vrijdag 31 juli 2020

België: Onder God's vleugels

Distels

Postel (Bij de Abdij), vrijdag 31 juli 2020

Het is voor mijn gevoel een vreemd vertrek op deze vrijdag. De dagen thuis zijn omgevlogen door de drukte in de afgelopen dagen en het vernieuwen van mijn rijbewijs. Dat laatste toont nog maar eens aan hoe verzand de bureaucratie in Nederland is. Tientallen minuten lang wachten op telefoon gesprekken die niets opleveren behalve dat ze aantonen dat niemand bij het CBR weet wat ze aan het doen zijn of wat ze zouden moeten doen. Stapels papier schuiven voor een vorstelijk salaris terwijl je niet op je beperkingen wordt aangesproken of afgerekend. Wie zou er niet zo’n baantje bij het rijk willen? En als klap op de vuurpijl komt er op TV ook nog een spotje voorbij dat onze ambtenaren elke dag voor ons hard aan het werk zijn! Laat uw onderdanen niet lachen!

“De truck”, zoals onze dertig jaar oude camper wel eens respectloos wordt genoemd, is snel ingeladen omdat we veel minder hoeven te verplaatsen. Er gaat vooral veel etenswaren richting “ons huisje op wielen”. Veel sauzen en basis ingrediënten hebben we nu al “dubbel” omdat we van plan zijn om de komende tijd zoveel mogelijk op pad te gaan. De APK is bijna in orde voor twee jaar en technisch gezien is de camper veilig om de weg op te gaan. Ik wacht op een nieuwe uitlaat en dan wordt de zaak beklonken. Nu nog het rijbewijs nog even snel vernieuwen en niets staat ons een fijne winterreis naar het mooie zuiden van Europa in de weg. No ja, Covid-19 misschien maar daar zijn geen pijlen meer op te trekken. Wij zijn sowieso met zijn tweeën altijd in quarantaine in de camper!
De eerste halte is slechts 71 kilometer van huis. Bij de Abdij van Postel is een mooie ruime parkeerplaats waar je ook in het verleden rustig kon overnachten. Na een korte stop bij de Aldi maken we de eerste 42 kilometer gebruik van de autosnelweg tot aan Tilburg. Dan gaan we binnendoor en rijden over opvallend drukke binnenwegen. Overal zijn fietsers en campers. Maar dat kan ook niet anders want we zitten midden in de Nederlandse vakantie met Nederlanders die in verband met Covid-19 in Nederland zijn gebleven.
Acht kilometer over de grens parkeer ik de camper op de parkeerplaats van de “Abdij van Postel”. We gaan nog niet op onze definitieve overnachtingsplaats staan omdat de schaduw op deze warme zomerse dag belangrijker is dan zonlicht voor elektriciteit. Het is nog geen middag en na een uurtje ontspannen warm ik de zelf thuis gemaakte tomatensoep op voor de lunch. Helaas geen foto omdat we tot de conclusie zijn gekomen dat we maar eens moeten gaan uitkijken naar kunststof soepkommen. 
Mondkapje verplicht
We laten de soep en het volkorenbrood wat zakken en dan gaan we op pad voor de kleine tien kilometer door de bossen rond de “Abdij van Postel”. Ook deze keer volgens het “ViewRanger” principe. Het eerste bord dat we vanaf de parkeerplaats zien is de melding dat het dragen van mondmaskers tijdens een recreatieve wandeling of fietstocht verplicht is. Nou, we zijn dan wel in de provincie Antwerpen maar de Schelde met haar oplaaiende Corona besmettingen is zeker 65 kilometer van hier. Dus wij vinden, als opstandige Nederlanders, deze mondkapjesplicht een beetje te ver gezocht!        
