Bangkok 14-17/12/2006
Daar gingen we dan! Ik had van alles geregeld om de aankomst van Henk en Dean zo goed mogelijk te laten verlopen. Henk zou eerst naar Pattaya komen om daarna samen met mij naar de lucht haven te gaan om Dean op te halen. Het was best vreemd om iemand te ontmoeten die ik in geen zes jaar had gezien. Alles verliep vlekkeloos en we waren op tijd op de luchthaven. Na aankomst verliepen de gesprekken goed en er was dus geen probleem om de draad weer op te pakken.
Eerst Dean geïnstalleerd en daarna door naar ons hotel. We wilden de eerste avond rustig aan doen omdat er op vrijdag een dag toerisme gepland was.
Dat lukte dus niet, een paar biertjes, gebakken rijst, een paar biertjes, shoarma schotel en dan maar naar Patpong. Henk zat op hete kolen en Dean was ook wel geïnteresseerd wat er nu allemaal waar was van de verhalen. Het werd een leuke avond met een afscheid op Patpong en een terugreis met de Tuk Tuk.
Ik had een paar bezienswaardigheden achter elkaar geplakt als programma en zo zouden wij het dan ook afwerken.
Om iets over negen arriveerde Dean bij ons hotel en we trokken met zijn drieën de stad in.
De eerste stop was de maag van Bangkok. Een enorme groentemarkt aan de rivier. We liepen wat rond en ik vertelde over de exotische groenten en kruiden die er verkocht werden. Ergens halverwege genoten we van satetjes met brood. De tweede stop was Wat Po met zijn 20 meter lange liggende Buddha. Het gehele tempelcomplex is zeer indrukwekkend. Als klap op de vuurpijl huurde ik een longtailboot die ons twee uur over de klongs van Bangkok zou varen. We sloten de trip af bij Wat Arun, de 65 mtr stupa aan de rivier. Op de terugweg bestelde ik nog wat echt Thais eten. De jongens waren onder de indruk. Ook ik zie altijd weer nieuwe dingen. Het werd een fantastische dag die de boys niet snel zullen vergeten. Het avondeten schoot erbij in en we belanden in een Ierse Pub op Silom rd. De Beatles waren uit de dood opgestaan en we hadden een mooie avond.
De zasterdag zouden we uitslapen en we zouden Dean ontmoeten in zijn hotel. De beste beslissing want we zouden in de buurt blijven van Sukhomvit. We dronken koffie, bezochten Pratunam (kledingmarkt) en gingen een kleine 300 mtr omhoog op de Byoke Tower. De tijd vloog en de dag was zo om.
De avond brachten we door in een nieuw ontdekte Pub op Sukhomvit en daar aten we ook wat. De avond werd afgesloten in Soi Cowboy.
De gasten hadden meteen veel gezien en waren tevreden!
Dinsdag komt Dean naar Pattaya, Henk is op zondagmiddag om vijf uur al op pad. Hij zat alweer op hete kolen.
zondag 17 december 2006
donderdag 7 december 2006
Singapore, De laatste dag
Singapore 06/12/2006
Eindelijk een goede nachtrust. Ik werd fris wakker en de twee biertjes hadden hun werk als slaapmiddel goed gedaan.
Acht uur, de kleine kakkerlakken schoten weg toen ik het gordijn open deed. Ik heb in dit hotel nog nooit ongedierte gezien. Nu zag ik er meer dan ik had verwacht. De tv deed het nu helemaal niet meer zodat ik maar snel een douche nam en naar de McDonalds ging voor mijn email. Gratis Wifi, perfect. Maar eerst nog even pakken. Veel had ik niet gekocht, een paar schoenen en een iPod shuffle. Toch leek mijn bagage veel zwaarder dan bij mijn vertrek. Zou het dan de pot mintsaus en de pot sambal zijn? Twee ingrediënten die niet of nauwelijks te krijgen zijn in Thailand. Toch wil ik die niet missen. Vooral nu er kwark te koop is bij de Carrefour. Heerlijk tzasiki maken vers voor op de sla en bij de friet.
