Nederland: Een kort lijstje

Zaltbommel, zondag 21 oktober 2018

Met de thermostaat in een iets andere stand ’s nacht voor de kachel is een succes geworden. Ik heb in ieder geval prima geslapen, hoewel ik werd geteisterd door de meest vreemde dromen. De verhaallijn is altijd hetzelfde! Maar die laat ik maar voor wat het is, uiteindelijk zal de gerechtigheid zegevieren!
Om kwart voor acht wordt het pas licht hier en dat ze me aan het denken. Er is weer een nieuwe discussie losgebarsten en deze keer is het jaarlijks verzetten van de klok het leidend voorwerp. Vanzelfsprekend is er weer een protestgroep gevormd door een groep mensen die hinder ondervind van het wisselen tussen de zomer en wintertijd. Zouden die mensen dan nooit op vakantie gaan? Tegenwoordig zit je al snel in een andere tijdzone!
En wat moet je daar nu mee? Dan zitten we volgend jaar ’s morgens tot kwart voor negen in het donker? Het wordt me allemaal een beetje te vermoeiend, mensen die zich te kort voelen gedaan, mensen die zich gekwetst voelen en mensen die zich niet gehoord voelen verenigen zich over de hele wereld voor een seconde van onsterfelijkheid in de pers, tv of op de sociale media. Wat bezielt al die mensen in hemelsnaam? Ga zwerfvuil opruimen of doe wat nuttigs voor de maatschappij?
Het internet blijkt in deze uithoek van Duitsland, ook heel dicht tegen de Nederlandse grens, niet goed te werken. Beide internet verbindingen haperen teleurstellend. Het verhaal van vrijdag is nog niet gepubliceerd en de foto’s van gisteren nog niet naar de servers van Flickr opgeladen.
In mijn geheugen loop ik terug door mijn herinneringen en neem me èèn ding voor voor de komende winterreis. Ik ga geen dagen/weken meer achterlopen met onze avonturen. Mocht ik om de een of andere reden niet kunnen publiceren dan komt de eerste de beste mogelijkheid een dubbele publicatie om zo ook zo min mogelijk achterstand op te lopen. Je scherpste herinneren vervagen na enkele dagen en maken plaats voor nieuwe ervaringen die op hun beurt ook weer vervagen. En die tijd wordt steeds korten naarmate je langer onderweg bent!

Het traditionele zondag’s ontbijt wordt in ere gehouden voor zolang als het nog kan. Alleen is het vandaag in de camper wat ingewikkelder dan thuis. De croissantjes zijn op deze ochtend van de verse soort en opwarmen blijkt moeilijker dan afbakken. Ze smaken er in ieder geval niet minder om.
Het is vandaag alweer onze laatste dag van de eerste testrit! Onder te tafel staat een aardig gevulde plastic mand met voor verder gebruik in de camper afgekeurd keukengereedschap. Het lijstje op de tafel is erg kort!


1: Plastic opscheplepel
2: Keukenrollen

En dat is het!
We sjorren alles wat tijdens het rijden kan rondvliegen vast en vertrekken richting huis. De motor is ondertussen opgewarmd en een gestage stroom elektriciteit gaat richting de lege huishoudaccu.
Volgens de Garmin op het dashboard is het maar 86 kilometer naar Zaltbommel. Ik kijk Lyka aan en zij begrijpt onmiddellijk wat ik wil vragen.
‘Niet zo lang en ver wandelen?’, vraagt ze.
Ik lach haar toe en we rijden langzaam richting de Nederlandse grens. Net over de grens bij Gennip stoppen we bij een klooster en daar is het internet op mijn telefoon weer prima! Even zoeken op route.nl en op nog geen anderhalve kilometer van waar we staan is een wandeling van ongeveer zes kilometer.

Lyka stemt in en even later staan we op de parkeerplaats van “Old Inn” in Ottersum. We maken ons gereed en we zijn eigenlijk meteen al enthousiast over de omgeving. Rustig en bebost, dat was eergisteren wel anders!

Wandelroute 622009 Wandelen in Ottersum (Limburg, Nederland) genaamd “Wandelen over het Duits lijntje en door de bossen rondom Heijen” blijkt tijdens de eerste kilometer al een pareltje. Een echte aanrader mocht je daar ooit in de buurt zijn.

Nu valt er niet veel te schrijven over een boswandeling tenzij een heel roedel van beeldhouwers hun fantasie heeft losgelaten op boomstammen van gevelde bomen in het bos. Het is niet alleen opmerkelijk maar ook erg leuk.