In de volle zonDroge veldenBosbouwIn de volle zonDroog gevallen veldenEen korte brugLangs het Kanaal Antwerpen-Turnhout-DesselVerkoelend water
Meer bossen en andere landschappen waar ik weinig meer over kan vertellen dan de overgangen tussen de stukken brandende zon en schaduwrijke paden gekoeld door een warme bries. Niemand die we onderweg tegenkomen, wandelaars of fietsers, draagt een mondkapje. De weinigen die een poging ondernemen om aan de regels te voldoen draagt een mondkapje om hun nek. Deze Covid-19 (Corona) gekte neemt steeds grotere kolderieke gedaanten aan! De burgers om ons heen zijn het zat en geloven het niet meer wat de regering hun verteld!  
Maria aan een boomStukjes staal
Ongeveer op twee derde van de wandeling zijgen we op een bankje in de schaduw neer om wat water te drinken en een koele sinaasappel te eten. Aan het “Kanaal Antwerpen-Turnhout-Dessel” onder het toezient oog van een heilige en een stalen man zo weggelopen uit de “Wizard of Oz”.
We kunnen onze benen al voelen en de huid van mijn handen is hard en stijf. Uitdroging ligt op de loer maar mijn water is op. Nog een paar kilometer en we kunnen ontspannen in de camper en de lichaamsvloeistoffen aanvullen!  
Wandeling PostelPlaatsje voor de nacht
De zon is aan de hemel van plaats veranderd en onze camper staat bij terugkomst pal in de zon. Het enige voordeel is dat de huishoudaccu weer aan het opladen is. Binnen is het warm, onaangenaam warm. Ik heb medelijden met de mensen die alleen in de zomer van hun camper gebruik kunnen maken. Deze warmte is ongezond en de verschillende apparatuur in de camper vecht tegen de warmte. De zijkant van de koelkast is zo heet dat ik er een ei op zou kunnen bakken. Ik kan niet wachten dat het buiten koud is in binnen de kleine gaskachel snort. Begrijp me niet verkeerd, ik hou van de warmte, maar dan wel in de tropische landen rond de zuid-Chinese zee!
Eerst de camper verplaatsen en dan ontspannen. Dat laatste gaat voor mij met de oogjes dicht op de lange bank terwijl Lyka probeert tv te kijken op de iPad. Dat is een van de weinige nadelen van deze mooie plaats. De ontvangst van een 3G/4G signaal is ronduit slecht. Na een half uurtje schrik ik wakker en heb dorst als een leeuw. Eerst nog een halve liter koel water want mijn handen zijn nog steeds stijf. 
Zalm met patat en sla
Terwijl ik naar de patatkraam ga voor “Belgische Frieten” zorgt Lyka voor de salade en de zalm. Zo hebben we op deze vrijdagavond een mooi avondmaal op een rustige parkeerplaats naast de abdij van Postel onder “Onder God's vleugels”. Want wees nu eens eerlijk? Wanneer God de monniken van de abdij beschermt tegen Covid-19 dan zijn die twee ‘Ollanders op de parkeerplaats van de abdij toch geen extra werk?
De avond brengen we door met de USB-ventilator die we bij Aliexpress hebben gekocht. Op de powerbank draait hij perfect en zorgt voor aangename verkoeling in de hete camper. Gelukkig gaat de temperatuur morgen weer omlaag. Later we hopen dat de weermannen deze keer gelijk hebben! 
Warm

