Schotland: Konijnen rond de camper

Elie Harbour (Fife)

En op de zevende dag, rond tien voor zeven, word ik wakker op een camping waar de konijnen ’s morgens rond de camper grazen. We hebben ons doel bereikt maar we zijn nog niet klaar met Schotland. Ons avontuur is Schotland is nu pas begonnen. Buiten brandt de lentezon en vult onze accu met gratis elektriciteit. Dat ik nu ook meer gerust ben op de hele situatie met de camper zie ik terug in het feit dat ik uitzonderlijk goed heb geslapen na die overheerlijk fles triple van Delirium Tremens. Mijn vermoeidheid lijkt verdwenen en omdat we vandaag pas om 12:00 de camping hoeven te verlaten kan Lyka wat blijven liggen terwijl ik van de koffie en wat internet geniet.
Het ontbijt is weer klassiek Engels en de goedkope witte bonen in tomatensaus van de Tesco smaken ons prima. Deze keer, en ook in het vervolg, geen foto want dat ontbijt ziet er elke keer hetzelfde uit. De Cumberland worstjes zijn voor Lyka geen winnaar. Ze is sterker gekruid gewend maar zodra ik haar heb uitgelegd dat Engeland en Schotland nu eenmaal niet bekend staan om hun fantastische keuken, kebab en kerries uitgezonderd. Dus moet ik op zoek naar een smakelijkere variëteit!
Zelf schep ik de bonen twee keer op omdat we uit principe geen gekookte etenswaren bewaren. We hebben daar in de camper gewoonweg niet de ruimte voor. Ik werk het gebakken ei met twee worstjes en een tsunami witte bonen in tomatensaus weg met twee rijkelijk met roomboter besmeerde boterhammen, een “buttie” in het dialect, weg. Na het afscheid van de vriendelijke Nederlanders gaan we weer op pad. Ik heb een korte route uitgezet naar North-Queens Ferry om de stad te verlaten en daar drinken we de eerste koffie.
De rit door Edinburgh gaat me gelukkig goed af en ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik de camper steeds beter leer kennen en begrijp. Het schakelen, omhoog en omlaag, gaat nu haast automatisch en onbewust zit haast altijd op het juiste toerental. En daar is de brug nar het koninkrijk van Fife! De verkeersbrug over de Forth of Five! We rijden richting het noorden en rechts van ons ligt de oude rode spoorbrug. Links zien we de 2e verkeersbrug in aanbouw. Een mooi beeld!

Mijn gedachten dwalen af, zonder gevaar op te leveren voor mijn rijkunsten, hoe lang het alweer geleden is dat Dean me voor de eerste keer mee naar Schotland nam voor kerstmis. Zal ik een bezoek brengen aan Rosyth? Òf zal ik over een paar maanden op de terugweg nog eens gaan kijken? Het wordt het laatste. Mooie herinneringen! Mooie herinneringen is alles wat er aan het einde overblijft! Nu komen we weer voor Dean naar Schotland. Zaterdag hebben we de bruiloft van Dean en Tona, een bruiloft die we niet mogen missen!

Onder de beroemde antieke spoorbrug drink ik buiten op de muur aan het water een kopje koffie en geniet van de Schotse voorjaarszon. Geniet, omdat ik weet dat het mooie zonnige weer niet drie maanden zal aanhouden. Vanaf de brug zet ik later op de Garmin een paar punten uit richting de oostkust van Fife. Vanaf vandaag gaan we ècht zwerven. Gewoon halverwege de middag een plaatsje zoeken waar het mooi en rustig is. Het is nog mei dus de grote golf campers moet nog richting Schotland komen!
Voor de lunch schieten we nog even snel bij de ASDA naar binnen voor een bak gemengde salade die straks met de restjes kip van gisteren en een snee volkoren brood als lunch gaat dienen. Drie gemengde paprika’s en een zakje rode uien gaan ook mee om de avondmaaltijd vanavond compleet te maken. Ik kan niet zeggen dat de supermarkten in Engeland en Schotland goedkoop zijn maar duur zijn ze ook niet.

Nog voordat we het geplande Kirkcaldy bereiken zie ik een schitterende parkeerplaats met een uitzicht op de bruggen en Edinburgh. Terwijl we een vorkje prikken genieten we van het uitzicht. Zo’n uitzicht zou een restaurant onbetaalbaar maken en wij hebben het met een bak salade met kip als lunch voor een paar euro.
De kleinverpakkingen sauzen wil ik nog een keer vermelden. Met de juiste mix maak ik steeds een andere dressing voor de salade zodat het nooit zal vervelen. in mijn gedachten reken ik snel uit dat ik zeker meer dan 50 verschillen smaken kan creëren met de ingrediënten die we aan boord hebben.
Ik merk dat Lyka ook haar twijfels over het reizen met een camper begint te verliezen. Zou het goede eten in de camper haar over de streep hebben getrokken? Het gevoel van onveiligheid is verdwenen of zou de warme douche haar zo goed hebben gedaan? Voor dat probleem heb ik al een ander strijdplan bedacht om het douchen niet meer zo lang te hoeven uitstellen. Maar later meer daarover.

Op de boulevard van Kirkcaldy genieten we opnieuw van de zon en het uitzicht. Een lichtreclame van Lidl stelt me op mijn gemak. We zullen niet omkomen van de honger! Op de boulevard aanschouwen we de Schotse bevolking die de zon verwelkomt. Met korte t-shirts en korte broeken wandelen ze voorbij terwijl met onze fleeces aan twijfelen of we zullen blijven zitten of naar binnen gaan. De mensen zijn een stuk sterker hier!

Het beoogde einddoel wordt niet gehaald omdat we een mooi plekje vinden aan de haven van Elie. Een vriendelijk gesprek met de uitbaatster van de cafetaria leert me dat we mogen blijven staan voor een nacht mits we £ 5,- doneren aan het havenfonds. Dat is vanzelfsprekend geen probleem en terwijl de vrouw mijn parkeerkaart schrijft parkeer ik de camper aan de rand van een gazon met een houten picknicktafel .
Het is een heel mooie plaats! De vrouw verzekert me dat het geen gewoonte is om campers te laten overnachten maar het seizoen is nog niet begonnen en omdat ik beloof geen kampeergedrag te vertonen en rotzooi te maken laat ze het toe. Voor de lezers die dit plekje ook willen bezoeken moeten zich realiseren dat het dus uw verzoek ook een NEE kan opleveren.