Afgepakt stapte ik in de lift met mijn grote kist en kleine rugzak. Eenmaal uitgechecked en buiten zwaaide ik naar een taxi om mij naar de luchthaven te brengen. Voor die zes euro extra wilde ik niet een half uur gaan lopen sjouwen met het spul.
Ik was ruim op tijd op de luchthaven. nu relaxen en maar hopen dat ik geen problemen krijg met mijn bagage.
Mijn bagage was niet het probleem. Het woord Buddha opent alle deuren. Mijn probleem op deze reis was dat mijn paspoort nog maar 5 maanden geldig was. Dit is de eerste keer dat ik het aan jullie vertel omdat ik het noodlot niet wilde tarten.
Bij aankomst in Singapore werd ik er meten op gewezen, omdat ik maar enkele dagen bleef en omdat het om een Nederlands paspoort ging kreeg ik toegang tot het land. Maleisie ging iets moeilijker maar omdat ik goed slijmde kreeg ik ook hier vrije doorgang. De terugkomst in Singapore was geen enkel probleem, waarschijnlijk omdat er een aantekening stond bij mij gegevens in de computer. Het vertrek naar Thailand gaf de eerste echte problemen. Ik moest allerlei formulieren invullen die ik later gestempeld en ondertekend terugkreeg net voordat ik het vliegtuig in ging. De aankomst in Bangkok, ik hield mijn hart vast en mijn adem in. Niets, nada, gewoon een stempel voor drie maanden. Dat was een opluchting. Ik moet nu in ieder geval mijn paspoort gaan vernieuwen.
Opgelucht reed ik in de taxi nar huis, dat ik aantrof net zoals ik het had verlaten.
Ik vond het leuk om te bloggen en ik zal het zeker de volgende reis voortzetten, alleen de foto's is meer werk als ik had verwacht. Misschien voeg ik die gewoon later toe.
Eindelijk een goede nachtrust. Ik werd fris wakker en de twee biertjes hadden hun werk als slaapmiddel goed gedaan.
Acht uur, de kleine kakkerlakken schoten weg toen ik het gordijn open deed. Ik heb in dit hotel nog nooit ongedierte gezien. Nu zag ik er meer dan ik had verwacht. De tv deed het nu helemaal niet meer zodat ik maar snel een douche nam en naar de McDonalds ging voor mijn email. Gratis Wifi, perfect. Maar eerst nog even pakken. Veel had ik niet gekocht, een paar schoenen en een iPod shuffle. Toch leek mijn bagage veel zwaarder dan bij mijn vertrek. Zou het dan de pot mintsaus en de pot sambal zijn? Twee ingrediënten die niet of nauwelijks te krijgen zijn in Thailand. Toch wil ik die niet missen. Vooral nu er kwark te koop is bij de Carrefour. Heerlijk tzasiki maken vers voor op de sla en bij de friet.
Afgepakt stapte ik in de lift met mijn grote kist en kleine rugzak. Eenmaal uitgechecked en buiten zwaaide ik naar een taxi om mij naar de luchthaven te brengen. Voor die zes euro extra wilde ik niet een half uur gaan lopen sjouwen met het spul.
Ik was ruim op tijd op de luchthaven. nu relaxen en maar hopen dat ik geen problemen krijg met mijn bagage.
Mijn bagage was niet het probleem. Het woord Buddha opent alle deuren. Mijn probleem op deze reis was dat mijn paspoort nog maar 5 maanden geldig was. Dit is de eerste keer dat ik het aan jullie vertel omdat ik het noodlot niet wilde tarten.
Bij aankomst in Singapore werd ik er meten op gewezen, omdat ik maar enkele dagen bleef en omdat het om een Nederlands paspoort ging kreeg ik toegang tot het land. Maleisie ging iets moeilijker maar omdat ik goed slijmde kreeg ik ook hier vrije doorgang. De terugkomst in Singapore was geen enkel probleem, waarschijnlijk omdat er een aantekening stond bij mij gegevens in de computer. Het vertrek naar Thailand gaf de eerste echte problemen. Ik moest allerlei formulieren invullen die ik later gestempeld en ondertekend terugkreeg net voordat ik het vliegtuig in ging. De aankomst in Bangkok, ik hield mijn hart vast en mijn adem in. Niets, nada, gewoon een stempel voor drie maanden. Dat was een opluchting. Ik moet nu in ieder geval mijn paspoort gaan vernieuwen.