woensdag 22 juli 2020

België: Langs de Maas

Langs de Maas Hoei (Aan de Maas), woensdag 22 juli 2020 

Vandaag is alweer de laatste dag aangebroken van deze korte reis naar onze zuiderburen. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het Covid-19 virus, waar ik zelf niet zo in geloof, de wereld voorgoed lijkt te hebben veranderd. Cultuur is onbereikbaar geworden en het voelt alsof we zijn terug geworpen in de donkere middeleeuwen. De “WOKE-beweging” heeft moordenaars tot helden verheven en helden die al honderden jaren dood zijn tot moordenaars. Ik heb medelijden met de jeugd van vandaag die een onzekere toekomst vol tegenslagen tegemoet gaat. Financieel zal het allemaal ook niet beter worden. Huizenprijzen die onbereikbaar worden voor de jongeren en alleenstaanden. Huizenprijzen die een fictieve waarde hebben voor de oudere generaties want bakstenen kun je nu eenmaal niet eten! En dan de pensioenen? 1.600 miljard in kas en er kan niet worden geïndexeerd? Wie houd wie nu voor de gek? En er is ook al een nieuw pensioenplan voor de werkende jeugd opgetuigd. Twintig jaar geleden had ik al een alternatief pensioenplan maar dat idee zal pas over enkele jaren door de uitvoerenden in Den Haag worden opgepikt. Buiten kabbelt zachtjes de beek en de dauwdruppels op het gras schitteren als edelstenen in de vroege ochtendzon. De lucht is staalblauw en het beloofd een heel mooie dag te worden. Wij gaan vanaf hier richting het noorden met nog een overnachting vlakbij de wandeling voor vandaag.  Een stevig ontbijt
We beginnen de dag met een stevig ontbijt! Ik ben een vervend aanhanger van de witte bonen in tomatensaus aangevuld met eieren en een vette worst of Luncheon meat. een stuk opgebakken stokbrood van gisteren maakt het ontbijt compleet. We bespreken de wandeling van vandaag en of we nog genoeg eten in de koelkast hebben voor de avondmaaltijd. We hebben genoeg en we komen de dag wel door.  
Lege wegenGeconcentreerd rijden
Nadat we alles hebben opgeruimd rollen we in de eerste versnelling de camping af. De oude dame trilt en gromt. Ik weet het niet zeker maar ik voel de ogen van iemand in mijn rug vanachter een gordijntje om zo snel mogelijks ons vrijgekomen plaatsje aan de beek in te nemen. Didier staat voor zijn huis en zwaait ons de weg op die naar het noorden leid. ‘Tot ziens Didier!’, roep ik terwijl ik ook niet weet wanneer we weer zullen terugkeren naar deze heerlijke camping. Ik raak in een trance door het brommen van de oude dieselmotor en begin te mijmeren over ons leven in de oude camper. Het meest vreemde gevoel wanneer de neus van de camper richting het noorden wijst is de drang om linea recta, in een dag, naar huis te rijden! Thuis ligt binnen handbereik maar toch slapen we nog een nacht op een onbekende plaats langs de weg. Laat ik het proberen uit te leggen. Wanneer we naar het zuiden rijden is de eerste halte na zo’n honderd kilometer een heerlijk punt om de eerste nacht door te brengen. Maar op weg naar het noorden is de tweehonderd dertig kilometer zeer aanlokkelijk om in een keer door naar Zaltbommel te rijden. Ik moet dat gevoel dus ècht onderdrukken! Ik heb een wandeling opgezocht die vlakbij het mooie plaatsje voor de komende nacht aan de Maas ligt.  
Naast de Jeu de BoulesHot Dog
Op de parkeerplaats van een van de plaatselijke Jeu de Boules Clubs in Hoei parkeren we voor de wandeling en genieten van de eenvoudige lunch. De grote knakworsten op de verse stokbroodjes smaken ons prima. Ruim tien kilometer ligt er voor ons, op de hellingen die door de rivier de Maas zijn uitgeslepen, te wachten. Water en wat mandarijntjes gaan in de rugzak, de navigatie wordt gecontroleerd, en dan stappen we het heerlijke weer in. Ik kijk nog een keer over mijn schouder, de camper zou hier normaal gesproken toch veilig moeten staan!  
