Na de gezellige middag, gisteren in het Stadscafé, met mijn broer, schoonzuster en hun buren was het vanochtend moeilijker dan de afgelopen dagen om op te staan. Toch worstelde ik me na het eerste alarm uit mijn iPhone uit bed. Er ligt een heerlijk weekend voor de deur, in dit geval mooi lenteweer met temperaturen tegen de twintig graden. Dus dit is het ideale weekend om van alles in de camper uit te proberen en te testen. Lijsten te maken van wat we zijn vergeten of missen èn wat we echt niet nodig hebben dus ook niet meer mee nemen.
De afgelopen twee dagen heeft onze huishoudaccu onder een druppellader gestaan en als ik eerlijk moet zijn viel er een last van me af toen het groene lampje op de lader ging branden als teken dat de accu goed, en vol geladen, was. Natuurlijk had ik gisteren voordat we naar de kroeg gingen alle andere zaken, zoals de olie en de koelvloeistof gecontroleerd, en ook de bandenspanning leek mij op het oog goed.
Het haasten met het beladen van de camper is me minder goed bevallen! Lyka was nog niet uit bed en ik liep al heen en weer te rennen met mijn armen vol met spullen die we niet zouden kunnen missen. De reden van dit haasten was simpel. Maanden geleden had ik me al ingeschreven voor een wandeling van twintig kilometer op de Strabrechtse Heide. Een wandeling van twintig kilometer in een natuurgebied onder Heeze in ons mooie Brabant. En we konden daar niet te laat aankomen. Dus wilden we ‘s morgens rond acht uur wegrijden uit Zaltbommel.
Tijdens het aanrijden stoppen we nog snel bij de ALDI om wat eten in te slaan dat we vergeten zijn of dat we simpelweg niet in huis hadden. Kleine dingen die ons verblijf in de camper alleen maar aangenamer zullen maken. Drinkwater voor Lyka, ik probeer het water uit de tank van de camper te drinken. Brood, een snack voor tussen middag in de vorm van een crocadel, ik had mijn bril niet op, en nog wat kleinigheden die me nu niet te binnen schieten.
Tijdens de korte ritten van de afgelopen week spinde de dieselmotor van de camper tevreden en ook deze keer op de snelweg vielen de zenuwen al snel van me af. Een angst heeft zich van me meester gemaakt dat alles me tegenzit en dat alles fout gaat wat er ook maar fout kan gaan. In mijn gedachten zie ik ons met aanrijdingen, opgeblazen motor en meer van die noodlottigheden staan. Ik ben geen doemdenker! Ik moet er alleen voor zorgen dat die waanbeelden snel tot de geschiedenis behoren, dan zal het reizen met de camper een stuk leuker worden.
Onderweg naar het NS-station van Heeze had ik na zitten denken waar de camper te parkeren. Ook hier kregen de negatieve gedachten al snel de overhand. Inbraak, dat zou uitgerekend ons overkomen! Met alle geestelijke kracht die ik in me had verbande ik die negatieve gedachten. Denk positief! Bij aankomst in Heeze was het simpeler dan ik had kunnen vermoeden. Ik parkeerde in een vak voor de deur van een woonhuis, die nu de bewakers werden, recht tegenover het treinstation. Hier zou het toch wel veilig moeten zijn?
Wij snel naar het woongedeelte, het brood, kaas en vleeswaren op de tafel en de ontdekking dat we boter zijn vergeten. Dan maar niet! We hebben nog twintig minuten voor het ontbijt. Vanuit het grote zijraam zien we een groepje mensen langzaam aangroeien. Dat zijn onze medewandelaars, dat kan niet anders. Heerlijk om zo te ontbijten in je eigen comfortabele omgeving. We moeten toch ook nog veel leren en alles moet zijn vaste plaats in de camper krijgen. Eigenlijk wordt het straks zo dat wanneer je een lege plek ziet je weet wat daar hoort te staan.
Na enkele boterhammen, er gingen ook vier boterhammen met kaas en een stuk of zes mandarijnen in de tas, zochten we de groep op die aan de andere kant van het station stonden te wachten. Gelukkig mocht Lyka ook mee van de organisator. Vijf uur alleen in de camper leek haar uiteindelijk toch slechter dan de twintig kilometer wandelen.
Het was een leuke groep met veel verschillende mensen. Vrouwen waren in de meerderheid en dat maakte het ook wat aangenamer en gemoedelijker. Korte gesprekken met enkele van de deelnemers gaven me al snel een goed gevoel maar door het stevige tempo waren de gesprekken soms ook wat kort en werden abrupt afgebroken om later weer te worden vervolgt. De Strabrechtse Heide is zonder twijfel een schitterend natuurgebied waar je een keer moet gaan wandelen. Het was voor mij alweer heel lang geleden dat ik met de wandelsite een wandeling had gemaakt, maar op deze manier, in combinatie met de camper, is het toch wel heel aangenaam.
Na afloop konden we helaas niet voor de afterwalk borrel blijven want we moesten nog naar Overloon rijden. Niet dat dat het einde van de wereld is maar alcohol en autorijden gaan voor mij niet samen. Ik wil het koste wat het kost vermijden! Dus moesten we afscheid nemen voordat we terug bij het NS-station waren. De laatste kilometer naar het station zag ik voldoende plaatsen waar ik zo zou gaan staan. Ook onderweg naar Overloon zag ik tientallen plaatsen waar ik zo wild zou gaan staan met de camper. Maar dat komt nog wel, later! Eerst goed leren waarmee we onderweg zijn. De kleine aangenaamheden en onaangenaamheden van het samen leven en reizen in een camper.
Bij aankomst in Overloon zagen we meteen wat een heerlijk rustige plaats dit is. Midden in de natuur op een grasveld achter een boerderij. De zoon des huizes was in de garage aan een oude Volkswagen kever aan het sleutelen en onderbrak zijn werkzaamheden om ons te helpen de camper te installeren. Onze elektriciteitskabels waren niet goed dus kregen we een verlengsnoer in bruikleen. De elektriciteit vloeide door de kabel en het licht ging aan. De schemering schilderde met licht een donkere strook aan de horizon, de vogels zongen hun laatste lentelied en de rust van de omgeving omsloot ons in een nog stillere stilte.
Bami met een gebakken ei, witte wijn en een biertje, 3G internet en enkele afleveringen van een tv-serie op het platte scherm waarvan we de afstandsbediening waren vergeten. Dat gebeurt ons dus nooit meer! Half elf beklommen we ons bed boven de cabine. In bed hoor ik het gas langzaam in de kachel blazen die een behaaglijke warmte afgeeft. Het is vijfentwintig graden in het woongedeelte van de camper! De gordijnen van het slaapgedeelte gaan dicht en de aangename koelte om te slapen maakt plaats voor de warmte. Welterusten, onze dag zit er op.
