Zaltbommel, 31 augustus 2009
Beste Geert, ik ben het nu zo verschrikkelijk zat in Nederland dat ik vindt dat ik ook mijn stem moet laten horen. Zelf heb ik een goedbezochte weblog over mijn reizen, http://jielus.blogspot.com, en zie de wereld dus vaak van een heel andere kant met simpele oplossingen.
Ik ben het niet altijd met je eens, als dat zo was dan zou ik me zeker aanmelden om samen met je in de tweede kamer ten strijde te trekken. Maar op veel andere gebieden raak je vaak de spijker op de kop. Je verwoord de onvrede van de gewone man in de straat. De Christen-Democraten en Socialisten luisteren nog steeds naar de paus, god en Karl Marx. Achterhaalde ideeën uit een ver verleden. De kerken stromen leeg en bronzen beelden van de grote leiders worden omgetrokken en omgesmolten.
Mijn vraag is simpel. Na het lezen van een vreemd actueel nieuwsbericht over de gang van zaken in Nederland zou ik graag op mijn weblog een bericht plaatsen met de titel, "Brieven aan Geert Wilders". In dit bericht geef ik dan mijn mening over de kwestie en een oplossing die in mijn ogen, en ik hoop ook de jouwe, de juiste kan zijn.
Kun je daarmee akkoord gaan en ook af en toe een reactie achterlaten? Misschien kun je zelfs wel de brieven overnemen en reageren op je eigen weblog. Ik probeer zoveel mogelijk te onderzoeken en te onderbouwen. Ik schrijf dus geen flutverhalen die de oppositie en je tegenstanders in het bakje "Stemmingmakerij" kunnen plaatsen.
Ik ben nu aan het schrijven over dat laffe voorval in Amsterdam waar een klant door een taxichauffeur is doodgeslagen. In Singapore regelen ze dat wel anders, dan heeft de dader grijs haar als hij weer de buitenlucht instapt.
Ik hoop op en positieve reactie en zo samen met je te kunnen werken aan een schoon en veilig Nederland. De graai politiek in Den Haag moet worden verbannen en een open maatschappij geschoeid op de democratie met een vleug van Dictatorschap en overgoten met een beetje politiestaat moet er voor in de plaats komen. Kleur vindt ik niet belangrijk want een multiculturele samenleving heeft ook veel voordelen. Ik hou namelijk ook van lekker eten.
Met vriendelijke groet, Jielus.
maandag 31 augustus 2009
Thailand, het moet echt niet gekker worden?
Pattaya, 31 augustus 2009
Nederlandse amateur voetbalclub NIVO-Sparta ondermijnt de Thaise Democratie?
Ik ben het even kwijt!
Nederlandse amateur voetbalclub NIVO-Sparta ondermijnt de Thaise Democratie?
Ik ben het even kwijt!
zondag 30 augustus 2009
België, ongeveer 25 jaar geleden
Pattaya
Bijna vijftwintig jaar geleden stond ik achter de vangrail in Spa-Francorchamps naar gevaarlijke snelle aluminium raceauto's te kijken. Ene meneer Lauda uit Oosterrijk kwam verschrikkelijk hard voorbij. Nu, ik het koolstofvezeltijdperk is het veel veiliger. Maar de sport is nog even mooi.
Bijna vijftwintig jaar geleden stond ik achter de vangrail in Spa-Francorchamps naar gevaarlijke snelle aluminium raceauto's te kijken. Ene meneer Lauda uit Oosterrijk kwam verschrikkelijk hard voorbij. Nu, ik het koolstofvezeltijdperk is het veel veiliger. Maar de sport is nog even mooi.
zaterdag 29 augustus 2009
Thailand, webpolitie schiet zichzelf in de voet
Pattaya. 29 augustus 2009
Het is weer zover! De roden gaan protesteren en de Politie in Thailand houdt, met sterk verouderde apparatuur, het internet verkeer in de gaten. Net als in Iran, China en andere landen waar de regering onderdrukt wordt het uiterst gevaarlijke wapen "Facebook" gesaboteerd. Net als het Brabant Dagblad, internetradio en nog veel meer.
Goedemorgen. dit is Brandhout!
Het is weer zover! De roden gaan protesteren en de Politie in Thailand houdt, met sterk verouderde apparatuur, het internet verkeer in de gaten. Net als in Iran, China en andere landen waar de regering onderdrukt wordt het uiterst gevaarlijke wapen "Facebook" gesaboteerd. Net als het Brabant Dagblad, internetradio en nog veel meer.
Goedemorgen. dit is Brandhout!
Australië, van god en alles verlaten
Pattaya, 29 augustus 2009
Tijdens mijn reis in 2003 door de Outback van Australië belandde ik in het dorpje Silverton. Enkele decennia was dit een bloeiende mijnwerkersdorp. Het erts droogde op en het dorp stierf een stille dood. De mensen die hier hun leven hebben gelaten liggen echt "van god en alles verlaten".
Tijdens mijn reis in 2003 door de Outback van Australië belandde ik in het dorpje Silverton. Enkele decennia was dit een bloeiende mijnwerkersdorp. Het erts droogde op en het dorp stierf een stille dood. De mensen die hier hun leven hebben gelaten liggen echt "van god en alles verlaten".
vrijdag 28 augustus 2009
Thailand, “Oplichting van toeristen, een uitzondering of regel?”
Pattaya, 28 augustus 2009
Het is een onderwerp dat de laatste weken vaak in de publiciteit is geweest. Er zijn in de afgelopen jaren bladzijden vol geschreven met de meest ingenieuze zwendelpraktijken in Thailand. De laatste die in het nieuws was was er één die de meest doorgewinterde reiziger of toerist slapeloze nachten zal bezorgen.
“Het beschuldigd worden van winkeldiefstal op een vreemde luchthaven!”