Langs de wandelingLangs de wandeling
Aan het begin van de geplande wandeling gaat het al meteen fout. Wij willen de tegen de klok in lopen terwijl de wandeling op de iPhone met de klok mee de richting wijst. We kunnen het begin van de beklimming niet vinden! Er lijken minstens drie overgroeide paden de hoogte in te lopen! Twee grote blaffende honden, achter een niet al te hoog hek, maken de situatie ook nog eens zo dat we weinig zin hebben om uitgebreid te gaan zoeken. Blind op de Garmin loop ik de bos zoom in en na een meter of vijf en twintig lopen we op iets dat toch wel op een pad lijkt. Niet veel verder vinden we houten palen met gekleurde koppen en nummers als teken dat we dus wel goed zitten.    Langs de wandelingLangs de wandelingLangs de wandeling
Het is een flinke klim naar de top van de vallei. Meer dan honderd meter hoogteverschil en het landschap veranderd steeds. Bossen afgewisseld met open velden. De laatste vijf kilometer gaan door een heerlijk koel en rustig bos met verschillende aanplant van gemengd- en naaldbos. We ontmoeten onverwacht andere wandelaars en zelfs twee mannen op mountainbikes. We zijn ondertussen alweer in het dal vlakbij de autoweg. We horen het verkeer maar we kunnen het niet zien. We vervolgen onze weg langs een bijna stilstaande beek die af en toe het wandelpad heeft ingenomen. Het is nat en een beetje modderig maar toch prima te begaan op onze wandelschoenen. 
2020-07-22_164357_flickr
In de verte blaffen de honden het einde van de wandeling aan. Na het laatste stuk over het asfalt langs een verzorgingshuis voor bejaarden komen we weer bij de camper die rustig op ons staat te wachten. De jerrycan met drinkwater is bijna leeg dus maak ik nog even gebruik van de kraan op de aangrenzende begraafplaats om die voor de laatste avond te vullen. 10.8 Kilometer in zeg maar drie uur inclusief twee keer een pauze. Er zijn weer aardig wat calorieën verbrand!  Langs de Maas
Een kilometer verder nemen we het plaatsje in waar we nu voor de derde keer slapen, en laten we hopen dat we hier nog vaker kunnen terugkomen! Het is heerlijk rustig hier. Ik trek een blikje bier open en masseer zittend op de treeplank met een ontspannend muziekje op de achtergrond mijn vermoeide kuiten. Een binnenvaartschip glijd haast geruisloos voorbij op weg naar Nederland. Morgen nog een uurtje of twee en deze korte trip naar België zit er ook weer op. Op de radio blijven ze ondertussen maar zeuren over dat Corona gebeuren terwijl het nu echt wel lijkt dat het einde nabij is.  Penne met kebab
Na enkele biertjes duik ik in de koel- en voorraadkast en kom met de volgende creatie op de proppen. De diepvries kebab van de Aldi is altijd een winnaar, zeker in combinatie met pasta en een restje broccoli. Na een uurtje TV zoeken we om half elf ons bed op.  Langs de Maas
Om iets voor vijf ben ik klaarwakker! Ik hoor buiten praten en vreemde geluiden die ik niet kan plaatsen. Zo stil als een muis sluip ik de trap af en kijk door een smalle kier tussen de gordijnen wat er aan de hand is. Het zijn twee vissers die voor dag en dauw met een bootje de Maas op gaan. Ik ben klaarwakker en Lyka slaapt nog steeds als een roosje. Ik schuif de gordijnen aan de rivierkant open en geniet van de zon die langzaam opkomt. Een bakje koffie en een foto van de kerncentrale van Tihange. Daar ligt de toekomst van de aarde! Minder mensen en meer kernenergie.