We zitten heerlijk in de zon en de frisse wind blaast door onze haren. De frisse wind bijt zelfs in onze oren! De wind zwelt nog wat aan en het lijkt alsof we in een boot op zee zitten. Zo schommelt en schud de camper in de wind. Zodra de parkeerplaats leeg is verplaats ik de camper zodat de neus in de wind staat en dat maakt al heel veel verschil!

Voor het avondeten hebben gebakken speklappen met gebakken aardappelen en groenten op het menu. Simpel, misschien niet zo heel erg gezond maar wel erg lekker! De speklappen smaken naar varkensvlees! Ze smaken echt beter dan ik me uit Nederland kan herinneren. Of zou het de reisbeleving zijn die me parten speelt? En ook opnieuw met een uitzicht dat niet snel zal vervelen. Ik trek nog maar een biertje open en schrijf de belevenissen van deze dag. Elke dag beleef ik er weer meer plezier aan. Elke dag sta ik met meer plezier vroeg op. Wat heb ik het reizen gemist! Met zomin mogelijk geld zoveel mogelijk doen! Daar draait het allemaal om.

“Mad Max 2 (1981)” en twee afleveringen van “The Big Bang Theory” sluiten de dag ontspannend af. Wat gaan we morgen weer allemaal beleven?

Schotland: Welcome to Scotland

Prestongrange (Drummohr Camping Ground)

Een uurtje later dan normaal! Om zeven uur sta ik op en schuif de gordijnen open aan de kant van de parkeerplaats.

De wereld buiten is grijs. Een vochtige mist heeft de omgeving in een wurggreep. Water druppelt van de camper en buiten het is een graad of negen Celsius.
Het is weer dat veel mensen niet beschouwen als vakantieweer maar zoals ik ze altijd vraag: ‘Wat denkt u? Zou het veel regenen in het tropisch regenwoud?’ Ze staren me dan vreemd aan en lopen, veelal zonder een woord te zeggen, weg.
Ik heb weer een nacht prima geslapen en kijk kritisch om me heen. Er zijn zaken in de camper die een andere plaats moeten krijgen! En die verdomde voorraad van honderd kilo moet worden teruggebracht! Mijn oog valt op een doos “Marokkaanse Couscous” van de Albert Heijn en die doos wordt meteen gepromoveerd tot het avondeten. Onderweg even 300 gram vlees kopen en dat probleem is ook weer opgelost.
Vandaag gaan we koste wat het kost douchen! Ik kan het nog steeds moeilijk geloven dat het vinden van een douche zo moeilijk is in Engeland. Vandaag is het een camping aan de grens met Schotland. We komen dus dicht bij ons doel vandaag. Het is ook een gebied waar ik al wat meer onderzoek naar heb verricht en waar meerdere campings zijn waarvan er een toch zeker een douche zou moeten hebben!
Onder het rijden wordt ik bevangen door een onbevredigend gevoel. De GPS blijft maar herberekenen, op twee verschillende kaarten, terwijl dat eigenlijk niet zou moeten kunnen. Tijdens de eerste koffiepauze bestudeer ik de kaart en de route op de Garmin en kom tot de conclusie dat er iets niet kan kloppen! Dat gevoel begint in mijn hoofd te zeuren onder het rijden. Tot het punt dat ik een nieuwe koffiepauze inlas. Lyka kijkt me vreemd aan want zelfs voor mij zijn dat wel twee koppen koffie zeer snel achter elkaar.
Opnieuw bestudeer ik de kaart, de route en ons doel op de Garmin. Ik heb er geen goed gevoel bij en neem een boek met campings ter hand dat ik van de NKC heb gekregen. Een van de weinige campings met een douche die ik heb kunnen vinden ligt net buiten Edinburgh. Ik twijfel voor een moment en kom zonder Lyka te raadplegen tot een besluit. Die camping gaat het worden! Bewust vergeet ik het aan Lyka te vertellen. Veranderingen van de plannen op het laatste moment vallen bij haar nu eenmaal niet zo goed!

De brandstofmeter staat alweer onder de helft en volgooien kan geen kwaad want de oude diesel is in deze heuvels dorstiger dan verwacht! En ook niet omdat dit benzinestation volgens de Garmin ook LPG verkoopt. Onderweg naar de kassa bestudeer ik de LPG pomp. Het lijkt de normale bajonet zoals we die ook in Nederland kennen. Ik speel dom en ga eerst melden dat ik diesel en LPG wil tanken. Volgens de jongedame met een stevig overgewicht en veel teveel make-up is dat geen probleem.
Er gaat weer voor £ 39,- diesel in de tank en ruim tien liter gas. Snel uitgerekend betekend dat 2 liter gas per dag voor de koelkast, kachel en koken. Daar hoef ik me dus geen zorgen over te maken zolang ik maar elke maandag de fles vul komen we nooit in de problemen.
Wanneer Lyka voor de eerste keer vraagt wanneer we op de plaats van bestemming zijn onthul ik het geheim dat we verder rijden. Dat we vanavond in Schotland slapen en dat de camping 99% zeker warme douches heeft. Met een gemengd enthousiasme wordt de verrassing ontvangen. Nog langer rijden staat haar tegen maar de in het vooruitzicht gestelde douche wekt haar op. Ik weet het nu ook niet meer hoe ik het nieuws beter voor haar kan maken.
In Hexham, niet ver van onze afgelaste eindbestemming voor vandaag, zie ik een voor mij onbekende grote supermarkt, Waitrose, langs de weg waar we meteen maar even inkopen gaan doen. Zo verstoord als ik ben vergeet ik mijn leesbril in de camper. Boodschappen doen zonder een leesbril kan toch niet zo moeilijk zijn? Met een bakje met twee klein kipfilets er in stap ik op een verkoper af omdat ik het label niet goed kan lezen. Na een kort gesprek blijkt, wat ik dacht de kiloprijs, de verkoopprijs te zijn! € 7,20 voor twee piepkleine kipfilets? Ik ben toch zeker niet gek! Met lege handen verlaat ik onverrichterzake de supermarkt.
Op de grond voor de uitgang van de dure supermarkt ligt een kassabon van een Aldi. Een Aldi in Hexham! Lyka is verbaasd wanneer ik met lege handen weer in de camper stap en op de Garmin probeer uit te vissen waar die Aldi is. En laat die nu een paar honderd meter verderop te zijn! Dat is niet te moeilijk en scheelt een slok op een borrel!
In de Aldi kan ik wel scoren en koop behalve de kip ook nog een bak mooie speklappen en  wat andere etenswaren voor net ietsjes meer geld dan bij die dure supermarkt alleen voor de kipfilets werd gevraagd. Aldi is blij, ik ben blij en Lyka is blij. De wijziging van de plannen is tijdens het wachten in de camper ook bij Lyka ingezakt en geaccepteerd. We gaan vandaag naar Schotland!

