donderdag 31 juli 2025

Nederland: 800.000 Pagina’s bezocht, het gaat snel

800000 visitors

Op de bouwplaats, donderdag 31 juli 2025

De afgelopen maanden na onze terugkeer in Nederland waren erg stressvol maar ik kan gelukkig melden dat de grootste problemen nu kleine problemen lijken te zijn geworden. Ik heb weer innerlijke rust gevonden. Ik kijk soms wat TV en (her)schrijf regelmatig verhalen voor deze weblog. Soms lees ik ook oude verhalen terug, om in de sfeer van vele jaren geleden te komen, en met verbazing zie ik de teller gestaag oplopen!

Op 7 maart 2025, in Osaka, Japan, zagen we de teller de 700.000 passeren en vandaag, slechts 147 dagen later, passeert de teller 800.000. Dat is ruim 610 bezoekers per dag! Daar ben ik heel erg trots op. Het is een teken dat ik toch wel wat goed doe en onze foto’s ook zeer worden gewaardeerd.
Vaak wordt me de vraag gesteld: , Verdien je ook geld met je weblog?’
Mijn antwoord is: ‘Nee, ik doe het voor mijn plezier!’
Met grote ogen staren de vraagstellers mij aan!
Natuurlijk is de gedachte wel eens voorbij gekomen om reclame op mijn weblog toe te laten. Gemakkelijk een (klein) beetje geld verdienen en een lelijke weblog vol reclame? Nee dank U! Ik hou “Travels and Troubles” liever puur.
Voor nu leg ik de lat op de miljoen gelezen pagina’s! Dat heb ik negentien jaar geleden, toen ik met mijn website begon, nooit kunnen bedenken!

800000 visitors Het hele jaar door krijg ik per e-mail complimenten, vragen en opmerkingen. Er zijn lezers die onze belevenissen als inspiratie gebruiken voor hun eigen reizen. Er zijn ook reizigers die na al die jaren kun je ook terugkijken hoe het vroeger was in de landen die we hebben bezocht.

Er is ook een grote groep trouwe lezers die onze avonturen volgen omdat ze het gewoonweg leuk vinden om te lezen over andere werelden.

Ik wil jullie, trouwe lezers, bedanken voor jullie bezoeken, fijne opmerkingen en adviezen.

Heel veel dank van Lyka en mij.

dinsdag 29 juli 2025

Japan: Een grote verbouwing?

Kleurijke lampions

Tokio (Sakura Hotel Dormitorium - Ikebukuro), donderdag 14 mei 2009

Het wordt me op dit ogenblik al allemaal een beetje teveel.
Teveel, zult u zich afvragen?
Ja, teveel.

Het zit namelijk zo.
Er zijn van die dagen dat er eigenlijk niet zo heel veel opmerkelijks gebeurd. We bezoeken natuurlijk wel plaatsen en maken foto’s. Soms zijn we een hele dag onderweg van het ene naar het andere punt maar er gebeurd zo weinig dat echt vermeldenswaardig is. We eten lunch, het avondeten en soms zelfs een snack aan het einde van de middag. Niet van die opwindende zaken dus!
Aan de andere kant hebben we ons ook bezig gehouden met de sociale kant van het reizen. In de verschillende hostels en kleine hotels ontmoeten we vaak mensen waarmee we dan een gezellige avond hebben. Het resultaat is dan dat ik weer een dag achterop raak met het schrijven van mijn belevenissen.
De oplossing is eigenlijk heel eenvoudig. Vanaf vandaag zal ik een heel kort praatje schrijven met veel foto’s. Zeg maar een uitgebreid fotoalbum!
Er zijn natuurlijk ook nog van die dagen dat we heel wat meemaken. Net als afgelopen woensdag met dat lijk op de berg. Ik hou jullie op de hoogte en ik sta natuurlijk ook open voor suggesties van jullie kant.