Opgelucht reed ik in de taxi nar huis, dat ik aantrof net zoals ik het had verlaten.
Ik vond het leuk om te bloggen en ik zal het zeker de volgende reis voortzetten, alleen de foto's is meer werk als ik had verwacht. Misschien voeg ik die gewoon later toe.
Meer verhalen over:
Maleisië/Singapore,
Singapore
woensdag 6 december 2006
Singapore, Herstel?
Singapore 05-12
Afgelopen nacht weer niet kunnen slapen. Niet verwonderlijk als ik bedenk dat ik de laatste dagen elke middag wel een paar uur heb geslapen. Maar toen ik wakker werd voelde ik mij wel beter. Beter? Nee, zelfs goed. De pijn in mijn rug is bijna verdwenen en na een anti-poeppil is de drang ook minder.
Mijn laatste dag in Singapore. Nadat ik de laatste inkopen op electronica gebied had gedaan ben ik mijn buddha gaan halen. Wat is hij/zij (de buddha is onzeidig) mooi! Eenmaal ingepakt ben ik wel een beetje geschrokken van de grootte van de kist. Ik hoop dat het geen problemen geeft in het vliegtuig. Ik vlieg namelijk met Air-Asia en die hebben een 15kg baggage max. Daar verdienen ze het geld mee, onschuldige passagiers die met hun 17/18 kg aankomen dienen fors bij te betalen.
In de middag ben ik nog een keer door Waterloo st. gewandeld en steeds moest ik mij inhouden zodat ik niet meer souveniers kocht. Volgend jaar is het jaar van het zwijn, mijn chinese sterrenbeeld. Die roze varkentjes waren zo leuk! Nou ja, de volgende keer dan maar.
Aan het einde van de dag voelde ik mij zo goed dat ik zelfs een biertje heb gedronken. Het Indiaase eten moest ik helaas laten staan. De volgende keer dan maar.
Afgelopen nacht weer niet kunnen slapen. Niet verwonderlijk als ik bedenk dat ik de laatste dagen elke middag wel een paar uur heb geslapen. Maar toen ik wakker werd voelde ik mij wel beter. Beter? Nee, zelfs goed. De pijn in mijn rug is bijna verdwenen en na een anti-poeppil is de drang ook minder.
Mijn laatste dag in Singapore. Nadat ik de laatste inkopen op electronica gebied had gedaan ben ik mijn buddha gaan halen. Wat is hij/zij (de buddha is onzeidig) mooi! Eenmaal ingepakt ben ik wel een beetje geschrokken van de grootte van de kist. Ik hoop dat het geen problemen geeft in het vliegtuig. Ik vlieg namelijk met Air-Asia en die hebben een 15kg baggage max. Daar verdienen ze het geld mee, onschuldige passagiers die met hun 17/18 kg aankomen dienen fors bij te betalen.
In de middag ben ik nog een keer door Waterloo st. gewandeld en steeds moest ik mij inhouden zodat ik niet meer souveniers kocht. Volgend jaar is het jaar van het zwijn, mijn chinese sterrenbeeld. Die roze varkentjes waren zo leuk! Nou ja, de volgende keer dan maar.
Aan het einde van de dag voelde ik mij zo goed dat ik zelfs een biertje heb gedronken. Het Indiaase eten moest ik helaas laten staan. De volgende keer dan maar.
Meer verhalen over:
Maleisië/Singapore,
Singapore
maandag 4 december 2006
Singapore, Een schuimende nacht
Singapore 04-12
En ik dacht dat ik het ergste al achter de rug had.
Afgelopen nacht was een drama. On de drie kwartier naar de wc en maar schuimen, aleen maar schuimen. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen en de wekker maakte me om acht uur wakker. Ik ben nog lekker een uurtje blijven liggen. Gedurende de dag heb ik lekker rustig aan gedaan en in de loop van de dag begon ik me wel beter te voelen.
