maak gretig gebruik van het internet. Ik kan bij Kroppie inloggen maar ook de 20Gb van de KPN is ruim voldoende zodat ik niet zuinig hoef te zijn. De geur van koffie trekt door het leefgedeelte en de kachel brengt de binnentemperatuur langzaam op een comfortabel niveau. Wat is het leven in een camper toch simpel en goed. Lyka slaapt gewoon door terwijl ik met duizend en een dingen bezig ben. Niet aan het multitasken, daar krijg ik hoofdpijn van! Nee, ik doe het ouderwets een voor een en maak aantekeningen met een potlood op een kladblok.

Om acht uur is het tijd om Lyka wakker te maken omdat ik nu wel een hele grote trek krijg! Een gebakken ei op een plak kaas met wat groenten is een prima begin van de dag. Mijn maaltijden zijn nog kleiner geworden dan ze al waren en de positieve uitwerking daarvan is door de dokter bevestigd. Het gaat een stuk beter met mijn diabetes, ondanks dat ik nog graag een (zwaar) biertje drink.
Zo rond negen uur wordt het de hoogste tijd om Jos op te zoeken. De koffie is al bruin! Voordat we buiten aan de slag gaan, de temperatuur is haast onaangenaam te noemen, bespreken we nog kort wat we gaan doen en in welke volgorde we het gaan doen. Dan gaan de fleece en winterjas aan en we stappen de koude zeelucht in. Hier in de Noord-Hollandse polders snijd de wind scherp als een koksmes over het vlakke landschap. De motorkap gaat open en de elektrische installatie zoals hij nu is wordt helemaal gecontroleerd en gelezen. Waar zit de fout?

Als eerste verwijderen we het diode scheidingsblok en plaatsen een nieuw scheidingsrelais. Het is niet veel werk maar wanneer Jos de multimeter tevoorschijn haalt komen we toch ook de eerste problemen tegen. Het zweet breekt me uit maar Jos blijft zo rustig als een plattelandsdominee op zondagochtend.
‘Meten is weten!’, klinkt er vanonder de motorkap van de camper.
Starten, meten, losmaken, vastmaken, starten, meten, enz. enz. Uiteindelijk hebben we het euvel gevonden en met een nieuw stukje draad is het probleem opgelost. Mijn goedkope Chinese voltmeter op het dashboard geeft nu 14,1 Volt aan! Dat is een voltage dat ik in de afgelopen jaren nog nooit voorbij heb zien komen. De uitleg van Jos is me gelukkig ook duidelijk! De flexibele koperen draad is in de afgelopen acht en twintig jaar gecorrodeerd en er zijn aardig wat koperen kernen gebroken. Het directe gevolg is dat de draad nog maar de helft van de stroom kan doorgeven dan dat waar het voor gefabriceerd is.
Ook het raadsel van het “tweede scheidingsrelais” is ondertussen opgelost. Dat is hoogstwaarschijnlijk het relais dat de 12V naar de oude koelkast verzorgde. Sinds ik een 230V compressor koelkast op een 1000 watt omvormer aan boord heb is die leiding overbodig geworden en wordt ook niet meer gebruikt. Toch kiezen we er voor om het relais te laten zitten, baat het niet dan schaad het niet!