Je hebt een heerlijke vakantie achter de rug en slentert vol met mooie herinneringen nog even voor het vertrek naar huis door de vele taxfree winkels op de luchthaven. Plotseling wordt je door een man in een uniform op de schouder getikt en een stroom van woorden in een voor jouw onbekende taal wordt over je uitgestort. Vol onbegrip hoor je glimlachend het verhaal aan en in je onschuld loop je rustig weg. Vier stappen verder staat de man weer voor je en een vrouw die zich bij hem heeft gevoegd verteld je in gebrekkig Engels dat je in de winkel een portemonnee hebt gestolen.
“Wat?”
“Ik een portemonnee gestolen?”
Vol ongeloof vertel je dat je inderdaad in de winkel naar een portemonnee hebt gekeken, maar niet gestolen! Ondertussen heeft je echtgenoot, die net terug komt van het toilet, zich bij je gevoegd en vraagt wat er allemaal aan de hand is.
Na een korte uitleg mengt de man zich in het gesprek.
“Ik ben haar echtgenoot”, legt hij uit aan de vrouw.
“Mijn vrouw heeft naar een portemonnee gekeken maar niet gestolen”, legt hij verder uit.
Ondertussen zijn er nog vier geüniformeerde mannen verschenen en het tweetal wordt vriendelijk doch zeer dringend verzocht om mee te komen naar de politiepost.
Er wordt nu hardhandig aangedrongen en de mannen met de petten zijn er duidelijk in dat het een serieuze zaak is en dat echtpaar geen andere keuze heeft. Zuchtend kijkt de man op zijn horloge. Ze moeten over veertig minuten hun vliegtuig boarden! Zeker van hun zaak en in de veronderstelling dat alles berust op een misverstand besluiten ze om toch maar mee te gaan om de zaak uit te leggen.
In het kleine warme kantoortje hangt een geur van vermengt zweet met knoflook. Het tweetal wordt hardhandig op een houten stoel gedrukt en tegenover hun aan de andere kant van het bureau zit een dikke man die alleen grijnst en geen woord zegt.
Steeds als de toerist zijn betoog wil beginnen maant de dikke man hem met zijn rechterhand dat hij rustig moet blijven en tegelijkertijd brengt hij zijn linker wijsvinger naar zijn mond als teken dat hij moet zwijgen.
Kokend van woede en vol angst dat ze het vliegtuig zullen missen kijkt hij weer op zijn horloge en wijst met zijn rechterwijsvinger op de wijzerplaat.
De dikke man grijnst alleen en zwijgt.
Na vijf minuten begint hij in redelijk Engels zijn betoog. Het is dus waar dat zijn vrouw in staat van beschuldiging is gesteld voor het stelen van een portemonnee in een winkel op de luchthaven. Desondanks het feit dat de portemonnee niet op de vrouw is aangetroffen.
Nadat het tweetal hun verhaal heeft gedaan worden ze opgesloten in een vieze stinkende cel.
De rest van het verhaal is hier te lezen.
Een verhaal waarvan je nekharen rechtovereind gaan staan en je natuurlijk niet hoopt om het zelf mee te maken. Maar natuurlijk blijft de vraag of het allemaal wel waar is of verzonnen. Misschien wil het tweetal er een slaatje uit slaan en zo een gratis vakantie verdienen.
Ondertussen hebben de Britse, Ierse en Deense regeringen waarschuwingen doen uitgaan naar hun ingezetenen om de taxfree winkels in Bangkok Airport te mijden. Zij hebben de waarschuwingen doen uitgaan naar aanleiding van meerdere gelijkende klachten die bij de ministeries van buitenlandse zaken in hun land zijn binnengekomen.
Maar is het in Thailand nu echt zo erg?
Als ik terug ga in mijn eigen geheugen en ervaringen dan kan ik ook wel gevallen herinneren die meer aan oplichting dan een vergissing deden denken.
De eerste is voor mij een heel duidelijke!
In een ver verleden ben ik meerdere malen vanuit het zuiden van Thailand per trein terug naar Bangkok gereisd. Vanaf het kleine treinstation in Hat Yai vertrekken er enkele treinen per dag en een half uurtje voordat de trein vertrekt gaat het loket open om de kaartjes te verkopen. Het is te begrijpen dat er dan een enorme rij voor het enige beschikbare loket staat.
Eenmaal zelf aan de beurt bukte ik om naar binnen te kijken en één enkele reis naar Bangkok te kopen. Het vermelden van de enkele reis was overbodig want in Thailand, zoals overigens in de meeste landen in de wereld, worden alleen enkele reizen verkocht.
De dikke man noemde de prijs, wat overigens heel weinig was, en ik overhandigde hem een briefje van duizend Baht. Ik had op dit moment nog maar weinig kleine bankbiljetten omdat ik net een travellercheque had omgewisseld. Het leek me wel een goed idee om hier meteen maar een biljet van duizend Baht aan te breken zodat ik voldoende kleine bankbiljetten had voor onderweg.
Ik kreeg een hele berg geld terug! Een handvol muntjes, en een dikke stapel briefjes van tien, twintig en honderd Baht. Natuurlijk telde ik het geld na en ik had honderd Baht te weinig terug gekregen. Zelfverzekerd liep ik terug om het verschil te reclameren maar bij het loket aangekomen was één blik naar de rij mensen voldoende om de fout te accepteren. Waarschijnlijk had de beambte een telfout gemaakt. In de toekomst zou ik beter opletten en mijn geld meteen aan het loket natellen.
Later dat jaar stond ik weer op hetzelfde kleine station om een kaartje voor de trein naar Bangkok te kopen. Nog steeds speelde het voorval van een paar maanden geleden door mijn hoofd. Ondertussen had ik aan den lijve uitgevonden dat er achter die ontwapenende glimlach soms een geharde oplichter schuil ging. Ik zou deze keer dus beter opletten. Er zat nu voldoende klein geld in mijn portemonnee maar toch koos ik er voor om met een briefje van duizend Baht te betalen.