Vandaag gingen we op pad voor een wandeling naar de Senso-ji tempel. Vanaf het Ueno JR station zijn we gewoonweg gaan lopen. Na de Senso-ji tempel zijn we via het Ueno park langs een serie kleinere tempels en schrijnen gelopen. Het bijzondere aan deze dag was dat de twee belangrijkste trekpleisters van vandaag allebei in de steigers stonden. Dubbele pech dus!
Maar niet getreurd, ik weet nu al bijna honderd procent zeker dat ik nog wel een keer naar Japan ga. Het is een fantastisch land en de kosten tot nu toe vallen reuze mee. Het enige dat me opspeelt is die verdomde diarree, ik denk dat het aan de olie ligt die boven op de soep drijft. Maar ja, gelukkig zijn er tabletten tegen dit ongemak.

Hier zijn de foto’s.



Hierboven staat het oorspronkelijke verhaal uit 2009.
Na die eerste dag in Tokio was ik helemaal niet toegekomen aan foto’s verwerken en verhalen schrijven. In de wetenschap dat het aantal foto’s zich na de tweede dag van ons verblijf in Tokio meer dan verdubbelen zou gooi ik de handdoek in de ring.

Ruim zestien jaar later herschrijf ik het verhaal van deze 14e mei in 2009. Mijn herinneringen zijn nog levend wanneer ik de foto’s opnieuw bekijk en catalogiseer. Hier gaan we dan!