Wetende dat deze kunstwerken geen eeuwig leven beschoren zijn. De schimmels en bacteriën, zon, wind en regen zullen het hout in enkele jaren tot de bouwstenen van de natuur verkleinen. Wij vinden het de moeite waard om tot de eeuwigheid in binaire getallen op te slaan.

Het is vandaag een fantastische herfstdag. Een zuchtje wind, de geur van rottende plantendelen en de vallende bladeren. Aan de rand van een haast drooggevallen ven rusten we wat uit en drinken wat water.
Ik kan me soms op zulke momenten erg kwaad maken. Met een haast vanzelfsprekende hufterigheid is het tegenwoordig normaal om je rotzooi overal neer te gooien en achter te laten. Een mooi bos als dit verdient beter! Ook de loslopende viervoeters zijn een doorn in het oog, ook hier hufterigheid alom, ondanks de vele waarschuwingen om de honden aangelijnd te houden!
Die droge ven is een mooi propaganda object voor de klimaatverandering lobby! Hoe krijgen ze het in godsnaam voor elkaar dat ze slimme mensen laten geloven dat een dynamisch weermodel veranderd door onze inmenging? Verschuiven, ja, het klimaat verschuift, maar om nu meteen te zeggen dat het onze schuld is en voor tienduizenden euros per Nederlander stopt het dynamische klimaat met verschuiven gaat me wel iets te ver. Zorg eerst eens voor een oplossing voor die hufterigheid en een schone natuur!
Voordat we huiswaarts keren geef ik nog een stapel boeken en tijdschriften aan andere camper gebruikers. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om ze zo maar weg te gooien. Het bedrukte papier is te mooi en te goed om het zo maar in het oud papier te gooien. Wij hopen dat de nieuwe eigenaren er nog veel plezier van zullen hebben.
Wanneer wij de parkeerplaats verlaten zwaaien ze ons vaarwel. Zij gaan een ritje fietsen met de tandem en wij gaan richting huis. Het eerste test weekend is geslaagd. Volgende week hopelijk nog een weekend naar België om de puntjes op de i te zetten.

Duitsland: Spierpijn

Goch Ness, zaterdag 20 oktober 2018

Het was de afgelopen nacht erg fris! Ik ben dan ook al op voordat de herfstzon haar eerste stralen over het platteland van Duitsland strooit. De koffie pruttelt en NPO Radio2 fluistert door de camper. Het te smalle, te dunne en te oude dekbed deert Lyka niet. Vrouwen zijn nou eenmaal goed in bed in het bemachtigen van verwarmende elementen.

Bij de eerste zonnestralen snel ik naar buiten om dat maagdelijke licht van 20 oktober 2018 te vangen. Het is pas de tweede dag onderweg en ik heb mijn rust alweer gevonden. Met de camper onderweg om de vrijheid te ervaren is de meest effectieve therapie om een onrustige geest tot kalmte te brengen.
Ik drink koffie, luister naar de radio en schrijf tegelijk. Multitasken op zijn best! De letters vormen woorden en woorden vormen zinnen die op hun beurt weer een verhaal opleveren. Lyka ontwaakt en snakt ook naar een bakkie koffie en een ontbijt.

Engelse ervaringen in Duitsland! Velen moeten er niet aan denken maar voor ons is het een fantastische start van een lange dag. Na zo’n Engels ontbijt met een dikke saucijs en witte bonen in tomatensaus blijft de trek wel een tijdje weg. Met veel smaak maken we onze borden leeg en komen samen tot overeenstemming dat we vandaag een rustdag inlassen. Lyka heeft spierpijn en we moeten daar samen hard om lachen.
Een korte verplaatsing hebben we in ieder geval voor ogen! We hebben niets gepland en laten ons leiden door wat we onderweg tegenkomen. Een verblijf in een camper zorgt voor een lekkere trek en daarvoor moeten we langs de Lidl, deze keer in Rees. Heerlijk Duits brood, Griekse olijven, Spaanse chorizo en Italiaanse abrikozen confiture aangevuld met enkele andere etenswaren die we onder snacks kunnen catalogiseren. Maar wat kan ons het schelen? Het is tenslotte zaterdag en vanavond trekken een fles rode wijn open om het weekend te vieren. Bewust hebben we gebak en andere aantrekkelijke zoetigheden gemeden maar dat neemt niet weg dat we aan de rand van Kalkar een pauze inlassen voor een bakje koffie en een korte wandeling.
Die wandeling valt een beetje tegen omdat de parkeerplaats erg vervuild is. Overal liggen hopen van twee à drie huisvuilzakken die hier echt niet per ongelijk terecht zijn gekomen. Onbewust moet ik voor een moment aan het beleid van de gemeente Zaltbommel en de AVRI denken, ook in Zaltbommel zal dit in de toekomst gaan gebeuren. Huisvuil dumpen gaat lonen en de mensen zijn niet zo dom meer om enige sporen in de vuilniszakken achter te laten. Noem het beleid naïef, ik noem het ronduit dom! Ik begrijp ook nog steeds niet dat er geen vrije keuze is voor het ophalen van het afval. Ik was ècht in de veronderstelling dat een monopolie zoals dat van de AVRI niet meer mocht. Het lijkt er dus op dat gemeenten dat wel mogen! Is dat niet meten met twee maten? Wat is de volgende stap? De gemeente gaat onze energie en het drinkwater leveren? Met een flinke opslag natuurlijk!