Hetzelfde ritueel werd uitgevoerd door dezelfde dikke man. Alleen deze keer bleef ik voor het loket staan en keek naar de stapel bankbiljetten met het treinkaartje er bovenop. Ik bukte en keek de man zonder iets te zeggen, en zonder aanstalten te maken om de stapel op te pakken, recht in zijn ogen. Enkele momenten later nam hij zwijgzaam een briefje van honderd uit de lade en legde het boven op de stapel. Hij was betrapt!
“Solly, solly”, sliste hij terwijl hij met een grijns op zijn gezicht zijn ogen neersloeg.
Voor mij was het duidelijk dat het de vorige keer geen telfout was geweest maar een duidelijk voorbeeld van oplichting!
Het tweede geval is nog erger!
Ik drink graag bier en voor de mensen die mij persoonlijk hebben ontmoet en mij kennen is dat ook geen geheim. Mijn favoriete bar tijdens mijn vakantie in Pattaya was voor een heel lange tijd de “T.i.m. Bar” in het centrum. Goede Rock muziek en het personeel was altijd vriendelijk.
Voor mij persoonlijk geldt, “drinken is tellen!”
Gemiddeld drink ik ongeveer twee flessen bier per uur dus na vijf uur in de bar zou ik tien flessen moeten afrekenen. Nu komt er wel eens een drankje voor een ander of een meisje bij maar meestal zit ik niet ver van het te betalen totaal af. Totdat ik het gevoel kreeg dat er echt iets mis was. Ik telde de bedragen op de bonnetjes bij elkaar op en inderdaad was er een verschil. Ik had al bier genoeg op en ik kan met het verschil niet meer herinneren.
Natuurlijk was het weer het mij ondertussen bekende, “Solly, solly.”
En daar was dan meteen de zaak opgelost.
Weken later overkwam me hetzelfde en ik was nu echt in de veronderstelling dat het gewoon een regel van het huis was en geen vergissing. Opnieuw het bekende “solly, solly” en daarmee was de zaak weer afgedaan.
Maar, het werd nog erger!
Op één van die vele avonden in de bar deed ik net of ik dronken was en probeerde alle bonnetjes uit mijn hoofd bij elkaar op te tellen. Ik begon een paar keer opnieuw en de serveerster bestudeerde aandachtig mijn verrichtingen. Uiteindelijk gaf ik het op en overhandigde haar de stapel bonnetjes en ging weer op mijn kruk zitten. Een paar minuten later kwam ze weer terug en het totaal van de rekening klopte niet!
Ik telde alles bij elkaar op en het eindbedrag was correct! Bij een tweede controle kwam de aap uit de mouw! Helaas hadden de twaalf bonnetjes die van mijn tafel waren vertrokken zich onderweg vermenigvuldigd en het waren er nu dertien. Ook met tien flessen bier op kan ik zonder probleem tot twaalf tellen! Ik klaagde met veel vertoon en maakte er een groot probleem van.
Het duurde niet lang voordat de zoon van de mama san zich bij ons voegde en zonder probleem een bonnetje er af scheurde. Opnieuw het bekende “solly, solly” en daarmee was de zaak weer afgedaan.
Maar dat opzichtelijk “solly, solly” met die ziekelijke grijns was voor mij voldoende bewijs dat iedereen die hier in de zaak werkt van deze praktijken afwist.
Ik heb er sindsdien nooit meer een biertje gedronken.
Deze zaak is wel heel dom!
In één van mijn vaste bierbarretjes, niet ver van het hotel, werken veel niet al te slimme meisjes die niet teveel verdienen. Één van die domme wichten had zich tot cassière opgewerkt omdat ze slim genoeg was om te schrijven en een rekenmachine kon bedienen.
Na een avond bieren met een paar oude vrienden was mijn rekening vierhonderdzestig Baht. Dat is op zich niets bijzonders omdat dat ongeveer tien Euro is bij de huidige wisselkoers. Het enige probleem was dat een flesje bier veertig Baht kost. Natuurlijk begreep ik na één blik in haar ogen wat hier aan de hand was. Ze keek me een beetje onrustig en angstig aan! Ik overhandigde haar een briefje van vijfhonderd Baht en kreeg een paar minuten later een klein houten dienblaadje onder mijn neus gedrukt met veertig Baht er op. Ik nam de veertig Baht van het dienblaadje en stopte die terug in mijn notitieboekje. De vraag om een tip beantwoorde ik, in het Engels, net in de pauze tussen twee ranzige liedjes van Ronan Keating.
“Elf keer veertig is vierhonderdveertig!”
“De twintig Baht die je teveel hebt gerekend is de tip!”
Het nu mij zo bekende “solly, solly” klonk en daarmee moest de zaak zijn afgedaan.
De andere meiden in de bar keken de cassière argwanend aan en een stortvloed van Laotiaans en Thais kwam over haar heen. Ook de andere meiden in de bar vertrouwde haar niet want de tips waren flink teruggelopen sinds zij was bevorderd.
Ik heb haar nooit meer in die bar teruggezien.
Ik durf me niet aan een stelling te wagen of het over een breed gebied en in alle lagen van de Thaise samenleving voorkomt maar ik heb wel mijn twijfels of het altijd toevallig en per ongeluk bij een toerist gebeurt.
Dat “solly, solly” heb ik nu al zo vaak gehoord dat elke verontschuldiging van een Thai voor mij persoonlijk net zoveel waard is als een papieren zak vol met lucht.
Ik kan nog wel een paar verhalen vertellen maar het is toch zinloos. Misschien zit het wel in de cultuur verweven? Het ene volk is nu eenmaal meer onbetrouwbaar dan het andere.
Na al mijn omzwervingen door heel Thailand moet ik helaas tot de conclusie komen dat het mij ook al vele malen is overkomen. Gelukkig alleen op kleine schaal en zonder al te veel schade. En ik ben daar erg dankbaar voor.
Ik kom overigens nog wel steeds met veel plezier in dit mooie land.