Op deze tweede ochtend in Tokio sta ik volledig verzadigd op. Mijn hoofd zit nog helemaal vol met de indrukken van gisteren en ik zal toch snel ruimte in mijn hoofd moeten maken om de indrukken en beelden van vandaag op te slaan! Het is al ruim na negen uur wanneer we uit bed komen!
Er blijken vannacht nog twee gasten te zijn gearriveerd. Ze zijn nog in een diepe slaap wanneer wij opstaan. Tettje heeft ze ook niet gehoord vannacht. Wij zijn op onze beurt stil in de in de slaapzaal bij het opstaan omdat met elkaar slapen in een dormitorium gebaseerd is op wederzijds respect en vooral rekening houden met elkaar.
We verkassen zonder een woord te zeggen naar de keuken van het “Sakura Hotel - Ikebukuro” waar Tettje een kopje Nescafé oploskoffie voor me maakt. De (oplos)koffie smaakt me niet slecht omdat we op reis zijn. Ik denk diep na over hoe we vaker ’s morgens goede, vers gezette, kop koffie kunnen drinken. Het zullen wel de gouden bogen worden want die zijn ook overal in het straatbeeld van Tokio te zien. Ik verwacht dat die ook in de andere steden van Japan alom aanwezig zullen zijn.
Een blik in het restaurant tegenover het hotel is genoeg om nu serieus te weten dat we hier geen toast met aardbeien jam gaan eten. We zijn niet op een klein budget op reis! Een woord uit mijn mond is voldoende voor Tettje om mijn zin af te maken. We gaan weer naar de McDonald’s om de hoek richting het treinstation voor het ontbijt.
Broodjes gebakken ei met een plat varkensworstje, een hash brown en een grote beker vers gezette koffie voor een redelijke prijs. Dit ontbijt is een echte winnaar. Op hetzelfde bankje als gisterenochtend genieten we van het ontbijt en wat er allemaal om ons heen in de wijk Ikebukuro gebeurt.
Onze eerste bestemming voor vandaag is het JR Ueno treinstation vanwaar we richting een rivier gaan wandelen richting de “Sensō-ji” tempel. Het mag misschien vreemd klinken maar de treinen, en de ondergrondse, in Tokio zijn niet zo druk als ze in Nederland op de tv laten zien. Op vertoon van onze “JR-Rail Pass” mogen we elk loket naast de automatische poortjes zonder probleem passeren. De beambte van JR East lacht vriendelijk en knikt naar ons met een brede glimlach. Japanners zijn oprecht vriendelijk.
Zodra we het JR Ueno treinstation verlaten is het ons duidelijk dat we in een heel ander Tokio zijn beland dan gisteren. Het is hier druk op straat en dat hebben we gisteren niet gezien! We zijn op weg naar de “Sensō-ji” tempel maar wanneer we de “Shitaya Schrijn” passeren moeten we toch even naar binnen.
Het jaar van de rat - Gebedsbordjes (Ema) De eerste Ema die we vandaag zien is een bijzondere. Op het bordje staan een rat en een muis afgebeeld. Het afgelopen jaar 2008 was het jaar van de Rat. 2009 is het jaar van de Os.
Shitaya jinja shrine, Tettje op zijn rolschoenenRode Torii Tettje staat op zijn rolschoenen heen en weer te schommelen. De schoenen zijn weer wat nieuws en hebben ronde zolen net als een autoband. Je rolt tijdens het lopen van de achterkant van je voet naar je voorkant.
Het zou goed moeten zijn voor je rug en je heupen! Ik vindt het een grappig gezicht wanneer Tettje voor me loopt. Maar het stilstaan is nog grappiger. Stilstaan is moeilijk omdat je als het ware op een grote bal staat. De eerste rode houten Torii’s in Japan hebben we vandaag ook gezien.
Bronwater om te reinigenBronwater om te reinigen Ook bij de “Shitaya Schrijn” vinden we een waterbron, en een waterbassin, op het tempelterrein. Het is een zogenaamde “Chozuya”, waar bezoekers zich ritueel kunnen reinigen door hun handen en mond te wassen voor ze het heiligdom betreden. Deze reiniging is een belangrijk onderdeel van de Japanse religieuze praktijk en wordt uitgevoerd om geestelijke zuiverheid te tonen.
De reiniging omvat het wassen van de handen en het mond, wat symbool staat voor het verwijderen van fysieke en geestelijke onzuiverheden. Het water in de chozuya is meestal vers en afkomstig van een natuurlijke bron, wat de verbinding met de natuur en het sacrale benadrukt.
Bento Langs de straat wordt er een lunch verkocht in plastic bakjes, de zogenaamde “Bento”. Het ziet er allemaal erg lekker uit en voor de prijs van rond de vier euro is het ook niet duur te noemen. Ik vraag me alleen af of ze rijst met bijgerechten opwarmen in een magnetron of dat je de lunch op kamertemperatuur eet. Dat gaan we de komende dagen zeker nog wel ontdekken!
Asahi hoofdkantoor Bij de rivier linksaf en dan rechtdoor naar de “Sensō-ji” tempel. Aan de overkant van de rivier zien we een enorm gouden beeldwerk op het dak van een gebouw. Ik doop het meteen “de Gouden Spermacel”! Laat ik het bij nader inzien helemaal mis hebben. Het is een gouden draak in een supersnelle vlucht op het hoofdkantoor van de “Asahi” bierbrouwerij.
Komagatado Temple We gaan terug naar de straat die ons naar de “Sensō-ji” tempel zal leiden. Op de hoek van de straat passeren we de kleine, maar zeker niet de minst belangrijke, “Komagatado Temple”.
Ook deze kleine tempel heeft haar betekenis in verband met het hoofdgebouw van de “Sensō-ji” tempel. Veertien eeuwen geleden stonden deze tempels in een wildernis omgeven door kleine huizen en boerderijtjes. De weg naar de “Sensō-ji” was op zichzelf al heilig en die weg moest kosten wat het kost worden bewaakt tegen de rondzwervende bendes van ongelovige struikrovers.
Kaminari MonNakamise Shopping Street We gaan onder een enorme lampion door die in de “Kaminari Mon” poort hangt en stappen een onbekende wereld binnen. De “Nakamise Shopping Street” leid ons naar de belangrijkste tempel van Tokio en misschien zelfs wel van Japan. We worden overvallen door de drukte in de winkelstraat en de sfeer van een braderie omgeving waar we terecht zijn gekomen.
Kleurige lampionsVerschillende rijstkoekjesVerschillende koekjesAsakusa Nakamise-dori, verschillende koekjes 2009-05-14_124840flickrEen wafel etenKleurijke lampions Zijn al deze mensen om ons heen op de been voor koekjes en lampions? De koekjes zullen ongetwijfeld gevuld zijn met een zoete traktatie want ze vinden gretig aftrek. Mijn interesse gaat helemaal uit naar de lampions met traditionele Japanse schilderkunst.
De ogen van een Japans meisje dat geniet van haar zoete wafel treffen mijn ogen. Voor een moment staren we elkaar aan. Ik laat haar mijn fotocamera zien en je knikt verlegen instemmend. Ze poseert in een natuurlijke houding. Ik vraag me na zestien jaar, wanneer ik dit verhaal (her)schrijf, af welke dromen zijn uitgekomen die ze op deze dag in 2009 had.
Asakusa sensoji, HōzōmonLampion in Hōzōmon GateLampion in Hōzōmon Gate De laatste poort voordat we bij het hoofdgebouw van de “Sensō-ji“ tempel komen is de “Hōzōmon”. We zijn opnieuw onder de indrukte van de schoonheid en de omvang van het poortgebouw. Vooral de enorme lampions zijn van een oogstrelende schoonheid.
Dai-Nippon Teikoku Rikugun vlaggenFive-storie pagoda Voordat we de poort passeren kijken we nog een keer goed om ons heen. Er is natuurlijk de vijf verdiepingen pagode die we niet mogen missen maar mijn oog valt op een klein winkeltje waar omstreden Japanse herinneringen aan de oorlogen worden verkocht.
Het zien van de omstreden “Dai-Nippon Teikoku Rikugun” vlaggen verbaasd mij niet. Japan is zeer nationalistisch en het is dan ook een zeer trots volk waar de eer van de keizer en het volk hoog in het vaandel staat. Het individu is altijd ondergeschikt aan het grotere geheel!