Maar ik had een groot dilemma, ik had een enorme trek maar wilde aan de andere kant niet eten omdat dat er ook weer uit moet. Ook stond ik in tweestrijd of ik nu wel of niet een anti poeppil zou nemen. De pil is er niet van gekomen maar gegeten heb ik wel. Zei het beperkt en zonder risico's, gewoon brood met een ei.
Ik voel me nu wel wat beter en ik hoop nu ook dat het doorzet, vanavond eet ik in ieder geval weer gewoon brood met een kopje thee. Mijn biertje laat ik wel staan tot woensdag als ik weer in Pattaya ben.
Ondertussen heb ik wel een fantastisch mooie buddha gekocht voor mijzelf als kerstcadeau. Als ik mijzelf niet kietel dan doet niemand het.
De avond was prettig, de pijn in mijn rug was veel minder, na een dosis Panadol, en mijn eten begon weer te smaken. Natuurlijk alleen brood want ik wil het niet te exotisch maken tijdens mijn herstel. Rustig ben ik weer door Little India geslenterd en later op de avond heb ik nog wat tv gekeken.
Morgen de laatste dag, ik zie ernaar uit om weer in mijn eigen bed te slapen.
Ik krijg maar weinig reacties op mijn weblog. Ik ben dan ook benieuwd of iemand dit dan ook leest. Graag een korte reactie?
En ik dacht dat ik het ergste al achter de rug had.
Afgelopen nacht was een drama. On de drie kwartier naar de wc en maar schuimen, aleen maar schuimen. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen en de wekker maakte me om acht uur wakker. Ik ben nog lekker een uurtje blijven liggen. Gedurende de dag heb ik lekker rustig aan gedaan en in de loop van de dag begon ik me wel beter te voelen.
Maar ik had een groot dilemma, ik had een enorme trek maar wilde aan de andere kant niet eten omdat dat er ook weer uit moet. Ook stond ik in tweestrijd of ik nu wel of niet een anti poeppil zou nemen. De pil is er niet van gekomen maar gegeten heb ik wel. Zei het beperkt en zonder risico's, gewoon brood met een ei.
Ik voel me nu wel wat beter en ik hoop nu ook dat het doorzet, vanavond eet ik in ieder geval weer gewoon brood met een kopje thee. Mijn biertje laat ik wel staan tot woensdag als ik weer in Pattaya ben.
Ondertussen heb ik wel een fantastisch mooie buddha gekocht voor mijzelf als kerstcadeau. Als ik mijzelf niet kietel dan doet niemand het.
De avond was prettig, de pijn in mijn rug was veel minder, na een dosis Panadol, en mijn eten begon weer te smaken. Natuurlijk alleen brood want ik wil het niet te exotisch maken tijdens mijn herstel. Rustig ben ik weer door Little India geslenterd en later op de avond heb ik nog wat tv gekeken.
Morgen de laatste dag, ik zie ernaar uit om weer in mijn eigen bed te slapen.
Ik krijg maar weinig reacties op mijn weblog. Ik ben dan ook benieuwd of iemand dit dan ook leest. Graag een korte reactie?
Meer verhalen over:
Maleisië/Singapore,
Singapore
Singapore, in de bus
Melaka/Singapore 03/12/2006
Denk altijd goed na als je ziek bent en je moet jezelf verplaatsen. Hoe te overleven op vloeistof en eten en nog veel belangrijker, dat je niet naar het toilet moet.
Op de zaterdagavond voordat ik ging slapen dacht ik na over mijn reisschema voor zondag. Ik moest nu eenmaal in die bus zitten! Ik had een kaartje voor de bus gekocht en de overnachting in het hotel in Singapore was ook al betaald. Ik zou om negen uur opstaan. Een douche en mijn spullen pakken en om tien uur richting het Discovery Café gaan. Een klein ontbijt nuttigen en voordat ik naar de vertrekplaats van de bus zou vertrekken nog één keer naar het toilet. Gewoon proberen om leeg te zijn. Alles liep volgens plan met één uitzondering. Op de terugweg van de 7-11 moest ik gewoon rennen om op tijd op het toilet te zijn. Ik rende het ziekenhuis binnen met een snelle vraag. “Tandas”? De mensen in de ingang keken verbaasd naar mij en vroegen zich af wat voor spoedeisende hulp ik nodig had. Wat een opluchting!