Naschrift: Terwijl ik dit stukje aan het schrijven was staken er weer voldoende verhalen de kop op over scams met waterscooters en het huren van brommers met schade. Ik wil hier geen aandacht aan besteden omdat dit vaak zo dom van de toeristen zelf is dat ze het zelf over zich afroepen.
Huur geen waterscooters en huur brommers alleen bij, door Nederlanders, aanbevolen bedrijven en restaurants!
Een prettige vakantie toegewenst.
Het is een onderwerp dat de laatste weken vaak in de publiciteit is geweest. Er zijn in de afgelopen jaren bladzijden vol geschreven met de meest ingenieuze zwendelpraktijken in Thailand. De laatste die in het nieuws was was er één die de meest doorgewinterde reiziger of toerist slapeloze nachten zal bezorgen.
“Het beschuldigd worden van winkeldiefstal op een vreemde luchthaven!”
Je hebt een heerlijke vakantie achter de rug en slentert vol met mooie herinneringen nog even voor het vertrek naar huis door de vele taxfree winkels op de luchthaven. Plotseling wordt je door een man in een uniform op de schouder getikt en een stroom van woorden in een voor jouw onbekende taal wordt over je uitgestort. Vol onbegrip hoor je glimlachend het verhaal aan en in je onschuld loop je rustig weg. Vier stappen verder staat de man weer voor je en een vrouw die zich bij hem heeft gevoegd verteld je in gebrekkig Engels dat je in de winkel een portemonnee hebt gestolen.
“Wat?”
“Ik een portemonnee gestolen?”
Vol ongeloof vertel je dat je inderdaad in de winkel naar een portemonnee hebt gekeken, maar niet gestolen! Ondertussen heeft je echtgenoot, die net terug komt van het toilet, zich bij je gevoegd en vraagt wat er allemaal aan de hand is.
Na een korte uitleg mengt de man zich in het gesprek.
“Ik ben haar echtgenoot”, legt hij uit aan de vrouw.
“Mijn vrouw heeft naar een portemonnee gekeken maar niet gestolen”, legt hij verder uit.
Ondertussen zijn er nog vier geüniformeerde mannen verschenen en het tweetal wordt vriendelijk doch zeer dringend verzocht om mee te komen naar de politiepost.
Er wordt nu hardhandig aangedrongen en de mannen met de petten zijn er duidelijk in dat het een serieuze zaak is en dat echtpaar geen andere keuze heeft. Zuchtend kijkt de man op zijn horloge. Ze moeten over veertig minuten hun vliegtuig boarden! Zeker van hun zaak en in de veronderstelling dat alles berust op een misverstand besluiten ze om toch maar mee te gaan om de zaak uit te leggen.
In het kleine warme kantoortje hangt een geur van vermengt zweet met knoflook. Het tweetal wordt hardhandig op een houten stoel gedrukt en tegenover hun aan de andere kant van het bureau zit een dikke man die alleen grijnst en geen woord zegt.
Steeds als de toerist zijn betoog wil beginnen maant de dikke man hem met zijn rechterhand dat hij rustig moet blijven en tegelijkertijd brengt hij zijn linker wijsvinger naar zijn mond als teken dat hij moet zwijgen.
Kokend van woede en vol angst dat ze het vliegtuig zullen missen kijkt hij weer op zijn horloge en wijst met zijn rechterwijsvinger op de wijzerplaat.
De dikke man grijnst alleen en zwijgt.
Na vijf minuten begint hij in redelijk Engels zijn betoog. Het is dus waar dat zijn vrouw in staat van beschuldiging is gesteld voor het stelen van een portemonnee in een winkel op de luchthaven. Desondanks het feit dat de portemonnee niet op de vrouw is aangetroffen.
Nadat het tweetal hun verhaal heeft gedaan worden ze opgesloten in een vieze stinkende cel.
De rest van het verhaal is hier te lezen.
Een verhaal waarvan je nekharen rechtovereind gaan staan en je natuurlijk niet hoopt om het zelf mee te maken. Maar natuurlijk blijft de vraag of het allemaal wel waar is of verzonnen. Misschien wil het tweetal er een slaatje uit slaan en zo een gratis vakantie verdienen.
Ondertussen hebben de Britse, Ierse en Deense regeringen waarschuwingen doen uitgaan naar hun ingezetenen om de taxfree winkels in Bangkok Airport te mijden. Zij hebben de waarschuwingen doen uitgaan naar aanleiding van meerdere gelijkende klachten die bij de ministeries van buitenlandse zaken in hun land zijn binnengekomen.
Maar is het in Thailand nu echt zo erg?
Als ik terug ga in mijn eigen geheugen en ervaringen dan kan ik ook wel gevallen herinneren die meer aan oplichting dan een vergissing deden denken.
De eerste is voor mij een heel duidelijke!
In een ver verleden ben ik meerdere malen vanuit het zuiden van Thailand per trein terug naar Bangkok gereisd. Vanaf het kleine treinstation in Hat Yai vertrekken er enkele treinen per dag en een half uurtje voordat de trein vertrekt gaat het loket open om de kaartjes te verkopen. Het is te begrijpen dat er dan een enorme rij voor het enige beschikbare loket staat.
Eenmaal zelf aan de beurt bukte ik om naar binnen te kijken en één enkele reis naar Bangkok te kopen. Het vermelden van de enkele reis was overbodig want in Thailand, zoals overigens in de meeste landen in de wereld, worden alleen enkele reizen verkocht.
De dikke man noemde de prijs, wat overigens heel weinig was, en ik overhandigde hem een briefje van duizend Baht. Ik had op dit moment nog maar weinig kleine bankbiljetten omdat ik net een travellercheque had omgewisseld. Het leek me wel een goed idee om hier meteen maar een biljet van duizend Baht aan te breken zodat ik voldoende kleine bankbiljetten had voor onderweg.