Voordat we in het leefgedeelte van de camper aan het werk gaan lopen we alles nog eens goed na. Het enige wat we nog tegenkomen voor we naar de koffie gaan is een slecht klemmende schuifstekker. Voor de laatste keer start ik de oude dame en lopen we de verschillende meetpunten na om te zien welke spanning we kunnen meten. Overal zitten we aan de 14,3/14,4 Volt, die twee tiende verschil zit in mijn goedkope volt metertje.
Tijdens de koffie met gevulde koeken gaan we alweer brainstormen over het volgende project. We zitten duidelijk op dezelfde golflengte en ook Lyka heeft het hier prima naar haar zin bij de twee camperaars. De tijd gaat sneller dan je denkt. Omdat we vanmiddag nog een receptie hebben moeten we eerder aan slag dan we zouden willen. We gaan nu in het woongedeelte bij de huishoudaccu en nog enkele andere apparaten zekeringen aanbrengen voor de veiligheid.
Het loopt allemaal op rolletjes en rond kwart over een zijn we helemaal klaar. Nou ja, helemaal klaar, ik heb thuis nog wel het een en ander te doen maar ik kan nu met een gerust hart zeggen dat de elektrische installatie onder de motorkap in orde is. Nadat we samen hebben opgeruimd is het tijd om afscheid te nemen. Er zijn nog enkele kleine klusjes nodig maar daar komen we later wel aan toe. Jos is een kundige vriend waar ik heel veel profijt van heb.

Felgekleurde bloeiende bollenvelden onder jagende grijze luchten. Nederlandse polders op haar mooist! Maar we hebben nog meer moois tegoed op deze woensdag. Lyka heeft een paar krentenbollen gesmeerd en rijkelijk belegd met extra belegen kaas. Met een hand aan het stuur, een krentenbol in de andere hand en een oog op de kleine volt meter rijden we naar het zuiden. Rukwinden schudden de camper door elkaar. De voltmeter valt alleen wat terug wanneer ik in een tunnel het licht moet aanzetten. We zijn blij dat er weer een probleem is opgelost en de “oude Dame” stap voor stap wordt gerenoveerd.

Zodra de camper stil staat gaan we thuis aan de slag. Douchen, omkleden en dan weer op pad. Aan de Omhoeken in Zaltbommel is vandaag de officiële opening van “Kim’s Kitchen”. Het eerste Thaise restaurant in het kleine stadje. Afgelopen week heb ik al een paar keer binnen kunnen kijken. Kim en Bert waren keihard aan het werk om er een succes van te maken. We kunnen alleen maar hopen dat de, toch wel redelijk onbekende,  Thaise gerechten in de smaak valt bij de bezoekers. Het is tenslotte geen Hollandse babi pangang!

Als extra verrassing is Rene ook bij de opening aanwezig. Een oude vriend die we al heel vaak hebben ontmoet, in Thailand en in Rotterdam. De Thaise hapjes die worden geserveerd gaan er bij de bezoekers in als zoete koek. Het geserveerde valt allemaal goed in de smaak en de bordjes met Thaise saté blijven niet lang gevuld. Na een vruchtbare ochtend met prima werkzaamheden en een gezellige middag met oude en nieuwe vrienden is deze dag aan haar einde gekomen.

Wij wensen Kim en Bert veel succes met hun nieuwe restaurant “Kim’s Kitchen” in Zaltbommel.

Nederland: Op bezoek

Middenbeemster (bij Kroppie), dinsdag 24 april 2018

We zijn pas twee nachten thuis en we gaan alweer op pad! Het zijn allemaal lopende projecten om de camper nog beter te maken. Dit lopende project heeft als doel om het voltage van de laadstroom uit de dynamo te verhogen zodat beide accu’s beter worden opgeladen. Tijdens mijn eerste bezoek aan Kroppie, enkele weken geleden, hebben we vastgesteld dat een van de vorige eigenaars, zonder voldoende kennis van de materie, met de kabels onder de motorkap heeft gespeeld. Nu staat er een doosje in de leefruimte met de nieuwe onderdelen.
Het weer zit ons helaas niet mee! Na de mooie dagen van vorige week zijn de regen en de koude oceaan winden weer terug. Een koude westerwind drukt de temperaturen onder de vijftien graden overdag. Gekleed in een warme joggingbroek en fleece t-shirt vertrekken op deze middag richting Middenbeemster, een mooi dorp in Noord-Holland onder de rook van Alkmaar.
Het wolkendek wordt steeds dunner tijdens onze rit en net voor Amsterdam moet ik zelfs mijn zonnebril opzetten. De camper spint als een dikke kater, de oude diesel laat niet met zich sollen zolang we niet boven de 100 Km/u hoeven te gaan. Het laatste stukje gaat binnendoor en met moeten zelfs door het centrum van Purmerend. Voor een moment denk ik aan Alie waar ik zolang niets van heb gehoord. Gezien haar hoge leeftijd is het erg waarschijnlijk dat ik ook nooit meer iets van haar zal horen. Het leven is vergankelijk, daar denk je niet aan wanneer je jong bent maar nu ik zelf richting de zestig jaar ga denk ik er steeds meer aan. Een reden temeer om van elke dag die we nog geschonken krijgen het beste te maken.