Die wijziging betekend ook meteen dat vandaag het langste traject tot nu toe wordt gereden. 235 Kilometer is een flinke afstand wanneer het totaal gemiddelde per uur niet boven de 40 Km/u komt. De heuvels worden hoger en de dalen worden dieper. Het is net of we in een achtbaan in de Efteling zitten. De camper houd zich goed hoewel er omhoog veel moet worden teruggeschakeld.

Een enorm bord op de zijgevel van een gebouw langs de weg, “Last cafe in England!”, geeft aan dat we niet ver van de grens zijn. We klimmen en klimmen langzaam hoger en hoger en zien de wolkendeken die over de toppen van de heuvels ligt langzaam dichterbij komen. En dan rijden we in de mist! Welkom in Engeland! Regen wanneer je opstaat en mist na een paar uur rijden. We rijden bijna het grensmonument voorbij en natuurlijk moet Lyka vereeuwigd worden met deze rotsblok.

We rijden over de A68 richting Edinburgh. Bij aankomst in Jedburgh is het haast onmogelijk om niet even de benen te strekken op de grote parkeerplaats net voor de “Jedburgh Abbey”. Ik maak een kopje koffie in de camper en een de storm van interesse in Lyka’s hoofd is aangewakkerd. En dit terwijl het weer alleen maar beter is geworden. De familiefoto’s worden gemaakt op de oever van de rivier die langs de ruïne van de abdij stroomt en wij maken ons op voor de laatste etappe naar onze eindbestemming: Prestongrange.

Een overnachting op de camping kost £ 20,- . Dat is geen probleem want het is na 5 nachten dat we voor het eerst moeten betalen voor een overnachting. De camping is de prijs dubbel en dwars waard! Lyka snelt zonder een woord te zeggen met haar toiletartikelen onder haar arm naar de douches. Een eerste inspectie van het mannelijke sanitair valt goed. Heel schoon en modern sanitair nodigt uit om gebruikt te worden.
Ik val neer achter mijn MacBook en begin weer verhalen te schrijven, herlezen en foto’s te verwerken. De verhalen die jullie lezen komen niet vanzelf! Er zit best veel werk achter, maar het is werk dat ik graag doe. Met een koud biertje naast het toetsenbord is het voor mij zelfs ontspannend.
Schuin achter ons staan twee caravans uit Nederland. Ik zeg beleefd goedendag en tijdens het korte gesprek komen we tot de ontdekking dat ze uit Brakel en Nederhemert-Zuid komen. Wat is de wereld dan toch klein! Zodra Lyka terug is ga ik na zes dagen ook maar weer eens onder de douche. En dat is een lekker gevoel!

Ondertussen is de zon ondergegaan en ik stort mezelf met alle enthousiasme op de doos “Marokkaanse Couscous” van de Albert Heijn. Het gerecht smaakt niet slecht maar het is en blijft gedroogd uit een doos. Dat het goed genoeg is blijkt dat we de overgebleven Kip uit de Couscous bewaren om morgen als lunch op een salade te eten!
Wij zijn in ieder geval in Schotland, welterusten.

Engeland: Op zoek naar een douche

Brompton (parkeerplaats The Green Tree Inn)

Het slapen gaat steeds beter hoewel ik weer om half zes onder aan de trap sta. Het maakt me weinig uit want ik geniet van de rust in de ochtend. Lyka slaapt nog en ik kan met een kop koffie binnen handbereik mijn stukjes schrijven. Het blijft bewolkt en het zonnepaneel druppelt elektriciteit in de huishoudaccu. Hoewel we gisteren de hele dag gebruik hebben gemaakt van diverse elektriciteit verbruikers zijn we niet in de problemen gekomen. Ik krijg dan ook steeds meer vertrouwen in de camper en haar systemen.
Na de heerlijke rustdag van gisteren gaan we vandaag weer verder naar het noorden. We gaan op zoek naar een camping zodat we weer eens heerlijk warm kunnen douchen. Vanochtend heb ik zitten nadenken hoe ik de consumpties is de pubs zal afhandelen. Voor mijn gevoel is het meer dan normaal dat ik als dank voor de gratis staanplaats een drankje in de pub nuttig. Dus het is eigenlijk een verkapt stageld? Om de kerk in het midden te laten deel ik het bedrag van de bar door twee en plaats een helft in “Overnachtingen” en de andere helft in “Uitgaan” om zo een goed en eerlijk overzicht te krijgen over onze uitgaven tijdens deze reis met de camper.
Ik had het nog niet vermeld maar bij uitzondering houd ik de kosten bij die we tijdens deze reis met de camper maken. Netjes gecatalogiseerd in vijf verschillende categorieën. Normaal ben ik niet zo’n boekhouder wanneer ik op reis ben hoewel ik wel een budget probeer bij te houden. Na al die jaren onderweg weet ik uit ervaring dat je niet moet proberen te besparen. De ene dag kost nu eenmaal meer dan de andere maar aan het einde van je reis moet je niet het gevoel hebben dat je wat hebt gemist maar je moet ook niet zonder geld komen te zitten.

