Nederland: Zijn we de weg kwijt? deel 2

Zaltbommel

"Vegetarisch eten op schoolkamp", kopt de Telegraaf.

Een staaltje bemoeizucht van de bovenste plank!

Wat een leuk, onschuldig, motiverend en constructief schoolkamp voor de leerlingen van “het Kranenburg College” had moeten worden werd opgemerkt door de lokale politiek die tussen de drukte van het besturen, declaraties indienen en zakkenvullen, toch nog wat vrije tijd en bemoeizucht had kunnen vinden in hun drukke agenda.
Als eerste begon de PvdA zich te roeren, en dat terwijl ze het eigenlijk te druk hebben met het likken van hun politieke wonden en de komende verkiezingen voor de eerste kamer/waterschappen die hoogstwaarschijnlijk het einde van het socialisme zoals we uit de vorige eeuw gewend waren in zullen luiden.
Een struisvogel die zijn kop uit het zand trekt pikt aan de eerste steen die ze ziet! Kortzichtigheid en een soort horizon blindheid.

“Een school zou geen religieuze keuzes moeten opdringen aan leerlingen”, stelt de Utrechtse fractie van de PvdD in een brandbrief aan de directie van het Kranenburg College.

"geen religieuze keuzes moeten opdringen aan leerlingen”?

Wat bedoelen ze daar nu weer mee? Omdat het om een brandbrief gaat begrijpen wij direct hoe belangrijk dit onderwerp is!

Het Kranenburg College is namelijk een openbare school en dan is het statistisch aannemelijk dat er ook islamieten en aanhangers van andere geloofsovertuigingen tussen de leerlingen zitten. Om de organisatie wat gemakkelijker te maken en het aantal koks, en daarmee ook de kosten, in de hand te houden hebben de organisatoren ervoor gekozen om de maaltijden Halal te houden.
En dan gaat uitgerekend de meest moslim vriendelijke partij aan het Nederlandse politieke firmament dwars liggen, de PvdA dus. Zouden die twee afvallige Turken in de tweede kamer er misschien wat mee te maken hebben, de eerste sporen van Islamvrees of is het ouderwetse bemoeizucht? Die blazen het eten van kip met sla en patat op tot “het opdringen van een religieuze keuze”! Gaan ze straks ook nog verplichten om Kosher maaltijden, vegetarische maaltijden en veganistische maaltijden te serveren aan die personen die denken daar recht op te hebben?

Het politieke vuurwerk heeft ook anderen politieke partijen gewekt en ook de PvdD roert zich! “dus’ vlees eten afkomstig van ritueel geslachte dieren, die zonder verdoving aan hun einde komen” is de eerste gedachte die hun te binnen schiet wanneer het gaat over een maaltijd bestaand uit spaghetti met gehaktsaus, stokbrood en broccoli.
Notabene een wet die met uitzonderingen op religieuze gronden is ingevoerd!  Het zou volgens de PvdD beter zijn om vegetarisch te eten op het schoolkamp. Ik wil het woord ziekelijk niet in de mond nemen maar over het algemeen zien de veganistische stemmers op de PvdD er niet ècht gezond uit.

Onduidelijk is wat het Kranenburg College van het voorstel vindt. De directie was gisteren niet voor commentaar bereikbaar. Waarschijnlijk vergaderen ze eerst over het annuleren van schoolkamp?

In het Kranenburg College zit men dus met de handen in het haar! De organisatoren spitten elke ochtend de (lokale) kranten en de brievenbus door of er misschien nog andere politieke partijen en/of milieu instanties zich niet kunnen verenigen met de plannen van het Kranenburg College om op schoolkamp te gaan.

Zou zouden er tegenstanders kunnen zijn voor de gebruikte bussen die op het sterk vervuilende diesel rijden en elk jaar miljoenen tonnen fijnstof in de atmosfeer pompen. Een beter en schoner alternatief zou bijvoorbeeld een bus op aardgas, de trein, de fiets of te voet zijn.

En àls er dan vegetarische maaltijden worden voorgeschoteld moet de groente wel bij gekwalificeerde biologische boeren worden ingekocht!

Is er misschien ook nog een (religieuze) instelling die gaat klagen over de onevenwichtige samenstelling van de groep en dat mannen en vrouwen streng gescheiden dienen te blijven.

Is er een gebedsruimte en wasplaats aanwezig voor de islamitische minderheid omdat er een vrijdag in het programma zit? Gaat er een rabbijn mee voor de joden bij te staan die nog steeds worstelen met het oorlogsverleden?  Zijn er op zondag een katholieke, protestante, gereformeerde en Nederlands hervormde priesters beschikbaar voor de kerkdienst?