De ontvangst bij Jos is hartelijk en onder het genot van een kop koffie, met een koningsbol van de Jumbo, bespreken we luchtig de komende werkzaamheden. Zelf zal ik hoofdzakelijk figureren en gereedschap aangeven en aannemen. De plannen voor morgen liggen klaar en wij trekken ons terug in de camper die op de oprit geparkeerd staat. Dat is het mooie van een camper! Parkeren, gordijnen dicht, radio aan en je hebt het campergevoel, het maakt helemaal niets uit waar je geparkeerd staat.
Het koken is nog een beetje onwennig voor me! Ik moet nu een complete keukeninrichting voor in de camper kopen zodat ik niet meer met de spullen tussen de camper en het huis heen en weer hoef te slepen. Ondanks de beperkte mogelijkheden krijg ik het weer voor elkaar om een lekkere, gezonde en voedzame maaltijd op tafel te zetten. Noedels met Koreaanse kip met broccoli. Het is geen grote maaltijd maar ik heb nog wat harde broodjes en olijven gekocht om vanavond bij de tv van te snacken.
Ik zoek op de laptop contact met het internet en tot mijn verbazing werkt KPN Fon nu wel. Het mag dan wel niet al te snel zijn maar het is tenslotte gratis. Ons doel is voetbal! De halve finales van de Champions League zijn aangebroken en de meest bekende voetbalploegen zijn al uitgeschakeld. Liverpool - AS Roma is het affiche voor vanavond. Het is een fantastische wedstrijd en onder het genot van de olijven en stukjes brood met Hollandse blauwschimmel kaas, weggespoeld met een glaasje witte wijn en een blikje Amstel bier, is het een heerlijke avond in de camper. Buiten tikken dikke regendruppels op het dak, dat maakt het alleen maar knusser en gezelliger.
Morgen gaan we aan het werk en ik ga ervan uit dat de elektriciteit problemen dan voorgoed zijn opgelost. Dat is niet zeker! Bij een acht en twintig jaar oude camper ben je nooit klaar met het (onderhouds)werk!

Nederland: Slecht weer?

Zaltbommel, zondag 22 april 2018

Om iets voor half zeven is het alweer ochtend. De vogeltjes fluiten en in de camper ligt een frisse deken van verse Brabantse ochtendlucht. Het dakluik is de afgelopen nacht open geweest en dat heeft het woongedeelte van de camper heerlijk afgekoeld. Helaas zijn we de thermometer ook vergeten dus ik kan niet met zekerheid zeggen wat de temperatuur is wanneer ik langs de ladder uit de alkoof klim. Toch schat ik dat het rond de twaalf graden Celsius moet liggen. Fleecebroek en fleeceshirt gaan direct aan om gelijk warm te zijn! De eerste koffie voor vandaag gaat op het gas en de laptop gaat open. Met veel plezier leg ik de laatste hand aan het verhaal van gisteren. Laten we hopen dat ik nog veel verhalen dit jaar mag/kan schrijven. Toch nog even terug naar gisteren.
De weersverwachting is aardig verslechterd dus de geplande wandeling van gisteren gaat vandaag ook niet door. We gaan verder België in waar we in de middag misschien een stukje gaan wandelen. Een veel kortere wandeling, we willen het risico niet nemen met de voorspelde onweersbuien. Na de tweede koffie besluiten we eerst een stukje het dorp uit te rijden om met een weids uitzicht van het Brabantse land te ontbijten.