Om negen uur begin ik aan het ontbijt. Lyka moet voor het ontbijt eerst nog afwassen en begrijpt nu meteen dat je dat niet moet uitstellen maar dat je dat direct na het eten moet doen. Er is dan nog niets aangekoekt en dat maakt het afwassen een stuk gemakkelijker. ’s Morgens rechtstreeks uit bed de afwas doen is geen goed begin van de dag. We gaan voor het eerst op de Engelse toer! Een Cumberland worstje met witte bonen in tomatensaus en een gebakken ei. Het ontbijt voor kampioenen!
Vandaag gaan we eindelijk douchen want het wordt hoogtijd. Ik heb een mooie camping in Yorkshire gekozen waar we naar toe gaan misschien door zijn ligging wel twee dagen blijven. De omgeving veranderd steeds en is mooi zonder bijzonder te zijn. Onze eerste halte zou een Aldi moeten zijn maar een Tesco bied zich aan en dan gaan we daar maar naar binnen!
Ik zie eindelijk een pin-automaat en voor de eerste keer in vijf dagen heb ik Engelse ponden in mijn portemonnee. De wisselkoers is niet om blij van te worden (€ 1,381) maar je hebt nu eenmaal wat contant geld nodig voor noodgevallen en kleine uitgaven. Zoals bijvoorbeeld één pint cider in de pub.
Boodschappen doen in een vreemde winkel blijft een worsteling. We kopen het hoognodige en aardappels om de vraag naar koolhydraten te bevredigen. Ook wordt een garde gekocht want woensdag is en blijft het pannenkoeken dag, ook in de camper!
Toch stoppen we voor de tweede keer binnen zeventien kilometer bij een andere grote supermarkt. ASDA staat bekent om de goedkope brandstof maar dat diesel tanken gaat toch niet zo gemakkelijk als ik had verwacht. Er zit een maximum op de VISA kaart van £ 40,-. Dat is niet voldoende om de tank vol te gooien! Geen probleem, dan doe ik het toch gewoon twee keer achter elkaar! Jammer dan, daar hebben zij ook aan gedacht en met de brandstofmeter op 3/4 rijdt ik verder naar ingang van de enorme winkel.
Ik moet namelijk ook nog naar binnen om te zien of er een fluitketel in het assortiment zit. Ik wordt netjes geholpen door een overvriendelijke supermarktmedewerkster en na twee andere medewerksters te hebben geraadpleegd wordt de ketel gevonden. het is een seizoenartikel want normaal gesproken zijn alle waterketels in Engeland elektrisch. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om ook wat blikjes Coke Zero in te slaan en zo is ook deze opdracht volbracht.
Vol goede moed en met een goed humeur gaan we richting het warme gemalen water. De omgeving wordt steeds mooier en heuvelachtig. De weg slingert omhoog en omlaag door velden en bossen en de snelheid van de camper komt zelden nog boven de zestig kilometer per uur.
Bij een kleine rustige afslag rijdt ik de berm in voor de lunch. We hebben bij Tesco hotdog broodjes gekocht en we hebben ook nog een pot grote knakworsten van de Aldi in Zaltbommel ergens liggen! Lyka knijpt in de harde broodjes en achter haar ogen zie ik de gedachten heen en weer vliegen. Inderdaad, de broodjes zijn wat aan de harde kant en moeten worden opgewarmd om ze zacht te maken. Dit is het ceremoniële moment om voor het eerst de “Omnia oven” tevoorschijn te halen.
Voor diegene die niet bekend zijn met een Omnia oven: De Omnia oven is een ronde oven die je op het gas gebruikt. Je kan hem voor verschillende gerechten gebruiken maar wij zullen hem hoofdzakelijk gebruiken voor het afbakken en opwarmen van (worsten- en sauzijcen)broodjes.
De kleinverpakkingen mayonaise, mosterd, curry- en tomatenketchup hebben al hun meerwaarde  al bewezen. We gaan zeker nooit meer op pad zonder die handige kleine zakjes! De hotdogs en de Omnia oven zijn een succes! Twee voor de chauffeur en een voor de bijrijder. Een koude cola om ze weg te spoelen en een koffie in de thermosbeker voor op het dashboard. Ik heb de smaak van het reizen met een camper al te pakken. Lyka heeft volgens mij nog steeds haar twijfels?
Mijn hartslag versneld! Ik lees op het verkeersbord dat er een helling van 16% in aantocht is. Door de opwinding registreer ik niet eens of het stijgen of dalen is. De aantrekkingskracht van de warme douche is groter dan mijn angst en wanneer blijkt dat het om een afdaling gaat kan ik alleen maar lachen. De wegen worden smaller en slechter. Het is vreemd dat we geen enkele wegwijzers naar de beoogde camping langs de weg zien! De twijfel verdwijnt zodra we een hele rij caravans en campers in een mooi park langs de weg zien staan. Toch volgt er een teleurstelling!
‘Douche?’
‘Er is hier niet eens een toilet!’
Ik kijk verbaasd om me heen. Een heel mooie camping met alles er op en aan en geen toiletten en douches? Hoe doen die Engelsen dat in hun caravan? Zijn die dan nog minder hygiënisch dan wij? Maar Lyka is ècht teleurgesteld! Ze begint een beetje af te geven op Engeland en het ontbreken van douches. Dat kunnen we niet hebben in de eerste week van ons avontuur met de camper. Mijn hersensen draaien in overdrive en zonder te weten of ik mijn belofte kan inlossen beloof ik haar dat we morgen ècht een douche hebben al moeten we terug rijden naar Nederland!
In een teleurgestelde stilte rijden we dezelfde weg weer terug en deze keer krijg ik bij het verkeersbord 16% helling bijna een hartstilstand! Deze keer moeten we omhoog! Ik begin de beklimming in de 2e versnelling en zie de snelheid op de Garmin GPS langzaam terug lopen. 32, 31, 29 en dan 26. Hij trekt het niet, giert er door mijn hoofd. Op een iets vlakker stukje schakel ik terug naar de eerste versnelling waarna de camper als een haas verder de heuvel op rent. Ik laat deze ervaring rustig inzakken en kom tot de conclusie dat ik me geen zorgen hoef te maken in de bergen. Maar of mijn achterliggers blij zijn met die oude camper die met 20 Km per uur de berg op gaat weet ik niet.
Nog voor dat deze gedachten uit mijn zieke geest zijn vervlogen staar ik naar een verkeersbord in de verte met de boodschap: 25% daling! 25%? Dat is bijna recht naar beneden! Door het verwerken van deze data rijd ik de parkeerplaats voor het uitzichtpunt stijl voorbij. De meer dan tien auto’s achter ons maken het ook niet meer mogelijk om te keren dus gaan we maar door. Eerst in de 2de versnelling naar beneden maar al snel moet ik toch naar de 1ste versnelling om mijn remmen niet te verbranden. 25% is toch wel een heel uitzonderlijke heuvel die we niet vaak zullen tegenkomen.
Angst is een slechte raadgever en ik moet mezelf dwingen om het van me af te zetten. Met elke dag, elk uur en elke minuut krijg ik meer vertrouwen in de oude camper die nu ons tijdelijke huis is. Het enige probleem is die verdomde douche die we niet aan boord hebben en ook nooit zullen krijgen!

Bij aankomst bij de “The Green Tree Inn” blijkt dat ook hier in Brompton het hele dorp is uitgelopen voor het feest. Er is in Engeland geen Pinksteren en dat is opgelost door een “Bank Holiday” in te voeren. En in de UK kunnen ze een feestje vieren. Er is maar weinig plaats over op de parkeerplaats maar toch weet ik de camper zo te parkeren dat we een comfortabele plek hebben om de nacht door te brengen.
Ik ben onder het genot van een pint cider een toeschouwer van de plaatselijke sport “Coin Tossing”. Een soort Jeu de Boules voor boeren. Twee spelers met ieder twee ringen van wel twee en een halve kilo per stuk moeten die ringen zo dicht mogelijk bij, of om, een stalen pin zien te gooien. De afstand van een meter of acht lijkt overbrugbaar maar zoals bij veel van die lokale sporten ziet het er gemakkelijk uit maar het is heel moeilijk. Ik sla de uitnodiging om het te proberen maar af en concentreer me op de heerlijke cider.
De plaatselijke kampioen slacht de tegenstanders, onder een luid gejuich van de dorpelingen, één voor één af. Ik trek me stilletjes terug want ik wil niet dat de kostenpost ontspanning hoger uitvalt dan de post brandstof! Lyka heeft de ondertussen de “Magners Cider” uit de koelkast gehaald en geniet van elke slok. Het is hier goed vertoeven. Dat Brit Stops is zeker positief!