Is er hulp aanwezig voor die leerlingen die worstelen met hun homoseksuele, zelfmoordneigingen, religieuze problemen, pedofiele gedachten en hun afkeer van spruitjes?

Met angst in gedachten en lood in de schoenen gaan de organisatoren van het schoolkamp elke ochtend naar het Kranenburg College om te zien of er nog meer bemoeizuchtige hebben gemeld. Wat een onschuldig schoolkamp en gezellig uitstapje voor de leerlingen zou moeten worden is door de politiek correcte dictators vakkundig vermoord!

En waarom? Het begon allemaal met het magische woord “HALAL”!

Dit zou zo maar het menu voor het schoolkamp kunnen zijn!

Donderdag: Kip saté met nasi goreng en sperziebonen
Vrijdag: Gestoofde kabeljauw met aardappelpuree en worteltjes
Zaterdag: Aloo Gobi met Dahl Makhani en Naan
Zondag: Spaghetti met (runder)gehaktsaus, stokbrood en broccoli
Maandag: Kip met patat en sla

Ik zie persoonlijk geen enkele reden voor paniek maar een politiek verlicht persoon ziet hier iets gevaarlijks en religieus in. Maar heeft de Utrechtse fractie van de PvdD wel een idee wat het woord “HALAL” inhoudt en dat het woord “HALAL” een term is waar je helemaal niet bang voor hoeft te zijn?

Veel mensen aan de onderkant van de maatschappij zouden blij zijn met zo’n overheerlijk en gevarieerd menu. Kan de politiek daar misschien eens wat aan gaan doen?

Ik heb het even moeten opzoeken want ik ben geen politicus en dus ook niet alomwetend!

Halalvlees dient uitgebloed vlees te zijn van een beperkt aantal toegestane dieren, die volgens de islamitische voorschriften geslacht worden (dhabiha). Vlees van carnivoren en van dieren die spontaan gestorven zijn, evenals het expliciet in de Koran vermelde varkensvlees, zijn enkel toegestaan als er niets anders voorhanden is om in leven te blijven. Paardenvlees is niet verboden, maar het slachten van paarden is onder moslims niet gebruikelijk. Dieren die nog zogende jongen hebben evenals de zogende jongen zelf mogen niet geslacht worden. Het doden van een dier is enkel toegestaan voor consumptie of om het uit zijn lijden te verlossen indien het ziek of gewond is.
Alles wat uit de zee komt is volgens de meeste madhhabs zonder meer halal, het hoeft niet op een speciale wijze gedood te worden. De madhhabs kennen kleine verschillen, bijvoorbeeld over de vraag of garnalen en muildieren toegestaan zijn voor consumptie, met name de hanafitische madhhab kent beperkingen op wat uit de zee gegeten mag worden.
Insecten zijn zonder meer haram evenals stoffen gewonnen uit insecten zoals bijvoorbeeld karmijnrood (E120) dat wordt gewonnen uit de cochenilleluis.
Alle andere soorten voedsel (groenten, vruchten en dranken, met uitzondering van alcoholische dranken en verdovende middelen) zijn zonder bijzondere bewerkingen toegestaan voor consumptie.

(Bron: Wikipedia)

Met verbazing heb ik de definitie van “HALAL” op Wikipedia gelezen. Wat mij het meest opvalt is de passage: “zijn enkel toegestaan als er niets anders voorhanden is om in leven te blijven”.

Dus op het menu staan plofkippen, oude melkkoeien, Alaska Pollock, en groenten en peulvruchten uit de Oekraïne. (Oops! Oekraïne? Snel doorschrijven anders begint er een net wakker geworden lid van een kleine politieke partij over de mensenrechten, journalistieke vrijheid en de burgeroorlog!)

M.a.w., men schreeuwt moord en brand uit politieke en religieuze correctheid voordat er zelfs maar een slachtoffer is gevonden. De angst voor politieke incorrectheid zit diep en het gebrek aan kennis van de democratisch gekozen politieke vertegenwoordigers is weer aangetoond. Òf wil men lawaai maken om zo de aandacht op te eisen van een kwetsbare groep kiezers zo vlak voor de verkiezingen?