En dat lukt ons! Alleen is het aan het einde van een doodlopende weg. Er zijn opvallend veel wegwerkzaamheden op de route die de Garmin voor ons heeft uitgestippeld. Na enkele witte bolletjes en krentenbollen met extra belegen “Stompetoren kaas” gaan we weer verder en ik zoek een omleiding naar het zuiden. Richting België door Baarle Hertog. Het is een vreemd stukje Nederland! Overal zijn kleine stukjes België geheel omsloten door Nederland. Nergens is de grens zo onduidelijk. En dan praten ze in Den Haag over belastingen en regels? Hier zijn de wetten en regels soms aan de overkant van de straat al anders.
Na een flink stuk te zijn omgereden gaan we eindelijk richting Geel waar we “Dicar”, een heel grote camper dealer, willen bezoeken. We zijn nog niet aan een andere camper toe maar we willen ons wel graag eens oriënteren om te zien wat er zo allemaal te koop is. Terwijl we de grens met België passeren zien we vanuit het westen donkere donderwolken naderen. Dat voorspeld maar weinig goeds voor de rest van de dag! We hebben op het weerbericht gehoord dat er slecht weer, met name onweer, aan het einde van de middag zou kunnen voorkomen. Het is nog geen elf uur en het ziet er nu al slecht uit!
Bij de grote camperdealer kijken we onze ogen ogen uit. Ongekende luxe in enorme campers voor mensen met een dikke portemonnee en omgebouwde busjes met prijzen waarvoor je een klein huis zou kunnen kopen. We hebben ook al eens eerder naar zo’n busje gekeken. Nou, dat is het dus voor ons echt niet! Leuk voor een weekend weg maar zeker niet voor een trektocht van enkele maanden. In zo’n busje zit je letterlijk als sardientjes in een blik.
Op weg naar de geplande wandeling in Hulsen vallen de eerste dikke druppels op de voorruit. We kijken elkaar aan en zonder een woord te wisselen begrijpen we elkaar. De eerste proefrit van het seizoen zit er op! Op een verlaten industrieterrein eten we wat brood met hartig beleg terwijl we door het grote zijraam naar de vallende druppels kijken. De lijst van vergeten zaken is erg lang. Werk aan de winkel om de camper weer opnieuw in te richten en klaar te maken voor de volgende rit. Zo komen we steeds dichter bij ons doel om de camper altijd klaar te hebben wanneer we trek hebben om op pad te gaan.
Terwijl we noordwaarts rijden wordt de lucht steeds lichter en bij Hilvarenbeek breekt de zon alweer door. Een vreemde situatie, dat wel. Voorbij Tilburg schijnt de zon en bij aankomst in Zaltbommel is het schitterend weer, alsof er niets is gebeurt. Toch hebben we geen spijt dat we naar huis zijn gegaan. Het was leuk, we hebben er weer van geproefd en hebben ook al afgesproken dat we snel weer op pad gaan, weer òf geen weer.