dinsdag 21 juli 2020

Een mooi abdij bier 

België: De nationale feestdag 
Tintigny (Camping Aux Deux Eaux), dinsdag 21 juli 2020

Ik heb prima geslapen in deze rustige omgeving. Ik krijg het elke keer weer voor mekaar om een pareltje voor de nacht te vinden. Gewoon door slim op de elektronische kaarten te kijken die wij tot onze beschikking hebben. Ook Lyka is er ondertussen goed in geworden en zo neemt ze onbewust aardig wat werk uit mijn handen.
Er zijn hele hordes “Camperaars” die de gevonden mooie plekjes opslaan in lijsten en/of bestanden om ze daarna te delen over het internet voor eenieder die ze maar wil verzamelen. Dat verzamelen is een oerinstinct van de mens dat in de moderne tijd meer nadelen dan voordelen heeft. Kijkt u maar eens om u heen hoeveel rotzooi u heeft verzameld dat u helemaal niet nodig heeft en ook nog eens goed zonder kan. De commercie speelt daar gemakkelijk op in om u zoveel mogelijk rotzooi te verkopen.
Ik heb niets met die lijsten! Of ze zijn te oud, of ik kom nooit op 99% van de vermelde plaatsjes voor de nacht. De plaatsjes waar we zelf hebben geslapen verschijnen voortaan als een rood hartje op mijn GPS. Maar ook dan zijn het voor noodgevallen opgeslagen slaapplaatsen, we komen alleen op de hele mooie plaatjes wel eens terug.
Zoals elke ochtend “on the road” schuif ik eerst de gordijnen open aan de groene kant van de camper. De kant met het uitzicht. Het uitzicht dat op deze mooie ochtend niet zo heel mooi is. Een sportveld met enkele actievelingen. De fluitketel gaat op het gas en de gemalen koffie in het filter op de thermoskan. De laptop gaat aan en verbind zich snel met de iPhone 8+ om haar digitale dorst te lessen via de 4G verbinding. Wie had dat tien jaar geleden kunnen bedenken?
NPO Radio 2 begint te spelen en het nieuws verschijnt op het beeldscherm van Macbook. Lyka slaapt rustig door terwijl ik van mijn eerste mok zwarte koffie geniet. Eerst gaan we een verhaal controleren, een beetje herschrijven en de foto’s erbij zoeken en uploaden naar de servers van Blogger en Flickr. 
Roerei met gerookte zalm
Rond kwart voor negen maak ik Lyka wakker. Ook zij heeft zo haar eigen ochtendritueel in de camper en zodra ze dat heeft afgewerkt zorg ik voor het ontbijt. Roerei met gerookte zalm en een vers afgebakken stokbroodje is een koninklijk ontbijt in de camper.
Na het ontbijt maken we de camper klaar voor het vertrek. Als laatste nog even het kleine tasje afval in de vuilnisbak tegenover de parkeerplaats en we zijn klaar voor de volgende dag in het mooie Wallonië. 
Lekker weer
Golvende rollende groene heuvels onder een staalblauwe lucht met in de verte witte wolkjes. Meer dan honderd kilometer moeten we vandaag rijden om op de plaats van bestemming te komen. We gaan eerst naar “Florenville“ om twee redenen. We gaan een doos van het mooie abdijbier kopen en we gaan daar in de bossen en rondje van veertien kilometer wandelen.
Naarmate we dichter bij Florenville komen des te drukker wordt het op de weg. Ik denk nog eens diep na en kom echt tot de conclusie dat het vandaag dinsdag is. Van de verwachtte rust in deze uithoek van België is er zeker geen sprake! Nog voordat we linksaf slaan richting de “Abdij Notre-Dame d’Orval” zien we uitpuilende terrassen vol met dagjesmensen die zich tegoed doen aan de plaatselijke specialiteiten en volle bokalen goudgeel abdijbier.
De parkeerplaatsen zijn allemaal bezet en op strategische plaatsen staan tientallen auto’s te wachten totdat er een plaatsje vrij komt. Lyka en ik kijken elkaar verbaasd aan! Wat is hier aan de hand op een doordeweekse dinsdag. Aan het einde van de langgerekte parkeerplaats wordt er aan de weg gewerkt waardoor het haast onmogelijk is geworden om met de camper te keren. Ik beslis dus maar om door te rijden en de wandeling, het bier en de kaas te laten voor wat het is. Volgende keer beter!  