De vlag van de rijzende zon (kyokujitsu-ki) is een Japanse vlag die bestaat uit een rode schijf met zestien rode stralen die vanuit de schijf naar de randen stralen. Net als de nationale vlag van Japan symboliseert de vlag de zon.
De beeltenis van een rijzende zon is al enkele eeuwen in gebruik in Japan, op vlaggen zeker sinds de Edo-periode (1603-1868).[2] In 1870 werd de vlag door de Meiji-regering aangenomen als de oorlogsvlag van het keizerlijke Japanse leger en in 1889 werd het aangenomen als de zeevlag van de keizerlijke Japanse marine.

Na de capitulatie van Japan op 2 september 1945 werd de vlag door de geallieerden in de ban gedaan. Japan mocht volgens de Amerikaanse voorwaarden geen aanvalsleger meer opbouwen, net als Duitsland. Midden jaren vijftig mochten Duitsland en Japan wel een verdedigingskrijgsmacht opbouwen om het communistische gevaar van China en Rusland buiten de deur te houden. De vlag met de 16 zonnestralen werd niet opnieuw gedragen. Er is wel een variant in gebruik! De oorspronkelijke zestien zonnestralen zijn gehalveerd tot acht zonnestralen.
Asakusa sensoji, poortwachtersAsakusa sensoji, poortwachters Aan weerzijde van de doorgang naast de zwart en gouden lampions staan de poortwachters. Met grimmige kwade gezichten om mensen en geesten met slechte bedoelingen af te weren.
Het hoofdgebouw van de van de “Sensō-ji“ tempel is helemaal ingepakt in steigers met plastic wegens een zorgvuldige restauratie van dit unieke gebouw uit 645 AD. Ik kan niet ontkennen dat het een teleurstelling is. We kunnen er niets aan doen behalve de teleurstelling zo snel als mogelijk van ons af te zetten. Soms heb je geluk en soms heb je pech onderweg. We gaan zeker nog heel veel moois zien de komende weken.
2009-05-14_130159flickrAsakusa sensoji, Beschermende wierook Voor de tempel wordt er ijverig wierook verbrand en het geloof is dat de rook van de wierook geluk brengt. Het is een vreemd gezicht, Japanners die hun haar en gezichten staan te wassen met de opstijgende rook uit de grote potten.
Altaar in Sensō-ji tempel Binnen in de “Sensō-ji“ tempel is er niet veel te zien. Het hoofdaltaar staat achter glas om het oude gelakte hout te beschermen tegen de vele bezoekers. Fotograferen is alleen toegestaan zonder flits! Geloof het of niet maar die honderdduizenden lichtflitsen per jaar verbleken alles.
Engel met lotusbloemen in Sensō-ji tempel Bij het zien van een engel met lotusbloemen waan ik me weer in Thailand. Dit zijn muurschilderingen die je overal in Azië tegenkomt. Zouden ze zijn meegekomen met de Boeddhistische monniken uit Ceylon en India? Het is in ieder geval een schitterende muurschildering en de engel lijkt onzijdig, net als de Boeddha, zonder mannelijke of vrouwelijke kenmerken.
Asakusa sensoji, Draagstoelen en RelikwieënAsakusa sensoji, Elektronische waarzegger met voorspellende boodschappenAsakusa sensoji, Vossen met rode slabbers We zijn op weg naar een andere uitgang wanneer we nog enkele bijzondere zaken passeren. Drie rijkelijk versierde draagstoelen voor de priesters met twee traditionele Japanse trommels, de “Taiko”.
Vol verbazing staan we te kijken naar de elektronische voorspellingen. Een houten kist met allemaal lades met daarop een knop met een lampje. Je stopt een briefje van 100 yen in de gleuf, alle lampjes gaan uit en niet veel later gaat er een lampje branden. Je opent de lade en haalt er een briefje uit waarop de voorspelling van je toekomst staat. Geloof en bijgeloof komen nooit dichter bij elkaar dan hier.
Een granieten beeld van twee vossen met rode slabbetjes voor. Het is interessant en intrigerend tegelijk. Dit hebben we nog nooit gezien en we vragen ons af of we dit nog vaker gaan zien.
Asakusa sensoji, omhuld in plastic Het is jammer dat we de de “Sensō-ji“ tempel niet in haar volle schoonheid hebben kunnen zien. Toch is vandaag al een geslaagde dag terwijl we vanochtend later dan gewoonlijk zijn begonnen en pas halverwege deze donderdag, het is pas kwart over een, in Tokio zijn.
Ik kijk nog een keer over mijn schouder om afscheid te nemen.

