Wanneer ik om half acht de gordijnen opentrek blijken “den ‘Ollanders” uit Eindhoven al vertrokken. Wij hebben dus echt niets gehoord en dat is het bewijs dat onze tweede nacht in de camper een goede was. Ik had bijna eindelijk geschreven maar dat kan je niet zeggen na een slechte nacht. Zoals altijd gaat de koffie op het gas en de deur open. Een frisse Ardense boslucht glijdt de camper binnen.
Het is geen bijzondere plaats maar zeker toch een goede overnachtingsplaats. Lyka ronkt als de oude diesel onder de motorkap en ik schrijf over de belevenissen van gisteren. Wat is dit leven toch anders. Zorgen zijn er maar weinig, het enige doel voor vandaag is om zoveel mogelijke bederfelijke voorraad op te eten. De koelkast is nog steeds niet optimaal. Hij wordt wat kouder maar het houd niet over. Ik ga door mijn mogelijkheden maar die blijven beperkt. Misschien komt het ook wel door de hogere buitentemperaturen?
Zodra Lyka uit de alkoof verschijnt begin ik aan het ontbijt. We hebben nog een ontelbaar aantal eieren en blikjes witte bonen in tomatensaus van de Tesco. Het Engelse ontbijt uit Schotland krijgt een Belgisch vervolg. De braadworsten zijn ook heerlijk! Ik weet uit ervaring dat veel mensen hun neus ophalen voor zo’n vet en uitgebreid ontbijt maar voor mij blijft het nu eenmaal een goed begin van de dag.
We pakken de losliggende spullen in en maken ons gereed voor het vertrek. Ik rol voor de eerste keer de kabel in en weet dat we dat de komende weken wel vaker zullen doen. Elektriciteit uit een snoer blijft nu eenmaal gemakkelijk, ook wanneer je een goed werkend zonnepaneel op je dak hebt liggen. Een kort woord van afscheid van onze Vlaamse buurman met zijn oranje VW T3 en we zijn weer op weg.
Het is heerlijk weer en de wegen zijn onverklaarbaar leeg tijdens het hoogseizoen. Zijn mensen dan toch van die verschrikkelijke kuddedieren dat ze elkaar blijven opzoeken aan de Spaanse Costa’s? Dat moet haast wel. Op een mooie rustige staanplaats genieten we samen in alle rust van het weer, de omgeving en een kopje koffie. Het is nog vroeg en ik vindt het jammer dat we verder moeten gaan. Er zal nog veel te zien zijn bij onze zuiderburen.
Omdat we bij het drielanden punt zijn geweest kunnen we het “Le Signal de Botrange” ook niet overslaan. Net zo indrukwekkend als zijn kleine zusje maar toch een beetje belangrijker omdat dit het hoogste punt van België is waar vroeger een telegrafische seinpost stond. Deze seinpost gebruikte vlaggen om boodschappen over lange afstanden te versturen. De komst van de telegraaf door de draad maakte de vlaggenzwaaiers werkeloos maar de heuvel en de seinpost bleef. En hier lees op een informatiebord naast de oude signaalpost een stukje Belgische geschiedenis dat ik in ieder geval niet op school heb gekregen.
Na de eerste wereldoorlog, die Nederland door haar neutraliteit bespaard bleef, werd er een verdrag getekend dat de Pruisische staten, waaronder St Vith, aan België werden toegewezen. Enkele jaren later werd er een referendum uitgeschreven of de voormalige Duitse staten bij België moesten blijven. Het pikante aan dit referendum was dat de tegenstemmers uit deze Duitstalige gewesten moesten komen om hun stem kenbaar te maken. De lijsten van de stemmers zijn bewaard en na de 2e wereldoorlog ook nog gebruikt om collaborateurs op te sporen!
En Lyka is op jacht naar Pokemons in België. Ik kan hier niet over klagen want ze is wel in beweging!
Ongepland rijden we ook nog Duitsland binnen. Het is maar voor enkele kilometers maar het is genoeg om een “Bäckerei” te bezoeken voor heerlijk broodjes en twee kaneel/hazelnoot muffins. Ik ben nog steeds blij met die Euro, anders had ik weer geld moeten wisselen!
