Zuid Korea: Terug naar het vaste land

Mokpo (F1 Hotel (1009)

Voor de tweede keer in week heeft de weerman de regen uitstekend geraden! Opnieuw - na die mooie dag van gisteren - valt de regen neer, deze keer op de straten van Seogwipo City. De temperatuur is wel een stuk hoger dan gisteren, dat voel ik meteen wanneer ik een bekertje koffie ga halen in de kleine keuken op het dakterras.
Maar over het weer hoeven we ons vandaag geen zorgen te maken. Vandaag is het een rustige en niet al te vermoeiende dag. We verkassen met de veerboot terug naar het vaste land. We zijn al vroeg op en elke keer wanneer ik uit een van de twee ramen kijk hoop ik dat de regen minder is geworden. Het lijkt wel dat het buiten af en toe wat lichter wordt. Maar de regen neemt eerder in heftigheid toe dan af.
Na een uurtje afwachten en ongeïnteresseerd op het internet te hebben gesurft heb ik er genoeg van. Ik zal eens kijken of er beneden wat te doen is. Beneden wachten kan ook altijd nog en zodra de regen minder wordt zijn we onderweg! We gooien onze bagage op de rug en lopen langzaam de trap af waar ik voor de zoveelste keer mijn hoofd stoot. In mijn dunner wordende kruin liggen de dikke korsten naast en over elkaar. Een donderende vloek gaat ons voor de trappen af.
Aan de grote tafel in de receptie zit een groep Fransen teleurgesteld niets te doen. Mijn verhaal over onze trek dat ik gisterenmiddag vertelde heeft ze warm gemaakt maar nu het zo regent valt hun laatste dag letterlijk en figuurlijk in het water. We praten een half uurtje en dan is voor ons dan toch de tijd aangebroken dat we op pad moeten, regen of geen regen.
Met een snelle pas baan ik een weg tussen de vallende regendruppels door. Ik probeer nergens aan te denken maar steeds als ik over mijn schouder kijk zie ik Lyka verder achterop raken. De aanwijzingen van de hotelmanager zijn me niet helemal duidelijk en bij het eerste grote hotel wat ik tegenkom schuil ik onder de luifel tot Lyka weer bij me is. Wanneer ik binnen vraag of de Airport Limousine Bus hier stopt krijg ik een negatief antwoord. We moeten nog een paar honderd meter verder door de regen.
We halen nu voor de laatste keer aan en gaan zo snel als onze benen ons kunnen dragen naar het volgende hotel. Een klein kantoortje annex wachtruimte naast de ingangvan het hotel geeft ons de beschutting tegen de regen die we zo hard nodig hebben. De kaartjes van 6.000 Won (€ 4,35) vallen 100% mee. Dat is in veel andere landen wel anders! Binnen tien minuten komt de halfgevulde bus sissend naast het kantoortje tot stilstand. Als extra service komt de vrouw uit haar hokje en brengt ons een voor een onder een paraplu naar de deur van de bus.
De bus komt weer in beweging en Seogwipo is vanaf nu alleen nog maar een herinnering, een mooie herinnering op Jeju eiland. De ruitenwissers gaan onverstoorbaar heen en weer over het natte raam. Er is buiten weinig te zien en het landschap ziet er troosteloos uit. Welke plaats ziet er niet troosteloos uit wanneer de regen met bakken uit de hemel komt? Een kwartiertje later leert een blik op mijn GPS me dat we nu ook weer een halve ronde over het eiland maken. We nemen zeker niet de kortste weg! Het vreemdste van de hele busrit is eigenlijk wel dat we bij 5 sterren hotelresorts langsgaan waar natuurlijk geen hond instapt. Het moet toch niet zo heel moeilijk zijn om te bedenken wanneer een toerist € 200,- tot € 500,- voor een nachtje slapen betaald die toerist niet met de bus teruggaat naar de luchthaven. Het maakt voor ons weinig uit want wij hebben toch voldoende tijd.
Op de luchthaven stappen we snel over op een taxi die ons naar de terminal van de “Sea Star Cruise” brengt. De taxichauffeur neemt ook niet de kortste weg maar voor deze kleine prijsjes en de neerdalende regen heb ik helemaal geen zin om er iets over te zeggen. Sterker nog, ik geef hem gewoon een kleine fooi omdat we een leuke tijd op Jeju eiland hebben gehad.
Drie uur voor het vertrek zitten we in terminal van de veerboot aan een gimbap en een instant noedels. Er kan voor ons nu weinig meer misgaan. Zodra de balies opengaan haal ik de gereserveerde kaartjes op en binnen een half uur gaan we richting de veerboot. Deze keer hebben we wel een ander plan! We gaan niet op het achterdek zitten maar zodra we binnen zijn verzekeren we ons van zitplaatsen naast de banketbakkerij met de heerlijke koffie en we blijven daar zitten totdat we in Mokpo zijn gearriveerd.
De vier en een half uur naar Mokpo kruipen voorbij totdat een uur na het vertrek een duo op het podium komt met een laptop en twee microfoons. Koreaanse evergreens afgewisseld met ABBA en andere zoete westerse muziek. Binnen tien minuten zijn alle tafels en stoelen voor het podium aan de kant geschoven en de ruimte is veranderd in een dansende menigte. Als klap op de vuurpijl komt de Koreaanse wereldhit “Gangnam Style” voorbij en het dek gaat er bijna van af!