vrijdag 25 juli 2025

Japan: De Yasukuni Schrijn

Yushima-Seido, Gebedsbordjes (Ema)

Tokio (Sakura Hotel Dormitorium - Ikebukuro), woensdag 13 mei 2009

Leeuwen aan de poort van de Yasukuni ShrineŌmura Masujirō Monument Na de lunch steken we de rustige straat over en staan direct voor een van de toegangswegen naar de “Yasukuni Schrijn”. We worden begroet door twee stenen leeuwen die de toegang bewaken. Het monument voor “Ōmura Masujirō” is het volgende waar we tegenaan lopen.

Ōmura Masujirō (30 mei 1824 - 7 december 1869) was een Japanse militaire leider en theoreticus in de Bakumatsu-periode Japan. Hij was de "vader" van het keizerlijke Japanse leger en lanceerde een moderne militaire strijdmacht die nauw gemodelleerd was naar het Franse systeem van die tijd.

Het bezoek aan de “Yasukuni-schrijn” stond als eerste op mijn lijstje wat ik in Japan wilde gaan zien. Het gaat hier over het eeuwige leven, militaire eer en het onvoorwaardelijk

De Yasukuni-schrijn (Yasukuni Jinja) is een Shinto-schrijn, opgericht in 1869 in Tokio, die gewijd is aan de kami's van soldaten en anderen die het leven lieten in dienst van de keizer van Japan. In oktober 2004 stonden in het Boek der Zielen 2.466.532 namen, waaronder 27.863 Taiwanezen en 21.181 Koreanen die in dienst van het keizerrijk (vooral in de Tweede Wereldoorlog) gedood werden. Het monument is sterk omstreden omdat er veroordeelde oorlogsmisdadigers voorkomen op de lijst. Het bij de schrijn behorende museum bevat een weergave van de Japanse oorlogshandelingen die buiten Japan als revisionistisch wordt ervaren.