“Halal” betekend in een islamitisch land als Maleisië dat de handen van de slager/kok, het mes en de tafel van de slager/kok èn het busjes van de slager/kok/restaurant nooit in aanraking zijn geweest met “Haram” voedsel! En dat wordt zeer streng gecontroleerd voordat de slager/restauranthouder zijn “Halal certificaat” ontvangt wat hij trots achter zijn raam in de etalage  hangt!
Volgens mij had het meisje achter de kassa bij de HEMA, getooid met de Hijab” (hoofddoek), geen enkel probleem bij het afrekenen en inpakken van de “Haram” worstenbroodjes!


En wanneer u mij vraagt? Ja, we zijn in Nederland compleet de weg kwijt!



(Bron: De telegraaf)

Nederland: Zijn we de weg kwijt?

Zaltbommel

Ik denk van wel!

Gisteren was voor ons een mooie dag. Eindelijk kon mijn allochtone vrouw, sinds die Turken er over klagen vindt ik het een trots woord, haar diploma inburgering binnenland ophalen. Ruim twee jaar, en ongeveer € 1.600,-, later zijn we eindelijk op het belangrijke tussenstation, we gaan ook nog voor een Nederlands paspoort, aangekomen.
In de trein op weg naar Eindhoven vielen haar ogen op de gratis krant die ik opraapte van de grond. De kop kan ik niet meer herinneren maar het artikel ging over “Wakker dier” die nu gaat strijden voor een pijnvrij einde voor de, op de Noordzee en Atlantische Oceaan  gevangen, vissen. Ik kreeg spontaan pijnscheuten aan mijn slapen en wist direct wat er zou komen!
‘Kul, wat bedoelen ze met pijnvrij doden van vissen?’
Ik moet haar wat schaapachtig hebben aangekeken want ze keek nog nieuwsgieriger toen ik voor een moment stil bleef. De gedachten gierden door mijn hoofd. Hoe kan ik aan een jonge vrouw uit een Filippijns vissersdorp, waar elke dag tegen honger, orkanen en armoede wordt gevochten, uitleggen dat er in Nederland door dik betaalde, zogenaamde vrijwilligers van een vereniging, wordt gestreden voor onzinnige zaak?
Voordat ik een antwoord had gevonden werd ik gered door “’s Hertogenbosch Centraal Station”! Zelfverzekerd stapte ik het perron op en hoopte innig dat de moeilijke vraag tezamen met de gratis krant in de vertrekkende trein naar Breda zou achterblijven. Enkele minuten later verscheen de vervuilde intercity naar “Eindhoven Centraal Station” op perron 6b, ik leek gered.
Mijn hoop werd de grond in geboord zodra haar ogen op een andere kopie van de gratis krant, deze keer op de bank tegenover ons, vielen.
‘Kul, wat bedoelen ze met pijnvrij doden van vissen?’, klonk het opnieuw en deze keer was er voor me geen ontsnappen aan!
Met haar mond halfopen en haar ogen bol als hardgekookte eieren hoorde ze mijn poging, om een uitleg voor dit wereldvreemde idee te vinden, aan. Voor mij persoonlijk was het nog moeilijker want ik moest iets uitleggen wat ik onverdedigbaar vindt! Mijn vrouw begreep niet dat er mensen wonen met zoveel vrije tijd dat ze op zulke vreemde ideeën kunnen komen. En daar had ze gelijk in!
Misschien is het beter dat die mensen van wakker dier weer terugkeren naar de natuur? Gewoon met pijl en boog, wilde groenten en vruchten verzamelen en zonder een ruim inkomen, leven in een commune op de Veluwe. Waarschijnlijk worden ze dan een paar jaar later door Greenpeace, ook zo’n verenigingsmonster met twee gezichten, gered voor het uitsterven.

Niet zo erg lang geleden werd ik in Zuid-Korea giechelend gevraagd of er in Nederland ècht een politieke partij was die voor de dieren opkwam. Er waren namelijk in de Koreaanse pers artikelen verschenen dat Nederland vragen aan Zuid-Korea had gesteld over het eten van hond door de Koreanen.
Verlegen lachend en met sporen van schaamte heb ik moeten toegeven dat we in Nederland zo’n partij in de volksvertegenwoordiging hebben. Ik kan u verzekeren dat die Koreanen heel hard hebben gelachen. Zij konden het niet geloven dat wij zulke vreemde mensen met zulke vreemde gedachten aan het roer van een welvarend land lieten!

Zij dachten namelijk ook dat we de weg in Nederland volledig kwijt zijn!