Nederland: De eerste trip van 2018

Alphen - NB (bij het Pieck Huis), zaterdag 21 april 2018

Daar gaan we dan! Achter ons is de leefruimte van “de Oude Dame” schoon en klaar voor de eerste test van het seizoen. Ik heb heel wat werk verricht in de afgelopen twee weken. Als eerste ging ik aan de slag met de gaslucht in de leefruimte. Alles voor de zoveelste keer gecontroleerd, nog eens nagelopen of het wel vast zat en uiteindelijk besloten om alles maar weer los te maken. Waarom? Ik heb geprobeerd de lek te vinden met een brandende lucifer en het is nog gelukt ook!
Ik zie jullie al denken: “Een gaslek opsporen met een lucifer? Dat is toch vragen om problemen?” Ja èn nee, de kneep zit hem in de aanwezigheid van zuurstof. Wanneer je er absoluut 100% zeker van bent dat het uitstromende gas, de lek, puur gas is dan is het niet zo gevaarlijk mits je blusmaterialen onder handbereik hebt. Hetzelfde gebeurt namelijk wanneer je het gasfornuis in de camper aansteekt om te gaan koken.
Achter een leiding kwam een mooi dun blauw vlammetje tussen de moer en de koppeling uit. Echt een heel klein vlammetje! De conclusie was dus snel getrokken. Losmaken en opnieuw bevestigen.
Nadat ik eerst in de bak met resten de laatste stukjes 8mm koperen buis had opgediept rijdt ik in een bijzonder goed humeur richting “De Wit” in Schijndel. De winkel is niet naast de deur maar het is ook niet het einde van de wereld. In mijn hoofd zit de lijst van benodigdheden voor de vernieuwde, en hopelijk, gasdichte aansluitingen. Het is zo stil in de winkel dat het vreemd aanvoelt. In het weekend krioelt het hier van de kampeerders, al dan niet met een camper of een caravan. Veel wat er wordt verkocht is overbodig en onhandig, dat vinden ze vanzelf wel uit, wij hebben dat traject ook afgelegd! Veel gekocht en later tot de conclusie gekomen dat je een hoop rotzooi meesleept dat helemaal niet handig is.
Eenmaal thuis stal ik alles schematisch uit op de kokosmat achter de ingang naar de woonruimte van de camper, èn wat blijkt? Ben ik na alle controles, dubbele controles en al het nadenken in de winkel enkele doosjes verstevigingsbusjes 8mm vergeten. Zo heeft het geen nut om aan de klus te beginnen! Na een kop koffie start ik de camper opnieuw en rijdt binnen twee uur voor de tweede keer richting Schijndel. Onderweg moet ik zachtjes lachen om mijn domme fout! Het meisje achter de kassa kijkt me vreemd aan! Ik zie haar denken: ‘Was hij hier zo even ook niet hier?’ Buiten bij de Wit neem ik alles uit elkaar en leg alles schematisch weer op de kokosmat. Deze keer is alles compleet en ik kan met een gerust hart weer richting Zaltbommel gaan.
Het in elkaar zetten is maar een kwartiertje werk. Daarna gaat de gaskraan open en gebruik ik de gasdetector in het centrum van mijn gezicht voor een eerste controle. Dat valt tegen wegens een verstopte neus en ik kan niet tot een besluit komen of ik nu wel òf niet gas ruik. De deur blijft open en terwijl ik geniet van de lunch kan de camper luchtten, er hangt misschien nog wat gaslucht in de vloerbedekking. Ik zit op hete kolen en sneller dan ik had verwacht sta ik weer aan de gerepareerde gasleidingen te ruiken. Het lijkt me dat nu alles dicht is, en dat na anderhalf jaar zoeken en tobben.
Ik neem een dag de tijd om bij te komen van de geslaagde reparatie en terwijl ik wacht tot de regen is verdwenen bestel ik het extra zonnepaneel met toebehoren. En ook hier ben ik weer wat vergeten! Gelukkig is het bestellen op het internet snel, gemakkelijk en redelijk goedkoop. De bestelde verlengkabels arriveren de volgende dag en met de weersverwachting dat het morgen droog is met zonnige perioden slaap ik als een roosje.