Nog een biertje om te ontspannen en ik sla maar aan het koken! Pepper steak, een veredelde biefstuk tartaar, met sla en gebakken aardappelen. Voor een moment vergeten we de douche. Voor een moment genieten we samen alleen van het eten.
Ondertussen zijn alle spelers en toeschouwers vertrokken en staan we alleen op de stille parkeerplaats. Internet blijkt ook hier niet voorhanden. Hoewel ik wel een goede verbinding heb om mijn KPN-Europa bundel te gebruiken. Met behulp van het internet en het ACSI boek zoek ik een camping op de route naar het noorden. Met een douche en een wasmachine!
Zodra ik er een heb gevonden klinkt er gejuich in de camper! Het is half tien en na een “wee brah whisky”, we zijn tenslotte op weg naar Schotland, en drie afleveringen van “The Big Bang Theory” klimmen we in ons nestje boven de cabine. Het was weer een mooie dag. Ik moet alleen mijn camera meer gebruiken! Ik moet daar nog aan wennen. Wat vroeger mijn oog naar de buitenwereld was heeft drie jaar haast ongebruikt in een kast gelegen.

Engeland: Een pas op de plaats

Holmpton (parkeerplaats George & Dragon)

Na een redelijke nacht slaap, het matras is wat aan de dunne kant en het bed is net iets te kort, sta ik om half zes alweer onder aan de ladder die naar de slaapplaats in de alkoof boven de cabine leid. Zes en een half uur slaap is volgens mijn bioritme voldoende. Mijn kleine vrouwke ronkt boven mijn hoofd rustig verder terwijl ik mijn eerste kop koffie van de ochtend maak.
De gordijnen aan de vrije zijde gaan open en ik kijk naar een groene haag en wat bomen. Wat is het heerlijk rustig hier! Met mijn telefoon in de ene hand en de kop koffie in de andere loop ik op mijn flip-flops en geheel in jogging en fleece naar de “George & Dragon” en zak neer op een houten bankje voor de pub. Met het internet is het gisterenavond niet gelukt. Ook mijn telefoon laat het in deze afgelegen hoek van Engeland afweten. Ik heb voor € 5,00 200Mb data gekocht bij KPN-Telecom voor gebruik in het buitenland maar het laat zich aanzien dat het weggegooid geld is.
Een tweede kop koffie in de camper en de radio gaat aan. DAB+ digitale radio moet de nieuwe standaard worden. De middengolf (AM) waar we vroeger de piratenstations op konden ontvangen is al zo goed als dood. De FM wordt de volgende die in naam van de vooruitgang een stille dood gaat sterven. Gelukkig zijn ze in het Verenigd Koninkrijk al een stuk verder dan in Nederland. Na de overvloed van TV en radio stations op DVB-T verschijnen er ook tientallen op de op DAB+ digitale radio.
In een laatste wanhoopspoging probeer ik nog een keer het internet op mijn mobiele telefoon en de twee stipjes met 3G erachter brengen mijn telefoon en het internet tot leven. Emails komen op de telefoon binnen en zodra ik mijn MacBook via de kabel aan de iPhone koppel komen ook mijn email programma en Safari Browser tot leven. Foto’s worden opgeladen naar Picasa en mijn eerste verhaal wordt met een paar hobbels naar mijn weblog geladen. In de alkoof is het nog stil! Een derde kop koffie en met een brede glimlach op mijn gezicht bekijk ik het resultaat.
“Engeland: Weer onderweg” staat er boven het verhaal. Maar het is meer dan een verhaal, het is de weg terug naar mijn geliefde levensstijl. De weg terug naar de namiddagen met vreemden die allemaal wat over hun reizen te vertellen hebben. Het werken met alle programma’s die ik zo lang niet heb gebruikt valt me moeilijk. Steeds onderbreek ik mijn werk om diep na te denken hoe ik dat vroeger ook alweer deed. In welke volgorde en met welke combinatie van verschillende toetsen. Maar ik geniet van elke seconde! Het resultaat wordt hopelijk weer veel gelezen.
De iPad ligt weer aan de lader, de radio staat aan en ook mijn MacBook wordt opgeladen. Veel stroom komt er nog niet binnen van het zonnepaneel maar ik wil de grens gaan opzoeken van het gebruik. De gele lampjes op het paneel van de camper zeggen me niet zoveel. 12.4V en 1,2A zijn de cijfers waar ik om 08:45 naar kijk, het lachebekje lacht me nog steeds toe. Ik leg de lat nu bij 12.0V en hoop dat dat niet te laag is!
Zodra Lyka wakker is gaan we aan het ontbijt, volkoren beschuiten met kaas en een zachtgekookt ei dat later toch te hard blijkt. De volgende keer beter. De rustdag blijkt toch moeilijker voor me dan ik had verwacht. Wanneer ik het binnen in de camper niet meer houden werp ik een blik op mijn kleine Garmin 400t en besluit een korte wandeling te gaan maken.