Persbericht Wakker dier: (klik hier)

Nederland: Regendruppels aan de waslijn deel 5

Zaltbommel,

Dagen later zien we voor het eerst de zee. Welke zee? We hebben geen enkel idee. We kunnen ons ook gelukkig overdag weer eens vertonen en maken dankbaar gebruik van de enorme plas water die aan onze voeten ligt. Zout water! We wassen ons uitbundig en spelen in de branding.
We spoelen onze angsten weg en de golven nemen die angsten mee naar open zee. Wanneer we bij vrachtwagens terugkomen kunnen we onze ogen niet geloven. Er hangen een stuk of tien geiten boven een open vuur te roosteren. Er is vers fruit, brood, dadels en thee. Voor een moment denk ik dat ik in de branding ben verdronken en dit het paradijs moet zijn.
Een luide knal uit de loop van een geweer brengt me weer terug in de werkelijkheid en bij de realiteit van de dag. Een ongewoon lange man gekleed in een lang wit gewaad kijkt verbaasd naar de rokende loop van de Kalashnikov. Onze bewakers zitten in een ring om hem heen om hem tegen ons te beschermen, mocht dat nodig zijn. Wij zijn hongerig en de wil om te overleven is door de afgelopen weken alleen maar sterker geworden.
‘Assalamu alaikum! Welkom in Libya.
Jullie zijn nu aan de grens van het geluk aangekomen. Aan de grens van het westerse paradijs dat gebouwd is op de fundering van hebzucht en agressie tegen de koran, tegen ons en tegen onze broeders. Het paradijs van de ongelovige honden die onze kinderen, vrouwen en broeders in veel landen onderdrukken, uitbuiten en doden in onrechtvaardige oorlogen zoals in Israël, Syria en Afghanistan.
Eet, drink, bid en rust uit voor het laatste stuk van jullie reis naar het hart van de westerse duivel. Aan het einde van deze middag krijgen jullie de laatste instructies. Yallah, bismillah (eet smakelijk), Allahu Akbar!
De grote metalen borden en schalen, overvloedig gevuld met de heerlijkste vruchten en enorme stukken geroosterde geit, gaan gebroederlijk van hand naar hand. Het voelt als een beloning voor de ontberingen die we afgelopen weken hebben moeten doorstaan. Wanneer ik om me heen kijk naar al die etende mannen, vraag ik me af of er ook maar een van deze mannen nog aan thuis denkt. De kleine nederzetting in de bergen waar hun vrouwen en kinderen zijn achtergebleven. Òf zijn de thuisblijvers al vergeten en zijn de mannen nu verandert in eenzame overlevers? Hebben ze nog wel een binding met hun geliefden die ze enkele weken geleden in hun dorpen hebben achtergelaten?
Na de overvloedige maaltijd zoeken we de schaduw van een dadelpalm op en rollen onze gebedsmatten uit voor het middaggebed. Er is onder ons een voorganger die verzen uit de koran voorzingt waarna een golf van mannenruggen zich ter aarde werpt en even later in een soepele beweging zich weer recht als de golven op de oceaan. Later is er thee en er is twijfel. Twijfel over wat ons verder te wachten staat. De schaduwen rekken zich steeds langer over het hete zand. Het schemer nadert en het duurt niet lang en de nacht breekt aan.
Net na het vallen van de duisternis verschijnt de man in het lange witte gewaad weer op het toneel. Zodra hij onaangekondigd uit de beschermende duisternis opduikt wordt hij weer, onnodig, omringt door onze bewakers. Wij zijn na de overvloedige maaltijd en de luie middag te loom om nog rechtop te gaan zitten! Laat staan deze onbekende man aan te vallen. In de duisternis breken onzichtbare zware golven onheilspellend luid op het zachte zand van het strand. Het is nieuwe maan en er is geen lichtje om ons heen te zien. De vlammen van de houtvuren werpen vreemde gele  schaduwen over het woestijnlandschap dat grenst aan de zee. Ze geven de toespraak die ons te wachten staat een spookachtig decor, het is alsof de duivel zelf uit de vlammen van de hel opstijgt. Na een tijdje te hebben gezwegen en ons alleen maar te hebben geobserveerd schraapt de lange man zijn keel als teken dat hij met zijn toespraak gaat beginnen.
‘Assalamu alaikum! Broeders, de nacht is aangebroken dat jullie naar Europa varen. Het tij en het weer is goed! De duisternis van de nieuwe maan en Allah zal jullie beschermen op deze laatste etappe van jullie moedige tocht. Jullie weten wat er van jullie wordt verwacht! Voordat jullie aan land gaan gooien jullie alles overboord wat jullie op enige manier kan koppelen aan jullie herkomst of familie. Vrees niet! De foto’s van jullie vrouwen, kinderen en familie, jullie dierbare herinneringen, zullen duizenden malen worden gecompenseerd. Jullie nieuwe leven in Europa, en we hopen in Holland, zal jullie moed en godsvrees belonen. Hou je vast aan de Taqwa, want degene die Allah vreest zal nooit alleen zijn! Allahu Akbar!’
Er stijgt een applaus op uit de groep bange mannen. Ik voel dat we onze grootste angsten onderdrukken. Er zijn er maar enkelen onder ons die tegen hun zin in deze reis gaan maken. Het bulderende water in de verte en de duisternis boezemt me angst en ontzag in. Ik ben bang, heel bang, maar niet alleen.
‘Broeders! Aangekomen op jullie eindbestemming zal er op een dag een vreemdeling voor jullie verschijnen. Misschien steeds dezelfde of misschien steeds een ander. Vrees niet, hij kent jullie maar jullie kennen hem niet!