Gelukkig heeft de weerman het deze keer bij het rechte eind! Helaas moet ik wel wachten tot het buiten wat warmer is geworden voordat ik aan de slag kan. De speciale lijmkit moet binnen een bepaalde bandbreedte van de omgevingstemperatuur worden verwerkt om het beste resultaat te halen. Eerst maar schoonmaken, aftekenen, drogen, ontvetten en schuren van het dak waar het paneel geplaatst moet worden. De minder leuke werkzaamheden nemen al snel een half uur in beslag en met een protesterende schouder begin ik aan het klaarleggen van de benodigde materialen. Ook hier geldt: een goede voorbereiding is het halve werk.
Nadat alles in de juiste volgorde is geplaatst  drink ik eerst nog een kop koffie voordat ik aan de slag ga. Het gaat als op rolletjes. Binnen een half uur is het paneel geplaatst èn aangesloten. Het doet me goed te zien dat het gezichtje op mijn laadregelaar monitor lacht en dat er nog al, onder bewolkte omstandigheden, meer dan vijf Ampère naar de huishoudaccu stroomt. Als laatste ruim ik de verlengkabel op die de camper ’s nachts van elektriciteit voorzag. Vanaf vandaag zal de huishoudaccu helemaal van de zonnepanelen afhankelijk zijn!
Het plan was oorspronkelijk dat we vrijdagochtend zouden vertrekken maar daar is iets tussen gekomen. Een gezellige borrel met mijn broer, schoonzuster en hun oude buren. Dat zal wel goed bij de Stadsbrouwerij! Het was super gezellig met voldoende pinten Guinness om goed te kunnen slapen!
Met zware hoofden komen we op deze zaterdag uit bed. Van het vroeg vertrekken komt helemaal niets terecht. Van een ontbijt komst zelfs niet terecht. De crèmige donkere Ierse nectar heeft iets teveel calorieën aan mijn lichaam toegevoegd. Mijn lichaam wil helemaal geen calorieën meer dus heb ik helemaal geen trek. Dat komt later op de dag nog wel! Tenminste, dat hoop ik.
Onze koelkast wordt leeg geplukt en de etenswaren overgeheveld naar de koelkast in de camper. Dat is snel gebeurd Vroeg in de middag vertrekken we dan eindelijk voor onze eerste reis van 2018. De eerste test om alles weer op zijn plaats te krijgen en om te zien wat we allemaal zijn vergeten. We zijn op weg naar Hilvarenbeek om een goede vriend, Pieter, te bezoeken. We hebben elkaar al zo’n lange tijd niet gezien dat het hoogtijd is geworden.
Net voordat we bij Tilburg aankomen nemen we even de tijd om op een parkeerplaats bij een wegrestaurant wat te eten. Nu vragen onze lichamen om voedsel. De “Ceasar Salade” van de Lidl, met enkele stukken varkensvlees en verse broodjes, smaakt goed. We knappen zienderogen op en ook wordt ons humeur met elke hap beter. We krijgen er steeds meer zin in om met de camper op pad te gaan. Pieters adres is met behulp van de GPS snel gevonden en tijdens een gezellig gesprek geniet ik van een kopje koffie. Het doet ons goed om Pieter weer te zien! We worden allemaal ouder en leven met de dag, elke dag die ons nog gegeven word.
Dan gaan we verder naar Alphen in Brabant tegen de Belgische grens. Ons doel voor vandaag was: “Route.nl wandelroute 585896 - Struinen door de bossen van Alphen en Chaam”, maar in verband met de late vertrektijd gaan we de wandeling waarschijnlijk morgen doen. De eerste belangrijke zaken die we zijn vergeten òf we nog moeten aanschaffen worden gekocht bij de “Action” in Goirle.