Daarna had ik geen problemen meer. Ik ontdekte dat des te minder ik liep des minder ik naar het toilet moest. Gewoon blijven zitten dan.
Deze keer ging ik de grens over op een plaats waarvan ik biet eens wist dat die bestond. Jurong, gemakkelijk, snel en geen lange rijen wachtende mensen. Het “Golden Mile Complex” was een beetje uit de route maar een eerlijke taxichauffeur bracht mij op de meter tot voor de deur van mijn hotel. Missie volbracht, geen problemen! Ik was weer in de buurt van toiletten.
Ik keek s’avonds tv en deed gewoon rustig aan. Ik kijk er nu naar uit om terug naar Thailand te gaan. Ziek onderweg zijn is nooit leuk, noem het maar gewoon domme pech. Nog twee daagjes in Singapore rusten en winkelen. Morgen meer......
Denk altijd goed na als je ziek bent en je moet jezelf verplaatsen. Hoe te overleven op vloeistof en eten en nog veel belangrijker, dat je niet naar het toilet moet.
Op de zaterdagavond voordat ik ging slapen dacht ik na over mijn reisschema voor zondag. Ik moest nu eenmaal in die bus zitten! Ik had een kaartje voor de bus gekocht en de overnachting in het hotel in Singapore was ook al betaald. Ik zou om negen uur opstaan. Een douche en mijn spullen pakken en om tien uur richting het Discovery Café gaan. Een klein ontbijt nuttigen en voordat ik naar de vertrekplaats van de bus zou vertrekken nog één keer naar het toilet. Gewoon proberen om leeg te zijn. Alles liep volgens plan met één uitzondering. Op de terugweg van de 7-11 moest ik gewoon rennen om op tijd op het toilet te zijn. Ik rende het ziekenhuis binnen met een snelle vraag. “Tandas”? De mensen in de ingang keken verbaasd naar mij en vroegen zich af wat voor spoedeisende hulp ik nodig had. Wat een opluchting!
Daarna had ik geen problemen meer. Ik ontdekte dat des te minder ik liep des minder ik naar het toilet moest. Gewoon blijven zitten dan.
Deze keer ging ik de grens over op een plaats waarvan ik biet eens wist dat die bestond. Jurong, gemakkelijk, snel en geen lange rijen wachtende mensen. Het “Golden Mile Complex” was een beetje uit de route maar een eerlijke taxichauffeur bracht mij op de meter tot voor de deur van mijn hotel. Missie volbracht, geen problemen! Ik was weer in de buurt van toiletten.
Ik keek s’avonds tv en deed gewoon rustig aan. Ik kijk er nu naar uit om terug naar Thailand te gaan. Ziek onderweg zijn is nooit leuk, noem het maar gewoon domme pech. Nog twee daagjes in Singapore rusten en winkelen. Morgen meer......
Meer verhalen over:
Maleisië/Singapore,
Singapore
zondag 3 december 2006
Maleisië, voedselvergiftiging?
Melaka 02/12/2006
Zieker dan ooit tevoren ontwaakte ik op deze zaterdag morgen. Het zweet liep gewoon uit mijn lichaam en ik voelde mij zwak, gelukkig kon ik wat te eten kopen en ik kocht wat meer voor op de kamer. Je weet nooit wat er nog te komen staat.
Een paar boterhammen en een kopje koffie en terug in bed. Om vier uur s’middags werd ik weer wakker! Ik moest naar het toilet, een explosie van diarree. Een vulkaan, ik werd uitgeperst, alles liep uit mijn lichaam. Ik was gewoon droog. Diarree met een hoofdletter D.
Na deze explosie voelde ik mij herboren, een lauwe douche hielp daar zeker ook aan mee. Wat het een voedselvergiftiging? Zou kunnen, het enige wat ik nu nog voelde was een pijn onder in mijn rug maar dat was waarschijnlijk van de slechte matrassen waar ik op had geslapen.