Ik kreeg een hele berg geld terug! Een handvol muntjes, en een dikke stapel briefjes van tien, twintig en honderd Baht. Natuurlijk telde ik het geld na en ik had honderd Baht te weinig terug gekregen. Zelfverzekerd liep ik terug om het verschil te reclameren maar bij het loket aangekomen was één blik naar de rij mensen voldoende om de fout te accepteren. Waarschijnlijk had de beambte een telfout gemaakt. In de toekomst zou ik beter opletten en mijn geld meteen aan het loket natellen.
Later dat jaar stond ik weer op hetzelfde kleine station om een kaartje voor de trein naar Bangkok te kopen. Nog steeds speelde het voorval van een paar maanden geleden door mijn hoofd. Ondertussen had ik aan den lijve uitgevonden dat er achter die ontwapenende glimlach soms een geharde oplichter schuil ging. Ik zou deze keer dus beter opletten. Er zat nu voldoende klein geld in mijn portemonnee maar toch koos ik er voor om met een briefje van duizend Baht te betalen.
Hetzelfde ritueel werd uitgevoerd door dezelfde dikke man. Alleen deze keer bleef ik voor het loket staan en keek naar de stapel bankbiljetten met het treinkaartje er bovenop. Ik bukte en keek de man zonder iets te zeggen, en zonder aanstalten te maken om de stapel op te pakken, recht in zijn ogen. Enkele momenten later nam hij zwijgzaam een briefje van honderd uit de lade en legde het boven op de stapel. Hij was betrapt!
“Solly, solly”, sliste hij terwijl hij met een grijns op zijn gezicht zijn ogen neersloeg.
Voor mij was het duidelijk dat het de vorige keer geen telfout was geweest maar een duidelijk voorbeeld van oplichting!
Het tweede geval is nog erger!
Ik drink graag bier en voor de mensen die mij persoonlijk hebben ontmoet en mij kennen is dat ook geen geheim. Mijn favoriete bar tijdens mijn vakantie in Pattaya was voor een heel lange tijd de “T.i.m. Bar” in het centrum. Goede Rock muziek en het personeel was altijd vriendelijk.
Voor mij persoonlijk geldt, “drinken is tellen!”
Gemiddeld drink ik ongeveer twee flessen bier per uur dus na vijf uur in de bar zou ik tien flessen moeten afrekenen. Nu komt er wel eens een drankje voor een ander of een meisje bij maar meestal zit ik niet ver van het te betalen totaal af. Totdat ik het gevoel kreeg dat er echt iets mis was. Ik telde de bedragen op de bonnetjes bij elkaar op en inderdaad was er een verschil. Ik had al bier genoeg op en ik kan met het verschil niet meer herinneren.
Natuurlijk was het weer het mij ondertussen bekende, “Solly, solly.”
En daar was dan meteen de zaak opgelost.
Weken later overkwam me hetzelfde en ik was nu echt in de veronderstelling dat het gewoon een regel van het huis was en geen vergissing. Opnieuw het bekende “solly, solly” en daarmee was de zaak weer afgedaan.
Maar, het werd nog erger!
Op één van die vele avonden in de bar deed ik net of ik dronken was en probeerde alle bonnetjes uit mijn hoofd bij elkaar op te tellen. Ik begon een paar keer opnieuw en de serveerster bestudeerde aandachtig mijn verrichtingen. Uiteindelijk gaf ik het op en overhandigde haar de stapel bonnetjes en ging weer op mijn kruk zitten. Een paar minuten later kwam ze weer terug en het totaal van de rekening klopte niet!
Ik telde alles bij elkaar op en het eindbedrag was correct! Bij een tweede controle kwam de aap uit de mouw! Helaas hadden de twaalf bonnetjes die van mijn tafel waren vertrokken zich onderweg vermenigvuldigd en het waren er nu dertien. Ook met tien flessen bier op kan ik zonder probleem tot twaalf tellen! Ik klaagde met veel vertoon en maakte er een groot probleem van.
Het duurde niet lang voordat de zoon van de mama san zich bij ons voegde en zonder probleem een bonnetje er af scheurde. Opnieuw het bekende “solly, solly” en daarmee was de zaak weer afgedaan.
Maar dat opzichtelijk “solly, solly” met die ziekelijke grijns was voor mij voldoende bewijs dat iedereen die hier in de zaak werkt van deze praktijken afwist.
Ik heb er sindsdien nooit meer een biertje gedronken.
Deze zaak is wel heel dom!
In één van mijn vaste bierbarretjes, niet ver van het hotel, werken veel niet al te slimme meisjes die niet teveel verdienen. Één van die domme wichten had zich tot cassière opgewerkt omdat ze slim genoeg was om te schrijven en een rekenmachine kon bedienen.
Na een avond bieren met een paar oude vrienden was mijn rekening vierhonderdzestig Baht. Dat is op zich niets bijzonders omdat dat ongeveer tien Euro is bij de huidige wisselkoers. Het enige probleem was dat een flesje bier veertig Baht kost. Natuurlijk begreep ik na één blik in haar ogen wat hier aan de hand was. Ze keek me een beetje onrustig en angstig aan! Ik overhandigde haar een briefje van vijfhonderd Baht en kreeg een paar minuten later een klein houten dienblaadje onder mijn neus gedrukt met veertig Baht er op. Ik nam de veertig Baht van het dienblaadje en stopte die terug in mijn notitieboekje. De vraag om een tip beantwoorde ik, in het Engels, net in de pauze tussen twee ranzige liedjes van Ronan Keating.
“Elf keer veertig is vierhonderdveertig!”
“De twintig Baht die je teveel hebt gerekend is de tip!”
Het nu mij zo bekende “solly, solly” klonk en daarmee moest de zaak zijn afgedaan.
De andere meiden in de bar keken de cassière argwanend aan en een stortvloed van Laotiaans en Thais kwam over haar heen. Ook de andere meiden in de bar vertrouwde haar niet want de tips waren flink teruggelopen sinds zij was bevorderd.
Ik heb haar nooit meer in die bar teruggezien.