Binnen vloeit het bier en de Soju rijkelijk. Het is een wonder dat er geen schermutselingen plaatsvinden tussen al die aangeschoten passagiers. Wat wel hinderlijk is dat ze bijna bij je op schoot komen zitten zodra ze een stoel hebben gevonden. Ze botsen je gewoonweg aan de kant en schreeuwen in je oren alsof er een man overboord is. We kijken onze ogen uit. Het is de Chinese schaduwzijde van dit vriendelijke volk. Maar als we denken dat we het allemaal al gezien hebben wordt het nog erger!
Voordat we van boord gaan wordt er een rij van vier mensen breed opgesteld die aanzwelt en zich uiteindelijk over het hele dek kronkelt. Er heerst een redelijke discipline maar die is niet opgewassen tegen de dronken passagiers. Overal om ons heen beginnen dronken mannen spontaan om te vallen die op hun beurt enkele nuchtere passagiers in hun val meeslepen. Pijnlijke polsen en kwade gezichten, vrouwen en mannen gelijk klagen over de dronken medepassagiers maar het komt nooit tot een handgemeen. Er wordt zelfs heel weinig - en dan op een aangenaam volume - op elkaar gescholden. Als dit aan boord van een Nederlandse veerboot zou gebeuren dan was de derde wereldoorlog een feit.
Zodra van boort zijn gaan we in fikse pas naar het hotel, opnieuw het F1 Hotel want het is toch maar voor een nachtje. De sleutel ligt al klaar. Ik bevestig mijn naam op het formulier van Agoda en we gaan snel naar boven. Voordat we de kamer voor één nacht verlaten hebben - om op jacht te gaan naar het avondeten - wordt er zacht, doch stevig op de deur geklopt! Het is de man vanachter de receptie die zich verontschuldigt want we hebben een verkeerde kamer gekregen. Voor ons maakt het weinig uit want we zijn morgen toch weer weg maar voor hem schijnt het een halszaak te zijn. We verkassen dan maar snel naar de kamer aan de overkant van de gang en maken ons zo snel als mogelijk uit de voeten om te gaan eten bij YumSem.
Ik maak het mezelf niet al te moeilijk en bestel een bekend gerecht, het smaakt ons goed na de lange reis. Nog een koud biertje - ik raak gewent aan de literflessen Cass bier - en dan naar bed, morgen hebben we weer een verplaatsing die waarschijnlijk een hele dag in beslag zal nemen. Zo zijn we straks lekker uitgerust voor onze wandelingen in de vrije natuur!