Ik keek een voetbalwedstrijd met een paar biertjes en lag voor twaalf uur al weer in bed. Ik heb nog even met het idee gespeeld om bij Ringo te gaan kijken maar uiteindelijk wilde ik op veilig spelen. Morgen moet ik met de bus naar Singapore en het laatste wat ik wil is ziek in de bus zitten. Er zijn namelijk geen toiletten in die bussen. Als ik maar goed slaap vannacht?
Zieker dan ooit tevoren ontwaakte ik op deze zaterdag morgen. Het zweet liep gewoon uit mijn lichaam en ik voelde mij zwak, gelukkig kon ik wat te eten kopen en ik kocht wat meer voor op de kamer. Je weet nooit wat er nog te komen staat.
Een paar boterhammen en een kopje koffie en terug in bed. Om vier uur s’middags werd ik weer wakker! Ik moest naar het toilet, een explosie van diarree. Een vulkaan, ik werd uitgeperst, alles liep uit mijn lichaam. Ik was gewoon droog. Diarree met een hoofdletter D.
Na deze explosie voelde ik mij herboren, een lauwe douche hielp daar zeker ook aan mee. Wat het een voedselvergiftiging? Zou kunnen, het enige wat ik nu nog voelde was een pijn onder in mijn rug maar dat was waarschijnlijk van de slechte matrassen waar ik op had geslapen.
Ik keek een voetbalwedstrijd met een paar biertjes en lag voor twaalf uur al weer in bed. Ik heb nog even met het idee gespeeld om bij Ringo te gaan kijken maar uiteindelijk wilde ik op veilig spelen. Morgen moet ik met de bus naar Singapore en het laatste wat ik wil is ziek in de bus zitten. Er zijn namelijk geen toiletten in die bussen. Als ik maar goed slaap vannacht?
Meer verhalen over:
Maleisië,
Maleisië/Singapore
zaterdag 2 december 2006
Maleisië, Vrijdagavond
Melaka 01/12/2006
Ik voelde mij een stuk beter dan gisteren, niet 100% beter maar wel veel beter.
Mijn chocolade broodje en koffie smaakte me goed. In de krant las ik een artikel over een stuk van de oude vesting die was gevonden op de plaats waar de controversiële toren zou verrijzen. Ze hadden de bouw stil gelegd en het museum van Melaka had twee weken gekregen om het te onderzoeken voordat het onder het beton zou verdwijnen. Verloren voor altijd. Erg interessant omdat hier ook veel Nederlandse geschiedenis ligt.
Tijdens mijn middagwandeling ging ik een kijkje nemen op de bouwplaats en het is toch ongelofelijk dat de regering en provincie gewoon blind zijn voor dit soort zaken! Je eigen naam op een gepoetste bronzen plaat is veel belangrijker dan de naam van Afonso de Albuquerque op een marmeren gedenksteen omdat hij de opdracht had gegeven voor de bouw van het fort. Die wij, de Nederlanders in de vorm van de VOC, op de Portugezen veroverden in 1641. Toch leuk al die Nederlandse geschiedenis in een ver vreemd land. En het was inderdaad een flink stuk muur.
s’Avonds wachtte ik op mijn vriend om samen naar een dart toernooi te gaan, hij was niet komen opdagen? Toen ik ging kijken op de plaats waar het toernooi zou worden gehouden werd het nog vreemder. De plaats was niet eens open. Ik ging gewoon terug naar het “Discovery Café” voor een paar biertjes. Later op de avond bezocht ik nog “Ringo” om te kijken of er wat te doen was. Nee, het was daar ook heel rustig. Uiteindelijk werd het dan ook een rustige avond.
Ik voelde mij een stuk beter dan gisteren, niet 100% beter maar wel veel beter.
