Zo, de eerste week zit er alweer op. Wat een week!
Het begon met een slechte vlucht, ondanks weinig turbulentie kon ik niet slapen. Vier stoelen voor mijzelf en dan nog niet kunnen slapen. Gelukkig stond de taxichauffeur al te wachten en de gewoonlijke fles groene thee was er niet. Waarom? Het is heel rustig in Thailand en wordt er dus weinig met de taxi gereden.
Ik had op de heenweg al voor de terugweg betaald omdat hij geld nodig had voor de reparatie van de auto. Ik was kapot moe en het knikkebollen begon een uurtje voordat ik in Pattaya was maar ik wilde en kon niet toegeven aan de slaap. Het is nu eenmaal veiliger om de taxichauffeur in de gaten te houden.
Mijn huisje lag er netjes bij en ik was blij om weer in Thailand te zijn. Het weer en de temperatuur doen mij nu eenmaal goed. Als je een tijdje bent weggeweest heb je voldoende te doen. De post controleren, boodschappen doen en vooral even op stap om te kijken of alles nog hetzelfde is. Als een razende Roeland heb ik het meeste werk verzet maar toen zakte ik door de knieën. Na een uurtje of dertig op de been te zijn geweest schakelden mijn hersenen uit en ik moest even slapen. De batterijen waren leeg! Het was maar een uurtje of twee maar dat was genoeg om weer op te laden voor de avond, en wat voor een avond.
Woensdag betekend natuurlijk “T-Bone Steak Night” in de Ierse Pub. Deze was tijdens mijn afwezigheid verhuisd en ik was erg benieuwd hoe het was geworden.
Op weg naar mijn avondeten kom ik langs een paar stamkroegen waar ik altijd een biertje drink. Zo ook nu, de eerste twee biertjes gingen naar binnen bij de “Boxing Roo”. Een bar voor Australiërs waar het normaal iets ruiger aan toe gaat dan wij in Nederland gewend zijn, Australië heeft een rauwe bevolking maar met een blanke pit.
Het tweede duo ijskoude Heineken werd genuttigd bij “het Kantoor” (Luck Bar 1). Wij hebben de bar een eigen naam gegeven omdat er waarschijnlijk wel een honderd Luck Bars zijn in Pattaya. Hier was wel aardig wat veranderd. De oude groep meiden was bijna compleet vervangen door een nieuwe erg lelijke en oude groep meiden. Best jammer want ik had met aardig wat van die meiden een goede band. Zo gaat het nu eenmaal in de bars van Pattaya, het zijn net voetbalclubs. Spelers komen en gaan en het samenspelen onderling is heel belangrijk.
Nu werd het tijd om direct naar mijn eten te gaan. Mocht het niet dat ik bij het passeren van het “My Way Restaurant” een oude bekende op het terras zag zitten. D’n Yves uit België. Wij kennen elkaar al een paar jaar en ook met zijn moeder hebben we regelmatig fijne avonden uit. Ook mijn broer en zijn vrouw hebben vaak contact met die twee.
Na zes flesjes, en behoorlijk tipsy, stond ik onder aan de trap die naar de nieuwe “Shenanigans Irish Pub” leidde. Bij binnenkomst was ik erg onder de indruk. Het is oogverblindend mooi. Groot en licht. Maar! Het is nu meer een Grand Café! Ik weet dat Simon heeft moeten haasten en niet altijd de medewerking, die hij verdiende. van de aandeelhouders kreeg. Ik weet toch wel zeker dat ik de toekomst kleine zaken zullen veranderen die de atmosfeer beter gaan maken. De T-Bone was perfect en de zangeres zong een vrolijk deuntje. Samen met twee grote pinten werd alles weggespoeld en werd het tijd om naar de “Hot and Cold A-Go-Go” te gaan.
Hier was echt veel veranderd, de politie was op bezoek geweest en nu kon er alleen nog maar bedekt worden gedanst. De prijs van het bier was gelijk gebleven maar de amusementswaarde was duidelijk gedaald. Hier was ook hetzelfde gebeurd als op het kantoor! De oude groep meiden was bijna compleet vervangen door een nieuwe erg lelijke en oude groep meiden. “Phfff. Even aankijken en dan maar op zoek naar een nieuwe A-Go-Go om een biertje te drinken”, dacht ik bij mijzelf.
Acht flesjes en twee pints waren naar binnen gegleden en ik was goed aangeschoten, en het was pas half één. De combinatie van het bier met weinig slaap was de oorzaak. Lekker slapen en morgen bijtijds weer op.