Hij zal jullie indringend aanstaren en maar één woord spreken: “Chadidja”.*
Hij verwacht maar één antwoord: “Aisha”.**

Dan is het contact tussen jullie en jullie achtergebleven vrouwen, kinderen en ouders gelegd en de geheime ring is gesloten. Hij is de man die het geld bij jullie ophaalt. Hij is de man die verslag aan ons uitbrengt. Hij is het contact tussen jullie en jullie families! Hij is jullie herder en beul! Vergeet nooit dat jullie daar in een ver vreemd land zijn voor een hoger doel! Allahu Akbar!’
Een applaus blijft uit. We kijken elkaar aan en prevelen de twee woorden. De vraag en het antwoord. “Chadidja” en “Aisha”. Twee woorden die we nooit meer mogen vergeten! De man in het lange witte gewaad maakt van de verwarring gebruik om weer in de duisternis te verdwijnen. We zijn vanaf nu overgeleverd aan onze bewakers en we weten waar we aan toe zijn. Vanavond gaan we weer op reis.
Hoeveel tijd er is verstreken weet ik niet maar een vreemd donker gebrom klinkt door de duisternis uit de richting van het strand. Het is voor de soldaten het moment om ons allemaal op het been te zetten en een laatste telling uit te voeren. De bewakers verdwijnen in het donker en onze groep wordt door enkele met machinegeweren bewapende soldaten samengedreven. Van onze bewakers is geen spoor meer te herkennen. We worden in drie groepen opgesplitst en uit elkaar gedreven. We zoeken in de groep wanhopig naar bekende gezichten. Ik zie er maar enkele uit mijn dorp. De rest zal wel in een van de andere groepen zitten. De velen onbekende gezichten geven me ook een onaangenaam gevoel. Onze bewakers hebben zich nu anoniem onder ons gemengd. We kunnen hun gezichten zien maar wij weten niet wie ze zijn. Ieder onbekend gezicht kan een duivelse bewaker zijn. Collectieve angst neemt bezit van de groep bange mannen.
Door het mulle losse zand marcheren we als een leger soldaten richting de steeds luider wordende branding en brommende dieselmotoren. Onze ogen zijn langzaam aan de duisternis gewend en kunnen nu drie boten onderscheiden die met de boeg op het strand zijn gevaren. Er is geen bemanning te zien! Daar in de branding op het strand liggen drie lange smalle boten met draaiende motoren op ons te wachten. We zien nu ook de anderen groepen maar de duisternis maakt het onmogelijk om gezichten te herkennen. In de duisternis zien we alleen maar vervaagde menselijke gedaanten die langzaam op de andere boten toelopen.
Onze boot is ongeveer twee vrachtwagens lang en boezemt ons angst in, maar weinigen in de groep zijn bekend met boten en water. Meer dan honderd ogen staren over de boot heen in de zwarte diepte van de nacht over de onbekende zee. We hebben geen idee hoe ver we moeten gaan varen of hoe lang we aan boord van die boot zitten voordat we weer vaste grond onder de voeten hebben. Smalle strepen van wit zeeschuim verschijnen als onheilspellende witte geesten die over het zwarte water zweven. De wind van zee speelt door onze haren en probeert wat van onze onze angst weg te blazen. We zijn bang, heel bang, dat kan je goed voelen. Maar we hebben geen keuze, we kunnen niets anders doen dan onze levens en onze toekomst in de handen van Allah te leggen.

Wordt vervolgd


* Toen Mohammed 25 jaar oud was trouwde hij met de vijftien jaar oudere weduwe “Chadidja”
** “Aisha” is waarschijnlijk de bekendste vrouw van Mohammed