Holmpton is een liefelijk klein dorp waar het elke dag van de week zondag lijkt. De kerk is wegens gevaar gesloten, een storm heeft het dak verzwakt, maar een klein monument voor het kerkhek is wel de moeite waard. Het monument verteld het verhaal van een bemanning van een Avro Manchester bommenwerper, een vliegtuig van een slecht ontwerp die de kust van Engeland niet eens haalde op weg naar Hamburg in Duitsland. Zeven jonge mannen waarvan de oudste slechts 26 en de jongste 19 gaven hun leven voor onze vrijheid die nu opnieuw wordt aangevallen. Van de jongens zelf is er helemaal niets terug gevonden! De “Avro Manchester” bommenwerper was volgeladen met bommen toen ze in een veld naast Holmpton neerstortte.
Aan de Noordzeekust kijk ik naar de grootste nachtmerrie die ons in Nederland ook kan overkomen. Tientallen enorme achterhaalde windmolens draaien langzaam rond om elektriciteit op te wekken die nooit de kosten van de bouw en onderhoud zal dekken.
Een kort gesprek met een lokale man die zijn twee jachthonden aan het uitlaten is verteld me dat het nog veel erger had kunnen zijn! De dorpsraad van Holmpton heeft gelukkig kunnen voorkomen dat ze ook in de velden rond Holmpton zijn geplaatst. De mensen hier is gratis elektriciteit beloofd maar de prijs die ze moesten betalen was veel te hoog! Deze horizonvervuiling heeft de landelijke omgeving voor tientallen jaren verpest en de eerste gratis elektriciteit moeten ze nog krijgen!
Na de wandeling van bijna een uur, inclusief de gesprekken, vallen we aan op de pan tomatensoep met ballen! Gewoon simpel een pan watersoep uit een pakje met een doosje soepballetjes uit de vriezer. Niet dat wij een vriezer hebben maar de koelbox doet nog steeds goed zijn werk! Een paar boterhammen en een schaaltje chocolade vla maken de lunch compleet.

De wandeling in de frisse lucht gevolgd door de warme lunch heeft me rozig gemaakt en ik ga even op de bank liggen. Ja die bank! Dat blijkt een van de beste dingen in de camper. Meer een geluk dan slim verstand! Een langsbank zoals dat ding officieel heet is heerlijk om op te liggen, een dutje te doen of te lezen of tv te kijken. Mochten we ooit een andere camper kopen dan word het er zeker een met weer zo’n bank!

Na een kleine twee uur schiet ik wakker. Ik voel me een stuk beter. Een beker koude thee die de cola light moet vervangen en dan op zoek naar een nieuw doel om te wandelen. Ik wil naar buiten! We hebben geen stoeltjes bij ons, een opblaasbare bank wacht op ons in St Andrews, dus ik moet op een andere manier de frisse lucht tot me laten komen.
Op de computer zie ik dat Hompton ook is gezegend met een ondergrondse bunker uit de koude oorlog. Uit de tijd dat de gehele wereldbevolking onder de duim werd gehouden met de dreiging van een nucleaire holocaust. Ik heb geen intentie om naar binnen te gaan want jaren geleden heb ik er al eens een bezocht met Dean ten zuiden van St Andrews is Schotland. Het is heerlijk rustig en de frisse lucht doet me goed.

Bij de bunker aangekomen voel ik automatisch naar mijn Filofax en iPhone die beiden nog in de camper op tafel liggen. Al had ik naar binnen gewild ik heb geen cent op zak. Sterker nog, we zijn al vier dagen in Engeland en ik heb nog geen pin automaat gezien. Alles gaat hier met plastic! Supermarkt en de kroeg!
Na een kort gesprek met de vrouw in de receptie van de bunker ga ik weer op huis aan. Onderweg denk ik na over deze rustdag. Ik ben niet ècht een persoon van rustdagen. Ik ben liever buiten. De volgende keer, over een week of twee denk ik, ga ik gewoon alleen wandelen. Lyka is gelukkig om een hele dag te lezen en radio te luisteren. Ik ga liever met mijn camera op pad.

Voor het eten drinken we nog wat in de “George & Dragon”. Lyka heeft de smaak van de Strongbow Black Fruit te pakken en ik geniet van een cider waarvan het merk me onbekend is. De lokale mensen zijn vriendelijk en het is er goed vertoeven. Het enige oncomfortabele is dat alle deuren openstaan en dat de verwarming niet aan staat. Een frisse wind blaast door de bar. Waarschijnlijk om kosten te besparen want ik kan moeilijk geloven dat een pub als deze een boterham voor de uitbaters kan opleveren. Misschien wordt de pub wel gesponsord door de dorpsraad om zo toch nog enige leefbaarheid voor het dorp te behouden.
Veel van deze plattelandsdorpen in de UK zijn helemaal leeggelopen omdat er geen werk en geld op het platteland te vinden is. Wat de migranten in de steden hebben gevonden drijft de middenklasse naar het platteland. Landelijk wonen is een teken van rijkdom maar vermoord heel het dorpsleven.
Ik heb wel eens een documentaire op tv gezien over een dorp aan de zuidkust van Engeland dat doordeweeks helemaal leeg was en alleen in het weekend werd bevolkt door de beter gesitueerde uit Londen. Er was geen enkele winkel meer in het dorp en doordeweeks woonden er drie mensen in de spookstad van de rijken.
De korma kerrie van de laatste Hollandse schouderkarbonade met gebakken groenten en fusilli smaakt mij uitstekend. Lyka heeft er wat meer problemen mee. Ze zal toch moeten wennen aan het eten in de camper. Ik kan redelijk uit de weg met twee kleine gaspitten, twee pannen, een wok en een kleine koekenpan maar het blijft behelpen. Ondanks dat we veel vers kopen moeten we toch de voorraad die uit Nederland hebben meegenomen langzaam wegwerken. Het leefgedeelte van de camper ligt vol met etenswaren die in stilte wachten om te worden verorbert.
Een beetje tv (Paper Moon -1973), een rood wijntje en dan naar bed. Morgen gaan we op zoek naar een camping. We verlangen naar een warme douche.

Engeland: Kilometers maken

Holmpton (parkeerplaats George & Dragon)

Het was gisterenavond toch een beetje teveel van het goede geweest. Dat moet ik ècht niet meer doen! Met een lichte kater open ik de deur van de camper en zie een staalblauwe lucht.