Bij een terrasje lees ik de geschiedenis van de “VennBahn”. Een spoorweg aangelegd in opdracht van de Duitse Keizer Wilhelm om het gebied tussen Monschau en Luxemburg te ontsluiten. Kolen uit België en ijzererts uit Luxemburg moesten de Duitse oorlogsindustrie aanjagen in de aanloop naar de eerste wereldoorlog. eerlijk gezegd weet ik er zeer weinig van en ik heb er ook maar weinig over meegekregen op school terwijl geschiedkundig gezien de eerste wereldoorlog waarschijnlijk belangrijker was dan de tweede wereldoorlog.
Op de eerste de beste rustige plaats eten we een late lunch. De goede bodem van deze ochtend heeft de honger lang weg weten te houden. De vaste etenstijden vervagen al snel wanneer je onderweg bent met een camper. Je hebt namelijk alle tijd en je hebt op elk moment van de dag alles voor een maaltijd bij je. Je hoeft niet op een kansje voor een maaltijd te wachten! Rundvleessalade met brood en corned beef. Brood en boter, een koffie om het compleet te maken. Wat een koningsmaal weer?
Het is de “camping dag” vandaag! Twee nachten wild staan en dan een nachtje op de camping hebben we afgesproken. De ervaringen in Schotland hebben ons op deze verdeling gebracht en die gaan we ook proberen aan te houden tijdens deze reis. Op de Garmin GPS zoek ik een camping aan het water en bij aankomt blijkt deze helemaal vol. Hier valt dus wel te merken dat het nu hoogseizoen is. Ongewild moeten we dus verder! Ik zoek opnieuw op de Garmin en die komt met “Camping de L'eau Rouge”. De camping ligt wel wat uit de richting van de geplande route maar dat is nu eenmaal de charme van een camper. Elke route is een goede route!
Er is plaats op de camping! Bij de receptie overkomt me wat vreemds. De vriendelijke dame noemt Zaltbommel namelijk “Bommel”. Dat is de naam die de lokale bevolking gebruikt in het dagelijks taalgebruik. Wanneer ze me verteld dat ze twintig jaar in het “Bommelsch Gasthuis” heeft gewerkt is de link snel gelegd. Wat is de wereld toch klein geworden?
Het is een heerlijk plaatsje en ik moet eerlijk toegeven dat ik het nu ook wel lekker vind om af en toe op een camping, met al haar luxe verwennerijen, te verblijven. Lekker douchen en er is toch ook wat minder argwaan en stress dan bij het vrijstaan. De tijd vliegt en de geur van aanmaakblokjes verspreid zich over de camping. Tientallen barbecue’s worden ontstoken en een zoete rook van petroleum slingert zich tussen de tenten en caravan’s door.
Wij hebben ook zo’n BBQ ding, maar dan wel op gas. Ik heb het ook deze reis thuis gelaten. De charme van een BBQ is aan mij niet besteed. Half rauw en toch verbrand vlees verzuipen in stromen van een ondefinieerbare rode saus op een hard broodje? Nee dank je! De regen begint te tikken op het dak en de grote BBQ volksverhuizing begint. Kokend heten stalen apparaten vol gloeiende kolen worden naar binnen of onder een luifel gesleept. Mijn tweede punt waarom ik niet zo van een BBQ houd.
De twee zware maaltijden van vandaag, de laatste pas om half drie, doet ons besluiten om de zak spareribs aan te breken die nu toch al ontdooit is. Ze gaan in de Omnia oven en een half uur laten duiken Lyka en ik op de kilo dampende spareribs. We hebben al kunnen voorgenieten van de heerlijk geur die ze tijdens het opwarmen door de camper verspreidden.
Een camping heeft natuurlijk ook een kantine en dat is voor mij het signaal om maar eens een gezellig Belgisch biertje te gaan drinken. Lyka doet zich in de camper tegoed aan de tv-serie “The Tudors” terwijl ik een koele Duvel nuttig. Ik sluit me aan bij een tafel en een gezellig onbelangrijk gesprek ontwikkeld zich. Een tweede en een derde Duvel vinden mijn glas waarna ik om elf uur toch maar weer eens de camper ga opzoeken.
En hier maak ik de cruciale fout om nog een laatste Duvel mee naar de camper te nemen. Ik weet het! Ik heb nu eenmaal nooit genoeg van heerlijke bieren. Dit slaapmutsje brengt me in diepe coma en ik droom van de reizen die we nog gaan maken.