Stenen lantaarnChumon Torii Vanaf het “Ōmura Masujirō Monument” gaan we over een breed pad omlijnt door stenen lantaarns richting de tweede Torii poort. Deze poorten zijn kenmerkend voor een Shinto-schrijn. Deze Torii is van graniet maar we gaan later tijdens deze reis zeker heel veel rode houten Torii poorten zien.
Vierenzestig jaar na de allesvernietigende atoombommen op Hiroshima en Nagasaki komen hier ongetwijfeld nog steeds Japanners bidden, en zorgen voor de geesten van, hun gesneuvelde familieleden. Japan is een land met een sterk eergevoel, wel een heel ander eergevoel dan islamieten.
Gebedsbordjes (Ema)Gebedsbordjes (Ema)Rituele SakeRituele Sake Nog voordat we de poort in het poortgebouw passeren zien we iets dat we nog nooit hebben gezien. Houten plaatjes aan haakjes op een een enorm bord met daarop Japanse karakters. Daarnaast is een vitrine met kleine vaten rituele sake, waar kijken we in hemelsnaam naar? Ik grijp mijn Lonely Planet reisgids maar die helpt me ook niet echt verder.

Sake ([sa'kɛ]) is een Japanse alcoholische drank gemaakt van rijst. Het wordt ook wel rijstwijn of rijstewijn genoemd, hoewel sake geen wijn is. Officieel heet sake gemaakt van rijst in Japan seishu ("klare alcohol").

Yasukuni Shrine In een gepaste stilte, en met respect, betreden Tettje en ik het tempel terrein. Het gouden schild op de poort springt meteen in het oog en lijkt voor mij nog het meeste op een bloem.
Yasukuni Shrine Dan staan we oog in oog met de “Yasukuni Schrijn”. Er is absoluut geen sprake van een tegenvaller maar meer van verbazing waarom er veel mensen in de wereld zich storen aan een houten gebouw met daarin een register waarin de gesneuvelden van de verschillende Japanse oorlogen staan vermeld.
Bij elke begraafplaats met oorlogslachoffers in Europa is een huisje met daarin het register met wie, en waar, er op de begraafplaats zijn laatste rustplaats heeft gekregen. Op het “Arlington National Cemetery” liggen meer dan 400.000 gesneuvelde Amerikaanse soldaten begraven en daar doet ook niemand moeilijk over!
Binnen, in de Yasukuni Schrijn, is het me nog steeds niet duidelijk waarom het hier zo controversieel is. Ik ken enkele van de verhalen en de achtergronden van de tweede wereldoorlog in het Pacifische theater. Ook heb ik persoonlijk veel plaatsen in ZO-Azië bezocht die met de tweede wereldoorlog te maken hebben. Elk oorlogsverhaal heeft twee kanten en de overwinnaar schrijft de geschiedenisboeken! Maar de derde kant, de menselijke, of persoonlijke, kant wordt zelden of nooit verteld. In een oorlog zijn er alleen maar verliezers! Kijk de film “King Rat” wanneer je de kans krijgt, dat is een niet geromantiseerd beeld van de oorlog in het verre oosten.
Yasukuni Shrine, Gebedsbordjes (Ema)Wensbriefjes aan de lijn Een stukje verder zien we nog meer houten plaatjes en onderzoek heeft uitgewezen dat het om gebedsbordjes, “Ema; Tastbare gebeden” gaat, er zijn ook lijnen met papieren wensbriefjes
Yasukuni Shrine We passeren een ander gebouw en ik kijk nog een keer over mijn schouder. Ik ben onder de indruk van wat ik hier heb gezien maar ik voel ook nog steeds enige verbazing omdat ik het probleem van velen met de “Yasukuni Schrijn” niet kan ontdekken.
Vijver met Koi De symboliek in Japan is overal om je heen. De rustgevende vijver met de “Koi Karpers” bij deze schrijn zal best wel een doel hebben maar voor ons is het gewoon een nieuwe ervaring in dit bijzondere land.
Irei no Izumi Sculpture Een modern kunstwerk trekt onze aandacht. Het is het “Irei no Izumi” beeldhoudwerk.

Het “Irei no Izumi” (Ziel-troostende lente), dit modern ogende monument is een bron gewijd aan degenen die leeden aan, of stierven aan, dorst in de strijd.