De brouwerij gevestigd in een oude molen langs de beek is wel een plaatje. De volgende keer blijven hier een avond overnachten zodat we ook van het “Molenbier” kunnen proeven.

Hoewel we weinig of niets doen snelt de tijd vooruit. Een boerenmarkt langs de provinciale weg nodigt ons uit om een bezoek te brengen. Schitterende pompoenen in veel verschillende formaten. Er staat zelfs een bakker die in een hout gestookte oven buiten brood staat te bakken. Helaas heeft de grootgrutter Lidl onze voorraadkast al gevuld. Alsof de bakker de teleurstelling aan onze gezichten kan aflezen bied hij ons een stuk brood aan om te proeven. De lichte rooksmaak en extra droge knapperige korst nodigt maakt het brood zeer speciaal en het nodigt boter en oude kaas uit om het extra dik te beleggen.
Terug naar de werkelijkheid en de moderne navigatie technieken. Mijn iPhone zegt dat er een kilometer of tien verderop een mooie camperplaats is om te overnachten. Overleggen over onbekende plaatsen is als debatteren over of god wel of niet bestaat. Dus we gaan richting “Goch Ness”!

Onderweg maken we nog flauwe grapjes over de jongere zus van “Loch Ness”, het zal hoogstwaarschijnlijk niet de eerste keer èn de laatste keer zijn dat deze grap wordt gemaakt. “Goch Ness” is in ieder geval een zeer acceptabele plaats om de nacht door te brengen. Het is een stevig grasveld met vandaag maar twee campers. Mocht het vanavond niet te druk worden dan is het in ieder geval goed te doen. Wij houden niet van die oplopen! Het gemeenschappelijke chemisch toilet is een mooie bonus, zei het niet voor iedereen. Er lopen heel wat kieskeurigen rond in het camper wereldje!

Het avondeten voor vandaag is simpel maar voedzaam. Een Koreaanse instant boedelsoep met zeevruchten en veel groente. Ook vanavond is het niet eenvoudig om alles tegelijk op tafel te krijgen. Het is duidelijk dat ik er nog even in moet komen en mijn draai in de kombuis, een keuken kun je het eigenlijk niet noemen, nog moet vinden. Uiteindelijk geef ik het maar op en prepareer de maaltijd in twee verschillende porties. Na een ruim kwartier genieten we allebei van deze eenvoudige oosterse maaltijd, en daar gaat het tenslotte om!
Het testen met het internet onderweg valt een beetje tegen. Mijn 4G is niet snel genoeg om voetbal te kijken, dus dat zal dan wel radio worden. Lyka’s ongelimiteerde KPN, 128 Kb/s, valt hier ook erg tegen. Twee jaar geleden was het goed dus we gaan ervan uit dat het het volgende weekend in België wel beter zal zijn.
Het plaatsen van een nieuw verhaal is ook gestrand door de lage internet snelheid. Dat wordt dus ook een dag later! Met een fles rode wijn binnen handbereik trapt AFC Ajax om kwart voor negen af. Het is ouderwets “Langs de lijn” op NPO Radio1. In het schemer geniet ik van mijn omgeving en mijn gezelschap. Wij hebben niet veel nodig om gelukkig te zijn! Het is alleen verdomd jammer dat de overheid je dit geluk niet gunt.
Voor elf uur schuif ik het gordijn van de alkoof dicht. Deze mooie dag zit er op. We hebben enkele zaken op een rij gezet voor de komende reis en daarmee kunnen we dit weekend geslaagd noemen.

