De regenbuien zijn nog niet over getrokken en ook Lyka’s bui hangt nog als een donkergrijze bui boven ons. Er is niet veel meer gesproken sinds gisteren en ik heb me ontelbare keren afgevraagd wat de oorzaak van deze gemoedswisseling zou kunnen zijn. Ik heb me erbij neergelegd en accepteert dat het onderweg niet altijd leuk kan zijn. Dit zijn de “Troubles” uit de titel van mijn weblog en eboeken.
Onafgebroken staart ze naar het scherm van de iPad terwijl ik me bezig hou met schrijven en het verwerken van de foto’s. Dat klinkt gemakkelijker dan het is! Als je hoofd er niet bij is is het moeilijk schrijven. Je moet namelijk zeer gedetailleerd terug in je geheugen naar ervaringen die je onbewust het opgeslagen. Het is als een reis in de tijd. Je verplaatst je terug naar het moment en doet een ultieme poging om alle details te herinneren.
Zonder weinig woorden komen we de ochtend door tot het tijd wordt om te gaan eten. Op een dag als deze brengt de lunch toch nog wat zon in mijn bestaan. Met opvallend weinig problemen komen we overeen om in de “Lotte Department Store” te gaan eten.Helaas regent het nog steeds en we staan enkele ogenblikken te twijfelen of we de lange weg wel door de regen zullen ondernemen of dat het misschien een instant noedels van de 7-11 zal worden.
We krijgen hulp in de vorm van een paraplu. Door het matglas raam van de receptie heeft de receptioniste ons zien twijfelen en ze schiet ons meteen te hulp. Samen onder de paraplu op weg naar de lunch. Gezellig? Er is geen of heel weinig ruimte voor een conflict onder de kleine bescherming tegen de natuurkrachten.
De keuze om dat eind te lopen blijkt een prima idee achteraf! Om niet in de problemen met de Koreaanse taal te komen maak ik een foto’s van het kunststof voorbeeld dat in een vitrine staat. Deze voorbeelden zijn kunstwerken op zichzelf!. Dolsot met viseitjes voor mij een bulgogi op rijst voor mijn vrouw. Het eten werkt verbroederlijk en er wordt waarachtig weer wat gesproken.
Plastic voorbeeld
Zo wordt het geserveerd
En zo wordt het gegeten
Lyka's Bulgogi op rijst
In de middag klaart het gelukkig wat op en ook bij Lyka breekt de zon door. Het klaart zo veel op dat we zelfs samen besluiten om aan het einde van de middag een wandeling te maken. Heerlijk in de frisse lucht na zo’n dag op de hotelkamer. Regen of geen regen, het leven gaat hier in Korea ook gewoon door. Maar er is hier nu ook crisis! Er staan veel winkelpanden leeg en het aanbod buiten de luxe winkels is armoedig te noemen. Er hangt een grijze sluier over de stad en je voelt een onzichtbare dreiging. Net als in België en met name Luik enkele decennia geleden.
Er is ook veel tweedehands kleding en andere spullen te koop. Er wordt in Nederland geklaagd maar ik kan jullie verzekeren dat ze het hier in Zuid-Korea nog veel slechter hebben. Hele legers bejaarden schuimen dag in dag uit de straten af om oud papier, lompen en metalen te verzamelen om hun leven een beetje dragelijker te maken. Wanneer dit de toekomst is voor ons Hollandse polderwonder dan kunnen veel mensen de borst nat maken.
Op de markt schiet ik wat plaatjes van de lokale specialiteiten.
De wandeling lijkt therapeutisch te hebben gewerkt want er wordt weer tussen ons gelachen en grapjes gemaakt. We spreken af dat we morgen - als het mooi weer is - de rode bomen van Mt Seoroksan gaan bezoeken.
Voor het avondeten gaan we niet al te ver van het hotel. Net om de hoek is een restaurant dat er vanmiddag prima uitzag. Dus dat restaurant is zonder verder overleg het doel van vanavond. Lyka zweert weer bij de bulgogi op rijst en ik ga wat de andere kant op met een pittige octopus op rijst. We hebben zo’n trek dat ik ook een bord gefrituurde dumplings - Gyoza - bestel.
‘Kijk!’, roept Lyka.‘Zij hebben spaghetti bij hun Gyoza en wij niet’, terwijl ze naar de tafel naast ons wijst.
Ik roer met mijn eetstokjes door de salade en hengel wat spaghetti met chilisaus naar boven. We moeten er hard om lachen. We moeten nog harder lachen wanneer we tot ontdekking komen dat de spaghetti ijskoud is. Dat heb ik al eens eerder in Japan meegemaakt. Maar het is een vreemde ervaring wanneer je dik aangekleed in een restaurant zit en buiten maakt de natuur zich op voor de naderende winter.
De weersverwachting op de iPad staat voor de komende dagen op zonnetje, zonnetje, bewolkt en zonnetje. Ik hoop stilletjes dat de voorspelling voor Lyka ook zo is!