Op het plein in Alphen bezoeken we ook nog snel de “Plus Supermarkt” voor een middag snack en een flesje azijn voor op de salade. Zwarte, groene olijven met blokjes feta kaas vergezeld van het laatste broodje vinden gretig hun aftrek bij de twee hongerige reizigers. Gelukkig hebben we alweer snel het camper gevoel te pakken! Wat smaken die olijven een stuk beter in ons huisje op wielen. Het is wel jammer dat ik mijn Kobo ereader ben vergeten. Ik weet zeker dat dat me niet meer zal overkomen.
Na ruim twee uur op de parkeerplaats in het centrum van Alphen te hebben gestaan maken we ons klaar om te vertrekken op zoek naar een staanplaats voor de nacht. Ik heb er twee op het oog en het zal me tegenvallen wanneer een van die twee niet in de smaak valt.

Uiteindelijk komen we bij een stukje verder gelegen, slechts om de hoek, parkeerplaats uit voor de deur van een bijzonder huis. Het “Pieck Huis” is een schitterend gebouw dat een eerbetoon is aan de gewone bouwvakker. Het ligt aan een rustige straat waar we uiteindelijk maar blijven staan. De ervaring leert ons dat de handhaving na acht uur niet meer verschijnt in een rustige woonwijk.
Tortilla’s met shoarma en sla voor het avondeten. We hebben zo’n trek dat we de foto zijn vergeten! Na het eten gaan de gordijnen dicht en de tv aan. De accu houdt zich nog prima en er komt zelfs nog elektriciteit naar binnen. Ik heb er alle vertrouwen in dat na het gas ook het elektriciteit probleem is opgelost! Iets voor elven zoeken we voor het eerst weer ons bed op. Het is even wennen! Vreemde geluiden, vreemde wiebelende bewegingen en een opkomende hoest. Uiteindelijk zweef ik weg in dromen over verre veilige reizen met onze “Oude Dame”.

Nederland: Hulp uit een onbekende hoek

Zaltbommel, zaterdag 7 april 2018

Twee dagen na terugkeer in het koude Nederland stond de “oude Dame” alweer achter ons huis. Een genot om eerlijk te zijn. Onderweg naar Nederland hebben verschillende, waarvan enkele griezelige, scenario’s door mijn hoofd gespeeld. Gelukkig is alles goed wanneer ik de “oude Dame” bij de winterstalling ga ophalen. Volgens de beheerder start de motor gemakkelijk bij de eerste keer. Dat is natuurlijk goed nieuws wanneer de motor meer dan vijf maanden heeft stil gestaan!
Meer dan een beetje onwennig rij ik van Nieuwaal naar Zaltbommel. De rem, koppeling en gaspedaal zitten allemaal nog op dezelfde plaats maar het besturen van zo’n groot voertuig voelt toch vreemd aan. Alle handels links en rechts van stuur zijn meer dan onwennig, ik moet weer even zoeken naar de richtingaanwijzer, ruitensproeier en de instellingen van de verlichting. Via de binnenwegen van de Bommelerwaard kom ik uiteindelijk op de parkeerplaats achter ons huis terecht. Mijn eerste test is ook geslaagd!
Toen ik de camper naar de stalling bracht was er al een hele waslijst met onderhoudstaken bekend die ik na de terugkomst, en voor het nieuwe seizoen, aan de camper moest uitvoeren. De twee belangrijkste gaan over de gaslucht die ik maar niet kan verdrijven en het nakijken en plaatsen van zekeringen rond de huishoudaccu en het elektrische systeem in het leefgedeelte van de camper. En er moet ook nog een tweede zonnepaneel worden geplaatst.
Je moet nu eenmaal ergens beginnen en omdat ik geen kaas heb gegeten van 12V gelijkstroom installaties heb ik enkele maanden geleden al de hulp ingeroepen van een gewaardeerd lid van het “Camperforum”. Na een kort, maar zeer vriendelijk, schriftelijk contact stap ik op deze mooie zaterdagochtend in de camper om Jos te bezoeken in Noord-Holland. Een stevige rit die de oude dame goed zal doen. De hogere temperaturen in de motor zal veel pakkingen weer flexibel maken en andere pakkingen zullen de zaak weer afdichten. Een scheut motor reiniger in de brandstof zal ook de leidingen, verstuivers en verbrandingskamers een grote beurt geven.
Jos is mijn tweede halte op deze mooie zaterdagochtend. Eerst moet ik naar Venhuizen, onder de rook van Huizen in West-Friesland. Tot aan Amsterdam verbaas ik me over de mooie brede asfaltwegen die zijn aangelegd sinds ik hier voor het eerst reed. De tijd gaat door en de verbeteringen veranderen langzaam in ergernis totdat nieuwe plannen en verbeteringen weer oplossingen brengen. Vierbaans! Dat herinner ik me nog het beste uit het begin van de jaren tachtig, vierbaans met elke avond files voor de bruggen bij Vianen en Zaltbommel.