Duitsland: Achter Nijmegen

Isselburg, vrijdag 19 oktober 2018

Het is toch wel weer even wennen wanneer ik om kwart over zeven in een bakje sta te pissen in een frisse camper. De op het eerste oog simpele handelingen moeten weer routine worden. Het vullen van de fluitketel voor de pot koffie is er zo’n een! Half slaperig schiet de plastic kraan van de jerrycan uit de schenkopening van de haast nieuwe IKEA fluitketel. Eerst het gemorste water opruimen want een camper staat nooit waterpas dus je weet nooit waar het water heen zal lopen!
De koffie geurt en de toetsen van mijn toetsenbord klikken, ik ben eindelijk weer in mijn element. Op de achtergrond speelt NPO Radio2, het lijkt wel of we thuis achter het huis staan. Mijn oog valt op het kleine gele medicijnen doosje naast mijn MacBook dus het typen wordt direct onderbroken voor het volgende ritueel, de ochtend medicijnen, een teken van het ouder worden. De stoomfluit van de fluitketel klinkt en de eerste scheut kokend heet water vind haar weg over de snelfiltermaling. De koffie druppelt in de thermoskan.
Vijftien graden binnen temperatuur lees ik af op de digitale thermometer, negen graden buiten, de ideale temperatuur om met de camper op pad te gaan! ‘Met zijn grote blote voeten op het koude zeil’, klonk het jaren geleden in een liedje. Ik weet precies wat de zanger bedoelde. De koffie verwarmt me en ik kom helemaal tot rust. Buiten komt de zon op en de natuur komt langzaam tot leven.
Voorzichtig wek ik Lyka en loop nog een keer door de in de koelkast opgeslagen voorraad. Opnieuw vind ik een paar dingen die we wel kunnen gebruiken! Na een ontbijt van een beschuit met jam en een krentenbol met kaas wordt het tijd om weer richting het oosten te rijden. “Achter Nijmegen” zoals wij dat nu plegen te noemen.

Heerlijk rustig rijden we over de van Heemstraweg, omgeven door zonovergoten weilanden, waarna we via de A15, A50 en A12 bij de eerste pleisterplaats komen om koffie te drinken. Over het weer hebben we niets klagen vandaag, het is zelfs nog een stuk beter dan gisteren! Met gemengde gevoelens passeren we de afrit van de snelweg waar we gisteren, en ikzelf ook vorige week, langs zijn gekomen. Dat gedoe met die LPG-gasdampflessen krijgt hoogstwaarschijnlijk nog wel een staartje! Het blijft een vreemd verhaal dat in mijn achterhoofd blijft spoken.
Ons doel voor vandaag is een overnachting in Duitsland maar eerst gaan we wandelen. Op route.nl heb ik “Wandelroute 336148 Wandelen in Terborg (Gelderland, Nederland)” met als titel “Water en ijzer” gevonden. Het is geen wandeling voor beginners, de ruim dertien kilometer gaan ook nog eens over een licht glooiend landschap.
De parkeerplaats bij hotel “de Rode Leeuw” in Terborg bied voldoende ruimte om te parkeren en met de vers gekochte ham/kaas croissants en een bruine boterham met filet American in de tas vertrekken we net na de middag in een goed humeur aan de wandeltocht.

Het eerste stuk door de bebouwde kom van Terborg is erg saai, het vertrekpunt, in dit geval hotel “de Rode Leeuw”, betaald om opgenomen te worden in de bestanden van Route.nl. Vaak is dat geen probleem wanneer de sponsors langs een route zijn gelegen maar wanneer de sponsor een eindje van de èchte wandelroute af ligt kunnen er saaie stukken worden toegevoegd.

Maar dan komen we eindelijk in de natuur! Open velden afgewisseld door waterwegen en stukken bos in verschillende samenstelling, meestal loofbossen met hier en daar een dennenboom. Mooie fiets- en wandelpaden. Ik moet met eerlijkheid zeggen dat “de Achterhoek” een vergeten mooi stukje Nederland is. Laten we hopen dat het ook zo blijft? Overtoerisme wordt overal op de wereld een probleem en ik vraag me af hoelang het nog duurt voordat je op afspraak een kaartje moet kopen om een bos te mogen betreden. Bij natuurparken overal op de wereld gebeurt dit namelijk al!

Er staat zelfs een kunstwerk op een kruispunt van twee, goed aangegeven, wandelwegen!