Tijd voor de lunchMexicano speciaal
Een stukje verder zien we een rustige parkeerplaats waar we van onze lunch kunnen genieten. We hebben geen haast, en of we nu hier of op de camping eten maakt weinig uit. Ook zonder frituurpan laten wij ons de in de koekenpan gebakken Belgische Mexicano’s goed smaken. Ongewild wordt deze dinsdag een welkome rustdag die ook nog eens samenvalt met een campingdag. 
Plaatsje voor de nacht
Enkele uren vroeger dan verwacht rijden we de “Camping Aux Deux Eaux” op. Zoals gewoonlijk is er niemand van het personeel te zien en rijden we direct door naar “ons vaste stekkie” aan de kabbelende beek. De eerste keer wanneer ik Didier vanuit de camper door het raam weer zie staat zijn gezicht op onweer. Hij komt op de camper aangestormd met een man in zijn kielzog die ik niet ken. Het zou zo maar kunnen dat ik zijn (gereserveerde) plaatsje heb ingenomen.
Ik stap de camper uit om ze tegemoet te gaan en zodra ik om de hoek oog in oog kom met Didier veranderd zijn gezicht van storm in een zonnige dag. Hij spreid zijn armen wijd en omarmd me alsof hij een verloren vriend heeft terug gevonden.
‘Ca va’, klinkt het.
‘Ca va bien!’, antwoord ik hem.
Didier schakelt om naar zijn karakteristieke “Allo Allo” Nederlands en vraagt me hoe lang we deze keer blijven. Een nachtje, we gaan dan weer richting Nederland.
Hij draait zich om naar zijn metgezel en ratelt onafgebroken in het Frans tegen de man waarmee hij is komen aanlopen. De man is zichtbaar verbaasd, zijn gezicht spreekt boekdelen. Ik kan het gesprek een klein beetje volgen en volgens mij is de conclusie dat hij morgen mijn plaatsje kan innemen. Met de staart tussen de benen druipt hij af.
Samen met Didier loop ik dan weer mee naar de receptie omdat we muntjes, jetons, voor de douche nodig hebben. Twee voor Lyka en een voor mij maakt drie euro. Ik betaal ook meteen het stageld voor de nacht dat met vijftien euro nog redelijk is. Normaal is het voor ons tien euro maar het is nu eenmaal hoogseizoen en Corona-seizoen. 
Een biertje in de zon
Terwijl Lyka zich vermaakt onder het hete water van de douche ruim ik de camper wat op. Na mijn douchebeurt wordt het tijd voor een hazenslaapje. Een half uurtje is voldoende waarna ik plaats neem in de luie middagzon om te genieten van een Schultenbräu biertje. Hoewel we niets noemenswaardigs hebben gedaan was het een heerlijke dag vandaag. 
Een mooi abdij bier
Na een komt het tweede blikje maar dan wordt het toch echt tijd om een mooie bokaal plaatselijk abdijbier genaamd “Orval” te drinken! Met een oog op de jeu de boules spelers geniet ik van dit sterke licht bittere bier.
Het duurt niet lang voordat er enkele vaste gasten van de camping plaatsnemen aan mijn tafel. Ze hebben me herkend van ons vorige bezoek aan deze mooie kleine gezellige camping. Van alles komt voorbij in ons gesprek en wanneer ook Didier zich zetelt aan de tafel wordt het allemaal nog gezelliger.   
Samen kokenSamen kokenKoreaans varkensvlees
Na een tweede Orval is het tijd om terug naar de camper te gaan. Ze vallen zwaarder op de maag dan je denkt en we willen ook nog eten! Lyka ziet aan de stand van mijn ogen dat het geen goed idee is om mij met messen te laten spelen. Ze stelt voor dat zij alle voorbereidingen maakt en dat ik de “finishing touch” op mij neem. De rijst met pittig Koreaans varkensvlees en Chinese kool smaakt ons prima. Een yoghurt als dessert maakt deze nederige maaltijd in de camper compleet. 
Het kabbelende water
Vanaf de bank luister ik naar het kabbelende water in de beek dat door de openstaande deur naar binnen komt. We bespreken wat we verder gaan doen en komen al snel tot de conclusie dat we richting huis gaan. We hebben morgen nog een halte en nog een wandeling voor de boeg.