In Noord-Holland wordt ik aangenaam verrast door het polderlandschap. Veel Nederlanders zijn vergeten hoe mooi ons land wel niet is. De Beemster polder, die in 1612 droogviel, is nog steeds een sprekend voorbeeld van het gevecht van “den ‘Ollanders” tegen de zee en het water. Het is en blijft een schitterend gezicht, groene weiden met grazende koeien omringt door dijken die het water afvoeren en die duidelijk een stuk hoger liggen dan de omringende sloten. Als eerste moet ik nog een kunststof gasfles ophalen waar ik even mee wil testen of het wat is voor wat ik ermee wil.
Mijn dag kan al niet meer kapot wanneer ik ook nog een kleine kunststof gasfles gratis en voor niks cadeau krijg! Die flessen lijken me dus echt wel wat! Wat ik er mee wil gaan doen mag eigenlijk niet maar bij het gebruik van gezond verstand zijn ze net zo veilig als een gekochte dampgasfles. Geladen, afscheid genomen, en dan op weg naar Jos, “Kroppie" op het camperforum, een bekende onbekende. Ik vindt het altijd bijzonder wanneer ik na een lange tijd een gezicht bij een naam kan plaatsen. Zodra ik zijn huis voorbij rijdt komt Jos naar buiten, mijn GPS heeft me voor een moment in de steek gelaten! Dat komt niet vaak voor!

Even later staan de twee “Oude Dames” naast elkaar op de oprit naast het huis van Jos. Voordat we aan de slag gaan drinken we eerst koffie die vergezelt word door een overheerlijke gevulde koek. Daar ben ik wel aan toe want het is alweer meer dan vier uur geleden dat ik aan het ontbijt zat. Onder de koffie voeren we oriënterende gesprekken om te zien wat voor vlees we in de kuip hebben. Zoals al eerder gemeld vindt ik het altijd bijzonder om een mens te ontmoeten waarmee ik al vaker via het internet heb gecommuniceerd. Een gezicht bij een naam is voor mij altijd leuker dan alleen maar een naam en een email adres.
Dan gaan we samen maar eens kijken wat er aan de hand is. “Meten is weten!”, is een veel gevoerde spreuk in de camperwereld. Het duurt dan ook niet zo heel erg lang totdat Jos, met de multimeter in de hand, het probleem voor mijn lage dynamo voltage heeft gevonden. Er zitten namelijk een scheidingsrelais en scheidingsdiode achter elkaar gemonteerd. Beiden zorgen voor een verlaging van het voltage. M.a.w., beiden er uit en een nieuwe er in!
Het afzekeren van de rest van het huishoudsysteem en de 230Ah accu blijkt veel gemakkelijker dan ik had verwacht. Slechts twee zekeringen, inclusief een nieuw zekeringshuis, maken de installatie veilig en hoeven we niet meer bang te zijn dat de hele elektrische installatie doorbrand.
Bij een derde kop koffie gaat Jos op het internet op zoek naar de onderdelen die ik nodig heb. Gewoon bestellen in Veghel. Na een hartelijk afscheid, een ruime afspraak voor de montage, en een boodschappenlijst met de benodigde onderdelen, inclusief de bestelnummers, stap ik in de camper en ga op weg naar huis. Onderweg denk ik na over de reizen die komen gaan. Het werk aan de camper voor de komende weken. Als eerste moet ik een zonnepaneel, compleet met bevestigingen bestellen, en dan aan het werk met het gas. Dat onvindbare lek moet boven komen. Ik heb geen zin om de eerste camper op de maan te zijn!
En daar is Zaltbommel, mijn dag zit er op, ik heb veel geleerd en veel nagedacht. Nu aan het werk en dan op reis, wandelen en genieten, het is te hopen dat het weer ook de komende weken een beetje meezit!