Het weer waar je hoopt en Engeland niet ècht bekend om staat. Ik fleur meteen op en zodra ik de koffie in de mokka maker hoor pruttelen voel ik me nog beter! Met de rode plastic kop in mijn handen ga ik in de deuropening zitten en kijk over het zonnige kerkplein van een Engels platteland dorp. Hoe kan dit zigeunerleven met de camper mij ooit gaan tegenstaan?
Om half acht s’ morgens blaast ons 150 Wp zonnepaneel al 2,3A naar de 80 Ah huishoudaccu. Gisteren hebben we een paar uur radio geluisterd en ook de tv heeft twee uur aangestaan, ook de verlichting en de waterpomp is normaal gebruikt en we hebben de mobiele telefoons en de rest opgeladen. Nog steeds zie ik het lachebekje op de monitor dus kan ik voorzichtig stellen dat het totale systeem naar behoren werkt en dat we hoogstwaarschijnlijk geheel onafhankelijk zijn geworden van netstroom. Maar ik behoud enige voorzichtigheid met het gebruik van elektriciteit.
Na het ontbijt van gebakken aardappelen, over van de avondmaaltijd van gisteren, met een gebakken ei er bovenop en een knakworst kunnen we ons vertrek gaan voorbereiden. Alles wat enigszins los in het wooncompartiment ligt krijgt een andere plaats waar het niet, of moeilijk, kan verschuiven of op de grond vallen. Dat is nog een hele operatie! Later gaat dat automatisch. Over enkele weken heeft alles zijn/haar vaste plaats in de camper en hoef je nooit meer te zoeken.
Na enig wikken en wegen besluit ik om de slaapplaats die ik gisterenavond had uitgezocht te wijzigen. De reden daarvoor is simpel. Lyka wil graag twee nachten op dezelfde plaats blijven en ik lees nu in het boek van Brit Stops dat in de pub die we eerst hadden uitgezocht er vrijdag- en zaterdagavond live muziek aanwezig is. Normaal maakt me dat weinig uit maar ik ben ook aan een paar rustige nachten toe. Het links rijden vreet toch meer energie dan je verwacht.
Logistiek veranderd er ook het een en ander. Er moet nu voor twee dagen verse groenten en eten worden ingekocht en er moet ook plaats in de koeling voor zijn. Maar eigenlijk is dat voor later op de dag. We nemen afscheid van onze buren en volgen de binnenwegen richting het noorden. 225 Kilometer zijn er gepland voor vandaag!
De wegen worden plotseling beter dus ik kan mijn eerdere verhaal over de slechte wegen in Engeland weer intrekken. De wegen worden waarschijnlijk op provinciaal niveau onderhouden en daardoor zal het op de ene of de andere plaats veel met elkaar verschillen. Het eerste stuk van de route doet ons aan Nederland denken. Plat als een pannenkoek! Maar lang duurt het niet totdat de glooiende en rollende heuvels van het bekende Engelse landschap zich voor onze ogen uitrollen.
De volgende les is ook snel geleerd! Bij een stijgingspercentage van meer dan 10% moet de oude dieselmotor terug naar de 2e versnelling. Hij pruttelt dan zonder te klagen rustig naar boven. Het directe gevolg is dat er achter ons een lange file, met waarschijnlijk vloekende Engelse chauffeurs, ontstaat. Nu ik dit zo schrijf moet ik het direct weer corrigeren. Het valt me op hoe ontspannen en rustig de Engelse weggebruikers zijn. Net als in vele andere situaties sluiten ze netjes aan en beginnen een rij zodat iedereen netjes op zijn beurt wacht.

Nog steeds geen internet ontvangst!

De koffiepauzes zijn heerlijk om een half uurtje te rusten en even de benen te strekken. Gewoon langs de weg of straat. Je krijgt soms wel wat bekijks maar meestal gaat de wereld gewoon aan je voorbij. Het wordt een lang dag! Veel rijden en het enige wat we eigenlijk nog moeten doen zijn de boodschappen. De Lidl heeft onze harten gestolen en ruim een uur voordat we op de plaats van bestemming zijn rijden we de parkeerplaats van een filiaal van deze supermarkt op. Lyka blijft achter om wat op te ruimen en ik voel me dom omdat ik helemaal geen Engelse munten meer heb. We hebben nog een zakje vol van huis meegenomen. Een verzameling munten die ik van eerdere bezoeken aan Schotland nog had bewaard. Maar het was precies genoegd om de eerste keer boodschappen te doen en nu heb ik geen muntjes meer op zak.
De boodschappenkarretjes van de Lidl vragen om een muntje ter waarde van één pond sterling en ik vraag de eerste de beste die naar buiten komt of er een ATM in de buurt is. Nee dus! Maar ik heb geluk want voordat ik de teleurstelling van het antwoord heb verwerkt valt mijn oog valt op een speciale rolstoel boodschappenkar die geen muntje vraagt. Ik geef het direct toe, het is een vreemd gezicht maar ik ben geholpen.
Deze Lidl winkel is een exacte kopie van de eerste die we bezochten. Dat maakt het een stuk gemakkelijker en deze keer kan ik eindelijk wat Engelse heerlijkheden kopen. Bacon en Cumberland worstjes. Bakken met gemengde sla en grof gesneden bakgroenten, Pepper steaks en knoflook kipfilets, we gaan de komende twee dagen niet omkomen van de honger!
Nu ik dit schrijf bedenk ik me dat ik al lang geen plaatjes meer van ons eten heb geschoten. Er kwamen klachten over deze foto’s op Facebook dus ben ik er maar mee opgehouden. Nu kijk ik nog steeds naar plaatjes van hondjes, katjes en alles wat je maar kan bedenken wat voor een ander persoon belangrijk is in zijn leven. Maar nu we weer onderweg zijn gaan we toch maar weer foto’s maken. Ik vind het nog steeds leuk om terug te kijken wat we tijdens onze reizen hebben gegeten. Eten is leven en zeker in het buitenland!
Bij aankomst op de parkeerplaats van de “George & Dragon” blijkt de wijziging van onze plannen een goed idee te zijn geweest. De pub is schitterende gelegen en de “George & Dragon” is een plattelandspub in zijn beste stijl. Daar plaats ik later nog wel foto’s van!
De vrouw achter de bar is erg vriendelijk en keurt ons plan om twee dagen te blijven meteen goed! Ze vult ook zonder een vraag, of een vreemd gezicht, onze twee flessen met kraanwater om de tanden te poetsen. Ik maak van het moment, en het gebroken ijs, gebruik om ons te verontschuldigen dat we vanavond waarschijnlijk niet zullen verschijnen aan de bar omdat ik gisteren al genoeg heb gehad.
Ze moet er hard om lachen en antwoord: ‘We zijn er morgen ook nog wel!’
En zo trekken wij ons al vroeg terug in de camper. Lyka om wat te lezen en te rusten en ik stort mij op mijn verhalen over onze avonturen in Engeland!

Het avondeten van een kipfilet met sla en fusilli smaakt ons uitstekend. Deze eerste vrijdag blijven we maar uit de pub want ik heb gisteren echt genoeg gehad en wanneer we elke avond aan de boemel gaan word het wel een heel dure reis.

Morgen gaan we dus wandelen en wellicht wat bezichtigen.