Ik durf me niet aan een stelling te wagen of het over een breed gebied en in alle lagen van de Thaise samenleving voorkomt maar ik heb wel mijn twijfels of het altijd toevallig en per ongeluk bij een toerist gebeurt.
Dat “solly, solly” heb ik nu al zo vaak gehoord dat elke verontschuldiging van een Thai voor mij persoonlijk net zoveel waard is als een papieren zak vol met lucht.
Ik kan nog wel een paar verhalen vertellen maar het is toch zinloos. Misschien zit het wel in de cultuur verweven? Het ene volk is nu eenmaal meer onbetrouwbaar dan het andere.
Na al mijn omzwervingen door heel Thailand moet ik helaas tot de conclusie komen dat het mij ook al vele malen is overkomen. Gelukkig alleen op kleine schaal en zonder al te veel schade. En ik ben daar erg dankbaar voor.
Ik kom overigens nog wel steeds met veel plezier in dit mooie land.
Naschrift: Terwijl ik dit stukje aan het schrijven was staken er weer voldoende verhalen de kop op over scams met waterscooters en het huren van brommers met schade. Ik wil hier geen aandacht aan besteden omdat dit vaak zo dom van de toeristen zelf is dat ze het zelf over zich afroepen.
Huur geen waterscooters en huur brommers alleen bij, door Nederlanders, aanbevolen bedrijven en restaurants!
Een prettige vakantie toegewenst.
donderdag 27 augustus 2009
Maleisië, een teruggevonden gedicht
Pattaya, 27 augustus 2009
Dit gedicht heb ik teruggevonden op een oude CD vol met gescande plaatjes van het begin van mijn reizen. Dit gedicht is uit november 2000, ik weet helaas niet meer waar ik het precies heb geschreven.
China, juni 1999
Dit gedicht heb ik teruggevonden op een oude CD vol met gescande plaatjes van het begin van mijn reizen. Dit gedicht is uit november 2000, ik weet helaas niet meer waar ik het precies heb geschreven.
China, juni 1999
dinsdag 25 augustus 2009
Nederland, effe lachen om die leugen
Pattaya, 25 augustus 2009
De nieuwste Apple reclame!
En zo is het! Apple computers doen gewoon wat ze moeten doen.
De nieuwste Apple reclame!
En zo is het! Apple computers doen gewoon wat ze moeten doen.
maandag 24 augustus 2009
Thailand, een leven als monnik
Pattaya, 24 augustus 2009
Van iedere jongen wordt verwacht dat hij voor een korte tijd toetreed tot de tempel als monnik. Heel veel doen dat dan ook op jonge leeftijd. De ceremonie en het feest dat erbij hoort is een emotionele belevenis voor de ouders. Het was een heel bijzondere dag om hier bij te kunnen zijn.
Van iedere jongen wordt verwacht dat hij voor een korte tijd toetreed tot de tempel als monnik. Heel veel doen dat dan ook op jonge leeftijd. De ceremonie en het feest dat erbij hoort is een emotionele belevenis voor de ouders. Het was een heel bijzondere dag om hier bij te kunnen zijn.
zondag 23 augustus 2009
Thailand, openbaar vervoer
Pattaya, 23 augustus 2009
Een ritje met het openbaar vervoer in Bangkok is een avontuur op zich. Oude rode stadsbussen die een zwarte walm uitblazen, teakhouten vloeren, contant betalen en een onbetaalbaar uitzicht op het stadsleven van deze miljoenenstad. Afschrijftermijn van de bus: Geen! Zolang hij nog rijdt en redelijk veilig is kan hij nog de weg op.
Een ritje met het openbaar vervoer in Bangkok is een avontuur op zich. Oude rode stadsbussen die een zwarte walm uitblazen, teakhouten vloeren, contant betalen en een onbetaalbaar uitzicht op het stadsleven van deze miljoenenstad. Afschrijftermijn van de bus: Geen! Zolang hij nog rijdt en redelijk veilig is kan hij nog de weg op.
zaterdag 22 augustus 2009
Singapore, een zware lucht boven Rochor
Pattaya, 22 augustus 2009
Terwijl ik al mijn foto's aan het reorganiseren ben kom ik af en toe een plaatje tegen dat ik jullie niet wil onthouden. Deze keer, "Een heel zware lucht boven Rochor in Singapore".
In de tropen regent het niet zoals in Nederland op een herfstdag, langdurig en druilerig. Als de lucht rond de evenaar op regen staat dan komt het eruit als een muur van water. Het leven staat voor een half uur stil en iedereen wacht tot de overstromingen weer zijn weggevloeid.
Terwijl ik al mijn foto's aan het reorganiseren ben kom ik af en toe een plaatje tegen dat ik jullie niet wil onthouden. Deze keer, "Een heel zware lucht boven Rochor in Singapore".
In de tropen regent het niet zoals in Nederland op een herfstdag, langdurig en druilerig. Als de lucht rond de evenaar op regen staat dan komt het eruit als een muur van water. Het leven staat voor een half uur stil en iedereen wacht tot de overstromingen weer zijn weggevloeid.
vrijdag 21 augustus 2009
Thailand, de politie kijkt mee?
Pattaya, 20 augustus 2009
"Big Brother is watching!" Ook in Thailand is de vrijheid van meningsuiting aan banden gelegd! De politie kijkt mee wat en naar wie je wat upload. Het wordt echt te gek voor woorden.
"Big Brother is watching!" Ook in Thailand is de vrijheid van meningsuiting aan banden gelegd! De politie kijkt mee wat en naar wie je wat upload. Het wordt echt te gek voor woorden.
Thailand, een boot op de klong
Pattaya, 21 augustus 2009
In een drukke stad als Bangkok is al het openbaar vervoer welkom. Zo ook de boten die met hoge snelheid over de klongs, zeg maar "open riool", razen. Het blijft erg kleurrijk op het zwarte water.