Het begin van onze eerste middag middag in Japan is in ieder geval erg indrukwekkend. We gaan verder naar de “Yushima Seidō”, de volgende tempel die de “Lonely Planet” op het lijstje van niet te missen bezienswaardigheden van Tokio heeft staan.
Schoolkinderen in traditionele schooluniform en een vrouw in kimonoSchoolkinderen in traditionele schooluniformSchoolkinderen in traditionele schooluniform Een ontmoeting met Japanse schoolkinderen in schooluniform is een traktatie waar we door worden verrast. Meisjes gekleed in matrozen bloezen en jongens in donkere uniforms, inclusief een met goud versierde pet, doen mij toch wel denken aan militaire uniforms en het respect dat een uniform moet uitstralen.
Yushima-Seido Het is nog geen drie uur en mijn hersenen hebben moeite om de indrukken te verwerken en op te slaan. Tettje is ook zichtbaar onder de indruk wat we op deze eerste dag in Tokio hebben gezien en gevoeld.
De poorten van de “Yushima Seidō” tempel geven ons in ieder geval het gevoel dat we op bekend terrein zijn. Opnieuw zien we de “Ema” bordjes en de gedisciplineerde Japanners die in stilte de tempel bezoeken.

Yushima Seidō, ’Yushima Sacred Hall’, is een Confucianistische tempel in Yushima, Bunkyō, Tokio, Japan. Het werd opgericht in de late 17e eeuw, tijdens het Genroku-tijdperk van de Edo-periode. Tegen de late Edo-periode werd een van de belangrijkste onderwijsinstellingen van het shogunaat, de Shōhei-zaka Gakumonjo , of Shōheikō, op zijn terrein gesticht.

Ema; Tastbare gebedenTaisei-den op de Yushima Seido Eenmaal binnen bekruipt me een gevoel dat ik tijdens nog maar enkele keren heb ervaren. Deze Confucianistische tempel heeft veel overeenkomsten met de schrijn die we eerder hebben bezocht. Meer houten Ema gebedsbordjes en zwarte hoofdgebouwen op een tempelterrein.
Ik wordt onzeker en twijfel of dit wel een leuke reis gaat worden. Het is pas de eerste dag en de verveling lijkt al op de loer te liggen! Gelukkig heb ik enkele andere bezigheden waar ik mij in kan verliezen, zoals de dagelijkse maaltijden en de fotografie, dus totale verveling zal niet zo snel toeslaan.
Allen in het JapansTaisei-den op de Yushima Seido Laten we in ieder geval positief blijven?
Wat ons vandaag in ieder geval is opgevallen is het ontbreken van westerse toeristen. We hebben er maar enkele in deze wereldstad gezien. Dat werkt heel verfrissend op je geest en de omgeving.
Een ander detail dat er vandaag uitsprong is dat alle wegwijzers in het Japans zijn. Zonder enige uitzondering! De kaarten in de Lonely Planet wijzen je wel een beetje in de juiste richting maar zodra we boven de grond komen is de Garmin Oregon t400 navigatie natuurlijk onze gids. Gelukkig heb ik een gratis kaart van Japan kunnen downloaden op “OpenStreetmap”.
Helaas zijn de teksten in Japanse tekens op de kaart maar ik heb een richtingsgevoel als een oude postduif. We komen wel waar we naar toe willen met het gebruik van verschillende indicatoren die je op het juiste pad zetten.
Yushima-Seido Er is geen sprake van verveling maar ik laat mezelf helemaal gaan om de creatieve foto’s te maken waar weinig westerse toeristen aan denken.
Ik zie Tettje denken: Wat voor foto ziet hij nu weer?
Tettje gaat op dezelfde plaats staan en maakt bijna dezelfde foto, hij glimlacht omdat hij de foto nu ook heeft gezien!
Yushima-Seido, Een bijzonder gebedsbordje (Ema) Het leven van een reiziger gaat voor mij over de details onderweg. Ik heb mensen gesproken die veertien dagen in Thailand zijn geweest en dan zeggen dat ze heel Thailand hebben gezien, voor mij werkt dat anders. Dat bezoeken van de bekende bezienswaardigheden in de breedte is niet mijn ding. Ik bezoek een land liever in de diepte! Details zijn belangrijker dan het geheel!
Er zijn enkele Ema die mijn interesse prikkelen. Een man met wit haar en een witte baard in een groen gewaad. Wat is het verschrikkelijk jammer dat ik de Japanse Karakters niet kan vertalen of aan een andere bezoeker van de tempel vragen wat deze karakters betekenen.
Ook het bordje erboven trekt ook mijn aandacht. Het zal een beeld zijn van deze tempel in een ver verleden. In Azië is het verleden net zo belangrijk als de toekomst, Dat heb ik al heel lang geleden geleerd.
Yushima-Seido, Statue of the Chinese philosopher Confucius In een confucianistische tempel is natuurlijk een standbeeld van de grote filosoof “Confucius” aanwezig.