maandag 20 juli 2020

België: Brandende kuiten

Over heuvels en dalen

Couvin (Bij het zwembad), maandag 20 juli 2020

Na de rustdag van gisteren gaan we vandaag weer wandelen. Ik weet niet hoe ver de tocht zal worden want in het gebied waar we willen gaan wandelen zijn er nog geen wandelingen bekend waar ik het gpx spoor van kan downloaden. Maar zo ver zijn we nog niet!  
Op weg naar de volgende bestemmingOver heuvels en dalen
Eerst gaan we rijden, een ongekende afstand voor ons. Meer dan honderd kilometer en tijdens de rit van vandaag passeren we ook nog de Frans/Belgische grens. Het is heerlijk weer en het is heerlijk rustig op de weg. We golven over de uitlopers van de Ardennen en op de autoradio wordt elke twintig minuten van zender gewisseld. Wat kunnen die Franstaligen toch een hoop lullen op de radio. We verstaan er geen woord van maar door het regelmatig schaterende gelach van de presentatoren en gasten zal het best wel grappig zijn.
Weer een andere zender en na drie of vier acceptabele nummers begint het Franse geleuter weer. We schakelen via de 4G in mijn iPhone maar snel naar NPO-Radio2. Bekend en betrouwbaar! Ik vind het nog steeds zeer wonderbaarlijk dat we zo ver van huis gewoon naar de Nederlandse radio kunnen luisteren. Voor een moment gaan mijn gedachten naar de Sony wereldradio die ik lang geleden in Chiang Mai kocht om te kunnen luisteren naar de oproepen uit Nederland. Een heel andere tijd en toch slechts twintig jaar geleden! 
Druk op de parkeerplaats
Bij aankomst op de parkeerplaats vanwaar onze wandeling moet beginnen maakt Lyka onze inboedel in gereedheid om te gaan wandelen en ik speel met de nieuwe app van Viewranger op mijn iPhone. Ik heb geen gpx file kunnen downloaden voor in mijn Garmin GPS, en dat verontrust me een beetje. Nu blijkt dat we de rode lijn in Viewranger ook zouden moeten kunnen volgen. We gaan met dubbele apparatuur op pad om eens te bekijken of deze de laatste Garmin handheld is die we hebben gekocht. 
Bois de Blaimont
We besluiten om na de wandeling te lunchen dus gaan we snel op pad om de onzekerheid weg te nemen en de nieuwe manier van werken met de GPS-data te testen en te onderzoeken. 
Bois de Blaimont
Het was een heerlijke wandeling door een bos met enkele beklimmingen en het volgen van een rustig kabbelend beekje. Tijdens het schrijven van dit verhaal kom ik dan weer het probleem tegen om deze boswandeling te beschrijven.  
Oude spoorbrugEen vroege paddestoel
Je wordt een met de natuur om je heen. Er is geen lawaai en het groen is rustgevend. Je praat niet veel omdat je onbewust je gedachten en je indrukken in je hoofd rangschikt. Alles om je heen komt je bekend voor. Het is heerlijk verfrissend voor je geest. 
Een jong slachtoffer van overmoed
Totdat je bij een klein monument komt voor een slachtoffer van jeugdige overmoed. Gevallen en dodelijk verongelukt bij het beklimmen van een rotswand in het park. Voor een moment staan we stil en zeggen in onze gedachten een gebedje. Een ongeluk zit in een klein hoekje! Vergeet niet dat bij ouderen het vallen in en om het huis ook een belangrijke doodsoorzaak is! Voorzichtigheid is eigenlijk altijd geboden.  
Stalen visWandeling Virelles
Aan het einde van de wandeling passeren we een mooi kunstwerk in de vorm van een “Stalen Vis”. Minder dan vijf kilometer maar mijn kuiten branden alsof ik op een brandstapel sta. De wandelingen van de afgelopen dagen hebben toch hun tol geëist! Eigenwijs als ik ben wil ik niet stilzitten maar de spierpijn bestrijden met morgen een extra lange wandeling door bossen en over heuvels. 
Zoute en zure haring
De geur in de camper is vis, haring op twee verschillende manieren, de zure en de zoute varianten. Deze culinaire twist smaakt me uitstekend terwijl Lyka, een vies gezicht trekkend, geïnteresseerd toekijkt hoe ik deze oer-Hollandse delicatessen naar binnen werk.      
Abdij Notre-Dame de ScourmontAbdij Notre-Dame de ScourmontAbdij Notre-Dame de ScourmontAbdij Notre-Dame de ScourmontAbdij Notre-Dame de Scourmont - De begraafplaatsAbdij Notre-Dame de Scourmont - Gerst en druiven
Na de lunch is het niet ver rijden naar de “Abdij Notre-Dame de Scourmont”, oftewel de abdij van Chimay. Wereldberoemd om haar kazen en bieren, daarom is het voor ons een bestemming om niet zomaar aan voorbij te rijden. De abdij zelf is niet echt speciaal en de gebouwen zijn ook nog niet zo oud. Een oud geloof in een modern jasje. Toch slenteren we ondanks de mondkapjesplicht over de erven en door de openbare gebouwen van de abdij. Het gouden kistje met een modern Jezusbeeld omringt door druiven en gerst springt in het oog. De monniken van de abdij zullen ongetwijfeld van een goed glas houden. 
Mooie oude abdijkaas
Om de hoek is de winkel en restaurant die bij de abdij horen. Overal mondkapjes en dat maakt ons niet blij. Maar het is niet anders! We kijken elkaar vreemd aan bij flesjes speciaal bier van € 10,- voor een kwart liter. Dat moet dan wel heel speciaal zijn! Een magnum met twee speciale glazen staat voor € 99,- in de etalage. Wij houden het bij een stuk belegen kaas en enkele six-packs van de meest gangbare Chimay abdijbieren. Toch moeten we bijna € 40,- aftikken, aan de door het mondkapje haast onverstaanbare meisje, voor deze bijzondere delicatessen.
Plaatsje voor de nacht
Dan rijden we snel verder naar onze plaats om te overnachten. Een parkeerplaats bij een zwembad/sporthal in Couvin. Het is een mooi plaatsje totdat de bewoners van de aangrenzende huizen van hun werk thuiskomen. Het wordt druk in hun tuinen en de rook van de barbecues en de muziek van de geluidsinstallaties zijn erg storend. Gelukkig staan we ruim vijftig meter weer in de rust zoals we dat graag hebben. En de prullenbak aan de overkant aan de muur is zelfs een bonus. 
Karbonade met patat en een salade
Een karbonaadje met sla en gebakken aardappelen is het einde van onze werkdag. Daarna genieten we samen van enkele koele Chimay bieren, en een paar blokjes van de hemelse kaas, die we vanmiddag hebben gekocht. Na een aflevering van onze favoriete tv-serie kruipen we in de alkoof. Ik kan de rust wel gebruiken, morgen liggen er nog eens twaalf kilometer voor ons te wachten!
Copyright/Disclaimer