In een drukke stad als Bangkok is al het openbaar vervoer welkom. Zo ook de boten die met hoge snelheid over de klongs, zeg maar "open riool", razen. Het blijft erg kleurrijk op het zwarte water.
donderdag 20 augustus 2009
Singapore, oversteekplaats
Pattaya. 20 augustus 2009
Bij gebrek aan inspiratie, ik onderneem wegens het weer weinig op het ogenblik, plaats ik maar een foto die ik tijdens het drinken van een biertje op het terras in Singapore heb genomen. Experimenteren en onderzoeken, de instellingen van mijn Nikon D90 écht helemaal onder de knie krijgen. Dit is het resultaat met veel kleur.
Bij gebrek aan inspiratie, ik onderneem wegens het weer weinig op het ogenblik, plaats ik maar een foto die ik tijdens het drinken van een biertje op het terras in Singapore heb genomen. Experimenteren en onderzoeken, de instellingen van mijn Nikon D90 écht helemaal onder de knie krijgen. Dit is het resultaat met veel kleur.
woensdag 19 augustus 2009
Singapore, oud is mooi
Pattaya, 18 augustus 2009
Het oude "Raffles Hotel" is een instituut in Singapore maar ook meteen een prima object om te fotograferen.
Zo maar een oud raam in "Little India". De god Shiva heerst en zorgt ervoor dat niets voor eeuwig bestaat. De dood is net zo zeker als de geboorte. Ook voor dit oud raam dat eens door vlammen verteerd zal worden.
Het oude "Raffles Hotel" is een instituut in Singapore maar ook meteen een prima object om te fotograferen.
Zo maar een oud raam in "Little India". De god Shiva heerst en zorgt ervoor dat niets voor eeuwig bestaat. De dood is net zo zeker als de geboorte. Ook voor dit oud raam dat eens door vlammen verteerd zal worden.
dinsdag 18 augustus 2009
Australië, in een ver verleden
Pattaya
Het is alweer ruim elf jaar gelden dat ik voor de eerste keer naar den verre reisde. Een ervaring die ik nooit meer te boven ben gekomen en waar ik nog vaak aan terug denk!
Het is alweer ruim elf jaar gelden dat ik voor de eerste keer naar den verre reisde. Een ervaring die ik nooit meer te boven ben gekomen en waar ik nog vaak aan terug denk!
Nederland, mooi dat Photoshop!
Pattaya, 18 augustus 2009
Effe bijwerken in het computertijdperk. Photoshop en Lightroom2 zijn heel mooie toepassingen voor de Mac!
Effe bijwerken in het computertijdperk. Photoshop en Lightroom2 zijn heel mooie toepassingen voor de Mac!
zondag 16 augustus 2009
Nederland, nieuw speelgoed
Pattaya, 16 augustus 2009
Even testen met nieuwe software die het leven onderweg een stuk gemakkelijker voor me zal maken! Veel foto's tegelijkertijd bewerken en uploaden met één druk op de (muis)knop.
Een Hollandse biefstuk bij "My Way" restaurant in Pattaya.
 |
| Van test lightroom 2 |
Even testen met nieuwe software die het leven onderweg een stuk gemakkelijker voor me zal maken! Veel foto's tegelijkertijd bewerken en uploaden met één druk op de (muis)knop.
Een Hollandse biefstuk bij "My Way" restaurant in Pattaya.
woensdag 12 augustus 2009
Thailand, "hiep hiep hoera", Kees en Roxanne hebben een zoon
Pattaya, 12 augustus 2009
Afgelopen week is de ooievaar bij Kees en Roxanne Brouwer langs geweest. Hij heeft een zoon afgeleverd die de naam Jacobus heeft gekregen en de rest van zijn leven JR zal worden genoemd. De moeder en zoon maken het goed, evenals Kees.
Afgelopen week is de ooievaar bij Kees en Roxanne Brouwer langs geweest. Hij heeft een zoon afgeleverd die de naam Jacobus heeft gekregen en de rest van zijn leven JR zal worden genoemd. De moeder en zoon maken het goed, evenals Kees.
maandag 10 augustus 2009
Singapore, een lichte regen
Singapore, 10 augustus 2009
Wegens de lichte regen die vandaag langdurig neerkwam was vandaag een fotoloze dag. Dus ik plaats nog maar een foto van gisteren die de liefde voor het vaderland en het saamhorigheidsgevoel van de jeugd symboliseert. Gisteren was het dus "Singapore Day", en iedereen trekt er op uit om dat te vieren.
Wegens de lichte regen die vandaag langdurig neerkwam was vandaag een fotoloze dag. Dus ik plaats nog maar een foto van gisteren die de liefde voor het vaderland en het saamhorigheidsgevoel van de jeugd symboliseert. Gisteren was het dus "Singapore Day", en iedereen trekt er op uit om dat te vieren.
zondag 9 augustus 2009
Singapore, Boat Quay in de namiddagzon
Singapore, 9 augustus 2009
Singapore maakt zich op voor het vuurwerk en de parade op Singapore Day. Nog nooit heb ik zoveel mensen van verschillende rassen en religies samen zien werken aan een gezamenlijke toekomst. Hier kunnen ze in Nederland nog heel wat van leren. Geen inburgeren maar gewoon aanpassen want je bent vrijwillig hier! Je bent ook vrij om weer te gaan!
 |
| Van Three times seven |
Singapore maakt zich op voor het vuurwerk en de parade op Singapore Day. Nog nooit heb ik zoveel mensen van verschillende rassen en religies samen zien werken aan een gezamenlijke toekomst. Hier kunnen ze in Nederland nog heel wat van leren. Geen inburgeren maar gewoon aanpassen want je bent vrijwillig hier! Je bent ook vrij om weer te gaan!