Confucius , letterlijk "Meester Kong" (Qufu, 551 v.Chr. - aldaar, 479 v.Chr.) was een Chinese filosoof en politicus tijdens de Zhou-dynastie (dus nog voor de vorming van het Chinese keizerrijk). Hij wordt gezien als "Wanshishibiao", een voorbeeld voor alle leraren. Hij werd geboren als Kong Qiu in de stad Qufu in de Chinese staat Lu in de tegenwoordige provincie Shandong. In de Gesprekken van Confucius (Lunyu) zijn 499 uitspraken die Confucius zou hebben gedaan, bewaard gebleven.

Het beeld staat op een rustige plaats omringt door groen zoals een filosoof verdient. Zijn gedachten en ideeën zijn na 2.500 jaar nog steeds actueel voor veel Boeddhisten en andere religies in Azië.
De kleine wijzer heeft drie uur gepasseerd op mijn horloge en de vermoeidheid begint haar tol te eisen. Wij vinden het keizerlijk paleis en de tempels die we vandaag hebben bezocht indrukwekkend en met een goed gevoel gaan we verder op pad naar de eindbestemming. Ons hostel, onze slaapplaats na deze vermoeiende dag.
‘Effe sudderen!’, volgens Tettje.
Otsukatenso ShrineOtsukatenso ShrineOnbekende karakters - Otsukatenso Shrine Op weg naar “Akihabara district”, het ultieme centrum in Tokio voor Japanse elektronica en computers, passeren we de “Otsukatenso Shrine”. We kijken elkaar zonder een woord te zeggen aan en stappen onder de Torii het terrein op.
We blijven nieuwsgierig en misschien zien we toch nog wat dat we vandaag nog niet hebben gezien. Tijdens ons korte bezoek hebben we ook nog wat geleerd. Wat is het rustig in een stad als Tokio en vooral de kleinere tempels en schrijnen zijn vaak verlaten.
Akihabara In het Akihabara district is alle nieuwste elektronica te koop en wij kijken onze ogen uit. Wat ons nog het meest opvalt is dat de prijzen hier beduidend hoger liggen dan in Nederland. Dus mijn volgende fotocamera wordt gewoon weer in Nederland gekocht.
Gebakken rijstYakisoba met Gyoza Onze eerste dag in Japan zit er op. Na een hazenslaapje en foto’s bekijken is het tijd om te gaan eten. We gaan op zoek naar een restaurant en dat blijkt veel gemakkelijker dan we hadden gedacht.
Bij een eenvoudig restaurant in Ikebukuro, niet ver van het hostel, bestellen we gebakken rijst voor Tettje en Yakisoba met gyoza voor mij. Ze worden geserveerd met een gratis soep zodat je niet tijdens het eten hoeft te drinken. Het smaakt ons net zo goed als het er uitziet.
Na deze eerste dag kunnen we zeggen dat de prijs van het eten niet zo hoog is als we op voorhand hebben gehoord terwijl de kwaliteit wel hoog is. Japan is geen goedkoop land maar zeker ook geen duur land zoals jullie in de westerse media te horen krijgen.
Ikebukuro, Sober interieur Onderweg ben ik altijd aan het observeren en op zoek naar die ene, speciale, culturele, ongewone of meer dan gemiddelde foto in mijn omgeving. Bij het zien van deze eenzame man aan de counter in het restaurant maak ik stiekem een anonieme foto. Dit is het èchte Japan en haar bevolking!
Na de maaltijd gaan we om half elf onder de lakens. In zo’n slaapzaal moet je zoveel mogelijk slaap proberen te pakken. Morgen meer tempels en het oudste park van Tokio.
Copyright/Disclaimer