De laatste kilometers gaan zeker niet gemakkelijk! Zelf moet ik ook weer in het ritme komen om meer dan tien kilometer aan een stuk te wandelen. Lyka vecht tegen een blaar onder haar voet, soms is mode belangrijker dan het comfort van goede wandelschoenen!
We hebben alles voor vanavond aan boord dus rijden we snel naar Duitsland. De wegen zijn daar beter en je mag van de wet gewoon in je camper langs de weg overnachten mits je geen gevaar bent voor de omgeving en het verkeer.

We belanden in Isselburg waar we een grote zeer rustige parkeerplaats bij een sportcomplex ontdekken. Er is nachtverlichting en het is er redelijk schoon, laten we hopen dat de opgeschoten jeugd uit deze kleine stad hier niet hun vrijdagavonden doorbrengt?
Zodra “de Oude Dame” op haar plaats staat neemt Lyka plaats op de slaapbank, ze zit voor vandaag doorheen. Haar benen moeten wel enorm pijn doen! Ik kom er niet meer mee weg, ik moet beloven dat we morgen niet meer gaan wandelen. Wat moeten we dan gaan doen? Rondjes rijden? Naar het passerende verkeer kijken?

Het avondeten bereiden met een gaspit te weinig is voor mij ook weer even wennen! De volgorde van de bereiding wordt dan belangrijk, het ene gerecht is afgekoeld nu eenmaal smakelijker dan een ander. Onze Cordon Blue met gebakken aardappelen en gemende groenten smaakt uitstekend! Dat is ook niet erg verwonderlijk na de stevige wandeling van afgelopen middag!
Het wordt in ieder geval niet laat vanavond! Terwijl het kwik buiten tot ver onder de tien graden zakt snort binnen de kachel. Een rood wijntje en een aflevering van een Zweedse serie genaamd “Farang”. Morgen is een andere dag, morgen is morgen en er kan veel veranderen na een goede nachtrust.

Nederland: Problemen oplossen

Zaltbommel, donderdag 18 oktober 2018

Om zeven uur loopt de wekker op de iPhone af en een beetje onwennig ben ik meteen wakker. Het blijven moeilijke momenten voor mij! Het begin van nieuwe projecten, de onzekerheid, de teleurstelling dat we wat zijn vergeten te pakken en dat we andere zaken teveel bij ons hebben. Eerst maar koffie en dan nog snel even onder de douche. Het leven in een oude camper is niet het luxe leven dat je vaak op tv ziet. Voor ons is het leven in een kleine “Wohnmobil” het ultieme leven, het leven dat we nastreven. Twaalf vierkante meter verwarmde woonruimte, een warme maaltijd per dag, cultuur en nieuwe ervaringen, en voor de rest rust, veel gemoedsrust. Een vorm van het vrije leven die de overheid afkeurt, een vorm van leven waar de overheid geen grip op heeft!
Na het douchen schenken we opnieuw koffie in en gaan aan het ontbijt. Alles staat vanaf vandaag Inn het teken van vertrekken. De koelkast in ons huis moet helemaal leeg en in de supermarkt kopen we alleen nog wat we absoluut niet meer in huis hebben. Ons gevoel is een mengeling van dankbaarheid van het goede leven dat we mogen ervaren in Nederland en de wetenschap dat veel mensen het veel slechter hebben dan wij. In Nederland hebben veel huisdieren het beter dan de medemens in verre landen. Toch is hondenpoep een heet hangijzer in onze steeds individualistischer wordende samenleving van huiden ten dage.
We gaan vandaag richting “de Achterhoek” om een klein probleem met de energievoorziening voor de camper op te lossen. LPG-gasdampflessen zijn al jaren erg populair onder de Nederlandse camperbezitters omdat gewone gasflessen om een mysterieuze reden twee keer zoveel kosten. Het ontstane probleem heeft voor ons allemaal te maken met de veiligheid in en om de camper. Zo’n LPG-gasdampfles heeft namelijk een beveiliging die ervoor zorgt dat er niet meer dan 80% van de inhoud met het vloeibare gas kan worden gevuld. Die 85% maximale vulling is de veiligheidsnorm dier ervoor moet zorgen dat een LPG-gasdampfles bij extreem gebruik niet kan ontploffen. Helaas heb ik enkele weken geconstateerd dat die 80% beveiliging niet meer werkt!
Onze LPG-gasdampflessen zijn al vier jaar oud en zijn allang afgeschreven maar dan toch, ik wil tenslotte niet de eerste Nederlander met een camper op de maan zijn! Vorige week zijn de twee LPG-gasdampflessen bij de leverancier gecontroleerd en er zijn ook nieuwe appendages aangebracht. Helaas werkte een van die nieuwe appendages niet, met als direct gevolg dat ik toch wel ernstige bedenkingen heb bij de veiligheid en de juiste werking van deze installaties in het algemeen. Na aankoop worden de LPG-gasdampflessen namelijk bijna nooit meer gecontroleerd!
Vandaag gaan we dus naar de verkoper van de nieuwe “80% vulstops” zoals de appendages in de volksmond worden genoemd. Wat is Nederland toch mooi! Zeker in de herfst. Achter Arnheim verlaten we de snelweg en komen via Doesburg in de rust. Hier in “de Achterhoek” gaan er 26 uur in een dag. De tijd gaat langzamer en de schoonheid van de natuur remt de mensen. De ochtendzon vecht tegen de mistslierten die tussen de loofbossen proberen te vluchten. We kijken al uit naar de wandeling voor deze middag!
Ik wordt vriendelijk ontvangen door de monteur en nadat we de lege fles hebben gecontroleerd zijn we het toch wel met elkaar eens dat de vorige monteur de nieuwe appendage juist heeft geïnstalleerd. Toch moet alles weer uit elkaar en worden de appendages na een uitgebreide controle door de monteur weer opnieuw gemonteerd. Het moet nu in orde zijn!
Een tankbeurt niet ver van werkplaats van de monteur geeft een teleurstellend resultaat! De 80% vulstop veiligheid blijkt opnieuw niet te werken. Wat nu? Het hele project heeft me al een kleine tweehonderd euro gekost en we zijn nog geen stap verder. Een griezelig gevoel bekruipt me maar zonder een onderbouwing is die moeilijk te ventileren.
We staan met twee gevulde LPG-gasdampflessen op een rustige parkeerplaats en ik neem tijdens het eten van de van huis meegebrachte tomatensoep met verse kaasbroodjes een onorthodoxe beslissing. We gaan ècht niet met twee gevulde twijfelachtige LPG-gasdampflessen een weekend op pad! We gaan eerst de overbodige LPG-gasdampfles naar huis brengen.