Engeland: Onze eerste dag in Engeland

Beachamwell (parkeerplaats The Great Danes Inn)

Rond vier uur in de ochtend kondigen de eerste zangvogels op het Engelse platteland aan dat er een nieuwe dag op komst is. Om vier uur? Ja, om vier uur ’s morgens! Het is een uur vroeger in Engeland dan in Nederland en hier aan de oostkust betekend dat dat het wel heel erg vroeg weer licht is. Na een tijdje te hebben liggen draaien en te ontkennen dat het weer dag is klim ik toch maar uit de alkoof om een bakkie te doen. Het eerste bakkie van de dag.
Met het verstrijken van de minuten wordt de autoweg naast de parkeerplaats steeds drukker. De vrachtwagens rijden af en aan en ik vraag me af of Lyka wel slaapt. Maar ja, die Aziaten kunnen overal slapen. De eerste inspectie rond de camper na deze onrustige nacht, ik geef meteen toe dat ik van elke vlieg die even rustte op de camper wakker werd, ben ik alweer een stuk wijzer. De aftapkraan van de watertank lekt, da’s niet zo heel erg want later schakelen we over op de grotere tank twee, en de olie lekkage lijkt ook mee te vallen. Dat neemt niet weg dat ik die laatste goed in de gaten moet houden.
We hebben geen echte plannen voor de eerste dag in Engeland, we hebben meer een algemeen plan. We gaan richting het noorden en wanneer een bruin bord, toeristische plaats, langs de weg zien kunnen we altijd eens gaan kijken. Wanneer ik om half zes eens om mij heen kijk is de eerste prioriteit de rotzooi in de camper beter in te delen en op te ruimen! Wat een ongelofelijke zwijnenstal is het binnen!

Ruim honderd mooie kilometer verder hebben we al veel indrukken over het op reis zijn met een camper in het mooie landelijke Engeland. Wat je meteen opvalt is de ronduit slechte staat van onderhoud van de wegen. Deze zijn doorgaans gewoon slecht te noemen, nog slechter dan in België!
Het volgende punt is dat de mensen die je waar dan ook langs de weg in Engeland ontmoet onmetelijk vriendelijk zijn. Het is gewoon opbeurend dat er hier het goede in de mens nog naar boven komt. Tegelijkertijd is het diep treurig dat er in Nederland enkele discutabele groepen met vreemde ideeën en standpunten de Nederlandse samenleving kapot maakt. Ik heb persoonlijk niets met slavernij omdat het kapitalisme ook gebouwd is op moderne slavernij. Maar ik wil er geen burgeroorlog om ontketenen!
Overal links en rechts van de weg zien we mooie plaatsen waar je ongetwijfeld zonder problemen mag/kan overnachten. Mooie oude platteland pubs met enorme parkeerplaatsen en zo maar een vlak stukje langs de wegen. Zolang je er maar geen bende van maakt en je rotzooi weer meeneemt! Het is na een dag al zo vanzelfsprekend dat ik nu ’s morgens rond de camper ook de rotzooi die er al lag opruim. Het is een kleine moeite en ik laat de plaats beter achter dan ik hem gisteren heb aangetroffen als dank voor de overnachting.
De eerste boodschappen van deze reis zijn bij Lidl gedaan en ik kan niet zeggen dat het duur lijkt. Wat wel aan de prijs is is de diesel brandstof, ruim € 1,40 een liter! Maar ja, je kan nu eenmaal niet zonder en op de schitterde landwegen gaan we toch niet veel harder dan 60 Km/u.
De maaltijden aan boord van de camper zijn sober maar smaken ons prima. Een ontbijt van volkoren beschuitjes met kaas en een appel. De lunch van roerei met gerookte zalm is  ook een winnaar, de samen met Lyka gedeelde sinaasappel maakt het maal compleet! Wij zijn nu eenmaal niet van die grote eeters.

Ook de geplande koffiestops, na ruim een uur rijden, zijn heerlijk. We hebben tussen bloeiende velden met koolzaad gestaan in in dichte bossen waar je de fazanten in de verte tussen de bomen ziet scharrelen. Jullie begrijpen dat het ons hier goed bevalt en dat we goede hoop hebben dat het ook zo blijft. Veel kilometers hebben we vandaag niet gemaakt. Z’n 117 kilometer staan er op de Garmin voor vandaag. De totale afstand kan me niet zo boeien, dat zien we wel aan het einde!  Ik ben wel wat vermoeid na die korte nacht en ook het links rijden vreet energie. Je bent de gehele tijd onder het rijden hyper geconcentreerd. De koffie en mini stroopwafels doen tenminste hun werk.

Komende nacht slapen we op het eerste adres van Brit Stops, een vereniging van bedrijven, Pub’s, Restaurants, Theehuizen, Boerderijen en Kunstateliers die mensen met campers verwelkomen en waar je de nacht, veelal met veel extra’s, gratis mag doorbrengen. De “Great Danes Inn” ligt in het kleine dorpje Beachamwell. Een slaperig dorpje op het platteland waar we zeker goed zullen slapen, van verkeer is hier nauwelijks sprake.

Omdat er nog niemand in de pub aanwezig is om ons te ontvangen maken we meteen maar een korte wandeling naar de kerk van het dorp om de benen te strekken. Het is een liefelijk klein Engels plattelandsdorpje met de kerk in het midden. Een niet zo’n heel oude kerk waarschijnlijk want de grafstenen rond het kleine kerkje gaan tot 1823 terug.

Het is een hartelijk welkom wanneer de kastelein om half zes verschijnt. Niet veel later verschijnt er een splinternieuwe Engelse camper van zeker 10 meter lang. Fantastisch mooi maar ook tegelijk onbetaalbaar voor ons tenzij we de loterij winnen. Het echtpaar, ongeveer van mijn leeftijd, is erg vriendelijk en ook heel bereisd dus er ontstaat al snel een band met een kort gesprek als gevolg.
De varkenskarbonade, overleefd in de polystyreen koelbox van Tettje, met gebakken aardappelen en sla smaken uitstekend. Het gebruik maken van een gratis staanplaats naast een kroeg heeft ook zijn nadelen. Ik voel me enigszins verplicht om voor het slapen gaan een biertje te drinken. Het worden drie heerlijke Strongbow ciders met het prijskaartje van € 16,04. Dat gaan we dus een paar dagen achterwege laten.
Met de wifi in de pub kan ik eindelijk even kijken of er nieuws is van het thuisfront. Ik twijfel nog om internet op mijn mobiele telefoon te nemen maar de telefoonontvangst en wifi voorzieningen zijn slecht buiten de steden! Vandaag maar eens kijken of we bij een MacDonald’s terecht kunnen voor een uurtje entertainment en het plaatsen van de eerste verhalen.
Buiten is het muisstil dus totaal het tegengestelde van afgelopen nacht! Om een uur of tien  zoeken we ons bed op. We zijn moe en willen slapen. Onze eerste echte dag zit er op en was een avontuur op zich. Ik denk dat we morgenavond een goed beeld zullen hebben wat het reizen met een camper inhoud.