Mijn chocolade broodje en koffie smaakte me goed. In de krant las ik een artikel over een stuk van de oude vesting die was gevonden op de plaats waar de controversiële toren zou verrijzen. Ze hadden de bouw stil gelegd en het museum van Melaka had twee weken gekregen om het te onderzoeken voordat het onder het beton zou verdwijnen. Verloren voor altijd. Erg interessant omdat hier ook veel Nederlandse geschiedenis ligt.
Tijdens mijn middagwandeling ging ik een kijkje nemen op de bouwplaats en het is toch ongelofelijk dat de regering en provincie gewoon blind zijn voor dit soort zaken! Je eigen naam op een gepoetste bronzen plaat is veel belangrijker dan de naam van Afonso de Albuquerque op een marmeren gedenksteen omdat hij de opdracht had gegeven voor de bouw van het fort. Die wij, de Nederlanders in de vorm van de VOC, op de Portugezen veroverden in 1641. Toch leuk al die Nederlandse geschiedenis in een ver vreemd land. En het was inderdaad een flink stuk muur.
s’Avonds wachtte ik op mijn vriend om samen naar een dart toernooi te gaan, hij was niet komen opdagen? Toen ik ging kijken op de plaats waar het toernooi zou worden gehouden werd het nog vreemder. De plaats was niet eens open. Ik ging gewoon terug naar het “Discovery Café” voor een paar biertjes. Later op de avond bezocht ik nog “Ringo” om te kijken of er wat te doen was. Nee, het was daar ook heel rustig. Uiteindelijk werd het dan ook een rustige avond.
Meer verhalen over:
Maleisië,
Maleisië/Singapore
vrijdag 1 december 2006
Maleisië, Een rustige dag
Melaka 30/11/2006
Wat ik had voorzien als een rustige dag werd een héél rustige dag.
Ik voelde mij goed toen ik wakker werd en na mijn ontbijt werd het tijd voor een wandeling om weer wat nieuws te ontdekken. Ik liep in een richting waar ik nog nooit was geweest en belande achter Bukit St. Paul, daar vond ik een oud kerkhof met een paar Nederlandse graven die terug gingen tot de 17e eeuw. Niet echt veel te zien maar het is toch een historische plaats. Zelf heb ik het nog nooit op een kaart van Melaka gezien en het is dus niet gemakkelijk om te vinden.
Na de lunch voelde ik de koorts opkomen. Het is nu erg heet hier en mijn gewrichten en benen begonnen pijn te doen, en dat voelde niet goed. Een paar koude drankjes en een paar kilometer wandelen en ik was weer bij mijn hotel.
Ik had een klein uurtje gelegen en ik voelde mij nu zo slecht dat ik mijzelf bij elkaar pakte en naar de apotheek ging om Panadol te kopen, ze hadden twee versies. Één waar je slaperig van werd en één gewone, “doe mij de slaperige maar!” Ik lag om acht uur al op één oor.
Ik hoop dat ik mij morgen beter voel.
Wat ik had voorzien als een rustige dag werd een héél rustige dag.
Ik voelde mij goed toen ik wakker werd en na mijn ontbijt werd het tijd voor een wandeling om weer wat nieuws te ontdekken. Ik liep in een richting waar ik nog nooit was geweest en belande achter Bukit St. Paul, daar vond ik een oud kerkhof met een paar Nederlandse graven die terug gingen tot de 17e eeuw. Niet echt veel te zien maar het is toch een historische plaats. Zelf heb ik het nog nooit op een kaart van Melaka gezien en het is dus niet gemakkelijk om te vinden.
Na de lunch voelde ik de koorts opkomen. Het is nu erg heet hier en mijn gewrichten en benen begonnen pijn te doen, en dat voelde niet goed. Een paar koude drankjes en een paar kilometer wandelen en ik was weer bij mijn hotel.
Ik had een klein uurtje gelegen en ik voelde mij nu zo slecht dat ik mijzelf bij elkaar pakte en naar de apotheek ging om Panadol te kopen, ze hadden twee versies. Één waar je slaperig van werd en één gewone, “doe mij de slaperige maar!” Ik lag om acht uur al op één oor.
Ik hoop dat ik mij morgen beter voel.
Meer verhalen over:
Maleisië,
Maleisië/Singapore
Abonneren op:
Posts (Atom)