Wilden we vandaag echt een keertje vroeg opstaan vergeet ik dat het zaterdag is mijn wekker niet om zeven uur maar om acht uur voor de eerste keer afloopt. Jammer! Maar niet getreurd gewoon wat sneller aan de slag en zo snel mogelijk op pad.
Een snel bekertje koffie en de rest doen we wel onderweg. Schuin tegenover het hostel slaan we de sandwiches voor vandaag in en ik vul - voor de eerste keer en tevens niet voor de laatste keer - mijn fles met heet water voor de thee. Buiten schijnt de zon en een verdwaald wolkje staat aan een staalblauwe lucht.
Omdat we een uur hebben verloren kies ik voor de snelle optie met een taxi naar het vertrekpunt van onze wandeling. Yeongsil station is het vertrekpunt van de minst moeilijke en meest populaire trek naar de top van Halla Mountain (1.950 m.). Mt Hallasan is de de hoogste berg van Zuid-Korea en daarom een heel populaire plaats voor een trek. Hele volksstammen komen met bussen vol naar Jeju eiland om deze trek te kunnen maken.
De taxirit verloopt prima en de meter loopt langzaam op totdat we in een file komen. Het vreemde is dat de taxichauffeur niet wil dat we uitstappen.
‘Too dangerous!’, blijft hij in slecht Engels herhalen.
Maar mijn observaties zijn - zoals gewoonlijk - scherp en ik zie al snel dat er voor elke auto die naar beneden komt een auto omhoog mag. Er staan ook zeker nog twintig auto’s voor ons dus dat kan nog wel even duren! En dat terwijl de meter langzaam - maar toch gestaag - doorloopt. We springen uit de taxi en ik overhandig de chauffeur zijn geld. Wij zijn in ieder geval op weg naar de top.
Eerst een boterham voor de energie en die boterham hoeven we in ieder geval niet meer mee omhoog te zeulen. De zon warmt ons langzaam op terwijl we op een bankje ons ontbijt nuttigen.


Wij zijn er klaar voor en deel uitmakend van een felgekleurde rups wandelaars schuifelen we Mt Hallasan op. Lyka is opvallend opgewekt en voor een moment veronderstel ik dat ze het zelfs leuk vind. Rustpauze na rustpauze met een sandwich en een slok of twee van de warme thee. De omgeving verandert van een dicht begroeit bos naar een wat kalere vlakte met bosjes waar ook de klim naar de rand van de klif begint.


‘Zal ze nu opgeven?’, schiet er door mijn hoofd.
Zonder te klagen beginnen we aan de klim naar boven. Er wordt wat vaker en langer gerust en een paar meter voor me loopt Lyka te zingen. Alles duidt er op dat ze het goed naar haar zin heeft. Maar dat kan ook heel snel omslaan!





‘Now i want to see it rain snow!’, roept ze opgewonden.
‘Lyka, het regent regen en het sneeuwt sneeuw.’
‘I don’t care, i just want to see’, lacht ze terwijl ze het sneeuwballetje in mijn richting gooit.






‘Going down is more easy!’, roept Lyka die er als een renpaard vandoor gaat.
Achter mij komen de Koreanen steeds dichterbij totdat ze bijna op je rug zitten. Je kan de alcohol van de Soju ruiken! En niet één of twee, nee, het lijkt wel of de hele mannelijke natie onder invloed de afdaling maakt. Ik stap regelmatig aan de kant om ze voorbij te laten waarna ik ze zelf weer een paar minuten later inhaal omdat ze langs de kant naar adem staan te happen.

‘We hebben het gehaald!’, roep ik triomfantelijk terwijl ik Lyka een dikke smakkerd op haar wang geef.
Ik denk dat ik in haar ogen zie dat ze het ook leuk heeft gevonden en dat we in de komende weken in Zuid-Korea misschien nog wel een trek of twee gaan maken. Een lekker bakkie vers gezette koffie als beloning en dan gaan we verder naar de bushalte om er zeker van te zijn dat we de laatste bus naar Jungmun halen.
Binnen vijf minuten na aankomst bij de bushalte zitten we in de bus op weg naar het hotel. Althans, we moeten nog een keer overstappen maar dan is het allemaal in orde. Onze laatste dag in Seogwipo City en op Jeju eiland is een mooie geweest. Op de terugweg naar het hotel pikken we nog snel een “Chamchi Gimbap” bij het “GimGaNe” restaurant op. Mocht je ooit in Seogwipo City komen dan is het zeker waard om dit restaurant - niet ver van de overdekte markt - te bezoeken.





Als twee bejaarden slepen we onze vermoeide ledematen weer terug naar het hotel. Het zit er op en morgen gaan we terug naar Mokpo voor een nacht waarna onze Koreaanse tempel ervaring gaat beginnen.