Singapore, een stil straatje in Chinatown
Singapore, 8 augustus 2009
Lekker slenteren in gedempt zonlicht door de smalle straatjes van Chinatown in Singapore. Oude gerenoveerde huisjes in pasteltinten klaar voor nieuwe huurders. Het wordt hier elk jaar leuker en beter.
 |
| Van Three times seven |
Lekker slenteren in gedempt zonlicht door de smalle straatjes van Chinatown in Singapore. Oude gerenoveerde huisjes in pasteltinten klaar voor nieuwe huurders. Het wordt hier elk jaar leuker en beter.
vrijdag 7 augustus 2009
Singapore, na een dag hard werken weer naar huis
Singapore, 7 augustus 2009
Het klinkt vreemd, maar deze gastarbeiders zijn op weg naar hun kamer na een dag hard werken op de bouwplaats. In Singapore is het, "zes weken geen werk, dan terug naar huis!" Er zijn dan ook opvallend weinig luie buitenlanders hier.
 |
| Van Three times seven |
Het klinkt vreemd, maar deze gastarbeiders zijn op weg naar hun kamer na een dag hard werken op de bouwplaats. In Singapore is het, "zes weken geen werk, dan terug naar huis!" Er zijn dan ook opvallend weinig luie buitenlanders hier.
donderdag 6 augustus 2009
Singapore, summer in the city
Singapore, 6 augustus 2009
18mm
11mm
Een foto van Raffles Place met mijn nieuwe 11-18mm lens. Het is een wereld van verschil wat er allemaal meer op het plaatje komt.
18mm
 |
| Van Three times seven |
11mm
Een foto van Raffles Place met mijn nieuwe 11-18mm lens. Het is een wereld van verschil wat er allemaal meer op het plaatje komt.
woensdag 5 augustus 2009
Singapore, nieuwe Shopping Mall aan Orchard Road
Singapore, 5 augustus 2009
Aan Orchard Road worden veel oudere shopping malls gerenoveerd. Het worden oogverblindende high-tech gebouwen met alle bekende merken aanwezig. Gelukkig wordt er ook nog aan kunst gedacht!
 |
| Van Three times seven |
Aan Orchard Road worden veel oudere shopping malls gerenoveerd. Het worden oogverblindende high-tech gebouwen met alle bekende merken aanwezig. Gelukkig wordt er ook nog aan kunst gedacht!
dinsdag 4 augustus 2009
Singapore, een andere kamer
Singapore, 4 augustus 2009
Lotusbloemen in drie kleuren bij een Chinese tempel in Singapore. Ik slaap nu op een andere kamer in het Sky Orchids Hostel, deze kamer is zelfs beter.
 |
| Van Three times seven |
Lotusbloemen in drie kleuren bij een Chinese tempel in Singapore. Ik slaap nu op een andere kamer in het Sky Orchids Hostel, deze kamer is zelfs beter.
maandag 3 augustus 2009
Maleisië, Dutch Square met de klokkentoren
Malacca, 3 augustus 2009
Wij Nederlanders hebben hier veel gebouwd maar zoals op heel veel plaatsen hebben de Engelsen overal hun klokkentorens achter gelaten. Van Hong Kong tot Trinidad en van Kaapstad tot Malacca.
Wij Nederlanders hebben hier veel gebouwd maar zoals op heel veel plaatsen hebben de Engelsen overal hun klokkentorens achter gelaten. Van Hong Kong tot Trinidad en van Kaapstad tot Malacca.
zondag 2 augustus 2009
Maleisië, Home Sweet Home
Melaka, 2 augustus 2009
Ik weet niet hoe het komt maar elke keer als ik weer in Malacca kom dan wordt ik lui. Steeds heb ik weer de beste voornemens om van alles en nog wat te gaan ondernemen maar meestal kom ik niet verder dan wat wandelen, rondhangen en relaxen. Het is natuurlijk niet slecht maar ik voel me soms zo nutteloos. Dus wat doe ik? Ik lees de gebruiksaanwijzing van mijn Nikon D90 en schiet alles wat los en vast zit. Ook ontdek ik steeds nieuwe mogelijkheden van de verschillende programma’s die ik op mijn drieëneenhalf jaar oude MacBook gebruik.
Drie keer zeven was de titel van mijn fotoalbum en van de zeven dagen in Malacca (Melaka) publiceer ik nu dus, in mijn ogen, de beste foto van de dag. Mochten jullie het er niet mee eens zijn dan hoor ik dat graag natuurlijk.
Ik weet niet hoe het komt maar elke keer als ik weer in Malacca kom dan wordt ik lui. Steeds heb ik weer de beste voornemens om van alles en nog wat te gaan ondernemen maar meestal kom ik niet verder dan wat wandelen, rondhangen en relaxen. Het is natuurlijk niet slecht maar ik voel me soms zo nutteloos. Dus wat doe ik? Ik lees de gebruiksaanwijzing van mijn Nikon D90 en schiet alles wat los en vast zit. Ook ontdek ik steeds nieuwe mogelijkheden van de verschillende programma’s die ik op mijn drieëneenhalf jaar oude MacBook gebruik.
Drie keer zeven was de titel van mijn fotoalbum en van de zeven dagen in Malacca (Melaka) publiceer ik nu dus, in mijn ogen, de beste foto van de dag. Mochten jullie het er niet mee eens zijn dan hoor ik dat graag natuurlijk.
Maleisië, Monument Merdaka Malacca
Malacca, 2 augustus 2009
Het monument waar op 31 augustus 1957 de onafhankelijkheid werd uitgeroepen. 's Avonds met weinig licht en geen toeristen een magische plaats.
 |
| Van Three times seven |
Het monument waar op 31 augustus 1957 de onafhankelijkheid werd uitgeroepen. 's Avonds met weinig licht en geen toeristen een magische plaats.
zaterdag 1 augustus 2009
Maleisië, een Trishaw
Malacca, 1 augustus 2009
Detail van een kleurrijke trishaw. Het vervoersmiddel dat je overal in de stad aantreft.
 |
| Van Three times seven |
Detail van een kleurrijke trishaw. Het vervoersmiddel dat je overal in de stad aantreft.
Abonneren op:
Posts (Atom)