We staan zes uur later weer op dezelfde plaats waarvan we zijn vertrokken met twee honderd en zeven en twintig extra kilometers op de teller. Het is bijna vier uur in de namiddag en eigenlijk loont het niet meer de moeite om verder te rijden. We hoeven er niet lang over na te denken dat we in dit middeleeuwse vestingstadje overnachten. Het is een schitterende rustige parkeerplaats met uitzicht op een zestiende eeuws kasteeltje naast een schitterend park.
Onze Thaise kip met rijst en snijbonen ontsnapt aan de camera maar smaakt er niet minder om. Nog een stukje film kijken en dan naar bed. De eerste dag kende een tegenslag maar desalniettemin hebben we ook meteen het èchte campergevoel weer mogen ervaren.

Nederland: Inpakken

Zaltbommel, woensdag 17 oktober 2018

Er zijn de afgelopen maanden tientallen verhalen geschreven die nooit zijn gepubliceerd. Het is ons niet voor de wind gegaan! Het schrijven was een enorme opluchting maar met de depressieve inhoud waren de verhalen niet geschikt voor deze weblog. We gaan het allemaal achter ons laten omdat na maanden thuis op de bank wachten op een bericht van de gemeente Zaltbommel kan de gemeente nu een paar maanden op mijn antwoord wachten!

De “Oude Dame” heeft de hele zomer klaargestaan voor een vertrek! Helaas is het er niet van gekomen. Nu gaat het dus wel gebeuren. Morgen begint het eerste weekend van de testvaarten om alles in gereedheid te brengen voor ons volgende avontuur in Europa.
‘Alles wat we hebben gehad pakken ze ons nooit meer af!’, was een van de lijfspreuken van mijn grootmoeder.
En zo is het ook! Met een notitieboekje bij de hand wordt de camper gevuld. We gaan de communicatie en elektronica uitvoerig testen zodat het internet, en tegenwoordig ook de tv, zonder problemen ver van huis zullen werken. We gaan de complete keukenuitrusting doorlopen om te zien wat we niet vaak nodig zullen hebben. We maken ruimte voor andere zaken die wel nodig zijn.
Wij hopen dat jullie ons weer zullen volgen op onze trektocht door Europa op weg naar het warme zuiden. We zijn al bijna twee weken later dan dat we hadden verwacht te vertrekken maar ons vertrek is nu toch wel echt aanstaande!